Η επισημοποίηση της εξάσκησης εκ μέρους της ΑΕΚ της συμφωνημένης option αγοράς του Στίβεν Τσούμπερ από την Αϊντραχτ δεν (μπορεί να) αποτελεί μη αναμενόμενη εξέλιξη. Από το καλοκαίρι, όταν οι άνθρωποι της Ενωσης περίπου... εκστράτευσαν στην Φρανκφούρτη προκειμένου να πείσουν τον διεθνή Ελβετό μέσο και να τον φέρουν στην Αθήνα, το πλάνο ήταν σαφές και είχε ξεκάθαρο ορίζοντα τετραετίας στη συνεργασία των δύο πλευρών.

Αρχικά προβλέπονταν ένας χρόνος δανεισμού του Τσούμπερ και εν συνεχεία άλλα τρία χρόνια μετά την αγορά του, με τον ίδιο μάλιστα – σε συμφωνία όπως αυτή που πριν μερικά χρόνια είχε κάνει ο Μάρκο Λιβάγια όταν αποκτήθηκε από τη Λας Πάλμας – να έχει από τότε, συμφωνήσει και υπογράψει το σχετικό συμβόλαιό του.

Η ΑΕΚ έκανε, λοιπόν, ενημερώνοντας εντός χρονοδιαγράμματος το γερμανικό club, το προβλεπόμενο, το συμφωνημένο, το λογικό. Κυρίως, το ακόλουθο με την καλοκαιρινή πίστη των ανθρώπων της για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, τον ηγετικό ρόλο που θα είχε ο Τσούμπερ στην ομάδα που από τότε, με 13 νέες προσθήκες διαμορφώνονταν με πλάνο και σχεδιασμό την είσοδο στο νέο γήπεδο της Ενωσης.

Οι προσθήκες έφτασαν συνολικά τις 15 μετά τη χειμερινή του Φράνσον και την ανοιξιάτικη του Κριχόβιακ. Το στάτους όμως του Τσούμπερ, ανεξαρτήτως από την παραφιλολογία ως προς τις διακυμάνσεις στην απόδοσή του ή – καλύτερα – από το ότι δεν μπόρεσε να συνεχίσει στον ίδιο, εντυπωσιακό ρυθμό του ξεκινήματός του στο φετινό πρωτάθλημα, παρέμενε απαράλλαχτο.

Και το κυριότερο, επικυρώνεται μετά και το τυπικό κομμάτι της αγοράς του. Ο Ελβετός από εδώ και πέρα θα εισπράττει ετησίως κάτι περισσότερο από 1 εκατ. ευρώ (κοντά στο 1,1) αποτελώντας έτσι τον πλέον ακριβοπληρωμένο ποδοσφαιριστή του ρόστερ της ΑΕΚ (και τον μόνο με επταψήφιες απολαβές. Ο Αραούχο έπεται στην σχετική μισθολογική λίστα, εισπράττοντας 850.000 ευρώ τον χρόνο)

Παράλληλα, με το 1,6 εκατ. ευρώ που προβλέπονταν ως buy out και δαπανήθηκαν για την ενεργοποίησή του (οι περίπου 400.000 καταβλήθηκαν στην Αϊντραχτ ως loan fee, ως αντίτιμο δηλαδή για τον φετινό του δανεισμό) επικυρώνεται και η προφανής τάση της ΑΕΚ την τελευταία διετία για σημαντική αύξηση των ποσών που προσφέρονται για αγορές πλέον ποδοσφαιριστών.

Ενδεικτικά και μόνο και πάντα ως προς το συγκεκριμένο διάστημα, της τελευταίας δηλαδή διετίας, το καλοκαίρι του 2020, αποκτήθηκε από την Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ ο Λιβάι Γκαρσία έναντι 2,2 εκατ. ευρώ για το 60% των δικαιωμάτων του. Το ίδιο καλοκαίρι – με deal α λα Τσούμπερ (πρώτα δηλαδή δανεισμός, μετά buy out) – αγοράστηκε έναντι 1,3 εκατ. ευρώ από την Αχμάτ Γκρόζνι ο Ντάνιελ Σζιμάνσκι, ενώ τέλος, το περασμένο καλοκαίρι δαπανήθηκε 1,46 εκατ. ευρώ για την αγορά του Σέρχιο Αραούχο και άλλο 1 γι’ αυτήν του Τσίτσαν Στάνκοβιτς.

Μια πεντάδα δηλαδή, η οποία προεξάρχοντος και βάσει μισθολογικών δεδομένων που τον καθιστούν πρώτο μεταξύ ίσων τον Τσούμπερ – αγοράστηκε για να αποτελεί (όπως και συμβαίνει) την ραχοκοκκαλιά, τον αγωνιστικό κορμό της ΑΕΚ της Αγιάς Σοφιάς.