Λαχείο του ‘τυχε του Ζέλικο...

Η μάλλον, του ΄τυχαν όλα τα λαχεία μαζεμένα, μηδέ του πένθους εξαιρουμένου, καθόσον πριν από τρεις ημέρες έφυγε από τη ζωή η μητέρα του...

Επιτέλεσε το θλιβερό καθήκον του και επέστρεψε στο μαγγανοπήγαδο, άλλωστε όπως έχει γράψει ο Ουμπέρτο Εκο, «ο αθλητής (ΣΣ: και ο προπονητής συμπληρώνω εγώ) είναι τέρας, είναι ο Άνθρωπος που Γελά, είναι η γκέισα με το πιεσμένο και ατροφικό πόδι»...

Ο «Άνθρωπος που γελά» είναι ο τίτλος ενός μυθιστορήματος του Βίκτωρος Ουγκό και οι αθλητές/προπονητές γίνονται συχνά οι άνθρωπου που πρέπει να γελάνε, ενώ θα ήθελαν να κλάψουν!

Παρεμπιπτόντως, τους τελευταίους είκοσι μήνες, ο Ζοτς έκλαψε δυο φορές: μία με τη γέννηση της εγγονής του και μία με τον θάνατο της μάνας του.

Και η ζωή συνεχίζεται, the show must go on, πότε στο Τσάτσακ, πότε στο ΟΑΚΑ και πότε στο ΣΕΦ, λες και η μοίρα τον έταξε μέσα σε λίγες μέρες να βρεθεί αντιμέτωπος με τρεις ομάδες που έχουν σημαδέψει τη ζωή του...

Πρώτα αντιμετώπισε την Μπόρατς της γενέτειρας και του λίκνου του, ύστερα τον Παναθηναϊκό στον οποίο έζησε 13 χρόνια και κατέκτησε 23 τίτλους και απόψε βρίσκει απέναντι του τον βιωματικό αντίπαλο του, τον Ολυμπιακό (21:00, Novasports 4 και LIVE από το SPORT24).

Η αγκαλιά του Σλούκα και του... Σπανούλη

Η πλάκα είναι ότι μέσα σε αυτό το κατά το μάλλον ή ήττον εχθρικό περιβάλλον, θα βρει μια μεγάλη και ζεστή αγκαλιά να τον περιμένει: αυτή του Κώστα Σλούκα, ο οποίος ουδέποτε εφείσθη ανεπιτήδευτων και ειλικρινών κομπλιμέντων για την πάρτη του...

Θα ανταμώσει ξανά με τον Σλούκα και προφανώς θα αγκαλιασθούν και θα φιληθούν τρεις φορές, αλλά θα λείπει ο Βασίλης Σπανούλης προς τον οποίο (έχει τονίσει ότι) τρέφει τεράστιο σεβασμό και τον θεωρεί παράδειγμα προς μίμηση, αλλά μακριά κι αγαπημένοι!

Αγαπημένοι, ναι, όσο κι αν ξενίζει αυτό, αλλά στις 27 Σεπτεμβρίου του 2021, όταν ρώτησα τον Σπανούλη για το τι θα έκανε εάν τον περίμενε με μια ανοιχτή αγκαλιά ο Ομπράντοβιτς, απάντησε ότι θα έπεφτε σ’ αυτήν!

"Μαζί σου πήγαινα στο σχολείο"

Κλείνω την παρένθεση για τον Σπανούλη (για να την ξανανοιξω αργότερα) και επιστρέφω στον Σλούκα...

«Σε ευχαριστώ για όσα μου δίδαξες αυτά τα πέντε χρόνια, στα οποία κάθε μέρα ένιωθα σαν να πηγαίνω στο σχολείο και ήσουν ο καλύτερος δάσκαλος που θα μπορούσα ποτέ να ζητήσω» έγραψε στο Instagram ο Σαλονικιός γκαρντ στις 24 Ιουνίου του 2020, όταν ο Σέρβος προπονητής μάζεψε τα μπογαλάκια του και αποχώρησε από τη Φενέρμπαχτσε, μετά από επτά χρόνια...

Έναν χρόνο νωρίτερα, σε μια συνέντευξη του στη Θεσσαλονίκη, ο Σλούκας είχε διαδηλώσει δια μίαν εισέτι φοράν τον θαυμασμό του προς τον Ομπράντοβιτς...

