Πέδρο Μαρτίνς: Ήρθε άγνωστος στον Ολυμπιακό, φεύγει έχοντας μπει στη διεθνή μαρκίζα
Τα σχεδόν 4,5 χρόνια του Πέδρο Μαρτίνς στον πάγκο του Ολυμπιακού άλλαξαν ριζικά το επαγγελματικό στάτους του Πορτογάλου. Ο εξαπλασιασμός του κασέ του, τα buy out των συμβολαίων του, οι ομάδες που ενδιαφέρθηκαν και η σοβαρότερη όλων Φούλαμ, η αλλαγή εκπροσώπου, η μόνη φορά που κινδύνευσε σοβαρά η θέση του και το παιχνίδι που θα ήθελε να ξαναδώσει.
Η αποστολή του Ολυμπιακού στη Λισαβόνα και το εκεί παιχνίδι του με την Σπόρτινγκ στο πλαίσιο της 5ης αγωνιστικής του Champions League της σεζόν 2017-18 ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα. Οι ερυθρόλευκοι, με τον Τάκη Λεμονή στον πάγκο τους, ηττήθηκαν από τα "λιοντάρια" και αποχαιρέτησαν, ήδη από εκείνη την στιγμή την διεθνή παρουσία τους εκείνης της σεζόν.
Το ταξίδι όμως δεν αποδείχθηκε μάταιο. Κάθε άλλο. Παραμονές της αναμέτρησης, ο τότε τεχνικός σύμβουλος της διοίκησης Ντάρκο Κοβάσεβιτς, ο Κριστιάν Καρεμπέ και ο Κούλης Δούρεκας μετέβησαν στα βόρεια της Πορτογαλίας, κάνοντας τα 286 χιλιόμετρα που χωρίζουν τη Λισαβόνα από τη Σάντα Μαρία ντε Φέιρα ώστε να συναντηθούν με έναν προπονητή που είχε σταμπαριστεί από το προηγούμενο καλοκαίρι.
Σε εκείνη τη συνάντηση στη γενέτειρα του Πέδρο Μαρτίνς ουσιαστικά μπήκαν οι βάσεις της συνεργασίας των δύο πλευρών. Ο Ολυμπιακός μάλιστα προσπάθησε άμεσα να φέρει τον Πορτογάλο στην Αθήνα, ωστόσο η επιμονή του τότε προέδρου της Γκιμαράες, Ζούλιο Μαρτίνς Φαρία Μέντες στην καταβολή της ρήτρας αποδέσμευσης του 1 εκατ. ευρώ, δεν συνέβαλλε στην τελεσφόρηση της προσπάθειας.
Αρχές Ιανουαρίου του '18 οι "ερυθρόλευκοι" ανακοίνωσαν τον Όσκαρ Γκαρθία, χωρίς όμως ποτέ ο Μαρτίνς να βγει από τα ραντάρ. Ο Πορτογάλος υπέβαλλε την παραίτηση του από τον πάγκο της Γκιμαράες στα μέσα Φεβρουαρίου, ο Ισπανός δεν πρόλαβε να συμπληρώσει τρίμηνο στα ηνία του Ολυμπιακού και έτσι, οι προϋποθέσεις για να επισημοποιηθεί η συνεργασία είχαν πλέον οριοθετηθεί ξεκάθαρα.
Βαγγέλης Μαρινάκης και Πέδρο Μαρτίνς συναντήθηκαν στο Λονδίνο και συμφώνησαν, με τον Πορτογάλο να ανακοινώνεται επισήμως ως νέος τεχνικός του Ολυμπιακού στις 9 Απριλίου 2018. Άγνωστος, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο, ξεχωριστό προπονητικό παρελθόν, χωρίς κάποια αξιοσημείωτη – στην πρώτη ματιά – περγαμηνή και συστατική επιστολή.
Τέσσερα χρόνια και (σχεδόν) τέσσερις μήνες μετά, με 221 επίσημα παιχνίδια στον πάγκο των πρωταθλητών Ελλάδας, ο Μαρτίνς αποχώρησε, έχοντας κατακτήσει τρία πρωταθλήματα και ένα κύπελλο, έχοντας δύο συμμετοχές σε ομίλους Champions League και άλλες τόσες σε ομίλους Europa League και πάντα, κάθε χρονιά, οδηγώντας τους ερυθρόλευκους σε ευρωπαϊκή συνέχεια μετά την αλλαγή της ημερολογιακής χρονιάς.
Επιδόσεις που αφενός πιστοποιούν τη διορατικότητα της αρχικής επιλογής, αφετέρου καταδεικνύουν και την αλλαγή στάτους του ίδιου του Πέδρο Μαρτίνς, ο οποίος ήρθε στην Ελλάδα παντελώς άσημος διεθνώς και φεύγει έχοντας πλέον μπει για τα καλά στη διεθνή προπονητική μαρκίζα.
