Έχουν παίξει κι έχουν παίξει ο Ολυμπιακός και η Ρεάλ έναν σκασμό από σημαδιακά ματς. Τις κάλτσες τους, που λέμε! Ή μάλλον τις... γραβάτες τους και αυτό θα το εξηγήσω σε λίγο.

Η Ρεάλ είναι για τον Ολυμπιακό ό,τι η Μακάμπι Τελ Αβίβ για τον Παναθηναϊκό, καθότι έχουν αναμετρηθεί σε τρεις τελικούς: το 1995 στη Σαραγόσα, το 2013 στο Λονδίνο και το 2015 στη Μαδρίτη, χώρια που κόντεψαν να συμπληρώσουν ένα κουαρτέτο, αλλά ας όψεται το τρίποντο του Βασίλιε Μίτσιτς στον περυσινό ημιτελικό του Βελιγραδίου...

Οι Πράσινοι και οι Κίτρινοι έχουν βρεθεί ενώπιος ενωπίω στους τελικούς του 2000 στην Πυλαία (Παναθηναϊκός-Μακάμπι 73-67), του 2001 στο Παρίσι (67-81) και του 2011 στη Βαρκελώνη (78-70), στους ημιτελικούς του 2002 στην Μπολόνια (83-75) και του 2005 στη Μόσχα (82-91) και στη συγκλονιστική σειρά των playoffs του 2012 (σκορ 3-2).

Εκτός από τα τρία ανταμώματα σε τελικούς (με σκορ 2-1 υπέρ των Μαδριλένων 61-73, 100-88 και 59-78), ο Ολυμπιακός και η Ρεάλ βρέθηκαν αντιμέτωποι σε τρεις σειρές playoffs: το 1996 (Ρεάλ 2-1), το 2009 (Ολυμπιακός 3-1) και το 2014 (Ρεάλ 3-2), ενώ σήμερα αναμετρώνται για 48η φορά στα χρονικά.

Αυτός ο αριθμός συνιστά ρεκόρ για τον Ολυμπιακό έναντι οποιουδήποτε άλλου αντιπάλου και βρίσκεται στο Νο 2 της λίστας με τα πιο συχνά νταλαβέρια των ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη, πίσω από το ζευγάρι του Παναθηναϊκού με την Μπαρτσελόνα (49) ενώ στην τρίτη θέση βρίσκεται το γαϊτανάκι του Παναθηναϊκού με τη Μακαμπί Τελ Αβίβ (46).

Οι αγαπημένοι τους αντίπαλοι

Μιας και το 'φερε η κουβέντα ο μόνος αντίπαλος με τον οποίο ο Ολυμπιακός έχει παίξει σε όλη τη γκάμα των φάσεων της EuroLeague είναι η Μπαρτσελόνα, ενώ ο Παναθηναϊκός το διέπραξε με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Εάν ελέω χρωμάτων οι Πράσινοι της Αθήνας και οι Κίτρινοι του Τελ Αβίβ είναι οι Σέλτικς και οι Λέικερς της Ευρώπης, τότε οι Κόκκινοι του Πειραιά και οι Άσπροι της Μαδρίτης (που εσχάτως εμφανίζονται ντυμένοι στα μπλε) μπορούν να περνιούνται για Μπουλς και Γουόριορς!

Το σύμφωνο συμβίωσης

Ένας από τους 47 αγώνες μεταξύ των δυο υπήρξε τωόντι ιστορικός!

Ο λόγος; Επρόκειτο για την επίσημη πρεμιέρα της νεοπαγούς διοργάνωσης, που πλέον ενηλικιώθηκε, πήγε φαντάρος, σπούδασε, έκανε μεταπτυχιακό και ετοιμάζεται να παντρευτεί!

Άντε, βίον ανθόσπαρτον και καλούς απογόνους! Τώρα το αν θα υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης με τη FIBA ή με το NBA, αυτό θα φανεί εν καιρώ τω δέοντι...