«Τον θεωρώ ως μπασκετικό πατέρα μου, είναι ένας χαρισματικός άνθρωπος και προπονητής, για την ακρίβεια μια διάνοια του μπάσκετ. Απορώ πραγματικά πως αυτός ο άνθρωπος μετά από τόσα χρόνια καριέρας και αμέτρητους τίτλους, έρχεται κάθε μέρα στην προπόνηση με την ίδια ένταση, την ίδια θέληση και την ίδια προσμονή».

"Νύχτες με τον εχθρό μου"

Μετά τις προηγούμενες ομάδες του, ο Ομπράντοβιτς επιστρέφει απόψε στο Νέο Φάληρο (και) με την πρώτη αγαπητικιά του και ό,τι ήθελε προκύψει σε αυτό το ματς που βρίσκει τον Ολυμπιακό προερχόμενο από δυο εντός έδρας ήττες μετά το 4-0 και την Παρτίζαν να αντιπαραβάλει τρεις διαδοχικές νίκες μετά το 0-3.

«Νύχτες με τον εχθρό μου», λοιπόν, όπως αποδόθηκε στα ελληνικά το θρίλερ «Sleeping with the enemy» που βγήκε το 1991 με πρωταγωνιστές την Τζούλια Ρόμπερτς, τον Πάτρικ Μπέργκιν και τον Κέβιν Αντερσον.

Νύχτες που είναι πια 100 παρά μία, ε αυτό διάβολε, δεν είναι ούτε μικρό πράγμα, ούτε ευκαταφρόνητο και ασφαλώς δεν περνάει απαρατήρητο...

Πριν από τέσσερα χρόνια, σε μια συνέντευξη του στο «Πρώτο Θέμα», ο Ομπράντοβιτς είχε πει ότι «κανείς από τον Ολυμπιακό δεν μού έκανε ποτέ πρόταση, αλλά και να συνέβαινε κάτι τέτοιο, δεν θα πήγαινα διότι η καρδιά μου βρίσκεται στον Παναθηναϊκό».

Ο Ιωαννίδης και τα δυο φλερτ με τον Ολυμπιακό

Αυτή είναι η μισή αλήθεια, διότι το 1994, όταν ο εννεάκις πρωταθλητής Ευρώπης έφυγε από την Τζουβεντούτ Μπανταλόνα, δέχθηκε μια βολιδοσκόπηση όχι από τον Σωκράτη Κόκκαλη (ή τον Γιώργο Σαλονίκη ή τον Γιάννη Σάρρα), αλλά από άνθρωπο του περιβάλλοντος τους, που δεν έχει πια σημασία να τον κατονομάσω...

Εντέλει η υπόθεση δεν προχώρησε, με τον μεν Ομπράντοβιτς να αναλαμβάνει τη Ρεάλ Μαδρίτης, τον δε Ολυμπιακό να συνεχίζει με οδηγό τον Γιάννη Ιωαννίδη.

Ένα δεύτερο φλερτ υπήρξε το καλοκαίρι του 1999, όταν ο Παναθηναϊκός σε πείσμα του repeat (και μάλιστα με το break στον πέμπτο τελικό στο ΣΕΦ) σχόλασε τον Λευτέρη Σούμποτιτς και την ίδια στιγμή ο Ολυμπιακός κουνούσε το μαντίλι στον Ντούσαν Ιβκοβιτς.

Τότε είχε γίνει γνωστό ότι ο Ζέλικο που αποχώρησε από την Μπενετόν Τρεβίζο «προτάθηκε» στους Πειραιώτες από τον ατζέντη του Αλεξάντερ Ράσκοβιτς, ο οποίος ούτως ή άλλως είχε αναπτύξει πολλές επαγγελματικές/ πελατειακές σχέσεις μαζί τους.

Εντέλει ο μεν Σωκράτης Κόκκαλης αναζωπύρωσε ξανά τον έρωτα του με τον Ιωαννίδη, ο δε Παύλος Γιαννακόπουλος προσπέρασε τον πειρασμό του Μπόγκνταν Τάνιεβιτς και (όπως αποδείχθηκε περίτρανα) έκανε διάνα με την επιλογή του Ομπράντοβιτς.

"Μου αρέσει ο Πειραιάς, αλλά δεν το ρισκάρω"

Ο Ομπράντοβιτς που είναι σεσημασμένος bon viveur γουστάρει τον Πειραιά, αλλά όλα τα χρόνια που βρισκόταν στον πάγκο του Παναθηναϊκού ήξερε αυτό κάνει τζιζ!

