Την Τετάρτη στον απόηχο της ήττας του Παναθηναϊκού από τη Μονακό έγραφα εδώ ότι εκών άκων ο Χρήστος Σερέλης παριστάνει τον Αλχημιστή, αλλά χθες το βράδυ (10/3) ο Λαυριώτης προπονητής ξεπέρασε όχι μονάχα τον εαυτό του, αλλά ακόμη και τον ίδιο τον ιδεότυπο του μυθιστορήματος του Πάουλο Κοέλιο!

Η Ιερά Εξέταση και η πυρά!

Προφανώς η ριψοκίνδυνη και τόσο τολμηρή, ώστε στα μάτια πολλών να μοιάζει με εκ προοιμίου αυτοκτονική, απόφαση του να αφήσει στα πιτς τον Ντουέιν Μπέικον συνιστά μια αλχημεία η οποία (για να μείνω στο πνεύμα της ιδέας του Κοέλιο) στα μεσαιωνικά χρόνια θα είχε ως αποτέλεσμα να τον περάσουν από Ιερά Εξέταση και να τον ρίξουν στην πυρά!

Τα κότσια και η υστεροφημία

E, λοιπόν, χθες ο μικρός το δέμας προπονητής απέδειξε ότι έχει μεγάλα κότσια, το λέει η καρδιά του και κάθε άλλο παρά ζεμανφουτίστας είναι στη θεώρηση και στη διαχείριση των πραγμάτων…

Αρνήθηκε, το δίχως άλλο, να αφήσει την ομάδα να πάει κι όπου βγει!

Σύμφωνοι, το διακύβευμα του Παναθηναϊκού στον συγκεκριμένο αγώνα δεν ήταν δα και τόσο μεγάλο, διότι όπως λέει και μια επίσης μακάβρια παροιμία, «Τι να πεθάνεις Σάββατο, τι Κυριακή πρωί, Δευτέρα θα σε θάψουν»!

Για να παραποιήσω τον τίτλο του θεατρικού έργου του Λουίτζι Πιραντέλο, δεν είναι έτσι, εάν έτσι νομίζετε: καμιά ομάδα, ακόμη και εάν έχει καλλιεργήσει ανοσία, δεν αρέσκεται να χάνει και στην προκειμένη περίπτωση οι Πράσινοι μπορεί να μην έσωσαν την ψυχή τους, αλλά τουλάχιστον υπερασπίσθηκαν την υστεροφημία τους…

Τα δυο πακέτα των έξι ηττών

Τι εννοώ;

Απέφυγαν την έβδομη απανωτή ήττα που θα συνιστούσε ιστορικό χαμηλό και άφησαν πίσω τους το 0-6 που το έχουν… λουστεί δυο φορές μέσα στην τρέχουσα σεζόν.

Δεν πιστεύω, λοιπόν πως ο Σερέλης λειτούργησε εκ του ασφαλούς, επειδή τάχα δεν θα ‘χανε η Βενετιά βελόνι από άλλη μια ήττα: σε κάθε περίπτωση ο εξοβελισμός του σούπερ σταρ της ομάδας από το ρόστερ είναι μια γενναία πράξη!

Γενναία, το εννοώ: πολύ γενναία, διότι ανεξαρτήτως του (αγωνιστικού) κόστους της, ο Σερέλης θα έπρεπε κιόλας να την δικαιολογήσει και να την υποστηρίξει παντί τρόπω.

Ο Μπέικον και ο Γκάλης

Στο τέλος της ημέρας, με τον Παναθηναϊκό να επιστρέφει από το -16 και να γεύεται το νέκταρ της νίκης μετά από 43 βραδιές νηστείας και προσευχής δικαιώθηκε και με το παραπάνω και όλα τα άλλα τα ακούει βερεσέ!

Το είπε κιόλας στη συνέντευξη Τύπου, ότι «το μπάσκετ είναι πιο ενδιαφέρον από τον Μπέικον ή οποιονδήποτε παίκτη και η ομάδα βρίσκεται πάνω απ’ όλους»!

Αυτό να λέγεται, άλλωστε πριν από τον Σερέλη το απεφάνθησαν πολλοί και διάφοροι άλλοι…

Ο Μπέικον πάντως αποδείχθηκε κύριος και δεν την κοπάνησε υπό το κράτος του θυμού για τον αποκλεισμό του: προφανώς δεν άνοιξε σαμπάνιες για την απόφαση του προπονητή του, αλλά παρέμεινε στο ΟΑΚΑ για να παρακολουθήσει (όλο) τον αγώνα που διεξήχθη ερήμην του και δεν έγινε… Λούης!

Βασικά δεν έγινε… Γκάλης!!!

