Ο Κυριάκος Ιωάννου στο SPORT 24

Ας ξεκινήσουμε από τη μεγάλη επιτυχία σου τον Αύγουστο στο Παγκόσμιο στην Οσάκα. Πώς προέκυψε αυτό το χάλκινο μετάλλιο, εκτός φυσικά από τη σκληρή δουλειά και την προπόνηση;



Να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ξεκίνησα τη χρονιά με χειρουργείο. Απ’ αυτό το χειρουργείο έμαθα πολλά πράγματα και μου έγινε ένα μεγάλο μάθημα. Ξεκινώντας τη χρονιά με τον προπονητή μου κ. Ευθυμίου λέγαμε άντε να βάλει ο Θεός το χέρι του να πιάσουμε έστω και το χαμηλό όριο.



Ατομικό ρεκόρ είχα 2.30 αλλά ποτέ δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει το σώμα μετά από ένα χειρουργείο και λέγαμε μακάρι να πάνε όλα καλά να πηδήξω πάνω από 2.25, 2.27, να πιάσω το χαμηλό όριο για την Ολυμπιάδα, να μου φύγει κι ένα άγχος. Μπαίνω στον πρώτο μου αγώνα στον ανοιχτό, γιατί κλειστό δεν έκανα, και κάνω 2.32. Με φέρνει στην τρίτη καλύτερη επίδοση στον κόσμο και τέσσερα εκατοστά πάνω από το ατομικό ρεκόρ στον ανοιχτό και δύο στον κλειστό. Κι εκεί αλλάζουν τα πάντα.



Για το Παγκόσμιο δεν είχα βάλει από την αρχή υψηλό στόχο γιατί όπως είπα ήμουν από τραυματισμό και ποτέ δεν ξέρεις πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Με το που κάνω το 2.32 πλέον άρχισα να σκέφτομαι πιο σοβαρά το Παγκόσμιο και κάθε μου αγώνα ήμουν σταθερός πάνω από 2.30. Χειρότερός μου αγώνας ήταν το 2.26 στην Μπανγκόκ μία βδομάδα πριν το Παγκόσμιο.



Κι όσο κόντευε ο καιρός, τόσο πίστευα ότι μπορώ να κάνω κάτι καλό στην Ιαπωνία. Το όλο θέμα ήταν να μπω τελικό εκεί, ήδη είχα μια εμπειρία τελικού στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ελσίνκι, οπότε ξέροντας κι εγώ ότι ο προκριματικός είναι πιο δύσκολος από τον τελικό, κατάφερα να μπω στον τελικό και έφυγε το μεγάλο βάρος. Μπορώ να πω ότι κατάφερα να μπω πολύ δύσκολα, μπήκα με τελευταίο άλμα, πέρασαν και 15 άτομα το όριο πρόκρισης για τον τελικό, που ήταν 2.29, πράγμα που δεν έχει ξαναγίνει.



Στον τελικό μπήκα και ήμουν χάλια από την υπερένταση για να προκριθώ στον τελικό, από την υγρασία που μας είχε διαλύσει όλους, γενικά το όλο πακέτο, γιατί εγώ ήμουν ήδη στη Μπανγκόκ για την Παγκόσμια Πανεπιστημιάδα, έλειπα ένα μήνα και ήμουν σε πολύ άσχημες καιρικές συνθήκες, υγρασία και πολλή ζέστη. Κατά τη διάρκεια του αγώνα όμως άλλαξαν πάρα πολλά και εκεί ξέρεις ανεβαίνει και η ψυχολογία και λες τόσους κόπους κάναμε, πρέπει να τα δώσουμε όλα.



Μετά το 2.30, πίστευα περισσότερο στο να κάνω το καινούριο μου ατομικό, 2.33. Το 2.35 ήταν και δεν ήταν έκπληξη για μένα, γιατί πρώτη φορά έβαζα πήχη πάνω από 2.34 και εκεί που έπρεπε να κάνω ένα άλμα, το πρώτο μου, για να δω που βρίσκομαι, δεν μου βγήκε καθόλου άλμα, έκανα βουτιά. Στο δεύτερο τα έβαλα όλα κάτω, λέω 2.33 και να είμαι τέταρτος, δεν μου άρεσε αυτή η θέση.



