Με το που έπεσε η αυλαία της 30ής αγωνιστικής της EuroLeague, ο Παναθηναϊκός AKTOR είδε την αφεντομουτσουνάρα του να φιγουράρει στην τρίτη θέση της κατάταξης και επιφυλάσσεται δια περαιτέρω...

«Σιγά τα ωά», θα πει κάποιος: και πρόπερσι πάλι τρίτος ήταν και μάλιστα στο τέλος της κανονικής περιόδου...

Σωστό, απλώς τότε ήταν τρίτος από το... τέλος, χώρια που πέρυσι μετά και την αφαίρεση δυο νικών (λόγω της παραβίασης των κανόνων του Financial Fair Play) τερμάτισε δεύτερος από το τέλος, δηλαδή προτελευταίος.

Και τώρα μπορεί να ξαναβγεί δεύτερος, αλλά δεύτερος από την αρχή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στο επίδικο και επίζηλο πλεονέκτημα έδρας, στα σταυρώματα στα playoffs και πάει λέγοντας…

Το δικαίωμα δια να ονειρεύεται

Πάει λέγοντας ως το Βερολίνο διότι μετά από χρόνια και ζαμάνια το Final 4 που έμοιαζε με απαγορευμένο καρπό και άπιαστο αντικείμενο του πόθου ξαναμπαίνει για καλά στην καθομιλουμένη των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης...

Ο Παναθηναϊκός πέρασε σεινάμενος κουνάμενος από το Βελιγράδι όπου κατήγαγε τη 19^η νίκη του, μοιράζεται την ίδια θέση με τη Φενέρμπαχτσε και τη Μονακό, έναντι των οποίων υπερτερεί σε περίπτωση τριπλής ισοβαθμίας (ας είναι καλά το λυτρωτικό τρίποντο του Γκριγκόνις στο Πριγκιπάτο) και "δικαιούται δια να ομιλεί", όπως θα έλεγε και ο συχωρεμένος ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος!

Δικαιούται και δια να ονειρεύεται επίσης...

Η μνήμη του χρυσόψαρου!

Βεβαίως σε τέτοιες περιπτώσεις απανωτών αγώνων, πολλώ δε μάλλον όταν μεσολαβούν τα... ύπουλα τα playoffs, οι ομάδες πρέπει να έχουν κοντή μνήμη.

Στην προκειμένη περίπτωση η μνήμη του Παναθηναϊκού πρέπει να είναι κοντύτερη κι από εκείνη που λένε πως έχει το χρυσόψαρο!

Αυτή τη μνήμη οι Πράσινοι (πρέπει να) την εξάντλησαν την ώρα που ο μεν Κώστας Σλούκας, μετά τα δυο διαδοχικά καλάθια του στον επίλογο έσφιγγε τις γροθιές του και ο Ματίας Λεσόρ που κατάπιε κάμποσες φορές τους Σέρβους αντάλλασε highfive στα πέριξ του πράσινου πάγκου.

Το +9 και το 0-10 με την Μπαρτσελόνα

Εκείνη τη στιγμή τελείωσε το γλέντι και άρχισε η περισυλλογή ενόψει του ντέρμπι με την Μπαρτσελόνα την οποία θα υποδεχθούν το βράδυ της Παρασκευής στο ΟΑΚΑ, στο 52ο αντάμωμα τους στα χρονικά, με στόχο όχι μόνο τη νίκη, αλλά και το +9 ώστε να υπερκαλύψουν το -8 της ήττας τους στη Βαρκελώνη...

Της το χρωστάνε αυτό με μια ολιστική κιόλας λογική εξιλέωσης για τις δέκα απανωτές ήττες που έχουν γνωρίσει από τους λεγάμενους εδώ και πεντέμισι χρόνια: από τις 21 Νοεμβρίου του 2018, όταν τους έριξαν στο κανναβάτσο με 76-70 στο ΟΑΚΑ.

Το πέρασμα από το Βελιγράδι δεν ήταν εύκολο, το έκανε να φαίνεται τέτοιο ο Παναθηναϊκός με τη θεληματικότητα, την αποφασιστικότητα και την κυριαρχικότητα που επέδειξε καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης.

Ο Ερυθρός Αστέρας προηγήθηκε με 2-0 και με 5-2 και that’sall!

