Το στραπάτσο και ο αναστοχασμός της Εθνικής

Σε αυτή τη ρουφιάνα τη ζωή δεν μπορείς να τα έχεις όλα, μονά-ζυγά, δικά σου…

Το εννοώ αυτό διότι χάσαμε το ματς (μας), αλλά τουλάχιστον σώσαμε τη σημαία μας, που μούνταραν να μας την αρπάξουν οι Βόσνιοι στην εξέδρα.

Δεν μας πήραν τη σημαία, αλλά δυστυχώς μας πήραν το σκαλπ!

Το αλμυρό φιστίκι και οι χίμαιρες

Έβαλα την κτητική αντωνυμία “μας” σε παρένθεση διότι κανένα ματς στην ιστορία δεν μπορεί να είναι ούτε δικό μας, αλλά ούτε και κανενός άλλου μόλις στο 12ο λεπτό, τότε δηλαδή που η Εθνική προηγήθηκε με διαφορά 13 πόντων: φαινόταν εκείνη τη στιγμή, σε πείσμα της απουσίας του Γιάννη Αντετοκούνμπο και του Γιαννούλη Λαρεντζάκη, ότι πορεύεται στον δρόμο της αρετής, αλλά τζίφος, διότι οι Βόσνιοι ου είναι φύσει και θέσει πολεμιστές μας ‘ξηγήθηκαν αλμυρό φιστίκι!

Απάντησαν με ένα εκκωφαντικό σερί 18-0 σε έξι λεπτά και από εκεί και πέρα δεν ξανακοίταξαν πίσω, αναγκάζοντας την ελληνική ομάδα να κυνηγά χίμαιρες που ως γνωστόν είναι άπιαστες!

Κοντέψαμε, ωστόσο, να τις πιάσουμε, στα τελευταία δευτερόλεπτα, σφυρίχθηκε κι εκείνο το από αμφισβητούμενο έως ανύπαρκτο φάουλ στον Κώστα Παπανικολάου και σε ό,τι αφορά το αποτέλεσμα η Εθνική βρέθηκε από το φωτεινό φεγγάρι στο σκοτεινό, οπότε χρειάζεται να αποκαταστήσει το σύστημα ηλεκτροφωτισμού της!

Μας κατσικώθηκε στο σβέρκο το Νο 34

Α, για να μην το ξεχάσω: δεν φτάνει που μας έλειψε-και μάλιστα σε δραματικό βαθμό-ο Γιάννης, μας κατσικώθηκε κιόλας στο σβέρκο το νούμερο της φανέλας του κι απόγινε το κακό!

Το γράφω αυτό διότι όταν οι Βόσνιοι μας πήραν παραμάζωμα, ελόγου μας κολλήσαμε στο 34 ενόσω αυτοί έφταναν από το 21 στο 39, προτού σκοράρει ένα τρίποντο ο Κώστας Σλούκας.

Ο αναστοχασμός, τα σενάρια και τα χαμόγελα του Σπανούλη

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, λοιπόν, η Εθνική άφησε πίσω της την ευδαιμονία που επιφέρουν οι μαζεμένες νίκες και πέφτει όχι στην εσωστρέφεια, αλλά στην ανάγκη του αναστοχασμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ενόψει του αυριανού οιονεί τελικού του Γ’ Ομίλου κόντρα στον κακό δαίμονα μας.

Βεβαίως η Εθνική έχει εξασφαλίσει την πρόκριση της στους “16” και θα ταξιδέψει στη Ρίγα, χωρίς αυτή τη στιγμή να είναι σαφές ποιους θα βρει απέναντι της στις διασταυρώσεις..

“Δεν μας ενδιαφέρουν κιόλας αυτά τα σενάρια με τα οποία ασχολείστε εσείς” σχολίασε ο Βασίλης Σπανούλης, ο οποίος θαρρώ πως, παρά την κακή εμφάνιση και την ήττα, εμφανίσθηκε μπροστά στην κάμερα πιο ευδιάθετος και χαμογελαστός παρά απ’ όσο (δεν) ήταν μετά τις νίκες.

Κάτι παραπάνω θα ξέρει, κάτι παραπάνω μπορεί να διαισθάνεται, οπότε θέλοντας μη, οφείλουμε να συμμεριστούμε το feeling του…

Οι ήττες, όταν δεν είναι καταδικαστικές και ολέθριες, μπορούν να αποβούν ευεργετικές, άλλωστε, όπως έχει γράψει σε ένα από τα βιβλία του και ο Ρικ Πιτίνο, “μοιάζουν με το λίπασμα, διότι κι αυτές βρομάνε, αλλά κάνουν καλό“.

Το στραπάτσο και η αφέλεια

Το πόσο καλό θα μας κάνει το σημερινό στραπάτσο (που δεν είναι δα και πατατράκ) θα φανεί αύριο το βράδυ κόντρα στους… εξ Ισπανίας ακατονόμαστους στο ακροτελεύτιο ματς της Α’ φάσης στο οποίο η Εθνική οφείλει να διορθώσει τις κακοτεχνίες της, να ξεπεράσει μια κάποια αφέλεια που επέδειξε σήμερα στη διαχείριση του προβαδίσματος της και να καθαρίσει τις μουτζούρες, κάποιες από τις οποίες πάντως χρειάζονται μπόλικο … μπλάνκο για να φύγουν!