Γενικά θεωρώ ότι η 4η και η 13η θέση είναι θέσεις για τους μα…ες. Και γενικά η χρονιά μου, παρόλο που μου άφησε κάποια πικρία λόγω του ότι έκανα 2.35, καλύτερη επίδοση στον κόσμο και να είμαι τρίτος, να λέμε δόξα τω Θεώ, είμαι πολύ ευχαριστημένος, δεν έχω κάποιο παράπονο, αλλά λες όλοι με 2.35 κι εγώ τρίτος;




Ποια είναι η άποψή σου για τον Χολμ, ο οποίος έμεινε μόλις τέταρτος, ενώ τόσα χρόνια κυριαρχούσε στο αγώνισμα;



Για τον Χολμ δεν ήταν έκπληξη που έμεινε έξω από τα μετάλλια, ούτως ή άλλως και στο Πανευρωπαϊκό χάλια τα έκανε και στο προηγούμενο Παγκόσμιο τα ίδια, αλλά θεωρώ ότι είναι ένας από τους κορυφαίους αθλητές που έχουν περάσει από το αγώνισμα του άλματος εις ύψος όλων των εποχών, απλά έφτασε και αυτού η ώρα όπου το σώμα δεν μπορεί να αποδώσει αυτό που έκανε πριν 2-3 χρόνια.




Πιστεύεις δηλαδή ότι έχει φτάσει πλέον στα τελευταία του ως αθλητής;



Αυτό δεν μπορείς να το πεις, γιατί αν δεις τον Τσέχο τον Γιάνκου, πέρυσι 33 χρονών έκανε ατομικό ρεκόρ, κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελλο και πήρε και μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό. Απλά είναι και θέμα οργανισμού, το πόσο αντέχεις κι όλα αυτά.



Έχει μεγαλώσει πιστεύω κι έχουν ανέβει κι άλλοι αθλητές, που πλέον αν πάρεις τον αέρα του άλλου… Ο Χολμ φέτος έκανε 14 αγώνες και έχασε δύο. Και οι δύο ήταν από μένα. Στην Οστράβα σ’ ένα μίτινγκ και στην Οσάκα που έχασε από εμάς τους τρεις (Τόμας, Ριμπακόφ, Ιωάννου).



Πλέον, αν είσαι πολύ κοντά σ’ αυτούς τους αθλητές που βλέπεις ότι έχουν κάνει τρελά πράγματα, Ολυμπιονίκες κι όλα αυτά, και βλέπεις πως αγωνίζονται συνέχεια, παίρνεις τον αέρα τους και αν πάρεις τον αέρα του άλλου τελείωσε.



Φυσικά ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί τώρα ο άνθρωπος στην Ολυμπιάδα να κάνει 2.45. Είναι άνθρωπος που μπορεί να τα κάνει όλα, αλλά πιστεύω ότι πολύ δύσκολα θα ξανακερδίσει μεγάλους αγώνες, να μπει μετάλλια μπορεί, αλλά να κερδίσει δεν νομίζω. Έχουν βγει 3-4 καινούριοι αθλητές που μπορούν να κοντράρουν οποιονδήποτε.




Μιας και ανέφερες τους καινούριους αθλητές, ποια είναι η άποψή σου για τον Τόμας; Ξαφνικά μέσα σε δύο χρόνια έγινε Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Και εκτός των άλλων, χρησιμοποιεί και περίεργη τεχνική…



Με τον Τόμας είχαμε βρεθεί πρώτη φορά στους Κοινοπολιτειακούς του 2006. Πρώτος του αγώνας νομίζω, ήταν ο μοναδικός που πήδαγε με λινά παπούτσια και πάλι καλά που έκανε 2.23 με τη δεύτερη, γιατί είχα πάθει τραυματισμό, αγωνίστηκα και ευτυχώς εγώ πέρασα με την πρώτη φορά το 2.23 και πήρα τελικά το μετάλλιο. Αν πέρναγε αυτός το 2.23 με την πρώτη, θα μου έπαιρνε το μετάλλιο.