Σε μια συνέντευξη στην ΕΡΤ μού είχε πει ότι «ξέρω ότι είναι μια όμορφη πόλη με τη θάλασσα και τις ταβέρνες με το φρέσκο ψάρι, αλλά δεν υπάρχει λόγος να το ρισκάρω»!

Τούτου δοθέντος, την έβγαζε ως επί το πλείστον, στο «Daily» του φίλου του, Γιώργου Ρεγγίνα, στο «Rock and Roll», στο «Balthazar» και στην «Μπόμπαινα» της Καισαριανής.

Ξα του!

Έχει πάντως φίλους που υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό, όπως ο Πάνος και ο Σπύρος και η μεταξύ τους καζούρα πάει σύννεφο!

Σε κάθε περίπτωση η σχέση ανάμεσα στον Ολυμπιακό και στον Ομπράντοβιτς διαρκεί εδώ και 28 χρόνια και ασφαλώς είναι καρμική.

Απέναντι στους Πειραιώτες ο Ζοτς κατέκτησε άμεσα ή έμμεσα τα έξι από τα εννέα τρόπαια του Κυπέλλου Πρωταθλητριών: τρία στους τελικούς του 1994 (Μπανταλόνα-Ολυμπιακός), του 1995 (Ρεάλ-Ολυμπιακός) και του 2017 (Φενέρμπαχτσε-Ολυμπιακός), ένα μετά τον ημιτελικό του 2009 (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός), ένα μετά τη σειρά των playoffs του 1996 (Ρεάλ-Ολυμπιακός) και ένα μετά το TOP 16 του 2002 (Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός).

Αυτό θα πει κάρμα!

Γιούχα στη γιούχα στη βραδιά του Ντούντα

Μετά τον τελικό της 21ης Μαΐου του 2017 στον οποίο ο Ομπράντοβιτς οδήγησε την τουρκική ομάδα για πρώτη φορά στο θρόνο μεσολάβησε μια έκτακτη συνάντηση του Ζέλικο με τον βιωματικό αντίπαλο του.

Στις 20 Σεπτεμβρίου ο Ζοτς εμφανίσθηκε ως ένας από τους επίσημους προσκεκλημένους στο «farewell party» του αοίδιμου Ντούσαν Ιβκοβιτς και στη θέα του κάποιοι φρύαξαν και τον γιούχαραν, προτού αποδοκιμασθούν κι ελόγου τους από την πλειοψηφία των οπαδών του Ολυμπιακού!

Δεν ξέρω εάν κάποιοι από εκείνους που τον γιούχαραν είχαν ακολουθήσει τους «Ερυθρόλευκους» στο Final 4 της Κωνσταντινούπολης...

Τι σημασία έχει αυτό;

Έχει και παραέχει, διότι την παραμονή του τελικού ο Ομπράντοβιτς, εις επήκοον του Γιάννη Σφαιρόπουλου και του Γιώργου Πρίντεζη-βγήκε δημοσίως στη συνέντευξη Τύπου και παρακάλεσε τους οπαδούς της Φενέρμπαχτσε να σεβαστούν εκείνους του Ολυμπιακού και να τους φιλοξενήσουν με ευγένεια, ώστε να αποφευχθούν ή μάλλον να παύσουν οι εχθροπραξίες που είχαν εκτυλιχθεί την προηγούμενη ημέρα στην πλατεία Ταξίμ.

Σε εκείνον τον τελικό η Φενέρμπαχτσε αποδείχθηκε πολύ σκληρή για τα δόντια του Ολυμπιακού, επικράτησε με 80-64 και εδέησε μετά από δυο απανωτές αποτυχημένες απόπειρες να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης.

Οι φωτογραφίες με τους Αγγελόπουλους

Στο επόμενο κλικ οι φωτογραφικές μηχανές απαθανάτισαν ένα πολύ ιδιαίτερο ενσταντανέ με τις θερμές χειραψίες του Γιώργου και του Παναγιώτη Αγγελόπουλου προς τον Ομπράντοβιτς...