Η απόφαση του Πολίτη στο Μετς

Οι δείκτες του ρολογιού της ιστορικής μνήμης του Παναθηναϊκού και ολάκερου του ελληνικού μπάσκετ σταμάτησαν εκείνο το μοιραίο απόγευμα της 18^ης Οκτωβρίου του 1994 στο Μετς…

Τότε, στον αγώνα με τους Αμπελοκήπους, ο συχωρεμένος ο Κώστας Πολίτης αποφάσισε να αφήσει τον Νίκο Γκάλη εκτός της βασικής πεντάδας και εκείνη η απόφαση του προκάλεσε πάταγο και σημάδεψε ανεξίτηλα την ιστορία ενός παίκτη, ενός προπονητή, ενός συλλόγου και συλλήβδην ενός μπασκετικού οικοσυστήματος…

Ο Γκάλης θύμωσε, αντέδρασε, φρύαξε, μάζεψε βιαστικά και αμίλητος τα πράγματα του από τα αποδυτήρια και μην είδατε τον Παναή, ούτε τον Νικολή!

Βγήκε τρέχοντας από το γήπεδο, ο (τότε έφορος) Μάνος Παπαδόπουλος τον πήγε στο σπίτι του στη Γλυφάδα και εκείνη τη στιγμή- χωρίς να το διανοούμαστε ή να το υποψιαζόμαστε- γινόμασταν μάρτυρες μιας ιστορικής στιγμής την οποία σηματοδοτούσε η τελευταία εμφάνιση του «Γκάνγκστερ» σε γήπεδο, με αθλητική περιβολή.

«Κανείς δεν με ξεφτίλισε έτσι»!

Όταν με τα χίλια ζόρια κατάφερα να τον βρω στο τηλέφωνο και του ζήτησα ένα σχόλιο για όλα όσα συνέβησαν (χωρίς ούτε ο ίδιος να διαισθάνεται ότι είχε ήδη γράψει τους τίτλους τέλους της ένδοξης καριέρας του) μου είπε πέντε μετρημένες λέξεις που τις θυμάμαι σαν να τις ακούσω αυτή τη στιγμή…

«Κανείς δεν με ξεφτίλισε έτσι»!

Θα έλεγε άραγε το ίδιο τώρα και ο Μπέικον;

Άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων, όταν καλούνται να λάβουν οι ίδιοι ή να υποστούν μια απροσδόκητη και προ πάντων βίαιη απόφαση!

Εδώ βεβαίως υπάρχει μια διαφορά, καθόσον ο μεν Γκάλης πήρε των ομματιών του και δεν ξαναγύρισε, ο δε Μπέικον έμεινε στο γήπεδο και κάθισε παραδίπλα μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες που έμειναν εκτός αποστολής.

Μ’ ένα σμπάρο τρία τρυγόνια

Στις 18 Οκτωβρίου του 1994, ο Πολίτης, όπως γράφτηκε τότε, έκανε τον Γκάλη απλό… πολίτη και πολλοί του χρέωσαν ότι υπήρξε ο άνθρωπος που έκοψε το μπάσκετ στον θρύλο και μετέπειτα Hall Of Famer…

Στις 10 Μαρτίου του 2023, ο Σερέλης δεν έκοψε το μπάσκετ στον Μπέικον, φαντάζομαι πως ο χθεσινός εξοστρακισμός του από τη δωδεκάδα δεν θα προκαλέσει τη συντέλεια του κόσμου, όπως τότε με τον Γκάλη.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, στον 13^ο αγώνα της καριέρας του στα Κύπελλα Ευρώπης, ο νεόκοπος προπονητής του Παναθηναϊκού σημάδεψε μ’ ένα σμπάρο τρία τρυγόνια…

Πρώτα απ’ όλα, νίκησε.

Δεύτερον, έδειξε πυγμή και γενναιότητα.

Τρίτον και πιο μακρόπνοο, (θαρρώ πως) έδειξε προς την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού, αφήνοντας ένα… σκονάκι στον επόμενο προπονητή, στου οποίου το πλάι θα βρίσκεται.

Η Πρωτομαγιά του Λάσο!

Εδώ ήρθαμε λοιπόν και επειδή την περασμένη Τετάρτη έγραψα κάτι που αφουγκράζομαι ότι παρερμηνεύθηκε οφείλω μια διευκρίνιση…

Επ’ ουδενί εννοούσα ότι ο Πάμπλο Λάσο έχει συμφωνήσει να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Παναθηναϊκού, αλλά αυτό καθόλου δεν αποκλείεται να συμβεί.

Ο Βάσκος προπονητής παραμένει ο βασικός στόχος και μάλιστα η υπόθεση δεν έμεινε στην απλή επικοινωνία, στην εκδήλωση του ενδιαφέροντος εκ μέρους του Παναθηναϊκού και στη διερεύνηση των προθέσεων του, αλλά-όπως έμαθα- επεκτάθηκε και σε πολύ περισσότερες λεπτομέρειες…

Ο Λάσο δεν είπε ακόμη το «ναι», αλλά ούτε και το «όχι».

Σε κάθε περίπτωση η κουβέντα θα έχει συνέχεια και αναμένεται να κριθεί στις αρχές Μαΐου, όταν ο λεγάμενος θα έχει μια πιο ξεκάθαρη εικόνα, σε ό,τι αφορά (όχι το δεδομένο, δεδηλωμένο και έντονο ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, αλλά) τα καθέκαστα στην πιάτσα του ευρωπαϊκού μπάσκετ.