Είχα τρελαθεί βλέποντας έναν άνθρωπο που σωματικά δεν είναι του ύψους, με χοντρά πόδια, χοντρά χέρια, κοντός και να βλέπεις να πηδάει με λινό παπούτσι 2.23, είχα παλαβώσει πραγματικά. Εγώ τον ξαναείδα πάλι φέτος στον ανοιχτό, όπου μάλλον του είπαν ότι υπάρχουν και spikes για το άλμα εις ύψος και έκανε αυτές τις επιδόσεις.



Φυσικά μπορεί να λένε ότι αυτή η τεχνική δεν ισχύει στο ύψος, αλλά έχει κάποια τεχνικά στοιχεία δυναμικά και αλτικά, τα οποία δεν μπορεί να κάνει άλλος αθλητής και γι’ αυτό τον βγάζουν τόσο ψηλά. Είναι ένας τρόπος τεχνικής που κάνει ο ίδιος και πιστεύω ότι αν προσπαθήσει να πηδήξει σωστά ύψος δεν θα καταφέρει να περάσει το 2.20.




Πώς θα κυλήσει η προετοιμασία σου για τη νέα χρονιά, η οποία μάλιστα είναι και Ολυμπιακή;



Μετά από μια μεγάλη επιτυχία, οι ευθύνες είναι περισσότερες. Νιώθεις ότι από τη στιγμή που ξεκινάς κάτι καλό, πρέπει να έχεις μια συνέχεια. Έχεις ευθύνη και πολλά πράγματα στο κεφάλι σου και δυστυχώς στη συγκεκριμένη περίπτωση με έχουν ψιλοτρελάνει γενικά.



Όταν κατεβαίνω στην Κύπρο, όλο συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις και κάπου κουράζεσαι. Γι’ αυτό και έχω ακυρώσει τα εισιτήριά μου για Κύπρο, γιατί εκτός των άλλων έχω πάθει κι ένα διάστρεμμα κι έχω μείνει λίγο πίσω στην προπόνηση, οπότε θέλω να το καλύψω τώρα.



Η προετοιμασία, για μένα, για να βγει σωστά πρέπει να έχεις την ηρεμία σου και να μην ασχολείσαι με οτιδήποτε άλλο παρά μόνο πως θα βγει η προπόνησή σου και να κάνεις αυτοκριτική κάθε μέρα αν πήγε καλά η προπόνηση. Είναι ένας δρόμος πολύ δύσκολος για να φτάσω στο συγκεκριμένο αγώνα που θέλω εγώ προσωπικά να πετύχω.



Όσον αφορά την προετοιμασία, έχουμε προγραμματίσει να φύγουμε στη Νότια Αφρική. Είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά που θα πάω εκεί. Έχει καλό κλίμα, υψόμετρο και είναι ένα μέρος στο οποίο υπάρχει ένα προπονητικό κέντρο που μας τα προσφέρει όλα και μπορείς να κάνεις πιο άνετα την προετοιμασία σου.




Ποιοι είναι δηλαδή οι στόχοι σου για το 2008;



Ποτέ δεν βάζω στόχους από την αρχή της σεζόν. Θέλω να πάω μέχρι την Ολυμπιάδα υγιής. Δεν θα σου πω ότι θέλω να πάω να πάρω μετάλλιο, γιατί δεν τα δίνουν έτσι τα μετάλλια. Είναι πολύ δύσκολο. Αν όμως φτάσω μέχρι εκεί υγιής και ικανοποιημένος από την προετοιμασία μου, τότε μπορώ να κάνω τα πάντα. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία θέση.



Είναι ένα λεπτό άθλημα. Εγώ μπορεί να είμαι εντάξει εκείνη τη στιγμή. Κάτι να συμβεί ή θα πας πάνω ή θα πας κάτω, οπότε θεωρώ ότι από την πρώτη μέχρι την τελευταία θέση παίζονται όλα. Φυσικά ένας από τους στόχους μου είναι να μπω στον τελικό. Αν μπω στον τελικό εκεί όλα είναι ανοιχτά.




