Tης αμερικανικής Εθνικής ομάδας της πήρε δυο χρόνια για να γίνει η περιλάλητη (και πλέον ντοκουμενταρισμένη) Redeem Team…

Eκτός από δυο χρόνια της πήρε επίσης πολύ θυμό (ο οποίος μάλιστα στράφηκε και προς την αφεντιά μας) και μεγάλο κίνητρο για να αφήσει πίσω της τα έξι πέτρινα χρόνια (2002-2008) και να ξανανέβει στον θρόνο…

Χθες (13/10) το βράδυ στο πάντοτε φλογερό Βελιγράδι ο Παναθηναϊκός αποδείχθηκε πολύ πιο οικονομικός σε αυτή την υπόθεση: ελόγου του παρουσίασε την εκδοχή της εξιλεωτικής και εντέλει εξιλεωμένης ομάδας μέσα σε μόλις σαράντα λεπτά επικρατώντας με 77-75 του Ερυθρού Αστέρα!

Ασφαλώς τα δεδομένα δεν είναι ίδια, ούτε το βάρος του αποτελέσματος: τότε στο Πεκίνο οι Αμερικανοί εξαγνίσθηκαν, πορεύθηκαν all the way και στέφθηκαν χρυσοί Ολυμπιονίκες, ενώ τώρα οι Πράσινοι απλώς έβαλαν φρένο στον κατήφορο στον οποίο βρέθηκαν από νωρίς και (όπως λέμε και στο σύμβολο της Πίστεως μας) «προσδοκούν ανάστασιν νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος»!

Δεν είναι λίγο, μικρό και ευκαταφρόνητο το όφελος του περάσματος από το «Aleksandar Nikolic Hall».

Ο αγώνας εν είδει τελικού και η απόλυση του Ράντονιτς!

Δεν ήταν επίσης λίγο, μικρό και ευκαταφρόνητο το διακύβευμα των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης οι οποίοι μετά τις τρεις απανωτές ήττες (Ολυμπιακός, Ρεάλ Μαδρίτης, Άρης) κλήθηκαν να παίξουν έναν οιονεί τελικό όχι τόσο για την επιβίωση , όσο κυρίως για την αυτοεπιβεβαίωση τους!

Τελικός στις 13 Οκτωβρίου, το λες και υπερβολή αυτό, διάβολε, αλλά είτε ως υπερβολή, είτε ως διαστροφή στο τέλος της βραδιάς απέφερε όχι ένα, αλλά πολλαπλά οφέλη…

Τούτου δοθέντος μένει να φανεί πώς θα τα διαχειριστεί και κυρίως πώς θα τα κεφαλαιοποιήσει αυτά ο Ντέγιαν Ράντονιτς, ώστε να μην επιβεβαιώσει κιόλας την μαντεψιά των δοκησίσοφων και εξυπνάκηδων Λιθουανών ότι τάχα θα είναι ο πρώτος προπονητής που θα απολυθεί από ομάδα της Εuroleague στην εφετινή σεζόν!

Καλούνται λοιπόν ο Μαυροβούνιος προπονητής και συλλήβδην ο πράσινος οργανισμός να βγάλουν τη γλώσσα τους και να απαντήσουν αυτό που λέμε σε τέτοιες περιπτώσεις…

Μη φάτε, έχουμε γλαρόσουπα!!!

Βεβαίως, όπως είχε πει κάποτε ο Άγγλος μάνατζερ του ποδοσφαίρου, Χάουαρντ Γουίλκινσον –και το επανέλαβε ο Ντούσκο Βουγιόσεβιτς στις 25 Νοεμβνρίου του 2010, όταν τον σχόλασαν από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας , «υπάρχουν δυο κατηγορίες προπονητών: αυτοί που απολύθηκαν και αυτοί που θα απολυθούν στο μέλλον», οπότε η μοίρα σε αυτό το σινάφι είναι αναπόδραστη.

Η διπλή κηδεία του Ερυθρού Αστέρα

Έτυχε λοιπόν χθες δυο ελληνικές ομάδες και μάλιστα διαφορετικών φύλων κάνουν μια διπλή ταυτόχρονη κηδεία στον Ερυθρό Αστέρα: μία ο Παναθηναϊκός στους άνδρες και άλλη μία ο Ολυμπιακός στις γυναίκες, οπότε σπολλάτη τους!