Εξαπλασίασε το κασέ του
Πρόοδος και εξέλιξη που αντικατοπτρίζεται και σε διάφορους άλλους παράγοντες. Πρώτα και κύρια, μισθολογικούς. Ο Μαρτίνς έφυγε από την Γκιμαράες έχοντας εκεί ετήσιες αποδοχές 240.000 ευρώ. Αμέσως με το πρώτο του συμβόλαιο στον Ολυμπιακό αυτές υπερδιπλασιάστηκαν φτάνοντας τις 500.000 ευρώ.
Μετά την πρώτη ανανέωση του συμβολαίου του έφτασε «καθαρά» στις 900.000 ευρώ, ενώ ύστερα από την τελευταία, στις 27 του περασμένου Ιανουαρίου, οι απολαβές του εκτοξεύτηκαν, ξεπερνώντας το 1,5 εκατ. ευρώ. Μέσα λοιπόν σε τέσσερα χρόνια, από την Γκιμαράες ως τον Ολυμπιακό, εξαπλασίασε το κασέ του.
Και αυτό χωρίς να συνυπολογίζονται τα εντυπωσιακά μπόνους κατάκτησης στόχων, τα οποία και ουσιαστικά – εφόσον επιτυγχάνονταν – του διπλασίαζαν τις πάγιες αποδοχές. Ενδεικτικό το παράδειγμα της σεζόν 2020-21, οπότε και έτρεχε συμβόλαιο με φιξαρισμένες αποδοχές 900.000 ευρώ και παράλληλα ο Πορτογάλος εισέπραξε άλλες 500.000 για την πρόκριση στους ομίλους του Champions League και άλλες 250.000 για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Το σύνολο λοιπόν, 1,65 εκατ. ευρώ.
Αν μάλιστα συνυπολογιστούν και οι απολαβές των στελεχών του πολυπληθούς επιτελείου του, που έφταναν - μαζί με τα μπόνους – ως και τις 300.000 ευρώ για κάθε έναν εξ αυτών, τότε, δύσκολα ο Πέδρο Μαρτίνς ως αμειβόμενος επαγγελματίας προπονητής με το προβλεπόμενο επιτελείο του, έχει μισθολογικό ταίρι στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Οι πέντε σοβαρότερες προτάσεις και η Φούλαμ
Πέραν της μισθολογικής ανέλιξης, η απήχηση του Πέδρο Μαρτίνς στις διεθνείς αγορές αναδεικνύει και το πόσο και ο ίδιος ευνοήθηκε από την θητεία του στον Ολυμπιακό. Αναρίθμητες οι φορές που τ’ όνομά του "έπαιξε" σε διάφορα μεταγραφικά σενάρια, λογιών λογιών οι ομάδες που συνδέθηκαν μαζί του κάθε φορά που "χήρευε" μια θέση σε πάγκο.
Σε αυτά τα τέσσερα χρόνια λοιπόν, πέντε ήταν οι πιο σοβαρές προσεγγίσεις (υπήρξαν και άλλες, επισημαίνονται οι σοβαρότερες, οι περισσότερο θεμελιωμένες) για τον Πορτογάλο. Δύο ήρθαν από την αραβική χερσόνησο και ήταν από την Αλ Νασρ και την Αλ Σαμπάμπ, μία από την Βραζιλία και τη Σάο Πάουλο, μια από τη Ρωσία και την Ντιναμό Μόσχας και πιθανώς η δελεαστικότερη όλων (τουλάχιστον βάσει των επιθυμιών του Πορτογάλου προπονητή), από τη Φούλαμ το περασμένο καλοκαίρι.
Οι Λονδρέζοι είχαν τότε τον Μαρτίνς ψηλότερα στη λίστα τους από τον Μάρκο Σίλβα. Το υψηλό όμως buyout στο συμβόλαιο του με τον Ολυμπιακό στάθηκε – αποτέλεσε το πρώτο - ανυπέρβλητο εμπόδιο. Και μιας και ο λόγος για buyout. Ουσιαστικά, μετά την πρώτη επέκταση συμβολαίου, αυτό που προβλέφθηκε ήταν διπλό: αν έρχονταν πρόταση εντός μεταγραφικών παραθύρων η ενδιαφερόμενη ομάδα έπρεπε να καταβάλλει 6 εκατ. ευρώ. Αν συνέβαινε εκτός παραθύρων, έπρεπε να πληρώσει 4 εκατομμύρια (σ.σ. η αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης είχε οριστεί στο 1 εκατ. ευρώ).