Εκ των υστέρων πάντως και μετά τα συχαρίκια, τα αφεντικά του Ολυμπιακού άφησαν τις αιχμές τους για τη νεόκοπη πρωταθλήτρια Ευρώπης, τονίζοντας ότι «δεν μας προκαλεί κανέναν θαυμασμό, διότι δεν έχει να επιδείξει κάποιο επίτευγμα, όπως το δικό μας. Παίξαμε σε τελικό για πέμπτη φορά σε επτά χρόνια και έχουμε ελληνική ομάδα, με Έλληνες παίκτες και Έλληνα προπονητή, ενώ η Φενέρμπαχτσε πήρε τον τίτλο μπροστά σε 13.000 δικούς της φιλάθλους, χωρίς ούτε έναν Τούρκο παίκτη και με ξένο προπονητή».

Λάθος έκαναν: υπήρχε (και υπάρχει ακόμα) ο Μελίχ Μαχμούτογλου, που είχε παίξει όλα κι όλα 72 δευτερόλεπτα!

Το τρίποντο του Τόμπσον και το 62-36 σε 98 ματς

Απόψε ο Ολυμπιακός βρίσκει στο δρόμο τον Ομπράντοβιτς για 99η φορά σε μια διελκυστίνδα που στήθηκε πριν από 28 χρόνια στο «Γιαντ Ελιάου» του Τελ Αβίβ και έμελλε να εξελιχθεί σε ρουτίνα μετά από τρία χρόνια, όταν ο Ζοτς ήρθε στα μέρη μας, ανέλαβε την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού και συνδύασε όσο κανείς άλλος ένθεν και ένθεν συνάδελφος του, το όνομα του με το γαϊτανάκι των ντέρμπι των αιωνίων...

Μέχρι στιγμής το σκορ σε αυτό το νταλαβέρι είναι 62-36 υπέρ του Ομπράντοβιτς, το οποίο επιμερίζεται ως εξής: 41-26 στο Πρωτάθλημα, 8-3 στο Κύπελλο και 13-7 στην Ευρωλίγκα (Μπανταλόνα 1-0, Ρεάλ 3-1, Παναθηναϊκός 2-1, Φενέρμπαχτσε 7-5).

ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ

ΜΠΑΣΚΕΤ

Παρτίζαν: Ο Παπαπέτρου ανέβασε πυρετό, τελευταία στιγμή με Ολυμπιακό

10 Νοεμβρίου 2022 10:50

Οι πρώτες στάλες του νερού στον μύλο της αντιπαράθεσης χύθηκαν στις 21 Απριλίου του 1994 στο «Γιαντ Ελιάου» του Τελ Αβίβ, όπου η Τζουβεντούτ Μπανταλόνα επιβλήθηκε του Ολυμπιακού στον δραματικό τελικό του Final 4 με 59-57, απότοκο του τρίποντο του Κόνι Τόμπσον και της ατζαμοσύνης των Κόκκινων στα τελευταία οκτώ λεπτά.

Ο Σαμπόνις, τα 0/13 τρίποντα και η λυσσασμένη άμυνα

Έναν χρόνο αργότερα, στις 13 Απριλίου του 1995, ανέβηκε στη σκηνή του «Πρενθίπε Φελίπε» της Σαραγόσα το remake του ίδιου έργου, με τη Ρεάλ Μαδρίτης (του Σαμπόνις και του Αρλάουκας) να ρίχνει στο καναβάτσο τους «ερυθρόλευκους» με σκορ 73-61 και με τον Ομπράντοβιτς να τους ξαναφράζει το δρόμο προς τον πολυπόθητο θρόνο.

Το επόμενο ραντεβού τους έλαβε χώρα στα playoffs της σεζόν 1995-96 και μάλιστα υπήρξε τριπλό και άφησε πάλι την πικρή γεύση στο στόμα του Ολυμπιακού και κυρίως του Γιάννη Ιωαννίδη.

Στις 7 Μαρτίου του 1996 οι «ερυθρόλευκοι», χάρη στην πιο λυσσασμένη άμυνα της ευρωπαϊκής ιστορίας τους, αιχμαλώτισαν τη Ρεάλ Μαδρίτης με σκορ 68-49 (Νάκιτς 18, Ρίβερς 14, Μπέρι 12), υποχρεώνοντας την να σουτάρει 20/42 δίποντα και 0/13 τρίποντα, να υποπέσει σε οκτώ περισσότερα λάθη και να παρουσιάσει την εικόνα που σιχαίνεται ο Ομπράντοβιτς: σαράντα λεπτά πίσω στο σκορ, αναγκαστική χρήση άμυνας ζώνης και δυο παίκτες (Αρλάουκας 27+ Σάβιτς 15) να βάζουν τους 42 από τους 49 πόντους της!

