Tο απογευματάκι του Σαββάτου που ο Βασίλης Σπανούλης θα διαβεί την πόρτα του γηπέδου του Αγίου Θωμά, κάτι δεν θα του κάθεται καλά...

Δεν εννοώ τις αναμνήσεις, τα συναισθήματα και τη νοσταλγία από τη νιότη του, αλλά την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δεν είναι ίδια...

Για την ακρίβεια, 17 χρόνια μετά την αποχώρηση του από το Μαρούσι, δεν έχει μείνει όρθιο ούτε κολυμπηθρόξυλο!

Ο «Μπύροβιτς» και ο Ντεντόπουλος

Έχουν αλλάξει, απ’ όσο ξέρω, ακόμα και τα πόμολα στις πόρτες και η μόνη γνωστή φυσιογνωμία στην οποία (όπως έλεγε και η Τζένη Καρέζη στον Αλέκο Αλεξανδράκη στην ταινία «Δεσποινίς διευθυντής») θα σκοντάψει ο νυν προπονητής του Περιστερίου είναι ο τότε και νυν υπεύθυνος Τύπου, Γιάννης Ντεντόπουλος.

Έχει φύγει ακόμη και ο ιστορικός φροντιστής της ομάδας, ο περιβόητος «Μπύροβιτς», όπως τον αποκαλούσε ο τότε γενικός διευθυντής Ανδρέας Παπαντωνίου, επειδή του άρεσαν οι μπύρες!!!

Τα έξι παιδιά και η γυαλιστερή κώμη

Αλλά, διάβολε, μήπως και ο Σπανούλης δεν έχει αλλάξει;

Έφυγε τότε 23 χρονών, απάντρευτος και με μαλλιά για να επιστρέψει τώρα στα 41, με έξι παιδιά και με γυαλιστερή κώμη!!!

Περνούν τα έρμα τα χρόνια, περνούν, αλλά, διάβολε, δεν χάνονται ούτε στη λήθη, ούτε και στους διαδρόμους ενός γηπέδου που αποτέλεσε τον βατήρα εκκίνησης και την πλατφόρμα εκτόξευσης ενός πιτσιρικά που έμελλε να μοστράρει την αφεντομουτσουνάρα του στο Πάνθεον του ευρωπαϊκού μπάσκετ...

Ο εκ καταγωγής βλάχος που έγινε αριστοκράτης!

Οι επιταγές των 50.000.000 δραχμών

Η ιστορία αρχίζει να γράφεται το καλοκαίρι του 2001, όταν ο Ανδρέας Παπαντωνίου (λουσμένος ακόμη από τα κομφετί του θριάμβου του Αμαρουσίου στον τελικό του SaportaCup) και ο ατζέντης Άρης Λυχναράς ανέβηκαν στη Λάρισα κουβαλώντας μαζί τους ένα μάτσο από επιταγές, με την υπογραφή του ιδιοκτήτη Άρη Βωβού...

«Ήταν γύρω στα 50 εκατομμύρια δραχμές. Είχαμε ακόμα τη δραχμή, το ευρώ ήρθε μετά από λίγους μήνες» θυμάται ο Παπαντωνίου, ο οποίος ως επιτετραμμένος της ομάδας διεκπεραίωσε τις τελευταίες λεπτομέρειες της μεταγραφής του τότε 19χρονου γκαρντ από τον Γυμναστικό Σύλλογο Λάρισας.

Ο Γιατζόγλου, η Λάρισα και η Αμερική

Αυτή η ιστορία βεβαίως είχε αρχίσει να γράφεται νωρίτερα...

Το όνομα του Σπανούλη σουλάτσαρε στην πιάτσα, όχι μόνο λόγω των εμφανίσεων του στο πρωτάθλημα της Α2, αλλά και επειδή αποτελούσε βασικό στέλεχος των μικρών εθνικών ομάδων, χώρια η λεζάντα που του έκανε ο πρώην προπονητής του, στη Λάρισα, ο Στιβ Γιατζόγλου.

Μάλιστα σε μια συνέντευξη του στο SPORT24 o παλαίμαχος διεθνής ελ του Ολυμπιακού και του ΠΑΟΚ είχε αποκαλύψει ότι «ήθελα να τον στείλω στην Αμερική και όταν πήγε ο Αλεξανδρής στο Μαρούσι του πρότεινα να τον πάρει με κλειστά μάτια».

Εδώ μπαίνει στο κάδρο και ο Νίκος Λινάρδος, η παρουσία του οποίου θα έπαιζε καταλυτικό ρόλο στα δρώμενα...

