Άντε πάλι με τη Ντιζόν. Εδώ μού κάθεται η… ρουφιάνα και κάθε φορά που βρίσκεται απέναντι σε μια ελληνική ομάδα, αισθάνομαι σαν να πρέπει να υπομείνω το μαρτύριο της σταγόνας!

Αισθάνομαι επίσης σαν τον συχωρεμένο τον Νίκο Κούρκουλο, όταν υποδυόμενος τον Άγγελο Κρεούζη στην ταινία "Ορατότης μηδέν" ωρυόταν κάθιδρος και αναστατωμένος, "Όχι άλλο κάρβουνο"!

Παρομοίως και εγώ φωνάζω "Όχι άλλη μουστάρδα"!

Ω γνωστόν η Ντιζόν που αποτελεί την πρωτεύουσα της Βουργουνδίας, εκτός από τα ονομαστά κρασιά της, φημίζεται επίσης και για την μουστάρδα της…

Το πόσο καυτερή είναι το νιώσαμε πριν από 23 χρόνια, όταν η πολλά υποσχόμενη και φιλόδοξη επιχείρηση της Εθνικής στο 31o EuroBasket κατέληξε σε ένα απροσδόκητο και βραχύβιο φιάσκο, που όμοιο του δεν είχαμε ξαναζήσει και ελπίζω πώς δεν θα μας ξανασυμβεί κιόλας εις τους αιώνας των αιώνων!

Έρχεται λοιπόν πάλι αυτή η (σημερινή) συγκυρία του αγώνα ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και στους λεγάμενους για να ξυπνήσει αυτές τις δυσάρεστες και τραυματικές εμπειρίες που ζήσαμε τον Ιούνιο του 1999…

Η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και το Λαύριο

Το κακό είναι πως με τα αλλεπάλληλα ματς των τελευταίων ετών στο πλαίσιο του Basketball Champions League, αυτές οι εμπειρίες μένουν διαρκώς ξύπνιες και ο εφιάλτης απλώς σουλατσάρει πότε στο ΟΑΚΑ (ΑΕΚ), πότε στην Πυλαία (ΠΑΟΚ) και πότε στο Νέο Φάληρο (Λαύριο)…

Το γράφω αυτό διότι έτυχε τα τελευταία τέσσερα χρόνια να αντιμετωπίσουν τη Ντιζόν πρώτα η ΑΕΚ, εν συνεχεία ο ΠΑΟΚ (ο οποίος γνώρισε δυο ήττες τη σεζόν 2019-20 με 81-76 και 84-77 και την ξανασυναντά εφέτος) και έπειτα το Λαύριο, χώρια που οι λεγάμενοι μας κατσικώθηκαν στο σβέρκο τον Οκτώβριο του 2020…

Τότε οι δις Κυπελλούχοι Γαλλίας και φιναλίστ του Πρωταθλήματος της σεζόν 2020-21 είχαν προκριθεί στο Final 8 του BCL και μάλιστα κατέλαβαν την τρίτη θέση, πίσω από τη νικήτρια Σαν Πάμπλο Μπούργος (από την οποία ηττήθηκαν στον ημιτελικό) και τη φιναλίστ ΑΕΚ.

Ο ελληνικός "Τιτανικός"

Τι συνέβη λοιπόν εκείνο τον αναθεματισμένο Ιούνιο του 1999 στη Ντιζόν;

Πολύ απλά, γυρίσαμε έναν χρόνο μετά τον Τζέιμς Κάμερον, τη δική μας βερσιόν του "Τιτανικού"!!!

Η-για να το θέσω και σε μία άλλη βάση- κάναμε την εφημερίδα "Basket Hebdo" να μας οικτίρει, καθόσον την επόμενη ημέρα σχολίαζε τον βροντώδη αποκλεισμό μας με τον ευρηματικό τίτλο "Hellas, cent fois hélas", που στη γλώσσα του Βίκτωρος Ουγκό σημαίνει "Ελλάς, εκατό φορές αλίμονο"!

Αλίμονο δεν θα πει τίποτε!

Για την ελληνική ομάδα, που επί οκτώ χρόνια κυκλοφορούσε μεταξύ τέταρτης και πέμπτης θέσης σε όλη τη γκάμα των μεγάλων διοργανώσεων, το ταξίδι στη Ντιζόν εξελίχθηκε σε συνοπτική διαδικασία "ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσατε"!

