Τα 90 δευτερόλεπτα που αφάνισαν μια ομάδα

Έχουν περάσει 39 χρόνια από την βραδιά που η πτήση “Air Indiana 216” ξεκίνησε με 3 ώρες καθυστέρηση από το Evansville με προορισμό το Nasville. Στο αεροπλάνο επέβαιναν 29 άτομα, μεταξύ των οπίων και η ομάδα μπάσκετ του Evansville με όλο το προπονητικό επιτελείο. Σχεδόν 90 δευτερόλεπτα μετά την απογείωση το αεροπλάνο έπεσε. Και 29 ψυχές χάθηκαν.

Στον αθλητισμό έχουν υπάρξει ανά καιρούς απίστευτες τραγωδίες, με τελευταία αυτή της πτώσης του αεροπλάνου που μετέφερε την Βραζιλιανική Σαπεκοένσε . Λίγες ιστορίες όμως είναι πιο δραματικές από αυτή του Κολεγίου του Evansville, που βύθισε στην θλίψη μία πόλη περίπου 120.000 κατοίκων.

Το Evansville δεν ήταν κάποιο σπουδαίο Κολέγιο. Είχε “βγάλει” βέβαια τον Jerry Sloan, έναν σπουδαίο παίκτη και αργότερα πολυνίκη προπονητή των Utah Jazz. Και, για μόλις 5 ημέρες την σεζόν 1977/78, προπονητή του Evansville, μέχρι να παραιτηθεί για προσωπικούς λόγους, γλιτώνοντας από το ταξίδι του θανάτου.

Τα 90 δευτερόλεπτα του τρόμου

Το βράδυ της 13ης Δεκεμβρίου 1977 δεν θα το ξεχάσει κανείς στην Πολιτεία της Indiana. Είναι η βραδιά που τα νέα για την πτώση ενός αεροπλάνο κυκλοφόρησαν από στόμα σε στόμα, με τον κόσμο να συνειδητοποιεί όσο περνούσε η ώρα ότι το αεροπλάνο που έπεσε μετέφερε την ομάδα μπάσκετ του Evansville.

Ήταν μία βροχερή νύχτα, γεμάτη ομίχλη. Το αεροπλάνο τύπου DC-3 έφτασε στο αεροδρόμιο της περιοχής με 3 ώρες καθυστέρηση. Πιλότος ήταν ο Βιετναμέζος Ty Van Pham με πάνω από 9.000 καταγεγραμμένες ώρες πτήσης και δεύτερος πιλότος ο Κουβανός Gaston Ruz με περισσότερες από 1.000 ώρες πτήσης. Αεροσυνοδός ήταν η 24χρονη Pamela Smith, έχοντας μόλις 15 ώρες πτήσης στο βιογραφικό της.

Το αεροπλάνο έφτασε στο αεροδρόμιο, οι μηχανές έσβησαν και οι επιβάτες (ανάμεσα στους οποίους 14 παίκτες του Evansville) φόρτωσαν τις αποσκευές τους. Λίγη ώρα αργότερα το αεροπλάνο ήταν έτοιμο για την πτήση. Πήρε άδεια για απογείωση και σηκώθηκε στον αέρα. Και έπειτα από μόλις 90 δευτερόλεπτα έπεσε στο έδαφος, με τα φτερά να σπάνε, τους έλικες να εκτοξεύονται και τους επιβάτες να πετάγονται εκτός του αεροπλάνου, το οποίο έσπασε σε τρία κομμάτια.

Η έκρηξη τρόμαξε όσους βρισκόντουσαν στην περιοχή. Αμέσως κάτοικοι από τα γύρω σπίτια έσπευσαν να βοηθήσουν. Η πυροσβεστική και τα ασθενοφόρα θα έφταναν πολύ αργότερα, αφού το σημείο που έπεσε το αεροπλάνο δεν ήταν προσβάσιμο από αυτοκίνητα λόγω του γεγονότος ότι δεν είχε δρόμους! Αργότερα πάντως ανακοινώθηκε ότι αυτό δεν είχε σημασία, αφού και κατευθείαν να έφταναν τα οχήματα δεν θα είχε ζήσει κανείς. Οι 24 επιβάτες πέθαναν ακαριαία. Τέσσερις από αυτούς λίγο μετά την πτώση. Και ο τελευταίος στο νοσοκομείο, 5 ώρες αργότερα.

Το μοιραίο λάθος και η τραγική ειρωνεία

Με μία πόλη – αλλά και μία χώρα – βυθισμένη στο πένθος, η ανάγκη για να βρεθούν τα αίτια του ατυχήματος ήταν δεδομένη. Η έρευνα ήταν ενδελεχής και τελικά το συμπέρασμα ήταν ότι η πτώση του αεροπλάνου οφειλόταν σε ανθρώπινο λάθος. Δύο ανθρώπινα λάθη για την ακρίβεια: 1. Το αεροπλάνο κουβαλούσε περισσότερο βάρος από το επιτρεπτό, με τις αποσκευές να βρίσκονται στην ουρά και να αλλάζουν το κέντρο βάρος. 2. Ο δεύτερος πιλότος είχε ξεχάσει να απασφαλίσει τα φτερά και τους έλικες. Αν είχε γίνει μόνο ένα από τα δύο λάθη δεν θα υπήρχε πρόβλημα. Ο συνδυασμός των δύο ωστόσο αποδείχθηκε θανατηφόρος.

Μία πόλη είχε βυθιστεί στο πένθος. Τραγικότερη φιγούρα όλων ο μοναδικός παίκτης της ομάδας που δεν ταξίδεψε με τους συμπαίκτες του λόγω τραυματισμού στον αστράγαλο, ο πρωτοετής David Furr. Δύο εβδομάδες μετά το ατύχημα ωστόσο θα “χανόταν” άδικα και αυτός, αφού επέστρεφε με τον αδελφό του από ένα τουρνουά με το αυτοκίνητο και ένας μεθυσμένος οδηγός έπεσε πάνω τους, σκοτώνοντάς τους και τους δύο!

Στο Evansville το πένθος ήταν ανείπωτο. Οι κηδείες διαδέχονταν η μία την άλλη. Σε ένα τόσο μικρό μέρος όλοι του ξέρουν όλους. Δεν υπήρχε κάτοικος που να μην έχασε δικό του άνθρωπο σε αυτή την πτήση. Το Κολέγιο αποφάσισε να μην κατεβάσει ομάδα στο υπόλοιπο του Πρωταθλήματος, με το NCAA να αποφασίζει να δώσει το δικαίωμα σε όποιον μεταγραφεί στο Evansville να αγωνιστεί κανονικά και να μην χρειαστεί να περιμένει έναν χρόνο όπως προβλέπεται βάσει κανονισμών για τους φοιτητές-αθλητές.

Το Evansville προσπάθησε να χτίσει μία ομάδα από το μηδέν. Από τις στάχτες. Προσέλαβαν τον Dick Walters για την θέση του προπονητή. Τέσσερα χρόνια αργότερα, την σεζόν 1981/82, η ομάδα μπάσκετ θα προκρινόταν για πρώτη φορά στην ιστορία της στο Τελικό Τουρνουά του NCAA, σε μία από τις πλέον συγκλονιστικές ιστορίες εξιλέωσης. Όσο σπουδαία κι αν ήταν αυτή η ιστορία ωστόσο, κανείς δε μπορούσε να ξεχάσει τι είχε προηγηθεί. Και ακόμα δε μπορεί να το ξεχάσει. Γιατί ήταν ένα γεγονός που διέλυσε ψυχολογικά μία ολόκληρη πόλη.

Twitter @steflong85