Πίσω όμως είχε η αχλάδα την ουρά: η σειρά μεταφέρθηκε στη Μαδρίτη και η Ρεάλ που είχε το πλεονέκτημα έδρας πέτυχε δυο απανωτές νίκες με σκορ 80-77 και 80-65 και προκρίθηκε με 2-1 στο Φάιναλ Φορ στο Παρίσι, όπου είδε τη μετέπειτα (πράσινη) ομάδα του να στέφεται πρωταθλήτρια Ευρώπης, ενώ η Ρεάλ έπεσε θύμα μιας ανατροπής είκοσι πόντων στον εμφύλιο ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα.

Η... μαυρόγατα και η ορφάνια του "Ξανθού"

Εκείνη η σειρά απέβη μοιραία για τον "Ξανθό", ο οποίος μολονότι αργότερα οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του ελληνικού πρωταθλήματος (με το εκκωφαντικό 73-38 στον πέμπτο τελικό επί του πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκού), αποχώρησε μετά από πέντε χρόνια από το ... κόκκινο στασίδι του!

Και πώς; Εν μέσω κατηγοριών και πολλών υπονοούμενων που ανταλλάχθηκαν είτε δημοσίως είτε εν κρυπτώ και παραβύστω με τον Σωκράτη Κόκκαλη.

Ήταν τότε που ο Ιωαννίδης τα 'βαλε για ψύλλου πήδημα με τον δημοσιογράφο Κώστα Βερνίκο τον οποίο αποκάλεσε «μαυρόγατα» (!) ενώ στη συνέχεια επικαλέσθηκε για πρώτη φορά τον περιβόητο (χαλασμένο) ψυχισμό του και την ορφάνια που (έλεγε ότι) βίωσε την τελευταία σεζόν στον πάγκο του Ολυμπιακού.

Τέσσερα χρόνια αργότερα και δυο ημέρες μετά τα τεσσαρακοστά γενέθλια του, ο Ομπράντοβιτς έσκασε μύτη στο ΣΕΦ για πρώτη φορά ως προπονητής του Παναθηναϊκού, σε αγώνα του ελληνικού πρωταθλήματος...

Ποδαρικό με ήττα στο ΣΕΦ

Το ημερολόγιο έδειχνε 11 Μαρτίου του 2000, όταν ο Ολυμπιακός, με προπονητή τον επανακάμψαντα στον πάγκο του (μετά τη διετία στην ΑΕΚ) Γιάννη Ιωαννίδη νίκησε τους «πράσινους» με 57-54, ωστόσο το 2-0 των «ερυθρολεύκων» στην κανονική περίοδο απέβη μάταιο, διότι αποκλείσθηκαν στους ημιτελικούς από τον ΠΑΟΚ

Η επόμενη πράξη ανέβηκε στη σκηνή του ΣΕΦ, στις 28 Φεβρουαρίου του 2002, στον πρώτο αγώνα του TOP 16 της Ευρωλίγκας και στο πλαίσιο ενός ομίλου στον οποίο συμμετείχε επίσης και η ΑΕΚ.

Τότε οι Πειραιώτες καθοδηγούμενοι από τον συχωρεμένο Αλφόνσο Φορντ (21π., 6ρ.), τον Γερμανό Πάτρικ Φέμερλινγκ (18π., 12ρ. ) και τον Ινάκι Ντε Μιγκέλ (17π., 5ρ.) επιβλήθηκαν του αιωνίου αντιπάλου τους με 92-75, ενώ στο ΟΑΚΑ νίκησε ο Παναθηναϊκός με 88-78.

Ο Ολυμπιακός υπερτερούσε στην ισοβαθμία, αλλά την πάτησε στον εντός έδρας αγώνα με την Ολίμπια Λιουμπλιάνα (85-89 στην παράταση, με 29 πόντους του Μπένο Ούντριχ) και μέριασε για να διαβεί στην Μπολόνια και να στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης ο Παναθηναϊκός!