Περνάει ο καιρός, το δίχως άλλο και αυτό το συνειδητοποιώ γυρίζοντας το μυαλό μου στο 2000, που διάβολε δεν είναι κιόλας τόσο μακρινό, ώστε να εμπίπτει στην...παλαιολιθική εποχή, αλλά ούτε τόσο κοντινό για να παραβλεφθεί η θεαματική εξέλιξη της διοργάνωσης.

Απλώς αναρωτιέμαι πόσο καλύτερη θα ήταν, εάν το αντάρτικο των ομάδων δεν είχε ως αποτέλεσμα τον εμφύλιο πόλεμο που μάλιστα παίχθηκε σε δυο πράξεις και συνεχίζεται ακόμα…

Η εποχή της Ούρσουλα!

Η ζωή προχωράει, το ίδιο και το μπάσκετ.

Κάποτε όλη η FIBA ήταν ένα μικρό δωμάτιο στο Μόναχο, όπου κάπνιζε αρειμανίως τα α λα Τσόρτσιλ πούρα του ο Γουίλιαμ Τζόουνς από τον οποίο έλαβε τη σκυτάλη αργότερα ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς έχοντας και οι δυο στο πλευρό τους, την σιδηρά γραμματέα τους, τη διαβόητη Ούρσουλα! Τώρα χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα και προφανώς στο μέλλον η γιαγιά θα χάνει και τα εγγόνια της!

Έτυχε να είμαι παρών στα βαφτίσια της νεοπαγούς διοργάνωσης, τη Δευτέρα, 16 Οκτωβρίου του 2000 στο Pabellon Raimundo Saporta της Μαδρίτης όπου η Ρεάλ νίκησε με 75-73 τον Ολυμπιακό και από εκείνη την ιστορική βραδιά μου μένει μια λεκιασμένη γραβάτα!

"Γκαρσόν λεκιάστηκα"!

Τελείωσε ο αγώνας, στείλαμε τις ανταποκρίσεις μας και ως είθισται πήγαμε με τον αδερφό Γιάννη Φιλέρη για φαγητό στο εστιατόριο "Asador Donostiarra" και αίφνης εκεί που τρώγαμε και τα …κουφώματα του ταύρου, αναφώνησα με τρόμο "Γκαρσόν λεκιάστηκα"!

Ένεκα της περιστάσεως φορούσα το σινιέ κοστούμι μου, με άσπρο πουκάμισο και μια σιέλ γραβάτα πάνω στην οποία εκτοξεύθηκαν τα ζουμιά και την έκαναν να πέσει υπέρ πίστεως και πατρίδος! Την έχω ακόμα, έστω και αποστρατευμένη στη γκαρνταρόμπα μου και όποτε τη βλέπω, θυμάμαι εκείνο το βράδυ.

"Καλώς τον πράκτορα του Μπερτομέου"!

Την ίδια στιγμή η FIBA λάνσαρε από αντίδραση τη Σουπρολίγκα που αποδείχθηκε διοργάνωση μιας χρήσεως, αλλά το κακό είχε γίνει και τότε ο καθένας μας προσπαθούσε να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι μια φορά πήγα στα γραφεία της ΕΟΚ για μια συνέντευξη Τύπου και κρατούσα ένα στυλό με το σήμα της Ευρωλίγκας, Το είδε ο Γιώργος Βασιλακόπουλος και με πρόγκηξε αμέσως. "Καλώς τον πράκτορα του κυρίου Μπερτομέου"!

Ο Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς και o Εντουάρντο Πορτέλα δεν συνθηκολόγησαν. Ο Πάτρικ Μπάουμαν και ο Τζόρντι Μπερτομέου δεν συνθηκολόγησαν. Ο Ανδρέας Ζαγκλής και ο Τζόρντι Μπερτομέου δεν συνθηκολόγησαν. Ο Ανδρέας Ζαγκλής και ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα με τον Μάρσαλ Γκλίκμαν δεν έχουν συνθηκολογήσει ακόμα...

Άμποτε να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι μπας και επέλθει το περιζήτητο moratorium.