Πώς ακριβώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το άλμα εις ύψος; Σε ενδιέφερε από μικρή ηλικία ή σου είπε κάποιος αργότερα ότι ίσως θα μπορούσες να ασχοληθείς με αυτό;



Σε ηλικία 10 χρονών ξεκίνησα σαν τερματοφύλακας στις ακαδημίες της ΑΕ Λεμεσού, όπου έπαιζε ποδόσφαιρο και ο αδερφός μου. Άντεξα δύο χρόνια, παρόλο που τα πήγαινα πολύ καλά σε αυτή την ηλικία. Μετά, μέσω των μαθητικών αγώνων που γίνονται στα σχολεία, για να χάνω και μαθήματα, έλαβα μέρος στα 110μ. μετ’ εμποδίων.



Εκεί αντιμετώπιζα πρόβλημα, γιατί δεν πέρναγα πολύ γρήγορα τα εμπόδια. Τις παραμονές των αγώνων, το παιδί που ήταν να λάβει μέρος στο ύψος είχε αρρωστήσει και μπήκα εγώ στη θέση του. Εντελώς από σπόντα. Στους επαρχιακούς αγώνες πήρα την τέταρτη θέση και προκρίθηκα τελευταίος για το Παγκύπριο Πρωτάθλημα.



Εκεί, χωρίς προπονήσεις, χωρίς τίποτα, πήρα τη δεύτερη θέση με την ίδια επίδοση με τον πρώτο. Από εκεί κι έπειτα, πήγα και γράφτηκα στον Γυμναστικό Σύλλογο “Ολύμπια”. Ξεκίνησα σιγά-σιγά προπονήσεις. Με ανέλαβαν, δόξα τω Θεώ, κάποιοι καλοί προπονητές και σε ηλικία 15 χρονών ασχολήθηκα αποκλειστικά με το ύψος.



Δεν μπορώ να σου πω ότι ασχολήθηκα σοβαρά μέχρι τα 18 μου, γιατί ήμουν και σε μια ηλικία όπου το μυαλό βρίσκεται αλλού. Μετά τα 18 άρχισα να ασχολούμαι πιο σοβαρά. Στα 19 μου, όταν και κατάφερα να πιάσω το όριο για τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, άρχισα πλέον να ασχολούμαι επαγγελματικά.




Τα τελευταία χρόνια εδώ στην Ελλάδα δεν βλέπουμε κάποιον καλό άλτη στο ύψος. Τι πιστεύεις ότι φταίει;



Πιστεύω ότι υπάρχουν ένα-δύο παιδιά που μπορούν να ανεβάσουν τον πήχη ψηλά, αλλά θεωρώ ότι είναι και θέμα τύχης. Πρέπει να το ψάξεις πολύ το θέμα να βρεις το κατάλληλο παιδί. Δεν μπορεί όποιος κι όποιος να κάνει ύψος. Απλά μετά τον Παπακώστα δεν έχει τύχει ακόμα.




Ποιος αποτελεί το πρότυπό σου ως αθλητής; Να υποθέσω ο Σοτομαγιόρ;



Αυτήν την ερώτηση μου την κάνουν συχνά. Αν με ρώταγες πριν από 5-6 χρόνια θα σου έλεγα πως πρότυπά μου είναι ο Παπακώστας και ο Σοτομαγιόρ. Όμως όταν έρθεις πολύ κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους, γιατί κι ο Λάμπρος (Παπακώστας) είναι μάνατζέρ μου αυτή τη στιγμή, τα τελευταία δύο χρόνια, με τον Σοτομαγιόρ, λόγω και του Λάμπρου, έχουμε κάνει μια γνωριμία, δεν μπορείς να τους δεις και ως πρότυπα ακριβώς.