Τα κορίτσια του Ολυμπιακού δεν χρειάσθηκαν μια μετενσάρκωση του συχωρεμένου του Τζον Χάβλιτσεκ, σε αντίθεση με τα αγόρια του Παναθηναϊκού που την είχαν ανάγκη και τη βρήκαν κιόλας από πολωνικά χέρια…

Ponitka stole the ball

Απέμεναν 23 δευτερόλεπτα για να πέσει η αυλαία της αναμέτρησης, το σκορ ήταν 73-73 και μετά το άστοχο σουτ του Ντέρικ Γουίλιαμς σε μια close out επίθεση, ιδού ο Νυμφίος έρχεται εν τω μέσω της νυκτός…

Ponitka stole the ball!

To κλέψιμο και το επιγενόμενο λέι απ (για το 73-75) προσημείωσαν τη νίκη που υποβοηθήθηκε στο αμέσως επόμενο κλικ από τις 2/2 βολές του Πάρις Λι, στο καπάκι ο Μπεν Μπέντιλ έχασε τη μία από τις δυο που εκτέλεσε και μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Παναθηναϊκός απέδρασε από το Βελιγράδι.

Οι αιχμαλωσίες, το 0-21 και ο κόκκινος κορονοϊός

Απέδρασε μετά από τρεις ήττες σε επίσημους αγώνες και πήρε το αίμα του πίσω για τις δυο αιχμαλωσίες που έχει γνωρίσει από τους Σέρβους: το 83-55 της 11ης Σεπτεμβρίου του 2021 στο Τουρνουά του Μονάχου και το 81-48 της 4ης Νοεμβρίου του 2021 στο ματς του Α’ γύρου της περυσινής σεζόν στο οποίο είχε 3/22 τρίποντα, 20 λάθη και 16 λιγότερα ριμπάουντ.

Και ποιος κινούσε τότε τα νήματα τoυ Ερυθρού Αστέρα; Ο Νέιτ Γουόλτερς (18-3-2-2) που πλέον του ανήκει, αλλά προς το παρόν-και άγνωστο για πόσο καιρό ακόμα-λάμπει δια της απουσίας του.

Α, για να μην το ξεχάσω: εκτός από τους αγωνιστικούς, ψυχολογικούς, πνευματικούς και… ασφαλιστικούς λόγους, η χθεσινή νίκη διαθέτει και ένα σημαντικό ιστορικό υπόβαθρο, καθόσον σπανίζει!

Το γράφω αυτό διότι είναι μόλις η τέταρτη που κατήγαγαν οι Πράσινοι μακριά από το ΟΑΚΑ στα τελευταία 25 εκτός έδρας ματς!

Στις 3 Δεκεμβρίου του 2020 είχαν αλώσει το Μιλάνο, εν συνεχεία υπέστησαν 21 μαζεμένες ήττες εκτός Ελλάδος, μέχρι να σταθούν όρθιοι στη Λυών (3 Φεβρουαρίου 2022) και να το διαπράξουν ξανά στον επίλογο της περυσινής σεζόν στη Πόλη κόντρα στη Φενέρμπαχτσε (8 Απριλίου 2022).

Αναφέρομαι σε ήττες εκτός των τειχών, διότι προϊόντος αυτού του αρνητικού σερί, στις 5 Φεβρουαρίου του 2021, είχαν νικήσει στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας τον Ολυμπιακό και πλήρωσαν ακριβά τα επίχειρα αυτού του «διπλού» .

Την επόμενη ημέρα η μισή ομάδα βρέθηκε θετική στον κορωνοϊό!!!

Τα ανακλαστικά και η χαρά του under

Προφανώς με τη χθεσινή νίκη του στο Βελιγράδι ο Παναθηναϊκός δεν έγινε ξαφνικά μια σούπερ ντούπερ ομάδα που θα σαρώσει τα πάντα στο διάβα της…

Έδειξε όμως ότι μπορεί να γίνει μια ομάδα που θα είναι ανταγωνιστική, θα βγάζει ανακλαστικά, εξυπνάδα και ανδρεία στο παιχνίδι της και θα μπορεί επίσης να καμουφλάρει τις εγγενείς αδυναμίες της, κυρίως στην επίθεση, όπου μέχρι τώρα σκοράρει με το σταγονόμετρο…

Για να μιλήσω με στοιχηματικούς όρους, μέχρι τούδε οι Πράσινοι είναι η χαρά του… under!

