Έβλεπα που λέτε τον Δημήτρη Αγραβάνη να βάλει κατά ριπάς από τη γραμμή των 6μ.75 και ασυναίσθητα έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του Γιαννόπουλου. Τίνος Γιαννόπουλου; Όχι του (συμπαίκτη του στον Προμηθέα και στην Εθνική) Χάρη Γιαννόπουλου, αλλά του καρατερίστα ηθοποιού Γιώργου Γιαννόπουλου...

Εάν λοιπόν εκείνες τις δυο στιγμές (που ο Αγραβάνης υποδυόταν τον μπουρλοτιέρη Κανάρη και πυρπολούσε τη Sinan Erdem Arena) τον είχα μπροστά μου, θα του πέταγα την ατάκα του Γιαννόπουλου στην ταινία "Το μικρό ψάρι" και έχει γίνει viral…

Πώς τους πετσόκοψες έτσι ρε π@@@η; Δεν άργησα να του την πετάξω: όχι δια ζώσης και vis a vis, αλλά στο τηλέφωνο λίγα λεπτά μετά τη λήξη του αγώνα της Εθνικής με την Τουρκία...

Έβαλε τα γέλια μόλις το άκουσε και υπερθεμάτισε!

"Είχα υποσχεθεί ότι θα τους πετσοκόψω"!

"Ναι, ρε φίλε, τους πετσόκοψα, αλλά το χρώσταγα σε όλους: και στους Τούρκους και στους συμπαίκτες μου και περισσότερο στον εαυτό μου. Τα είχα υποσχεθεί αυτά τα τρίποντα την Παρασκευή το βράδυ", μου αποκάλυψε και όντως αυτή η υπόθεση έχει υπόβαθρο.

Τι συνέβη λοιπόν στα Άνω Λιόσια; Αφήνω τον ίδιο να διηγηθεί τα διατρέξαντα...

"Στο ματς της Παρασκευής, όταν ήμασταν τσίμα τσίμα έχασα ένα κρίσιμο τρίποντο για το οποίο δεν συγχώρησα τον εαυτό μου και ειλικρινά το έφερα βαρέως".

Εδώ ανοίγω μια μικρή παρένθεση για να υπενθυμίσω τι εννοεί ο ποιητής: Όντως, δυο λεπτά και 15 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη του ψυχοδράματος και με το σκορ στο 68-69, ο Αγραβάνης αστόχησε σε ένα τρίποντο και –σαν να μην έφτανε-αυτό στο καπάκι έκανε φάουλ στον Σέιν Λάρκιν, ο οποίος με 2/2 βολές έβαλε τους Τούρκους μπροστά με 68-71...

Σύμφωνοι, στο επόμενο κλικ του έργου ο Κώστας Παπανικολάου λύτρωσε την Εθνική με 2/2 βολές, αλλά τον 28χρονο φόργουορντ τον κατέτρυχαν οι Ερινύες.

Για να γίνω ακόμη πιο γλαφυρός έως και γραφικός, θα γράψω ότι εκείνο το βράδυ δεν έκλεισε μάτι!

Επέστρεψε δριμύτερος και... Δημήτριος

Του ξαναδίνω τον λόγο, διότι στ’ αλήθεια αυτή η ιστορία έχει ζουμί...

"Όταν πήγαμε στα αποδυτήρια πανηγυρίζαμε για τη νίκη, αλλά εγώ είχα τον χαβά μου με αυτό το χαμένο σουτ και ζήτησα συγνώμη από τα παιδιά και τον κόουτς. Τους διαβεβαίωσα όμως ότι την Δευτέρα θα επιστρέψω δριμύτερος και να που ο Θεός με αξίωσε να τηρήσω αυτή την υπόσχεση μου".

Χθες το βράδυ στην Πόλη ο Αγραβάνης επέστρεψε και δριμύτερος και... Δημήτριος, όνομα και πράγμα!

Αυτή η υπόθεση μου φέρνει στο μυαλό τον διάλογο που διημείφθη στις 3 Δεκεμβρίου του 1979 στο Παλέ ντε σπορ της Θεσσαλονίκης, που δεν λεγόταν ακόμη Nick Gallis Hall, αλλά αφορά τον λεγάμενο...

Το προηγούμενο βράδυ ο Άρης είχε ρίξει στο κανναβάτσο τον Ηρακλή με 79-78 στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής που σηματοδότησε το ντεμπούτο του Γκάλη στη σκηνή του ελληνικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Η κουβέντα του Γκάλη στον Αλεξανδρή

Σε εκείνο το ιστορικό ματς ο "Γκάνγκστερ" έβαλε 30 πόντους, αλλά –σε σχέση με αυτό που έμελλε να παρουσιάσει-έμφανίσθηκε κομματάκι άστοχος...