Τον τελευταίο καιρό έχει δημιουργηθεί ένα θέμα με το ντόπινγκ, όπως η υπόθεση της Μάριον Τζόουνς. Τι πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει για να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση;



Ο Τύπος ασχολείται περισσότερο απ’ όσο πρέπει με τον κλασικό αθλητισμό. Δεν θα σου πω ότι δεν παίρνουν αναβολικά αλλά δεν θα σου πω ότι παίρνουν όλοι. Θεωρώ ότι όποιος δεν έχει πιαστεί ντοπαρισμένος, κάνει “καθαρό” αθλητισμό.



Για τη Μάριον Τζόουνς πιστεύω ότι έχει κάνει πολύ κακό στον αθλητισμό. Πιστεύω ότι όλα αυτά που λένε για το στίβο και τα αναβολικά φτιάχτηκαν από τον Τύπο που ασχολείται τόσο πολύ. Γιατί στα ομαδικά αθλήματα δεν ασχολείται κανείς με υποθέσεις ντόπινγκ; Γιατί εκεί “παίζονται” τρελά χρήματα. Μα δεν παίρνουν αναβολικά στο ποδόσφαιρο; Δεν μπορεί να μην υπάρχει ούτε ένα κρούσμα.




Πιστεύεις ότι αυτοί που δεν εμφανίζονται στο αντιντόπινγκ κοντρόλ (non show) είναι ένοχοι;



Η κατάσταση που έχει δημιουργήσει η WADA είναι απελπιστική. Ακόμα και όταν πας στην τουαλέτα πρέπει να το αναφέρεις. Πρέπει να ξέρουν 24 ώρες το 24ωρο πού βρίσκεσαι. Μπορεί να ζήσει άνθρωπος έτσι; Πες ότι έχεις δηλώσει πως κάποιες συγκεκριμένες ώρες θα είσαι στο γήπεδο και σου συμβαίνει κάτι και δεν είσαι, τράκαρες, έπαθε κάτι δικός σου άνθρωπος. Θα σε βγάλει non show αν δεν σε βρει εκεί.



Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι αθλητές που βγάζουν non show επειδή είναι ντοπαρισμένοι, αλλά αν δεις τι λίστες μας δίνουν για να συμπληρώσουμε που θα βρισκόμαστε για το επόμενο τρίμηνο θα τρελαθείς. Κάθε φορά που θα πάθω εγώ κάποιον τραυματισμό και πρέπει να πάω στο εξωτερικό για να με δει ένας γιατρός, πρέπει να τους στέλνω μηνύματα και e-mail. Είναι ένας έλεγχος 24ωρος.




Ας ξεφύγουμε λίγο από τα αγωνιστικά και να μας πεις πως είναι ο Κυριάκος Ιωάννου εκτός γηπέδων. Τι σου αρέσει να κάνεις για να περνάς το χρόνο σου;



Γενικά μου αρέσει να κάνω πράγματα που με ευχαριστούν. Δεν έχω πολλές ώρες για να βγαίνω, αλλά όταν θα βρω ελεύθερο χρόνο, μου αρέσει να βλέπω ανθρώπους που με ευχαριστούν. Στην Ελλάδα έχω βρει ανθρώπους που κάνω καλή παρέα μαζί τους. Συχνά πάω για έναν καφέ. Πολύ λίγες φορές θα βγω το βράδυ, κανένα Σαββατοκύριακο μόνο. Προσπαθώ γενικότερα να είμαι πιο χαλαρός, να δω λίγο κόσμο, να ξεφύγει λίγο το μυαλό μου από το γήπεδο.




Μια ευχή για το 2008;



Εύχομαι στους αθλητές να έχουν την υγεία τους πάνω απ’ όλα και ασφαλώς καλές επιτυχίες για την καινούρια χρονιά, που είναι και μια Ολυμπιακή χρονιά, την οποία όλοι περιμένουμε. Εύχομαι στον κόσμο υγεία και χαρά και μακριά από καταστροφές, όπως δυστυχώς είχαμε στην Ελλάδα αυτή τη χρονιά. Προσωπικά εύχομαι ένα καλύτερο 2008 από το 2007 και ασφαλώς την υγεία μου.




Εύχομαι να τα ξαναπούμε του χρόνου με αφορμή αυτή τη φορά το χρυσό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνο.



Μακάρι.