Το πρώτο αντάμωμα τους

Οι δυο ομάδες έδωσαν τις απαραίτητες συστάσεις πριν από τριάντα οκτώ χρόνια, όταν η μεν Ρεάλ είχε ήδη στο παλμαρέ της έξι Κύπελλα Πρωταθλητριών, ο δε Ολυμπιακός εμφανιζόταν για πρώτη φορά στην εξάδα της τελικής φάσης.

Οι Ερυθρόλευκοι προκρίθηκαν στους «6», αφήνοντας πίσω τους τη γαλλική Λε Μαν, την πολωνική Βίμπρζεζε Γκντανσκ και τη Γιάλα Χαλέπα από τη Συρία, ενώ στην πρεμιέρα του τελικού γύρου επικράτησαν της Μακαμπί στο «Παπαστράτειο» με 79-77.

Αυτή έμελλε να είναι η μοναδική νίκη τους, καθώς στη συνέχεια υπέστησαν εννέα απανωτές ήττες από τη (μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης) Μπόσνα Σαράγεβο, από την Εμερσον Βαρέζε, από τη Τζουβεντούτ Μπανταλόνα, από τη Ρεάλ Μαδρίτης και από τη Μακάμπι στο Τελ Αβίβ.

Ο βαρύς πέλεκυς στη Μαδρίτη

Ο πρώτος από τους 47 μέχρι στιγμής αγώνες απέναντι στη Ρεάλ διεξήχθη στις 25 Ιανουαρίου του 1979 στο "Pabellón de la Ciudad Deportiva", όπου έπεσε βαρύς ο πέλεκυς: 113-72 (ημίχρονο 54-33), με τον Στιβ Γιατζόγλου να αποβάλλεται με πέμπτο φάουλ στο 22ο λεπτό και τον Γιώργο Καστρινάκη να τον ακολουθεί στο 30'.

Στη σύνθεση της Ρεάλ Μαδρίτης δέσποζε η φυσιογνωμία του Γουόλτερ Σέρμπιακ, ενώ μέλος της ομάδας ήταν και ο νυν (και αεί!) πρόεδρος της Μπασκόνια, Χοσέαν Κερεχέτα. Οι συνθέσεις:

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Κορμπαλάν 6, Μπράμπεντερ 10, Σέρμπιακ 37, Ρουγιάν 14, Μάιστερ 18, Καμπρέρα 10, Ιτουριάγκα 8, Ροντρίγκεθ, Κερεχέτα 2, Μπειράν 8. Προπονητής: Λόλο Σάινθ.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γιατζόγλου 21, Μελίνι 12, Διάκουλας 8, Καστρινάκης 12, Τζένκινς 11, Σισμανίδης 4, Μπαρλάς 8. Προπονητής: Κώστας Μουρούζης.

Ο Σιγάλας, ο Ιωαννίδης, ο Γιατζόγλου και ο Σέρμπιακ

Παρεμπιπτόντως μετά από 14 χρόνια (24 Νοεμβρίου 1993), ο Ολυμπιακός επέστρεψε δριμύτερος στη Μαδρίτη και απενοχοποίησε συλλήβδην το ελληνικό μπάσκετ για τις μαζεμένες ήττες των πρεσβευτών του στη Μασδρίτη.

Στο ματς του Β' γύρου, στις 7 Μαρτίου του 1979 στο «Παπαστράτειο», ο Ολυμπιακός υπήρξε πολύ ανταγωνιστικός και λίγο έλειψε να αρπάξει τη νίκη, γνωρίζοντας εν τέλει μια ήττα με διαφορά τεσσάρων πόντων (97-101). Οι συνθέσεις:

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γιατζόγλου 29, Μελίνι 8, Διάκουλας 13, Καστρινάκης 11, Τζένκινς 23, Σισμανίδης 5, Ραφτόπουλος 8.

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Ιτουριάγκα 4, Μπράμπεντερ 31, Σέρμπιακ 36, Ρουγιάν 16, Μάιστερ 8, Πράντα 6, Κορμπαλάν, Κερεχέτα, Ροντρίγκεθ.