Στην προπόνηση της Δευτέρας ο Νίκος έπιασε παράμερα τον Αλεξανδρή ...

"Πώς με είδες Βαγγέλη;" τον ρώτησε.

"Καλά έπαιξες, αλλά έχασες μερικά σουτ" του απάντησε ο Τίγρης

Και τότε ο Γκάλης κοίταξε χαμηλά -όπως το συνήθιζε- και αποκρίθηκε με σιγουριά...

"Βαγγέλη, στο λέω τώρα και να το θυμάσαι: αυτά τα σουτ που λες δεν θα τα ξαναχάσω"!

Κάτι τέτοιο είπε και ο Αγραβάνης την Παρασκευή στα Ανω Λιόσια και πράγματι αυτό το σουτ δεν το ξανάχασε!

Το τρελοκομείο, ο Καρμέλο και ο Γιατράς

Βεβαίως ο εξ Αμαρουσίου ορμώμενος stretch four έχει λερωμένη τη φωλιά του, πάει να πει ότι τέτοια τρίποντα τα έχει ξαναχάσει και τα έχει ξαναβάλει, απλώς με...απογοήτευσε διότι –εάν δεν κάνω λάθος- αυτή τη φορά δεν μιμήθηκε τον... Καρμέλο Αντονι!

Αυτή τη φορά επίσης δεν τον... μπινελίκωσε, ούτε τον χαρακτήρισε «τρελοκομείο» ο Σωτήρης Μανωλόπουλος, όπως το είχε διαπράξει αποθεώνοντας τον (σε ένα όντως οξύμωρο σχήμα που παρέπεμπε σε διπολική συμπεριφορά ο Μάκης Γιατράς!

Τι εννοώ; Tα δυο μαζεμένα καθοριστικά τρίποντα που είχε βάλει πάλι στο crunch time, στις 12 Φεβρουαρίου του 2021, στον ημιτελικό του Κυπέλλου Ελλάδος ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και στον Προμηθέα...

Ας’ τον τρελό στην τρέλα του, μαθές. Πλάκα πλάκα χθες το ημερολόγιο δεν θα έπρεπε να γράφει 28 Φεβρουαρίου, αλλά 26 Οκτωβρίου, καθόσον μερίμνησαν γι αυτό ο Αγραβάνης και ο Μωραΐτης!

Οι συνήθεις ύποπτοι και ο Ραφαήλ

Οι δυο Δημήτρηδες ντε, αν και ο δεύτερος έχει και δεύτερο όνομα, καθώς βαπτίσθηκε και Ραφαήλ!

Ο Αγραβάνης με τα δυο καθοριστικά τρίποντα και το φαντασμαγορικό double-double (22-11), o Γιώργος Παπαγιάννης που το απώλεσε για ένα ριμπάουντ (21-9), ο Κώστας Σλούκας με τις σωστές αποφάσεις, το άψογο διάβασμα και τις εννέα ασίστ και ο Κώστας Παπανικολάου με την αμυντική πανοπλία και τις παρεμβάσεις του σε ρόλο ινχτρούχτορα εντός παιδιάς (έστω κι αν μας έκανε να τρέμουμε όταν, με το σκορ στο 62-67, πάτησε τη γραμμή) αποτελούν συνήθεις υπόπτους. Ο Μωραΐτης όμως;

Μες την υπερβολή προς την οποία ρέπω συχνά, τολμώ να γράψω πως μόλις τον είδα πάνω στο παρκέ, εξεπλάγην, διότι δεν θυμόμουν καν ότι είχε κληθεί στην Εθνική!

Αστειεύομαι βεβαίως, αλλά ενίοτε η πλάκα δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα...

Με το που ακούστηκε η κόρνα της λήξης έστειλα ένα sms στον μπαμπά του...

Τα δυο παλικάρια του Κώστα Μωραΐτη

"Αδερφέ, να χαίρεσαι το παλικάρι σου"! Βασικά, να χαίρεται και τα δυο παλικάρια του, διότι ο μικρότερος γιος του, ο Ηλίας αγωνίζεται με τον Πανερυθραϊκό στην Α2.

Και ο μπαμπάς, ο παλαίμαχος διεθνής γκαρντ Κώστας Μωραΐτης υπήρξε εξαιρετικός σουτέρ, αλλά χθες χάζεψε κι ελόγου του παρακολουθώντας το κρεσέντο του πρωτότοκου γιου του...