Ο «Ξιφίας» βρισκόταν στο πλευρό του Αλεξανδρή και προήχθη σε πρώτο προπονητή το καλοκαίρι του 2001, όταν ο «Τίγρης» επέστρεψε στον πάγκο του ΠΑΟΚ...

Το ταξίδι του Λινάρδου στη Ρόδο

Το δεύτερο δεκαήμερο του Ιουλίου διεξαγόταν η προκριματική φάση του EuroBasket Νέων της επόμενης χρονιάς στο οποίο η ελληνική ομάδα έμελλε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο...

«Έχοντας αναλάβει την τεχνική ηγεσία πήγα στη Ρόδο για να παρακολουθήσω τους αγώνες, σημαδεύοντας τρεις παίκτες για τους οποίους είχαμε πολύ καλές συστάσεις και μας ενδιέφεραν: τον Χρήστο Ταπούτο από τη Νήαρ Ηστ, τον Βασίλη Σπανούλη από τη Λάρισα, τον Νίκο Ζήση από τη ΧΑΝΘ και τον Κώστα Καϊμακόγλου από τους Κυρίαρχους Νίκαιας» ανατρέχει σε εκείνη την εποχή ο Λινάρδος...

Εντέλει ο Ταπούτος (που εάν αποκτιούνταν θα πέφτε πάνω στον Τζίμι Ολιβερ) και ο Ζήσης κατέληξαν στην ΑΕΚ και η μπίλια έκατσε στον Σπανούλη, με την παρότρυνση και του Λαρισαίου γυμναστή του Αμαρουσίου Ανδρέα Γκατζούλη, ο οποίος έπαιξε μεσολαβητικό ρόλο προς τον protégé του και την οικογένεια του.

«Κόουτς, βάλε με να παίξω»!

«Με το που εμφανίσθηκε για πρώτη φορά ο Σπανούλης στο γήπεδο του Αγίου Θωμά, έδειξε το ποιόν του. Στην αρχή ήταν ψαρωμένος, αλλά ξεχείλιζε από αυτοπεποίθηση, αποφασιστικότητα και φιλοδοξία. Τον θυμάμαι μάλιστα να λέει “Κόουτς, βάλε με να παίξω και δεν θα το μετανιώσεις”. Έδειχνε δηλαδή από την πρώτη στιγμή πόσο πίστευε στον εαυτό του» συνεχίζει ο Λινάρδος.

«Δουλέψαμε πολύ μαζί του, διότι ήταν προφανές ότι θα εξελισσόταν. Στην αρχή ήταν ακατέργαστος, αλλά είχε ως προίκα το παιχνίδι του στο ένας εναντίον ενός, την ικανότητα του στον αιφνιδιασμό και τα τελειώματα του. Από τη στιγμή που βελτίωσε το διάβασμα των καταστάσεων και την πάσα του, ήταν πια έτοιμος να διαπρέψει».

Κοχ με Σπανούλη, όπως Αλεξανδρής με Γκάλη

Εκείνες τις πρώτες ημέρες ο Σπανούλης έπαιξε τον ρόλο του Νίκου Γκάλη, ο Μίχαελ Κοχ αυτόν του Βαγγέλη Αλεξανδρή και ο Νίκος Λινάρδος εκείνον του Ανέστη Πεταλίδη!

Το 1979, όταν ο Πεταλίδης, έβαλε τον Αλεξανδρή να μαρκάρει τον Γκάλη στην πρώτη προπόνηση του με τον Άρη στο Αλεξάνδρειο, ο Βαγγέλης γύρισε και είπε στον γενικό αρχηγό της ομάδας...

«Ανέστη μού έβγαλε τη γλώσσα. Αυτός δεν παίζεται».

Το 2001, όταν ο Λινάρδος έβαλε τον Γερμανό γκαρντ να παίζει ένας εναντίον ενός με τον Σπανούλη, τόσο στην άμυνα, όσο και στην επίθεση, το πόρισμα (του Κοχ) ήταν σχεδόν το ίδιο...

«Κόουτς το παιδί είναι αστέρι. Θα παίξει μεγάλο μπάσκετ»!

Ο Αταμάν και το χέρι του Νικολαΐδη

Στην προετοιμασία του Αμαρουσίου, ενόψει της νέας σεζόν, στο Μπόρμιο συνέβη ένα περιστατικό που στενοχώρησε, αλλά συνάμα χαροποίησε τον Λινάρδο, ο οποίος εξηγεί αυτό το οξύμωρο σχήμα...