Επρόκειτο όντως για ένα κάζο που συντελέσθηκε μέσα σε τρία βράδια και κατέληξε σε τρεις ήττες, οδηγώντας την Εθνική στην τελευταία θέση της κατάταξης, μεταξύ των 16 ομάδων, στον αποκλεισμό από το Ολυμπιακό Τουρνουά του 2000 και σε μια περίοδο εσωστρέφειας!

Μια πεντάδα έξω

Για να πω και του στραβού το δίκιο, κάποιος... κερατάς πρέπει να μας έδωσε μια γερή μούντζα εκείνες τις μέρες, διότι δεν εξηγείται αλλιώς τόση μαζεμένη γκαντεμιά…

Στην πορεία προς τη Ντιζόν η Εθνική έχασε από τραυματισμούς μια ολόκληρη, κανονική και εξαιρετική πεντάδα: τον Σιούτη, τον Λιαδέλη, τον Αλβέρτη, τον Οικονόμου και τον Ρεντζιά!

Ναι μα τον Θεό, ξεκληρίστηκε μια ολόκληρη πεντάδα (με άσο, δυάρι, τριάρι, τεσσάρι, πεντάρι), χώρια που ο "Φράγκι" βγήκε νοκ άουτ την παραμονή του τζάμπολ και η απουσία του μαγάρισε τα σχέδια του Κώστα Πετρόπουλου, ο οποίος είχε διαδεχθεί τέσσερις μήνες νωρίτερα τον Παναγιώτη Γιαννάκη και του (τεχνικού συμβούλου) Γιάννη Ιωαννίδη.

Το ανέκδοτο στον πάγκο, ο Αλβέρτης και ο Τζόρνταν

Η τεχνική ηγεσία είχε στηρίξει σχεδόν όλα τα επιθετικά πλάνα της στον αρχηγό του Παναθηναϊκού, με αποτέλεσμα η ομάδα να βγει εκτός λειτουργίας και να αποτύχει παταγωδώς. Όπως μού είχε πει εκείνες τις μέρες ένα μέλος της ομάδας, "με το που βγήκε έξω ο Αλβέρτης, ξαφνικά όλοι θέλαμε να το παίξουμε Τζόρνταν"!

Συν τοις άλλοις η Εθνική έπεσε και στην περίπτωση της δυαρχίας στην τεχνική ηγεσία της, που ήταν déjà vu από την εποχή του Φαίδωνα Ματθαίου και του Κώστα Μουρούζη.

Από την πρώτη στιγμή διαφάνηκε η σύγχυση των ρόλων και των αρμοδιοτήτων, καθώς ναι μεν ο "Ξανθός" καθόταν στην εξέδρα, αλλά είχε εμφανή επιρροή στα δρώμενα, με αποτέλεσμα αφενός να πάθουν...κοκομπλόκο (που βεβαίως τότε ήταν άγνωστη λέξη) οι παίκτες και αφετέρου να γίνουμε ως αποστολή το ανέκδοτο της διοργάνωσης!

Στο αποκορύφωμα αυτής της ιλαροτραγωδίας, μας δούλεψε ψιλό γαζί και ο προπονητής της Τσεχίας, Ζντένελ Χούμελ, σχολιάζοντας ότι "είχαμε εύκολη δουλειά, διότι οι μισοί παίκτες άκουγαν τον έναν κόουτς του πάγκου και οι άλλοι μισοί κοίταζαν τον κόουτς της εξέδρας"!

Σαν να μην έφταναν τα απότοκα της δυαρχίας, η Εθνική, για πρώτη φορά, ανέδιδε και μια πολύ περίεργη και νεοπλουτίστικη ατμόσφαιρα, τον τόνο της οποίας έδιναν διάφοροι παρατρεχάμενοι που μπλέκονταν στα πόδια των παικτών...

Ο Νοβίτσκι μπορεί να περιμένει…

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, πέρα από την ατυχία και το μπέρδεμα στην τεχνική ηγεσία, η Εθνική έπεσε κιόλας στην κέντα του Βλάντιμιρ Μπογκόγεβιτς στην πρεμιέρα με τη Γερμανία, του Λιούμπος Μπάρτον στη δεύτερη αγωνιστική με την Τσεχία και και εκεί που τα ‘χαμε χύμα με δαύτους, μας ήρθαν και τσουβαλάτα από τη συμμορία του Αρβιντας Σαμπόνις (απέναντι στον Ιάκωβο Τσακαλίδη) και ολοκληρώθηκε η συμφορά!

