Ένας 50άρης γονατιστός για 90 λεπτά θέλει να ξεχάσουμε την αφελή και soft ΑΕΚ που ξέραμε
Ο Βαγγέλης Αρναούτογλου ξεπερνά το αγωνιστικό και ασχολείται περισσότερο με τη νοοτροπία που ο Ματίας Αλμέιδα θέλει εξαρχής να επιβάλει στη δική του ΑΕΚ.
Προπονητής σε ημικάθισμα σχεδόν και στα 90 λεπτά του αγώνα, πραγματικά απορώ με την ελαστικότητα των γονάτων του Ματίας Αλμέιδα ο οποίος κοντεύει στα 50 του. Όσο ανθεκτικός αθλητής κι αν υπήρξε, σπάνιο είναι το φαινόμενο να βλέπεις τεχνικό μπροστά σε πάγκο που να έχει τέτοια ανθεκτικότητα, ζώντας παράλληλα το παιχνίδι στα κόκκινα. Πόδια ελατήρια, στόμα αδιάκοπα ομιλητικό, πάθος και κάψα για κάθε φάση.
Ήμουν πάντοτε σύμφωνος με την απόλυτη προσέγγιση της άποψης ότι οι ομάδες είναι η εικόνα του προπονητή τους μέσα στο γήπεδο. Όχι μόνο τακτικά αλλά και σε συμπεριφορές. Έτσι η πρώτη τζούρα από ΑΕΚ επί εποχής Αλμέιδα, η οποία εξυπακούεται ότι δεν μπορεί να κριθεί αγωνιστικά αλλά περισσότερο συμπεριφορικά, δίνει την αίσθηση ότι έχει αυτά τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ίδιο. Πειθαρχία, σκληράδα, κινητικότητα, ομαδικό πνεύμα, ένταση και συνεργασίες. Πολλές συνεργασίες.
Η ΑΕΚ δεν θα είναι η αφελής ομάδα -που υπήρξε τα τελευταία τέσσερα χρόνια- κατά την επόμενη σεζόν και αυτό μπορούμε από τώρα να το πούμε, παρόλο που είναι τόσο νωρίς. Η συνολική ανασταλτική εικόνα και η πολύ ενθαρρυντική συμπάγεια για πρώτο φιλικό, είναι δεδομένα τα στοιχεία που εκτίμησε περισσότερο από κάθε τι άλλο στο παιχνίδι με τη Γκενκ, ο Ματίας Αλμέιδα. Σε αυτή τη φάση, διαπιστώνεται μία γρήγορη εξομοίωση στα θέλω του προπονητή για πίεση, ένταση, γρήγορη ανάκτηση της μπάλας και συγκέντρωση όταν αυτή χάνεται.
Δεν είναι ασφαλώς ούτε το αποτέλεσμα, ούτε το γεγονός ότι η ΑΕΚ σκόραρε από δύο στατικές φάσεις και απείλησε από μία τρίτη, γεγονότα που μπορείς να σταθείς ιδιαίτερα, δίχως να σκεφτείς ότι θα μπορούσαν να είναι και συγκυριακά. Δεν είναι όμως τυχαίο το γεγονός ότι η εικόνα της ομάδας ήταν σχεδόν η ίδια σε πρώτο και δεύτερο ημίχρονο, παρά το γεγονός ότι στο β' 45λεπτο ήταν σαν να έπαιζε η ΑΕΚ Β.
Αν θα πρέπει να σταθώ σε κάποια επιμέρους στοιχεία θα το έκανα για:
- Την άψογη τακτική συμπεριφορά του νεοαποκτηθέντος Γκατσίνοβιτς, τα κοψίματα και τα κλεψίματα του. Σίγουρα θέλει χρόνο για να βρει καλύτερες συνεννοήσεις και συνεργασίες στο νέο περιβάλλον του.
- Τη γεμάτη παρουσία του Στίβεν Τσούμπερ παίζοντας όλα την αριστερή πλευρά. Πολύς λόγος γινόταν πέρυσι για την επάρκειά του να το κάνει και αυτό, καθώς έχει χρησιμοποιηθεί σε τέτοιο ρόλο στις πρώην ομάδες του αλλά και στην εθνική Ελβετίας, ουδείς όμως στην ΑΕΚ το τόλμησε.
- Την ευελιξία του Ματίας Αλμέιδα μέσα από την εφαρμογή διατάξεων και το γεγονός ότι η εικόνα της ΑΕΚ δεν χάλασε όταν πέρασε από το 3-5-2 στο 4-2-3-1.
- Το πολύ καλό παιχνίδι του Ζίγκα Λάτσι. Ο Ματίας Αλμέιδα θέλει δύο στόπερ που να ξέρουν να οδηγούν και την μπάλα και σίγουρα ο Σλοβένος κεντρικός αμυντικός ξέρει να το κάνει καλά αυτό. Φάνηκε από τον τρόπο με τον οποίο με κάθετες πάσες, πέρασε τρεις φορές την μπάλα πάνω από τη μεσαία γραμμή, κάνοντάς το με σιγουριά και ασφάλεια. Αξίζει σίγουρα να είναι μέσα στις τέσσερις πρώτες επιλογές.
- Τέλος, την απλότητα με την οποία ο Δανός Γενς Γιόνσον απέφευγε να κάνει οτιδήποτε περιττό. Αγωνίστηκε στην πρώτη γνωριμία του σε παιχνίδι με τους νέους συμπαίκτες του έχοντας στο μυαλό του το πως θα παίζει γρήγορα, συνετά και κυρίως πώς θα καλύπτει χώρους και λάθη συμπαικτών. Ασφαλώς και το πώς θα κλέβει μπάλες που είναι το φόρτε του.
