Η προπονήτρια του Εθνικού Αντιγόνη Ρουμπέση περπατούσε με γυμνά πόδια στο Παπαστράτειο κολυμβητήριο. Ξυπόλυτη. Έσταζε νερά από την κορυφή έως τα μπορντώ γυαλισμένα νύχια της. Από τα μαλλιά της, το βρεγμένο γαλάζιο πουκάμισο με το έμβλημα του Εθνικού που είχε κολλήσει στο σώμα της, το μαύρο παντελόνι.

Τα κορίτσια της ομάδας όρμηξαν πάνω της και την έριξαν στο νερό, για να πανηγυρίσουν μαζί την κατάκτηση του Len Trophy. Οι παραδόσεις υπάρχουν για να τηρούνται και τα παπούτσια των προπονητριών και προπονητών, για να μοιάζουν με τρύπιες βάρκες που έμπασαν νερό (χλωριομένο). “Ναι, το φαντάστηκα ότι θα γίνει αυτό και προνόησα να πάρω δεύτερο ζευγάρι, αλλά το έχω στο αυτοκίνητο”.

“Αντιγόνη! Φέρε μου τα παπούτσια μου. Ωραία βοηθός είμαι, ε; Πώς με βλέπεις; Λέω στην προπονήτριά μας να μου φέρει τα παπούτσια που άφησα στον πάγκο”. H επί χρόνια συμπαίχτρια της Ρουμπέση, φίλη της και βοηθός της στις “κυανόλευκες”, Αγγελική Γερόλυμου γελούσε και τουρτούριζε. “Κοίτα πώς είμαι;”. Πώς ήταν; Επίσης, με μουσκεμένα ρούχα, ξυπόλυτη και η παγωμένη επιδερμίδα της πλησίαζε επικίνδυνα τους μωβ -”προτιμώ ΕSKIMO”- τόνους.

Ένα λεπτό νωρίτερα, αμφότερες περιεργάζονταν τα χρυσά μετάλλια της LEN, που πρόσεχε σαν τα μάτια του o υπεύθυνος λειτουργιών της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, ο ψηλόλιγνος Ιταλός, Μάρκο Μπίρι. “Αυτό το μετάλλιο είναι πολύ βαρύ”, διαπίστωσε η Ρουμπέση. Το ψωμωμένο μετάλλιο που κρατούσε στα χέρια της είναι το πρώτο που κατέκτησε ως προπονήτρια. Έχει μια πλειάδα ασήκωτων μεταλλίων ως παίχτρια, με βαρύτερο όλων το αργυρό Ολυμπιακό της Αθήνας.

Ήταν μόλις 19 ετών τότε και είχε ήδη γίνει μια από τις κορυφαίες Ελληνίδες πολίστριες. Διέθετε τρομερή αντίληψη στο νερό και αλάνθαστο χέρι. Με τη γλώσσα της κερκίδας: Η αθόρυβη Ρουμπέση είχε ένα ''βρωμόχερο'' που κατεδάφιζε τις άμυνες των αντιπάλων. Είχαν προηγηθεί αρκετές διακρίσεις πριν ν' ανέβει στο Ολυμπιακό βάθρο του 2004 και ακολούθησαν ακόμη περισσότερες σε διασυλλογικό επίπεδο και Εθνικό επίπεδο με κορυφαία το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Σαγκάης.