Η απροσδόκητα εντυπωσιακή και καταλυτική εμφάνιση του Μωραΐτη (χάρη στα σουτ του οποίου η Εθνική άνοιξε τη διαφορά και πάτησε γερά στο γήπεδο) αποτελεί τη δικαίωση και την ανταμοιβή του ιδίου, αλλά και του Σωτήρη Μανωλόπουλου, που πριν από την Εθνική τον κουλάντρισε στο Περιστέρι και ξέρει από πρώτο χέρι πόσο καλός είναι. Και επίσης πόσο καλύτερος μπορεί να γίνει...

Μπριζόλα αργής ωρίμανσης

Τηρουμένων των αναλογιών, ο Δημητράκης μου μοιάζει με μπριζόλα βαθιάς και αργής ωρίμανσης! Δεν είναι βεβαίως σιτεμένος, αλλά επειδή εμφανίσθηκε πολύ νωρίς και σε μικρή ηλικία στην κεντρική σκηνή, δίνει αυτή την εντύπωση...

Ο Μωραΐτης γεννήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου του 1999, όταν ο πατέρας του διάνυε τα τελευταία μέτρα της καριέρας του στην Α1, αγωνιζόμενος στον Έσπερο Καλλιθέας, που αποτέλεσε τον έβδομο σταθμό του μετά τη Νίκη Βόλου, τον Ολυμπιακό, τον Παπάγου, το Παγκράτι, τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης και τον Σπόρτιγκ.

Ο ύψος 1μ.96, γκαρντ αναδείχθηκε από τον Βόλο, την ίδια εποχή με τον Νίκο Μπουντούρη και λίγο πριν από τον Παναγιώτη Λιαδέλη και αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό το 1988, επί ημερών Κοσκωτά, με προπονητή τον Στιβ Γιατζόγλου.

Στην παρθενική σεζόν του στην Α1 -ενώ ήταν 18 ετών και προερχόταν από τη συμμετοχή του στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων στο Τίτοβρμπας, όπου η Ελλάδα κατέλαβε την τέταρτη θέση- αγωνίσθηκε σε πέντε ματς χωρίς να σκοράρει (0/2 δίποντα. 0/1 βολή).

Ο... θόρυβος στη Νέα Σμύρνη

Αντιθέτως το ντεμπούτο του γιου του ήταν ένα από τα πιο εντυπωσιακά στα χρονικά του ελληνικού πρωταθλήματος: το ημερολόγιο έγραφε 12 Οκτωβρίου του 2014 όταν στην πρεμιέρα της Basket League (Πανιώνιος-Κολοσσός Ρόδου 76-92) και σε ηλικία μόλις 15 ετών και 10 μηνών, ο Δημήτρης φορώντας το Νο 18 έπαιξε 19 λεπτά και 47 δευτερόλεπτα σκοράροντας 15 πόντους με 1/3 δίποντα, 4/5 τρίποντα, 1/1 βολή, συν τέσσερα ριμπάουντ, δύο ασίστ και ένα κλέψιμο!

Συνολικά την περίοδο 2014-15 ο νεαρότερος μετά τον Μάκη Δρελιώζη παίκτης που εμφανίστηκε στην Α1 φορώντας την κυανέρυθρη φανέλα, έγραψε τρεις συμμετοχές διαρκείας 27 λεπτών, με συνολικό απολογισμό 15 πόντους, τέσσερα ριμπάουντ, τρεις ασίστ, πέντε κλεψίματα και δύο λάθη.

Μια μεγάλη οικογένεια

Εκείνη τη σεζόν ο Πανιώνιος εκτός από... καταραμένος και εντέλει χαροκαμένος, υπήρξε επίσης και σημαδεμένος από οικογενειακές ιστορίες, καθώς επτά μέλη του έμοιαζαν με... μήλα που έπεσαν κάτω από μπασκετικές μηλιές: ο Δημήτρης Σταμάτης και ο Δημήτρης Μωραΐτης είναι γιοι του Αντώνη Σταμάτη και του Κώστα Μωραΐτη που έπαιξαν μαζί στον Ολυμπιακό, ενώ το γήπεδο της οδού Αρτάκης στέγασε επίσης τον (γιο του Κώστα) Γιώργο Διαμαντόπουλο, τον Δημήτρη Βεργίνη (του Γιάννη), τον Σπύρο Μοντσενίγο (του Κώστα) και τον προπονητή Θανάση Παπαχατζή (του συχωρεμένου Δημήτρη, εφόρου του Περιστερίου και της Εθνικής Εφήβων)!