Έβαλαν 72 πόντους με τον Κολοσσό, μόλις 52 με τον Ολυμπιακό, 68 με τη Ρεάλ και 65 με τον Άρη, ενώ χθες ανέβασαν την παραγωγικότητα τους στους 77 και επιφυλάσσονται διά τα περαιτέρω…

Αυτά τα (πολλά, μαζεμένα και δύσκολα) περαιτέρω είναι ένα διαρκές διαγώνισμα στο οποίο ο Παναθηναϊκός καλείται να ανταποκριθεί και να αποδείξει, αρχής γενομένης από την επερχόμενη διαβολοβδομάδα (στο Βερολίνο με την Άλμπα και στο ΟΑΚΑ με τη Μονακό) ότι η νίκη του στο Βελιγράδι δεν είναι πυροτέχνημα, ούτε η εξαίρεση στον κανόνα.

Η μασημένη καραμέλα του Ράντονιτς

Γέλασε λοιπόν το χειλάκι των εξάκις πρωταθλητών Ευρώπης, ένιωσε και μια ανακούφιση ο Ράντονιτς ο οποίος αυτή τη φορά δεν είχε λόγο να ξαναμασήσει (στις δηλώσεις του) την καραμέλα της ανάγκης για υπομονή και πίστωση χρόνου.

Πλέον υπάρχει ένα δεδικασμένο (ως αποτέλεσμα) και οι Πράσινοι που ένιωσαν λυτρωμένοι μετά τα τρία διαδοχικά στραπάτσα, βρίσκουν μπροστά τους μια πεπατημένη οδό, ώστε να συνεχίσουν τη στράτα τους.

Καμία νίκη δεν καμουφλάρει τις αδυναμίες και δεν κρύβει κάτω από το χαλί τα προβλήματα, αλλά τουλάχιστον φτιασιδώνει την κατάσταση και επιφέρει εργασιακή ειρήνη!

Γίνε Γκριγκόνις να… ξεμπουκώνεις

Χθες ο Παναθηναϊκός κατάφερε να ελέγξει τον ρυθμό, να φέρει το ματς στα δικά του μέτρα και σταθμά, να επικρατήσει στα ριμπάουντ (35 έναντι 33) και να παίξει με ψυχραιμία, σύνεση και ορθοφροσύνη, χωρίς να παρασυρθεί σε κατάχρηση από τα 6μ.75 (6/15 τρίποντα), απέναντι στην άμυνα ζώνης που επιστράτευσε κάποια στιγμή ο Βλάντιμιρ Γιοβάνοβιτς.

Αμ το άλλο; Είδε τον Μάριους Γκριγκόνις να… ξεμπουκώνει και να αφήνει πίσω του την (ανεξήγητη για την δεδομένη εκτελεστική δεινότητα του) ατζαμοσύνη που κόντρα στον Ολυμπιακό και τη Ρεάλ μεταφράσθηκε σε 2/23 σουτ!

Στον αντίποδα βεβαίως «φωνάζει» το κακό ratio με τις 15 ασίστ και τα 17 λάθη, μια αναλογία η οποία χρήζει άμεσης και δραματικής διόρθωσης πολλώ δε μάλλον όταν ο Παναθηναϊκός θα βρει απέναντι του ομάδες που παίζουν με περισσότερες κατοχές, ανεβάζουν τον ρυθμό και χτυπάνε στο ψαχνό σε καταστάσεις transition.

Η ζωή μου όλη είναι μια κατοχή

Σε τέτοια κλειστά και αμφίρροπα ματς, πολλώ δε μάλλον μακριά από τη σπιτική θαλπωρή, παίζουν ρόλο οι λεπτομέρειες, τις οποίες χθες οι Πράσινοι διαχειρίσθηκαν επιτυχώς: εστίασε άλλωστε σε αυτό και ο Ράντονιτς, επισημαίνοντας ότι «η νίκη μας κρίθηκε σε μία κατοχή, σε μία απόφαση»…

Μια κατοχή, μια απόφαση, ένα γκολ-φάουλ του Γκουντάιτις,. ένα κλέψιμο και ένα λέι απ του Πονίτκα: τουτέστιν μια συρραφή στιγμών που έγραψαν το σενάριο της νίκης και –για να μην παρεκκλίνω από το πνεύμα του προλόγου μου- έδωσαν στον Παναθηναϊκό την ευκαιρία να γίνει κι ελόγου του μια Redeem Team, αρκεί αυτή να μην αποδειχθεί αναλώσιμη!