Η 38χρονη Αντιγόνη ή και “Κούκου” καλά – καλά δεν έχει συμπληρώσει δυο μήνες ως πρώτη προπονήτρια στον πάγκο του “αυτοκράτορα”, μετά την παραίτηση του Μάρκο Μίτσιτς (στις 11 Φεβρουαρίου) και ήδη κατέγραψε το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιό της στο βιογραφικό της. Γέλασε με τη διαπίστωση και τόνισε: “Οι συγκυρίες το έφεραν αυτό. Έγινε αλλαγή του προπονητή στη μέση της χρονιάς. Δεν είμαι ούτε δυο μήνες πρώτη προπονήτρια. Προσπαθώ όσο μπορώ να μεταφέρω στις παίχτριες την εμπειρία που έχω αποκτήσει ως αθλήτρια. Υπήρξα συμπαίχτρια με πολλά από τα κορίτσια και αυτό μετράει πολύ, επειδή καταλαβαίνω μ' ένα βλέμμα πώς αισθάνονται. Με τις αδελφές Μπενέκου, ξέρω και την Άσλεϊ, την οποία έχουμε στο τέρμα και από μόνη της διαγράφει μια δική της φοβερή πορεία”.

Στην προπόνηση βάζουμε άντρες να σουτάρουν στην Άσλεϊ Τζόνσον

Στην επισήμανση ότι η Αμερικανίδα τερματοφύλακας κάνει τα δύσκολα να μοιάζουν παιχνιδάκι και ότι χθες, στον τελικό με την Ντουναουβάρος, έπιανε την μπάλα -έπειτα από δύσκολα σουτ- με εξαιρετική άνεση, σαν να έδιωχνε με το χέρι της κουνούπια από μπροστά της απάντησε: “Άστα, άστα! Δεν υπάρχουν αυτά που κάνει. Στην προπόνηση βάζουμε άντρες να της σουτάρουν την μπάλα. Ζητάω στα παιδιά από το αντρικό μας να τής κάνουν σουτ, έστω δέκα σουτ στην προπόνηση για να προπονηθεί σωστά”.

Μετά τον τελικό, η Στεφανία Χαραλαμπίδη έλεγε ότι αυτό αυτό το τρόπαιο θα βοηθήσει και ψυχολογικά την ομάδα: “Αυτό που μας λείπει είναι ότι δεν είμαστε τόσο σκληρές, δυναμικές στο νερό και ο τίτλος αυτός πιστεύω ότι θα κάνει πολύ καλό στην εξέλιξη της ομάδας”. Η προπονήτριά της συμφώνησε: “Ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο ενισχύει ψυχολογικά τα μικρότερα παιδιά. Όταν βλέπεις ότι στην ομάδα σου έρχεται μια τέτοια επιτυχία πεισμώνεις και θέλεις να το ζήσεις και εσύ ως πρωταγωνιστής αυτό. Θα κάνει πολύ καλό στο σύλλογο. Πρόκειται για ομάδα που έχει από πίσω παιδιά. Δεν είναι ότι δεν έχει”.

Οι ρωσικές ομάδες αποκλείστηκαν από το LEN TROPHY λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και ο Εθνικός βρέθηκε από τα προημιτελικά στον τελικό. “Από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι αυτή η εξέλιξη είναι μια τεράστια ευκαιρία που πρέπει να εκμεταλλευτούμε. Είδαμε και τον πρώτο τελικό ως ευκαιρία, παρόλο που έγινε στην Ουγγαρία. Ξέραμε ότι αν εξασφαλίσουμε μια καλή εμφάνιση εκεί, θα είχαμε μεγάλο πλεονέκτημα στο δεύτερο τελικό τελικό επειδή ήταν στην έδρα μας. Θέλαμε πολύ και τη διαφορά των τερμάτων, ώστε να δείξουμε ότι αξίζαμε πολύ αυτόν τον τίτλο.

Από την αρχή έλεγα στα παιδιά να μην αφήσουν κανένα περιθώριο στις αντιπάλους μας. Να μην τους δώσουν ούτε ένα δευτερόλεπτο πίστης στη νίκη. Τους είπα «σήμερα θα κερδίσουμε με την άμυνά μας». Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα παίξουμε επίθεση. Αν κάνεις λάθος στην επίθεση θα το βρεις μπροστά σου στην άμυνα. Στόχος μας ήταν να τους κόψουμε τα πόδια από την αρχή, γι' αυτό πήγαμε τόσο καλά. Πριν από τον τελικό, όταν ήμασταν στα αποδυτήρια τούς είπα ''όποια αντίπαλος έχει την μπάλα θέλω να αισθάνεται πίεση''. Ακούνε τα παιδιά. Είναι καλά παιδιά”, είπε η χαμογελαστή ξυπόλυτη αυτοκράτειρα.