Ο μπαμπάς Μωραΐτης, ένας γκαρντ με πολύ καλό σουτ, εντυπωσιακό άλμα και γερά πατήματα, διετέλεσε βασικό στέλεχος των Εθνικών ομάδων Παίδων, Εφήβων, Ελπίδων και Β’ Ανδρών στις οποίες ενέγραψε 77 συμμετοχές, μέσο όρο 8.3 πόντους και ρεκόρ τους 34 στις 12 Αυγούστου του 1988 κόντρα στην Ιταλία, ενώ αποκόμισε δύο ασημένια μετάλλια: το πρώτο στους Μεσογειακούς αγώνες του 1991 στη Θεσσαλονίκη και το δεύτερο στο Ευρωμπάσκετ Ελπίδων του 1992 στο Νέο Φάληρο, όπου το χρυσό ξεγλίστρησε από τα ελληνικά χέρια με τις δυο άστοχες βολές και το χαμένο τρίποντο του Χρήστου Μυριούνη στην τελευταία φάση!

Στις Εθνικές ομάδες ο Κώστας έπαιξε μαζί με όλα τα διακεκριμένα στελέχη των τάξεων των γεννημένων από το 1969 έως και το 1974: από τον Κορωνιό, τον Αγγελίδη, τον Γαλακτερό και τον Μυλωνά μέχρι τον Μυριούνη, τον Σιγάλα, τον Μπουντούρη, τον Οικονόμου και τον Αλβέρτη.

Θα άφηνε εποχή...

Όταν ο Δημητράκης έσκασε από το αυγό όλοι πίστευαν ότι πρόκειται για έναν εξόχως ταλαντούχο παίκτη, ο οποίος έχει όλα τα σωματικά, μπασκετικά και κυρίως πνευματικά προσόντα ν’ αφήσει εποχή!

Σε πείσμα της νεαρής ηλικίας του, ο Δημήτρης φαινόταν πολύ ώριμος, δούλευε σκληρά, διεπόταν από ομαδικότητα και αλτρουισμό και είχε εξαιρετική νοοτροπία ως παίκτης της ομάδας, ως παίκτης του προπονητή και ως συμπαίκτης.

Όντας ακόμη νεανίας, άρα εύπλαστος, έπρεπε να δυναμώσει το κορμί του και να αποκτήσει εμπειρίες που βεβαίως έχουν να κάνουν με τις... ώρες πτήσεως μέσα στο γήπεδο.

Φαινόταν ωστόσο να διαθέτει όλο το απαραίτητο «πακέτο» για να σταδιοδρομήσει σε υψηλό διεθνές επίπεδο: πολύ καλά χέρια που τα βάζει σε κάθε φάση με σκοπό να κλέψει την μπάλα, αμυντικό ένστικτο και εκτελεστική ικανότητα, μάλιστα τότε θεωρούνταν ως ο καλύτερος σουτέρ μεταξύ όλων των Ελλήνων παικτών που έχουν γεννηθεί από το 1996 και πέρα.

Στην ΑΕΚ εν ονόματι του παππού

Στις 20 Ιουλίου του 2015 ανήμερα τη γιορτή του ΑΕΚτζή παππού του Ηλία ο Μωραϊτάκος πόζαρε για πρώτη φορά με τη φανέλα της «Βασίλισσας» υπογράφοντας ένα εξαετές συμβόλαιο ύψους 1.100.000 ευρώ, αλλά η συνέχεια δεν εξελίχθηκε όπως την προσδοκούσε και την ονειρευόταν...

Ο 23χρονος γκαρντ έμεινε στην ΑΕΚ έως το καλοκαίρι του 2021, έχοντας περάσει μια σεζόν (2019-20) ως δανεικός στον Κολοσσό Ρόδου και οι καλές εμφανίσεις του αποτελούσαν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα.

Μέσα στον συνωστισμό των βετεράνων γκαρντ της ΑΕΚ δεν κατάφερε να δείξει επί σταθερής βάσεως αυτό που πραγματικά μπορεί να κάνει, να στερεώσει τον ρόλο του και να πάρει τον ουσιαστικό ρόλο του στα δρώμενα.

Ο τίτλος του MVP στη Λευκωσία και ο Μπάνκι σε ρόλο Ομπράντοβιτς

Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 2018 ο Λούκα Μπάνκι του έδωσε την ευκαιρία να ξετυλίξει τις πτυχές του ταλέντου του στο Τουρνουά στη μνήμη του Νεόφυτου Χανδριώτη στη Λευκωσία, στο οποίο η ΑΕΚ κατέλαβε την πρώτη θέση και ο Μωραΐτης αναγορεύθηκε MVP, μοστράροντας (κόντρα στη Μακάμπι, στη Χίμκι και στον Παναθηναϊκό) μέσο όρο 11.6 πόντους, 4.0 ασίστ και 2.3 ριμπάουντ.