Το Βερολίνο και το repeat

Το επόμενο ευρωπαϊκό συναπάντημα του Ολυμπιακού με τον Ομπράντοβιτς είχε ως σκηνικό τον δρόμο υπό τας φιλύρας και την πύλη του Βρανδεμβούργου: στον αλήστου (για την υψηλή ποιότητα και τη συναρπαστική εξέλιξη του) ημιτελικό του Final 4, την Πρωτομαγιά του 2009 στην O2 Arena του Βερολίνου, ο Παναθηναϊκός επικράτησε του Ολυμπιακού με 84-82 και 48 ώρες αργότερα κέντησε το πέμπτο παράσημο στη στολή του με αντίπαλο την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Ο Ομπράντοβιτς αποχώρησε από τον πάγκο του Παναθηναϊκού το καλοκαίρι του 2012, είδε από κοντά τον Ολυμπιακό να πετυχαίνει το «repeat» (στην μεν Κωνσταντινούπολη ως προπονητής των Πράσινων, στο δε Λονδίνο ως... άνεργος θεατής) και από την επόμενη σεζόν, όταν βρέθηκε στον πάγκο της Φενέρμπαχτσε, άρχισε το καινούργιο αλισβερίσι του με τους Πειραιώτες...

Tο κρεσέντο του Σπανούλη

Στις 3 Ιανουαρίου του 2014, στο πλαίσιο του Top 16 Ολυμπιακός νίκησε την τουρκική ομάδα με 95-82, σε ένα ματς που εξελίχθηκε στην αποθεωτική ραψωδία δυο πρώην παικτών του Ζοτς: του Βασίλη Σπανούλη (28-5-9) και του Στράτου Περπέρογλου (21-5).

Στις 28 Φεβρουαρίου 2014, στην Πόλη ο Ολυμπιακός αγωνιζόμενος χωρίς τον τραυματία Σπανούλη ηττήθηκε με 78-74 (Περπέρογλου 17, Σλούκας 17-Κλέιζα 21, ΜακΚάλεμπ 20).

Στις 16 Ιανουαρίου του 2015 ο Ολυμπιακός σε μια αποστολή καμικάζι και με τον V-Span να οργιάζει στα τελευταία 84 δευτερόλεπτα και να σκοράρει οκτώ μαζεμένους πόντους άλωσε την «Ulker Arena» με 74-68 (Σπανούλης 18, Λοτζέσκι 16- Γκάουντλοκ 23, Βέσελι 13).

H Φενέρμπαχτσε απάντησε με το ίδιο νόμισμα στις 13 Μαρτίου του 2015, νικώντας στο ΣΕΦ με 73-64 (Γκάουντλοκ 24, Μπιέλιτσα 16- Λαφαγέτ 14, Ντάνστον 12), ενώ η συνέχεια της διοργάνωσης έφερε τις δυο ομάδες στο Final 4 της Μαδρίτης, όπου ο μεν Ολυμπιακός ηττήθηκε στον τελικό από τη Ρεάλ Μαδρίτης, οι δε Τούρκοι κατατάχθηκαν τέταρτοι.

Οι αποδοκιμασίες στον Σλούκα και ο τελικός στην Πόλη

Η επόμενη πράξη σε αυτό το έργο ανέβηκε στη σκηνή στις 29 Δεκεμβρίου του 2016 στο Νέο Φάληρο, όπου ο Ολυμπιακός προηγήθηκε με 54-31 για να επιβληθεί τελικώς της Φενέρμπαχτσε με 71-62 (Λοτζέσκι 14, Παπαπέτρου 12- Βέσελι 22), σε ένα ματς που στιγματίσθηκε από τις αποδοκιμασίες προς τον Κώστα Σλούκα, όταν βραβευόταν από τους αδελφούς Αγγελόπουλου, μαζί με τον Πέρο Αντιτς.

Στον αγώνα του Β’ γύρου στις 23 Φεβρουαρίου του 2017 στην «Ulker Arena», η τουρκική ομάδα επιβλήθηκε με 67-64. Σε αυτό το ματς ο Ολυμπιακός αγωνίσθηκε χωρίς τον Σπανούλη και προηγήθηκε με 58-47, αλλά στη συνέχεια «έφαγε» ένα σερί 18-2 σε έξι λεπτά.

Στις 21 του Μαΐου του 2017 στο «Sinan Erdem Dome» ξαναβρέθηκαν αντιμέτωποι στον τρίτο μεταξύ τους τελικό σε Final 4 στον οποίο ανήμερα την ονομαστική γιορτή του Κώστα Παπανικολάου και του Κώστα Σλούκα, η Φενέρμπαχτσε επικράτησε με 80-64 και ξόρκισε τους ευρωπαϊκούς δαίμονες της.

