ΒΑΛ' ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ

Ντράζεν Νταλιπάγκιτς, ο Ευρωπαίος Λάρι Μπερντ

Ντράζεν Νταλιπάγκιτς, ο Ευρωπαίος Λάρι Μπερντ
FIBA.BASKETBALL

Ο Ντράζεν Νταλιπάγκιτς σκοράρει πλέον κατά ριπάς στα καλάθια του Παραδείσου και ο Βασίλης Σκουντής αποχαιρετά ένα ίνδαλμα…

Δεν είχα κλείσει τα 19 μου τότε που τον συνάντησα για πρώτη φορά και –γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε-έπαθα ταράκουλο!

Στραβάδι της δημοσιογραφίας τότε, ξεροστάλιαζα στον "Τάφο του Ινδού" ή στο ξενοδοχείο όπου κατέλυαν οι αποστολές των αντιπάλων του Παναθηναϊκού που είχε προκριθεί στη φάση των 6 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης, ζητιανεύοντας τις συνεντεύξεις για να… ξεστραβωθώ!

Στις 20 Ιανουαρίου του 1982 όταν έφτασε η αποστολή της Παρτίζαν στην Αθήνα είδα το φως μου!

Ντράζεν Νταλιπάγκιτς, ο Ευρωπαίος Λάρι Μπερντ
Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΚΟΥΝΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΝΤΡΑΖΕΝ ΝΤΑΛΙΠΑΓΚΙΤΣ

Το αντάμωμα με τον Γκάλη

Εκείνη τη σεζόν ο Ντράζεν Νταλιπάγκιτς είχε επιστρέψει στην Παρτίζαν μετά το διάλειμμα στην Καρέρα Βενέτσια με την οποία είχε βρεθεί κιόλας αντιμέτωπος με τον Άρη στον έναν από τους δυο μεταξύ τους αγώνες στο Κύπελλο Κόρατς: στον πρώτο στον οποίο ο Νίκος Γκάλης σκόραρε 54 πόντους δεν έπαιξε λόγω γρίπης, αλλά ήταν παρών στον δεύτερο στη Θεσσαλονίκη…

Γενικώς ο "Praja" ήταν παρών…

Για την ακρίβεια ήταν πανταχού παρών και τα πάντα πληρών!

Σουτέρ περιωπής, σκόρερ ολκής, παικταράς με τα όλα του!

Ο "Sky Jumper" και τα Hall Of Fame

Τον αποκαλούσαν "Sky Jumper" και χθες (25/1) επιβεβαίωσε αυτό το παρατσούκλι με μακάβριο τρόπο: πήδησε ως τον ουρανό!

Εκεί πια σουτάρει και σκοράρει, έχοντας αφήσει στη γη μια αξιοθαύμαστη και αξιοζήλευτη παρακαταθήκη, που αποτέλεσε κιόλας το όχημα του για να εισαχθεί δόξη και τιμή πρώτα στο Naismith Memorial Basketball Hall Of Fame (2004) και μετά από τρία χρόνια στην πρώτη σοδειά του νεοπαγούς FIBA Hall Of Fame.

Ο Νταλιπάγκιτς είχε ένα σπάνιο χάρισμα στο να εκτελεί και να στέλνει την μπάλα συστημένη στο καλάθι: ήταν στ’ αλήθεια "χρυσοδάκτυλος", πώς αλλιώς να χαρακτηρισθεί ένας παίκτης ο οποίος στην καριέρα του έβαλε καμιά εικοσαριά φορές πάνω από 50 πόντους!

Οι 70 πόντοι, ο Μπάγεβιτς και ο "Βασιλιάς του Νερέτβα"!

Μια φορά μάλιστα, το 1987, σε αγώνα της Καρέρα Βενέτσια με τη Βίρτους Μπολόνια έβαλε 70!

Έπαιρνε την μπάλα και την μπουμπούνιζε στο καλάθι χωρίς παραπανίσιες ντρίμπλες, περιττές προσποιήσεις και λοιπές… περικοκλάδες.

Σαν να λέμε, μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές!

Και να ήταν μόνο αυτό, πάει κι έρχεται: όπως μού έγραψε σε ένα μήνυμα του και ο Κυριάκος Βίδας, που τον αντιμετώπισε τότε με τον Παναθηναϊκό, "ήταν τόσο δυνατός που όταν προσπαθούσα να τον μαρκάρω έμοιαζε σαν να τα βάζω με έναν δίμετρο Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ"!!!

Ο "Praja" γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου του 1951 στο Μόσταρ της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης, βγαλμένος από την ίδια φύτρα με τρεις διάσημους συντοπίτες του ποδοσφαιριστές: τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, τον Φράνιο Βλάντιτς και τον τερματοφύλακα Ένβερ Μάριτς.

Εάν ο Ντούσκο ήταν ο ποδοσφαιρικός "Πρίγκιπας του Νερέτβα", ο Νταλιπάγκιτς μπορεί κάλλιστα να αναγορευθεί "Βασιλιάς του Νερέτβα"!