Τα τρίποντα και το ratio

Από εκεί και πέρα οι Πράσινοι με πολιορκητικό κριό τα τρίποντα πήραν τα ηνία στο σκορ και δεν τα άφησαν ποτέ μέχρι που ήχησε για τελευταία φορά η κόρνα: τα λάσκαραν βεβαίως κάποιες στιγμές, αλλά από τη στιγμή που παγίωσαν την πρωτοπορία και την υπεροχή τους η διαφορά δεν κατέβηκε ποτέ κάτω από τους επτά πόντους, ενώ στη μεγαλύτερη τιμή της έφτασε ως το +16.

Με μπροστάρη τον Ντίνο Μήτογλου ο Παναθηναϊκός μπήκε φουριόζος στην αρένα, εκκίνησε με ένα εντυπωσιακό κρεσέντο από τα 6μ.75 (5/5 στη σειρά και 9/13 για να καταλήξει στα 12/21) και επέβαλε τον νόμο του χωρίς να δώσει δικαιώματα στους οικοδεσπότες.

Πέρα από τα τρίποντα οι Πράσινοι μόστραραν ένα εξαιρετικό ratio (14 ασίστ με 4 λάθη στο πρώτο ημίχρονο, 25 με 10 στη λήξη), πλειοδότησαν στα ριμπάουντ (35 έναντι 31) και είχαν ως άρμα μάχης τον πλουραλισμό που εξέφρασαν πέντε παίκτες (από τους εξήμισι παίκτες του σφιχτού rotation του Εργκίν Αταμάν) με διψήφιο νούμερο πόντων, εκ των οποίων ο μεν Σλούκας πέτυχε double-double, ο δε Μήτογλου το έχασε για ένα...ρημαδοριμπάουντ!

O Λεσόρ δάγκωνε καρωτίδες

Την ίδια στιγμή ο Λεσόρ αφυπνιζόταν μετά την κατά το μάλλον ή ήττον νυσταλέα εμφάνιση του στο πρώτο ημίχρονο, έκανε λάβαρο το κίνητρο που του έδιναν οι αποδοκιμασίες των θεατών (ελέω της πρότερης θητείας του στην Παρτίζαν) και δάγκωνε καρωτίδες, χώρια το ρεσιτάλ φαντασμαγορίας στα καρφώματα, ειδικότερα στη φάση στην οποία ισοπέδωσε τον Γκιλέσπι και τον δόλιο τον Τεόντοσιτς!

Με κάποιες εξαιρέσεις που επιβεβαίωσαν τον κανόνα ο Παναθηναϊκός διάβασε τις αλλαγές στα σκριν και εκμεταλλεύθηκε τα mismatches πολύ πιο αποτελεσματικά απ’ ό,τι (δεν) το διέπραξε στο ματς με τον Ολυμπιακό.

Στον αντίποδα αντιμετώπισε κάποια προβλήματα με τις αργοπορημένες επιστροφές του στην άμυνα και με το απροσδόκητο σκοράρισμα του Νταβιντόβατς τον οποίο αργότερα ακομπάνιαρε ο σεσημασμένος Νέντοβιτς, αλλά τα ξεπέρασε ανώδυνα.

Η κυρία με τις καμέλιες!

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα οι Πράσινοι έκαναν τη δουλειά τους άνετα, όμορφα και παστρικά και πλέον με ανεβασμένο φρόνημα από το "διπλό" στο Βελιγράδι περιμένουν με ανυπομονησία την εκ Βαρκελώνης προερχόμενη κυρία με τις καμέλιες!!!

Αυτό θα είναι όντως το μεγαλύτερο ματς της χρονιάς μέχρι το επόμενο στην Μπολόνια που κι αυτό θα υστερεί έναντι του μεθεπόμενου στη Μόναχο και του ακροτελεύτιου στο ΟΑΚΑ με την Άλμπα!

Ναι, ασφαλώς δεν είναι όλα ίσα κι όμοια σε δυσκολία και πρεστίζ, αλλά έχουν την ίδια αξία που όσο περνά ο καιρός θα γίνεται ολοένα και πιο προστιθέμενη στο χρηματιστήριο της τετράδας, της τριάδας, ου μην και της δυάδας στην τελική κατάταξη.

Ο Αταμάν το είπε ξεκάθαρα ότι οι τελευταίοι πέντε αγώνες είναι (σαν) τελικοί: χθες ο Παναθηναϊκός κέρδισε την πρώτη παρτίδα και του μένουν άλλες τέσσερις για να σηκώσει τα λεφτά από το τραπέζι και να πάει να τα ποντάρει στην επόμενη πίστα...