Πικρό το φινάλε για την ΑΕΚ στην Ευρώπη αλλά πρέπει να παραδεχθεί αυτά που οφείλει να διορθώσει
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου γράφει για το τέλος της ευρωπαϊκής περιπέτειας της ΑΕΚ και όσα αυτή τη στιγμής πρέπει να την διδάξει.
Σε ένα παιχνίδι που κρίνεται κάτι σπουδαίο, περιμένεις από αυτούς που παίρνουν τη φανέλα να δώσουν το κάτι παραπάνω. Ακόμα περισσότερο όταν υπάρχουν τρανταχτές απουσίες και παίκτες που είναι ανέτοιμοι, όμως πρέπει να συμμετάσχουν σε αυτό.
Πολύ περισσότερο δε, ελπίζεις ότι ο τερματοφύλακας θα κάνει ένα ματς καλύτερο από το μέσο όρο μιας ικανοποιητικής απόδοσης. Εν προκειμένω, ο Γιώργος Αθανασιάδης έκανε δύο γκολ δώρο στον Άγιαξ ο οποίος πέτυχε τρία και άφησε την ΑΕΚ εκτός ευρωπαϊκής συνέχειας.
Δεν είναι ασφαλώς ο μοναδικός υπαίτιος για το τέλος στην περιπέτεια της Ένωσης, αλλά αυτός που με τα λάθη του δεν της επέτρεψε να διεκδικήσει την πρόκρισή της στο Conference League. Όσες σωτήριες επεμβάσεις κι αν είχε μετά το 3-1 κρατώντας το σκορ σε χαμηλά επίπεδα, είχε κάνει τη δουλειά για τους Ολλανδούς νωρίτερα.
Δεν έπιασε σπουδαία απόδοση η ΑΕΚ συνολικά, όμως σίγουρα δεν θα έπρεπε να πάει στα αποδυτήρια χάνοντας, στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου. Είχε στιγμές να προηγηθεί στο σκορ μετά την ισοφάριση με την καταπληκτική κεφάλια του Λιβάι Γκαρσία, όμως αμέσως μετά τη δεύτερη μεγάλη στιγμή της με την απόκρουση του Ραμάι στο σουτ του Τσούμπερ, δέχθηκε το γκολ από τον Τέιλορ. Έβγαλε το πρώτο 45λεπτο χωρίς να απειληθεί και εμφανίστηκε στο δεύτερο για να παίξει τα ρέστα της, μέχρι ο Αθανασιάδης να κάνει το δεύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο στους γηπεδούχους.
Η Ένωση εμφανίστηκε στο Άμστερνταμ για να παίξει με το δικό της τρόπο, όπως συνηθίζει. Με τον προπονητή της να ξεκαθαρίζει μία ημέρα πριν από τη διεξαγωγή του αγώνα ότι δεν προτίθεται να παίξει με σχέδιο για την ισοπαλία διότι αυτό είναι κάτι βαρετό.
Υπάρχουν άλλοι βέβαια που θα πουν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και πώς ένας προπονητής θα πρέπει να είναι περισσότερο ευέλικτος απέναντι σε τέτοιες περιπτώσεις. Ειδικά κόντρα σε ομάδες οι οποίες ακριβώς τέτοιου είδους αντιμετώπιση θέλουν για να παρουσιάσουν το δικό τους καλού εαυτό.
Θύμιζε ένα παιχνίδι ολλανδικού πρωταθλήματος το χθεσινό, συνθήκη η οποία τον Άγιαξ τον βόλεψε. Πάτησε στον αγωνιστικό χώρο για να πετύχει ένα γκολ περισσότερο από τον αντίπαλο, έχοντας κατά νου ότι μπορεί να δεχθεί δύο και τρία τέρματα. Αποδείχθηκε ότι η ΑΕΚ δεν ήταν έτοιμη για τέτοιο παιχνίδι, ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που ο τερματοφύλακας της έδινε απλόχερα γκολ στον αντίπαλο.
Τα βάζεις κάτω μετά το παιχνίδι και σκέφτεσαι ότι δεν ήταν ο Πινέδα που έλειψε από την Ένωση, καθώς ο Μάνταλος απέδωσε εξαιρετικά στο ρόλο του Μεξικανού, ενώ ο Λιβάι Γκαρσία έκανε αυτό που όλοι περίμεναν μετά από ένα μήνα απουσίας.
Η μεγαλύτερη απώλεια αποδείχθηκε ότι ήταν ο Στάνκοβιτς καθώς παρά τις άλλες σημαντικές απουσίες, ο τερματοφύλακας ήταν αυτός που στο τέλος της ημέρας προσπερνάς προξένησε το μεγαλύτερο κακό στην ομάδα του και έδωσε ό,τι περισσότερο ζητούσε ο αντίπαλος για να πάρει το παιχνίδι.
Δεν ήταν αυτό το φινάλε που άξιζε απόλυτα στην ΑΕΚ κρίνοντας από τη συνολική πορεία της στο Europa League, όμως σε όλες τις λεπτομέρειες που απαιτούνται ώστε στο ποδόσφαιρο να πάρεις στο τέλος αυτό που δικαιούσαι, εκείνη τα έκανε μαντάρα. Είτε μέσα από τεράστιες χαμένες ευκαιρίες, είτε από ανεπίτρεπτα για το συγκεκριμένο επίπεδο λάθη που κόστισαν βαθμούς. Δεν μπορεί να πει κάποιος ότι αδικήθηκε, ίσως επίσης να είναι τελικά πολύ εύκολη η δικαιολογία του να λέμε ότι παίδεψε τον ίδιο τον εαυτό της.
Προφανώς αυτό που πήρε ήταν αυτό που δικαιούταν και θα πρέπει να ψάξει πάρα πολύ και επίσης να παραδεχτεί πράγματα τα οποία δεν θέλει να βλέπει, ώστε να ανεβάσει ακόμα περισσότερο το επίπεδό της για να καταφέρει σημαντικότερα πράγματα στην Ευρώπη. Ήταν ένα καλό ξεκίνημα που όμως τελικά έμεινε απλά ξεκίνημα...