Πέραν λοιπόν του ότι η Φούλαμ δεν έφτασε ποτέ στο να πάρει μια τέτοια απόφαση – και στράφηκε στη συνέχεια στον ελεύθερο Μάρκο Σίλβα – ακόμη και ο Μαρτίνς δεν ήταν θετικός στην προοπτική των "κότατζερς". Το όνειρο του, που ποτέ δεν έκρυψε, ήταν να αναλάβει ένα club της Premier League.
Και ακόμη και αν η Φούλαμ, πέρυσι τέτοια εποχή, ήταν μια ομάδα χτισμένη για να πρωταγωνιστήσει στην Championship και να επιστρέψει… αέρα στα σαλόνια (όπως και έγινε), του Μαρτίνς δεν του έκανε η προοπτική, όσο σίγουρη και αν φάνταζε, αφού επέμενε πως θα συζητούσε να φύγει από τον Ολυμπιακό μόνο αν εμφανίζονταν ομάδα της Premier.
Δεν εμφανίστηκε ποτέ, παρότι κατά καιρούς, η παρουσία του Μαρτίνς στον Ολυμπιακό του εξασφάλισε τουλάχιστον το «διαβατήριο» εισόδου, το να προτείνεται δηλαδή, ν’ ακούγεται τ’ όνομά του σε clubs της Premie rLeague και – ενίοτε – να εξετάζεται κιόλας. Καθόλου εύκολο, δεδομένο επίτευγμα.
Αυτή ακριβώς η επιθυμία του Πορτογάλου ήταν που αναγνωρίστηκε από τη διοίκηση των πρωταθλητών Ελλάδας στις συζητήσεις που οδήγησαν στην προ εξαμήνου δεύτερη επέκταση συμβολαίου του 52χρονου τεχνικού (ο οποίος νωρίτερα είχε ήδη αλλάξει εκπρόσωπο, συνεργαζόμενος με το γραφείο του παγκοσμίως αναγνωρίσιμου Πίνι Ζάχαβι – ακόμη μια απόδειξη αλλαγής στάτους) με συγκεκριμένους όρους να προβλέπονται και να συμφωνούνται που κάθε άλλο παρά θα εμπόδιζαν τον δρόμο του Μαρτίνς στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου αν και εφόσον έρχονταν μια πρόταση από εκεί.
Ο μόνος, ουσιαστικός, σκόπελος και το παιχνίδι που θα έδινε ξανά
Η μόνη ουσιαστικά φορά σε αυτήν την τετραετία (και κάτι ψιλά) της θητείας του Μαρτίνς στον Ολυμπιακό που πραγματικά η θέση του Πορτογάλου κινδύνευσε σοβαρά ήταν στις αρχές Δεκεμβρίου 2019. Τότε, οι ερυθρόλευκοι είχαν φέρει δύο εκτός έδρας ισοπαλίες σε τρεις αγωνιστικές στο πρωτάθλημα (κόντρα σε Ξάνθη και Πανιώνιο) προτού υποδεχτούν τον ΠΑΟΚ.
Η τρίτη ισοπαλία, 1-1, έφερε τον Μαρτίνς στα σχοινιά παίζοντας ουσιαστικά την καρέκλα του στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Champions League στη φιλοξενία του Ερυθρού Αστέρα, με τον Ολυμπιακό να θέλει μόνο νίκη για να προσπεράσει την "ζβέζντα" και να τερματίσει στην 3η θέση του γκρουπ, πίσω από Μπάγερν και Τότεναμ.
Το πέναλτι του Ελ Αραμπί στο 87’ χάρισε τη νίκη στους ερυθρόλευκους (1-0) και την πρόκριση στα νοκ-άουτ του Europa League, κράτησε τον Μαρτίνς στον πάγκο (και τον Τζενάρο Γκατούζο στην Ιταλία). Η τότε σεζόν ολοκληρώθηκε με την ιστορική πρόκριση επί της Αρσεναλ στους "32" και - ύστερα από τη διακοπή λόγω καραντίνας - το εγχώριο νταμπλ (το μόνο επί ημερών Πορτογάλου), αλλά και τον άδοξο διεθνή αποκλεισμό στα σημεία από τα προημιτελικά της διοργάνωσης από τους Γουλβς σε μια ρεβάνς των "16" που έγινε στις 6 Αυγούστου.
Παιχνίδι που είναι μεταξύ των ελαχίστων που ο Πέδρο Μαρτίνς θα ήθελε να ξαναδώσει από την εν Ελλάδι θητεία του. Αυτή ολοκληρώθηκε με τον ίδιο πολυεπίπεδο ρέκορντμαν του Ολυμπιακού και δεδομένα, ανεξαρτήτως happy ή όχι end, αναβαθμισμένο επαγγελματικά σε σχέση με το στάτους που είχε όταν ανέλαβε τους πρωταθλητές Ελλάδας.