«Παίξαμε ένα φιλικό ματς με την Εφές, στον πάγκο της οποίας μάλιστα βρισκόταν ο Εργκίν Αταμάν. Είχαμε πρόβλημα με το μαρκάρισμα του Γουίλι Σόλομον και προσπαθώντας να βρω μια λύση έβγαλα τον Σωτήρη Νικολαϊδη και έβαλα τον Σπανούλη. Την ώρα της αλλαγής ο Σωτήρης δεν έδωσε το χέρι του στον Βασίλη που δεν έδωσε σημασία και αυτή συμπεριφορά του έδειξε ότι είχε χαρακτήρα και δεν επηρεαζόταν από τις καταστάσεις».

Το βάπτισμα με τη Δάφνη και το ντεμπούτο με τον ΠΑΟΚ

Ο Σπανούλης φόρεσε για πρώτη φορά επισήμως τη φανέλα του Αμαρουσίου στις 22 Σεπτεμβρίου του 2001 στον εκτός έδρας αγώνα του Κυπέλλου με τη Δάφνη (63-78), και τέσσερις ημέρες αργότερα έκανε το ντεμπούτο του στο πρωτάθλημα της Α1, στην Πυλαία απέναντι στον ΠΑΟΚ.

Το Μαρούσι ηττήθηκε με 86-84, με τον Λαρισαίο γκαρντ να αγωνίζεται επί οκτώ λεπτά και 18 δευτερόλεπτα, με απολογισμό δυο πόντους (1/1δ., 0.1τρ.), μία ασίστ και δυο προσωπικά φάουλ.

Η ομάδα των βορείων προαστίων ζοριζόταν στην αρχή της σεζόν και ως είθισται το μάρμαρο το πλήρωσε ο προπονητής...

Η μοιραία ήττα από το Περιστέρι

Ο Λινάρδος αποχώρησε στις 17 Νοεμβρίου του 2001 με ρεκόρ 4-4, μετά την εντός έδρας ήττα από την τωρινή ομάδα του Σπανούλη!

Εκείνο το απόγευμα το Περιστέρι πέρασε σαν σίφουνας από τον Άγιο Θωμά (54-76) προεξαρχόντων του συχωρεμένου Πολωνού Ανταμ Βόιτσικ (22-9-4-1-3), του Μπάιρον Ντίνκινς (15π.), του Μίκαελ Αντερσεν (14-10) και του Αλεξάντερ Κουλ (10-12).

Αυτή δεν είναι η μοναδική σύμπτωση με τον σημερινό αγώνα, υπάρχει και άλλη για την οποία επιφυλάσσομαι στη συνέχεια...

Λόγω τραυματισμού ο Σπανούλης δεν αγωνίσθηκε στο «κύκνειο άσμα» του προπονητή που τον βάφτισε στην κολυμπήθρα της Α1 και από την επόμενη ημέρα βρέθηκε στη δούλεψη του διαδόχου του Λινάρδου, του Κώστα Πετρόπουλου.

Στην παρθενική σεζόν του στο Μαρούσι ο Σπανούλης είχε συμπαίκτες τον Τζίμι Ολιβερ, τον Πάτρικ Μπερκ, τον Μάρτιν Κόνλον, τον Μίχαελ Κοχ, τον Σωτήρη Νικολαΐδη, τον Σωτήρη Μανωλόπουλο, τον Γιώργο Τσιάκο, τον Δημήτρη Μαρμαρινό, τον Αλέξη Φαλέκα, τον Γιώργο Μασλαρινό, τον Γιώργο Παυλίδη.

Ο "Δράκος" και το ώριμο φρούτο

Την επόμενη σεζόν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία ο Παναγιώτης Γιαννάκης επί των ημερών του οποίου και με τον Σπανούλη να προοδεύει θεαματικά, το Μαρούσι τη σεζόν 2003-04 έπαιξε (αλλά ηττήθηκε) στους τελικούς των playoffs της Α1 με τον Παναθηναϊκό και στον τελικό του Final 4 της FIBA Europe League.

Τη σεζόν 2004-05 ο Μπίλης οδήγησε (με μέσο όρο 15.2 πόντους) το Μαρούσι στους προημιτελικούς του ULEBCup, όπου αποκλείσθηκε από τον μετέπειτα φιναλίστ Μακεδονικό και τότε ακριβώς επιβεβαιώθηκε η λογική του.... ώριμου φρούτου!

«Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος», όπως γράφει και ο Κωνσταντίνος Καβάφης, ο Σπανούλης ο οποίος είχε ήδη αγωνισθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες έχοντας το... βύσμα του Γιαννάκη (!) έφυγε από τον Άγιο Θωμά και ανηφόρισε κατά ΟΑΚΑ μεριά...