Αναφέρομαι στο συνεχιζόμενο πρόβλημα στα ριμπάουντ και στην ευχέρεια με την οποία οι αντίπαλοι μας ανανεώνουν τις κατοχές και σκοράρουν πόντους από δεύτερη ευκαιρία, όπως επίσης και στα… ψυχολογικά μας!
Ως τέτοια εννοώ το έλλειμμα συγκέντρωσης, τη βιασύνη, τη νευρικότητα και τις κακές αντιδράσεις όλης της ομάδας όταν οι Βόσνιοι μας πήραν παραμάζωμα και μας βάρεσαν στο ψαχνό με αποτέλεσμα ανεβάσουν τη διαφορά μέχρι και τους 14 πόντους και να θεμελιώσουν την επικράτηση τους.

Η ανάγνωση και ο Γιάννης

“Ουδέν κακόν αμιγές καλού” έλεγαν οι σεσημασμένοι για τη σοφία τους, αρχαίοι ημών πρόγονοι και ελπίζω πως αυτή η αισιόδοξη ανάγνωση της ήττας θα επιβεβαιωθεί την Πέμπτη και άμποτε στη Ρίγα και δεν θα αποδεχθεί σοφιστεία!

Δεν καταφέραμε να… κλέψουμε τη νίκη, αλλά δεν αφεθήκαμε κιόλας στη μοίρα μας: από το -14 (52-66) η Εθνική έφτασε εντέλει στο -3 (77-80) κι αν της κάθονταν δυο φάσεις, θα μπορούσε κιόλας να πετύχει το ριφιφί!

Οψόμεθα, σε κάθε περίπτωση…

Θεωρώ περιττό και αχρείαστο να αναλύσω πόσο πολύ βάρυνε η απουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο και στις δυο άκρες του γηπέδου: επρόκειτο για μια δύσκολη άσκηση στην οποία η ελληνική ομάδα δεν κατάφερε να ανταποκριθεί κι αυτή η διαδικασία μπορεί να φανεί χρήσιμη τις επόμενες μέρες….

Ο “Greek Freak” συγκαταλέγεται στους κορυφαίους παίκτες του πλανήτη, αλλά δεν είναι κιόλας Θεός για να μπορεί κιόλας να κάνει μονάχος του τα πάντα όλα, χώρια που και οι αντίπαλοι μας δεν τρώνε σανό!

Τα ραντάρ του Άτιτς

Στο μεταξύ τώρα παρατηρώ ότι οι Βόσνιοι πέταξαν στα σκουπίδια 15 ελεύθερες βολές (13/28) και είχαν έξι περισσότερα άστοχα τρίποντα (11/34 έναντι των δικών μας 11/28), αλλά “κατέβασαν” 14 επιθετικά ριμπάουντ, μοίρασαν τέσσερις περισσότερες ασίστ, υπέπεσαν σε πέντε λιγότερα λάθη και είχαν σταθερά σημεία αναφοράς στο παιχνίδι τους: τον βετεράνο (επί 11 σεζόν) του ΝΒΑ Γιουσούφ Νούρκιτς ο οποίος πέτυχε double-double (με 17 πόντους και 10 ριμπάουντ), τον Τζος Ρόμπερσον και κυρίως τον Έντιν Άντιτς ο οποίος είχε περάσει κάτω από τα ραντάρ, όταν αγωνιζόταν στην ΑΕΚ και στα Τρίκαλα.

Πέσαμε λοιπόν σε τρικυμία μετά το +13, προσπάθησαν κιόλας οι Βόσνιοι να μας μπερδέψουν με τις άμυνες ζώνης, μας εξανάγκασαν σε κακές επιλογές και λάθη και χάσαμε την ισορροπία και το μυαλό μας.

Ο συναγερμός και το ξυπνητήρι

Ο Σπανούλης δεν έμεινε άπραγος μπροστά στην κατάρρευση, τουναντίον ανακάτεψε την τράπουλα και προσπάθησε να μεταβάλει την κατάσταση, δοκιμάζοντας διάφορα σχήματα, πότε με τρεις γκαρντ, πότε με τον Αλέξανδρο Σαμοντούροβ στο “3” και τον Θανάση Αντετοκούνμπο στο “4” και πάει λέγοντας…

Σε τελική ανάλυση πήραμε ένα μάθημα που (πρέπει να) είναι χρήσιμο, αρκεί βεβαίως να λειτουργήσει ως σήμα συναγερμού, να αποκωδικοποιηθεί, να αναλυθεί και να βάλουμε στο κάδρο και τον… κόκορα!

Αυτό ισχύει εις διπλούν: και να λειτουργήσει η ήττα όπως το λάλημα της αφύπνισης, αλλά και να μην τα φορτώσουμε στον κόκορα!

Ούτε στον κόκορα, ούτε στον Γιάννη πιστεύοντας λανθασμένα ότι φτάνει μόνο η παρουσία του για να κακαρίσει όλη η ομάδα!