Στη Ντιζόν εμφανίστηκε για πρώτη φορά διεθνώς ο ηλικίας 21 ετών και προερχόμενος από την παρθενική σεζόν του στο ΝΒΑ, Ντιρκ Νοβίτσκι.

Στην κολοβή, ελέω του lock out, χρονιά ο Γερμανός φόργουορντ των Μάβερικς είχε μέσο όρο 8.2 πόντους και 3.4 ριμπάουντ, αλλά οι Αμερικανοί τον ειρωνεύονταν, αποκαλώντας τον Irk Nowtzki: αφαιρούσαν επίτηδες από το όνομα του το αρχίγραμμα D, το οποίο στην μπασκετική καθομιλουμένη είναι η συντομογραφία του defense, εννοώντας ότι είναι νούλα στην άμυνα.

Η μαχαιριά του Μπογκόγεβιτς

Ωστόσο ο δήμιος μας στη Ντιζόν δεν ήταν ο Νοβίτσκι, αυτό δυστυχώς θα συνέβαινε μετά από δυο χρόνια στην Αττάλεια. Εκείνος που μας σκότωσε εν ψυχρώ ήταν ο εκ Σερβίας ορμώμενος Βλάντιμιρ Μπογκόγεβιτς ο οποίος μας "κάρφωσε" στον πρώτο αγώνα (58-59) με ένα τρίποντο-μαχαιριά με το οποίο οι Γερμανοί γύρισαν από το 56-48!

Μολονότι έχουν περάσει κιόλας 23 χρόνια από τότε δεν θα ξεχάσω ποτέ την αντίδραση μου στα δημοσιογραφικά θεωρεία του γηπέδου της Ντιζόν με το που έληξε ο αγώνας με τη Λιθουανία και ακόμη νιώθω κάπως!

"Σε ευχαριστώ Θεέ μου"!

Ενώ γύρω μου οι περισσότεροι είχαν μείνει αποσβολωμένοι από το πατατράκ, άλλοι έβριζαν κι άλλοι έτρεχαν για να προλάβουν να φτιάξουν τις βαλίτσες τους, η ταπεινότητα μου το έριξε στο συναίσθημα!

Προτού αρχίσω να γράφω το κείμενο μου, σηκώθηκα όρθιος, έβαλα τα χέρια μου σε στάση προσευχής, κοίταξα ψηλά, ευχαρίστησα μεγαλόφωνα τον Θεό για όσες χαρές και μεγάλες συγκινήσεις με αξίωσε να ζήσω σε αυτή την ομάδα, έκανα τον σταυρό μου και μετά κάθισα ήσυχα στην καρέκλα μου και άρχισα να γράφω το κείμενο-μνημόσυνο!

Την ίδια στιγμή στα αποδυτήρια της Εθνικής, η βουβαμάρα αποτύπωνε το μέγεθος του σοκ…

Τα "Ιμια" του Παπανικολάου και η… ροχάλα του Σιγάλα!

Ο μόνος που βρήκε το κουράγιο να πει δυο κουβέντες και να αυτοσαρκαστεί ήταν ο Δημήτρης Παπανικολάου…

"Το μόνο που μας μένει τώρα είναι να βάλουμε την ουρά στα σκέλια και να πάμε να κρυφτούμε στα... Ιμια" σχολίασε ο πρώτος σκόρερ της ομάδας ( με μέσο όρο 15.7 πόντους), ενώ στην Ελλάδα είχαν ήδη στηθεί τα ικριώματα.

Μια εφημερίδα τα ‘χωσε χοντρά στον Ιωαννίδη με τον τίτλο "Διώξτε αμέσως τον... τσαρλατάνο", ενώ κατά την επιστροφή στην Αθήνα ο Γιώργος Σιγάλας ξιφούλκησε κατά πάντων, στοιχηματίζοντας κιόλας για την ανάκαμψη της ομάδας…

"Βγάλτε τώρα όση χολή θέλετε και φτύστε μας, διότι δεν θα σας ξαναδοθεί τέτοια ευκαιρία ποτέ στο μέλλον"!