Η αδυναμία του Θανάση και οι βολές του Οικονόμου

Η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό, μετά τη συμφωνία με τον «Τυφώνα» Θανάση Γιαννακόπουλο ο οποίος του είχε μεγάλη αδυναμία, ανακοινώθηκε ημέρα Τετάρτη, 13 Ιουλίου του 2005, ενώ την ίδια στιγμή αρίβαρε εν Αθήναις, ως πρώτο απόκτημα ενόψει της νέας σεζόν, ο Ντέγιαν Τομάσεβιτς.

Δυόμισι μήνες αργότερα, λογιζόμενος ακόμη ως παίκτης του Αμαρουσίου, ο Σπανούλης στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης στο Βελιγράδι και όλα τα υπόλοιπα είναι πλέον Ιστορία: μια Ιστορία που γράφτηκε τα κατοπινά χρόνια στον Παναθηναϊκό, στους Χιούστον Ρόκετς και στον Ολυμπιακό.

Ο Σπανούλης ντεμπούταρε με το Μαρούσι στην Α1 κόντρα στον ΠΑΟΚ και είπε το «αντίο» απέναντι στον Πανιώνιο, στον τέταρτο μικρό τελικό της σεζόν 2004-05.

Στις 19 Ιουνίου του 2005, στη Νέα Σμύρνη ο Πανιώνιος έριξε στο κανναβάτσο την ομάδα των βορείων προαστίων με 78-77 σε ένα δραματικό ματς που κρίθηκε από τις 2/2 βολές του Νίκου Οικονόμου ένα λεπτό πριν από τη λήξη.

Σε αυτόν τον τελευταίο χορό του με το Μαρούσι «έγραψε» 20 πόντους, επτά ριμπάουντ και τέσσερις ασίστ, πλαισιωμένος από τον Ρόντρικ Μπλέικνι, τον Νίκο Μπουντούρη, τον Αλεξάντερ Σμίλιανιτς, τον Κένιον Τζόουνς, τον Μπλάγκοτα Σέκουλιτς, τον Μάρκο Κολώκα, τον Κώστα Καϊμακόγλου, τον Λάρι Στιούαρτ, τον Δημήτρη Λόλα, τον Χριστόφορο Στεφανίδη, τον Βασίλη Γιαννουλάκο.

Απέναντι του είχε, μεταξύ άλλων, τον Νίκο Οικονόμου, τον Γιώργο Σιγάλα, τον Γιώργο Διαμαντόπουλο και τον πρώην συμπαίκτη του στο Μαρούσι, Αλέξη Φαλέκα.

Μια ήττα σε έξι επιστροφές

Στα 18 χρόνια που πέρασαν από τότε, ο Σπανούλης βρέθηκε στο παλιό σπιτικό του άλλες έξι φορές και απόψε επιστρέφει για έβδομη, έχοντας (στον Άγιο Θωμά) μία ήττα και πέντε νίκες...

Αναλυτικά οι αγώνες και τα πεπραγμένα του στους επτά αγώνες με τον Παναθηναϊκό και στους τέσσερις με τον Ολυμπιακό...

• 14 Ιανουαρίου 2006, Μαρούσι-Παναθηναϊκός 74-77: 9 πόντοι, δυο ριμπάουντ, πέντε ασίστ, δυο κλεψίματα
• 19 Απριλίου 2006, Παναθηναϊκός-Μαρούσι 78-73:9-1-3-2
• 18 Ιανουαρίου 2007, Μαρούσι-Παναθηναϊκός 68-79 : 7-3-7-1
• 1 Μαρτίου 2008, Παναθηναϊκός-Μαρούσι 89-93: 19-1-5-1
• 12 Οκτωβρίου 2008, Παναθηναϊκός-Μαρούσι 82-54: δεν αγωνίσθηκε λόγω τραυματισμού
• 17 Ιανουαρίου 2009, Μαρούσι-Παναθηναϊκός 80-70: 12-2-2-0
• 22 Νοεμβρίου 2009, Παναθηναϊκός-Μαρούσι 90-73: 8-1-5-2
• 17 Φεβρουαρίου 2010, Μαρούσι-Παναθηναϊκός 68-82: 14-1-6
• 21 Νοεμβρίου 2010, Μαρούσι-Ολυμπιακός 70-94: 4-2-9-2
• 20 Φεβρουαρίου 2011, Ολυμπιακός-Μαρούσι 92-76: 9-1-1-1
• 30 Οκτωβρίου 2011, Ολυμπιακός-Μαρούσι 92-63: 4-3-7-2
• 21 Ιανουαρίου 2012: Μαρούσι-Ολυμπιακός 84-89: 16-1-8

Δυο από αυτά τα έντεκα ματς έχουν τις ιστοριούλες τους...