Αυτό το σπάνιο μαγικό άγγιγμα του έκανε τη μπάλα να του δοθεί από τη πρώτη στιγμή, να γίνει η πιστή ερωμένη του και να του κάνει όλα τα χατίρια…

Τα 12 μετάλλια, ο Ίβκοβιτς και η "Yugonostalgia"

Το παλμαρέ του με την Εθνική ομάδα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας προκαλεί στ’ αλήθεια ίλιγγο: τρία μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες (1-1-1), τέσσερα σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1-1-2), πέντε σε EuroBasket (3-1-1), 243 συμμετοχές (No 2) και 3.700 πόντοι (No 1), αγωνιζόμενος δίπλα στα υπόλοιπα ιερά τέρατα που συντηρούν, άλλοι ζωντανοί και άλλοι πεθαμένοι την περιλάλητη "Yugonostalgia»": τον Κρέζιμιρ Τσόσιτς, τον Μίρσα Νελίμπασιτς, τον Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς, τον Ζόραν Σλάβνιτς και πάει λέγοντας…

Κορυφαίος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας το 1977, το 1978 και το 1980 με πλείστες όσες διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων των δυο Κυπέλλων Κόρατς (1978 και 1979 με προπονητή της Παρτίζαν τον Ντούσαν Ιβκοβιτς) και της τιμής του σημαιοφόρου της γιουγκοσλαβικής αντιπροσωπείας στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1984 στο Λος Αντζελες.

Το θράσος του Πέτροβιτς, το ΝΒΑ και ο Λάρι Μπερντ

Ήταν τότε που ο εικοσάχρονος συνονόματος του, ο Ντράζεν Πέτροβιτς βρήκε το θάρρος ή μάλλον το θράσος (που άλλωστε δεν του έλειπε) να ζητήσει από την ομοσπονδία το ίδιο πριμ με τον Νταλιπάγκιτς!

Οι δυο τους είχαν κάμποσα κοινά στοιχεία: την ίδια εθνικότητα, το πέρασμα τους από τη Ρεάλ Μαδρίτης, το δολοφονικό ένστικτο στο παιχνίδι τους, τον φόβο και τον πανικό που έσπερναν στους αντιπάλους τους.

Ο "Μότσαρτ" αξιώθηκε να παίξει στο ΝΒΑ, ο μουστακαλής με το Νο 14 αδικήθηκε από τις συνθήκες της εποχής του: εάν γεννιόταν καμιά δεκαπενταριά χρόνια αργότερα θα έβρισκε ανοικτά τα σύνορα και θα μπορούσε να παρουσιάσει στους Αμερικανούς την ευρωπαϊκή εκδοχή του Λάρι Μπερντ!

Tα όργια στις Φιλιππίνες

Το αριστούργημα της καριέρας του υπήρξε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1978 στις Φιλιππίνες, όπου οδήγησε τους "Πλάβι" στο θρόνο και βγήκε τέταρτος σκόρερ, μέλος της καλύτερης πεντάδας και MVP της διοργάνωσης, σκοράροντας 21 πόντους στον δραματικό τελικό με τη Σοβιετική Ένωση (82-81 στην παράταση).

Την προηγούμενη χρονιά (1977) είχε αναδειχθεί MVP στο EuroBasket, ενώ το 1980, με μέσο όρο 24.4 πόντους οδήγησε τη Γιουγκοσλαβία στον θρίαμβο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας.

Πέρα από το μπασκετικό τάλαντο του ο Νταλιπάγκιτς ήταν επίσης ένας υπέροχος άνθρωπος, "ένας απαράμιλλος χαρακτήρας", όπως τον χαρακτήρισε κιόλας η Παρτίζαν στην ανακοίνωση της: ουδέν αληθέστερον και ακριβέστερον τούτου, όντως στη ζωή του είχε ή το μαύρο ή το άσπρο, ποτέ το γκρι και καμιά άλλη απόχρωση.

Η Γρανάδα, ο Μίλιτσιτς και η ατάκα του Βασιλακόπουλου για τον Παπανικολάου

Τον συνάντησα για τελευταία φορά το 2007 στη Γρανάδα, όπου εμφανίσθηκε με την ιδιότητα του μάνατζερ της Εθνικής ομάδας της Σερβίας, στο πλάι του εξ απαλών ονύχων κολλητού του Ζόραν Σλάβνιτς και τότε έτρεχε αλαφιασμένος μπας και συγκρατήσει την αθυροστομία του Ντάρκο Μίλιτσιτς μετά τη νίκη της Ελλάδας με 68-67 στην παράταση!

Σε κάθε περίπτωση ο Ντράζεν Νταλιπάγκιτς έγραψε ιστορία και άφησε εποχή ως ένας μέγιστος παίκτης και ως ένα ίνδαλμα σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Το εννοώ αυτό, διότι δεν θα ξεχάσω ποτέ την ατάκα του Γιώργου Βασιλακόπουλου το 1993 όταν είδε για πρώτη φορά τον Δημήτρη Παπανικολάου στην Εθνική ομάδα παίδων…

"Αυτό το παιδί μπορεί να γίνει ο Έλληνας Νταλιπάγκιτς"!

TAGS ΒΑΛ' ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΣΕΡΒΙΑ ΕΥΡΩΠΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