Ο αντι-Σπανούλης, Ρόμπερτς και η τρίτη βαρύτερη ήττα

Μετά τον τελικό της Πόλης οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν σε άλλα πέντε ματς, που όλα είχαν το κάτι τις τους...

Στις 15 Νοεμβρίου 2017 (Φενέρμπαχτσε-Ολυμπιακός 83-90 στην παράταση), έλειπε ο τραυματίας Σπανούλης, αλλά εμφανίσθηκε αντ’ αυτού ο ασυγκράτητος Μπράιαν Ρόμπερτς (21-4-2-1), συνεπικουρούμενος από τον Γιώργο Πρίντεζη (18-7-3) και τον Γιάνις Στρέλνιεκς (16-1-4).

Την 1η Φεβρουαρίου του 2018 στο ΣΕΦ οι Πειραιώτες κατατρόπωσαν τους Τούρκους με 95-70 (Σπανούλης 19π., 3.6δ., 3.3τρ., 4.4β., Στρέλνιεκς 19-4-3, Ντίξον 24)) και αυτή η διαφορά των 25 πόντων ισοφάρισε την τρίτη μεγαλύτερη ήττα του Ομπράντοβιτς στην ευρωπαϊκή καριέρα του μετά το -34 από την Μπασκόνια (86-52, σεζόν 2016-17, Φενέρμπαχτσε), το -30 από την... Τσεντεβίτα (89-59, σεζόν 2015-16, Φενέρμπαχτσε) και το ισόποσο -25 από τη Σκίπερ Μπολονια (88-63, σεζόν 2002-03, Παναθηναϊκός).

Το... εξάποντο του Σλούκα

Στις 15 Νοεμβρίου 2018 (Ολυμπιακός-Φενέρμπαχτσε 72-73) εκτυλίχθηκε ένα ψυχόδραμα, με πρωταγωνιστή τον Σλούκα (20-5-4), ο οποίος με έξι απανωτούς πόντους έκανε το σκορ 69-73 για να ακολουθήσουν το τρίποντο του Κώστα Παπανικολάου (18-4-1), τα διαδοχικά άστοχα σουτ του Κάλινιτς, του Γουίλιαμς-Γκος και του Μιλουτίνοβ.

Στις 24 Ιανουαρίου 2019 οι Τούρκοι επιβλήθηκαν στην Πόλη με 90-75, με κορυφαίο σκόρερ (17π.) τον πρώην παίκτη του Ολυμπιακού, Ερικ Γκριν (17π.), ενώ συνέχισε την παράδοση του ο Στρέλνιεκς (13-4-4).

Στην τελευταία πριν από την αποψινή επίσκεψη του στο Νέο Φάληρο, στις 2 Ιανουαρίου του 2020 (Ολυμπιακός-Φενέρμπαχτσε 87-96), ο Ομπράντοβιτς είδε την ομάδα του να βάζει 16/29 τρίποντα και τον Νάντο ντε Κολό να... ντεκολώνονται (sic) με 32 πόντους (6/9δ., 5/8τρ., 5.6β.)!

Μάρτυς στο ρεκόρ του Σπανούλη

Λαχείο τους έτυχε εκείνο το βράδυ, τόσο του Σπανούλη, όσο και του Ομπράντοβιτς...

Έτυχε, εννοώ, ο αρχηγός του Ολυμπιακού να προσπεράσει τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο και να θρονιαστεί στην κορυφή των σκόρερς της Ευρωλίγκας απέναντι στον Ομπράντοβιτς!

Και τι έγινε εκείνη τη στιγμή; Έστω κι αν όποτε είχαν συνευρεθεί (σε πάνελ συνέντευξης Τύπου η ακόμα και μέσα σε ασανσέρ του ξενοδοχείου «Polat» λίγες ώρες πριν από τον τελικό του 2017, ο ένας κοίταζε στην Ανατολή και ο άλλος στη Δύση ) Ζοτς δεν θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος και αναίσθητος...

Από σεβασμό στο παιχνίδι, στον αντίπαλο, στην ιστορικότητα της στιγμής και στον άλλοτε παίκτη του, όχι μόνο τον χειροκρότησε για αρκετά δευτερόλεπτα, αλλά τον έδειξε κιόλας με το χέρι του.