Τα pick n'roll με τον Μαυροειδή

Εν αρχή, η εκτός έδρας ήττα του Παναθηναϊκού –με προπονητή τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς- από το Μαρούσι του Σούλη Μαρκόπουλου, την 1^η Μαρτίου του 2008 (με τα αλλεπάλληλα pickn’ roll του Ντράγκαν Μιλισάβλιεβιτς με τον ασταμάτητο Δημήτρη Μαυροειδή) υπήρξε η απαρχή για το σερί των 187 νικών που πέτυχαν οι Πράσινοι στο ΟΑΚΑ σε 4.719 ημέρες, μέχρι την ήττα τους από τον Προμηθέα στις 31 Ιανουαρίου 2021.

Ένα το κρατούμενο, λοιπόν...

Τα... σκατά του Ιβκοβιτς

Το δεύτερο έχει να κάνει με τον Ολυμπιακό, τον Ντούσαν Ιβκοβιτς και την τελευταία (πριν από την επερχόμενη) εμφάνιση του Σπανούλη στον Άγιο Θωμά...

Στις 21 Ιανουαρίου του 2012 οι Πειραιώτες οι οποίοι μετά από τρεις μήνες επέπρωτο να ανέβουν στο θρόνο της EuroLeague, τα είδαν όλα κωλυόμενα και δραπέτευσαν με το ζόρι από το Μαρούσι νικώντας με 89-84...

Μετά τη λήξη του ματς μέσα στα αποδυτήρια, ο Ντούντα δεν κρατιόταν από την τσατίλα του και όσοι τον έχουν δει θυμωμένο, αντιλαμβάνονται τι εννοώ...

Μπήκε λοιπόν στα αποδυτήρια, είδε τους παίκτες μαζεμένους, πήρε εκείνο το απαράμιλλο ύφος του και άρχισε να ωρύεται...

«Σήμερα δεν κοουτσάρισα παίκτες του μπάσκετ, αλλά δώδεκα... σκατά»!!!

Δώδεκα, συμπεριλαμβανομένου και του Σπανούλη!

Εκείνο το απόγευμα ο Ολυμπιακός επέζησε του θρίλερ νικώντας με 89-84 τους οικοδεσπότες που κατά μία σατανική σύμπτωση είχαν πάλι προπονητή τον Νίκο Λινάρδο, ο οποίος συμβλήθηκε με τον Σπανούλη, τόσο στο ντεμπούτο του στην Α’ Εθνική, όσο και στον τελευταίο αγώνα του κόντρα στο Μαρούσι!

Έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι σε πείσμα των οργίων του Νέστορα Κόμματου (32π., 8ρ., 1ασ., 2κλ.) και του Γιάννη Γκαγκαλούδη (16-6-8-4).

Η ιστορική νίκη με το Περιστέρι

Ο Ολυμπιακός μόλις είχε φέρει τον Τζόε Ντόρσι και τον Εϊσι Λο, αντί του Κεϊλίν Λούκας και του Ματ Χάουαρντ, ενώ το Μαρούσι βρισκόταν όλη τη σεζόν σε δεινή κατάσταση, πάλευε απέναντι σε θεούς και δαίμονες, ξέμεινε με έναν ξένο παίκτη (Φρανκ Ελεγκαρ) και εντέλει υποβιβάσθηκε με μία νίκη και 23 ήττες!

Και ποια ήταν η μοναδική ομάδα που νίκησε, παρακαλώ;

Αυτή την οποία υποδέχεται σήμερα!!!

Όντως οι Μαρουσιώτες αξιώθηκαν να σπάσουν το ρόδι στις 3 Μαρτίου του 2012, όταν άλωσαν το Περιστέρι με σκορ 58-52.

Εκ των υστέρων σε μια μνημειώδη συνέντευξη μας στην εφημερίδα GoalNews εξήγησε τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ της 21^ης Ιανουαρίου του 2012 και προφανώς αυτό το επεισόδιο ο Σπανούλης ο οποίος διαθέτει γερό μνημονικό, δεν το έχει λησμονήσει...

Θα το θυμηθεί, το δίχως άλλο, σήμερα που θα εισέλθει στα ίδια αποδυτήρια, έστω κι αν έχουν αλλάξει ακόμη και τα πόμολα στις πόρτες!