Τέσσερις μήνες αργότερα, στις 12 Ιανουαρίου του 2019 έμελλε να δει τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού...

Απέμεναν εβδομήντα δευτερόλεπτα για τη λήξη του αγώνα με τον Κολοσσό, η ΑΕΚ είχε εξασφαλίσει προ πολλού τη νίκη (94-79) και αίφνης ο Λούκα Μπάνκι κάλεσε ένα τάιμ άουτ στη διάρκεια του οποίου πήρε εκείνο το ιδιότυπο μελιτζανί χρώμα του θυμωμένου Ζέλικο Ομπράντοβιτς και τα έκανε λαμπόγυαλο!

Τόσο πολύ τσατίστηκε, ώστε ξαφνικά, ενώ μιλούσε, πέταξε το πινακάκι του στο παρκέ και αποχώρησε από την ομήγυρη σε ένδειξη διαμαρτυρίας!

Για ποιον λόγο τα πήρε στο... κρανίο ο Ιταλός προπονητής;

Στην αμέσως προηγούμενη φάση οι γηπεδούχοι δέχθηκαν καλάθι σε μια φάση στην οποία ο Δημήτρης Μωραΐτης καθυστέρησε να επιστρέψει στην άμυνα.

"Έπρεπε να γυρίσεις πίσω"

"Θέλω να συνεχίσετε να παίζετε σοβαρά μέχρι το τέλος, ακόμη κι αν έχει κριθεί το ματς. Έπρεπε να γυρίσεις πίσω... Κάνε ό,τι νομίζεις", φώναξε εκνευρισμένος (μπροστά στην κάμερα και στα ανοικτά μικρόφωνα της Cosmote TV) απευθυνόμενος στον Μωραΐτη, τον οποίο είδε εκείνη τη στιγμή να πιάνει το πόδι του...

Ο Μπάνκι υπέθεσε ότι με αυτή την κίνηση ο εικοσάχρονος γκαρντ της ΑΕΚ θέλησε να δικαιολογηθεί (ότι δηλαδή πονούσε στο πόδι) για την αργοπορία του στο αμυντικό transition, πήρε ανάποδες, πέταξε μια βρισιά στα ιταλικά και τα βρόντηξε στην κυριολεξία...

Ο Μωραΐτης δεν αντιμίλησε, δεν μίλησε καν, απλώς ο Μπάνκι ερμήνευσε την κίνησή του ως πρόφαση εν αμαρτίαις.

Ο Χάρης Γιαννόπουλος που καθόταν δίπλα του, προσπάθησε να αναλάβει μέρος της ευθύνης για την κακή επιστροφή, αλλά ο προπονητής της ΑΕΚ είχε εκραγεί ακαριαία, θυμίζοντας Ιωαννίδη, Ομπράντοβιτς, Ιβκοβιτς και Μπλατ (Λονδίνο, 2012, Ρωσία - Βραζιλία, με τον Σβεντ και τον Μόνια) στα καλύτερά τους!

Η προπόνηση, το Περιστέρι, η Εθνική και ο κανόνας

Αργότερα στη συνέντευξη Τύπου ο Μπάνκι ρωτήθηκε για τον χρόνο συμμετοχής του Μωραΐτη, που συμπιεζόταν ανάμεσα στον Θίοντορ, στον Ξανθόπουλο και στον Σαντ-Ρος....

"Τα λεπτά συμμετοχής του ένας παίκτης τα κερδίζει σε κάθε ματς και σε κάθε προπόνηση. Εάν βλέπατε πώς προπονήθηκε ο Μωραΐτης τις προηγούμενες δυο μέρες, θα καταλαβαίνατε", απάντησε, έχοντας πλέον ηρεμήσει μετά την ενδεχομένως τεχνητή, αλλά πάντως δημόσια "κρίση πανικού" την οποία προκάλεσε!

Τρία χρόνια αργότερα ο Μωραΐτης έχει ροβολήσει κατά Περιστέρι μεριά, παράγει κατά μέσο όρο 6.8 πόντους, 2.0 ριμπάουντ και 3.1 ασίστ και χθες, στην τέταρτη εμφάνιση του με τη φανέλα της Εθνικής ανδρών, τίναξε την μπάνκα στον αέρα!

Καλό αυτό και μπράβο του, αρκεί τέτοιες εμφανίσεις να εξελιχθούν σε κανόνα και να μην αποτελούν την εξαίρεση...