Ο σύλλογος δικαιώθηκε με την επένδυση που έκανε στην ομάδα, στην αρχή της χρονιάς

Περισσότερο γέλασε όταν της μετέφερα την απορία που μου εξέφρασε η Άσλεϊ Τζόνσον, μετά τον αγώνα με τις Μαγυάρες. Ετοιμαζόταν να ρωτήσει τη Αντιγόνη Ρουμπέση αν ο Εθνικός θα έχει προπόνηση την επόμενη μέρα του τελικού. “Ε, όχι...”, απάντησε η κόουτς.

Όταν ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας, Γιώργος Μορφέσης έμαθε τι ρώτησε με απόλυτη φυσικότητα η κορυφαία τερματοφύλακας στον κόσμο, σχολίασε γελώντας: “Α, δεν πάει καθόλου καλά αυτή, ε; Γι' αυτό είναι αυτή που είναι θα μου πεις”. Η Ρουμπέση επεσήμανε: “Η απορία που είχε η Τζόνσον είναι δείγμα του απόλυτου επαγγελματισμού της. Το Σάββατο έχουμε αγώνα, τη Δευτέρα επίσης, όπως και την Τετάρτη. Σε ένα δεκαήμερο θα παίξουμε τέσσερα παιχνίδια. Δεν είναι κάποια τυχαία η αθλήτρια που είχε αυτή την απορία.

Όταν δουλεύεις με επαγγελματική νοοτροπία θα σκεφτείς ότι είναι πιθανό να έχεις προπόνηση την επόμενη μέρα του τελικού. Είναι προσωπικότητα, είναι μια κατηγορία από μόνη της. Τα παιδιά δεν μαθαίνουν απλά, δίπλα της. Το πιο συγκλονιστικό είναι ότι η ίδια έχει την καλή πρόθεση να τα βοηθήσει να εξελιχθούν. Το κάνει σε όλες τις παίκτριες. Από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη. Τις συμβουλεύει για το παιχνίδι”.

Ο Εθνικός επένδυσε χρήματα αυτή τη σεζόν στο τμήμα των γυναικών και τα κορίτσια της ομάδας έβγαλαν ασπροπρόσωπη τη διοίκηση για την επιλογή της. “Ο σύλλογος δικαιώθηκε με την επένδυση που έκανε στην ομάδα, στην αρχή της χρονιάς. Όταν γίνεται μια τέτοια επένδυση όλοι πιστεύουν ότι ξαφνικά θα γίνει ένα θαύμα. Δεν είναι έτσι, όμως. Άλλες, ομάδες επενδύουν χρόνια και δεν φέρνουν ευρωπαϊκές διακρίσεις. Εμείς, το καταφέραμε στον πρώτο χρόνο και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Η χρονιά δεν έχει τελειώσει ακόμη. Υπάρχει το πρωτάθλημα και το κύπελλο”.

Υπάρχει και το άγχος. “Το άγχος που έχω τώρα από το άγχος που είχα ως αθλήτρια είναι τελείως διαφορετικό. Μέσα στο νερό, όλα είναι στο χέρι σου. Όταν είσαι απ' έξω πρέπει να μεταφέρεις αυτά που θες να εφαρμόσει η ομάδα. Και στον τελικό με τον χαμό που γινόταν στην κερκίδα δεν με άκουγαν. Δεν βοηθάει και η φωνή μου, βέβαια. Όμως, ήμουν σίγουρη για το αποτέλεσμα. Και στο πρώτο παιχνίδι τους είχα πει “πραγματικά το αξίζετε και πιστεύω σ' εσάς”. Μού το απέδειξαν και στα δύο ματς”.