Το “σιγά μην φοβηθώ” του Ολυμπιακού, που έγινε “σιγά μην κλάψω”

Σε ένα βράδυ που ο Ολυμπιακός έδειχνε ικανός να κυνηγήσει ένα επικό comeback από το 2-0, έφυγε τελικά από τη Βαρκελώνη με τη 2η πιο βαριά ευρωπαϊκά ήττα της ιστορίας του. Σκληρό, πολύ σκληρό το τελικό 6-1 από την Μπαρτσελόνα, αν αναλογιστεί κανείς τι εικόνα είχε το ματς μέχρι το 57ο λεπτό και την άδικη αποβολή του Έσε.

Βέβαια, το Champions League αυτό είναι. Μία πίστα, που μπορεί πολύ εύκολα να σε εκθέσει. Μία διοργάνωση και ένα σύστημα διεξαγωγής, που πάει ουσιαστικά να αλλάξει τη φύση του αθλήματος. Δεν ξέρω αν το θεωρείτε λογικό, στην ίδια βραδιά να έχει ρίξει επτά η Παρί στη Λεβερκούζεν, έξι η Αϊντχόφεν στη Νάπολι, τέσσερα η Αρσεναλ στην Ατλέτικο και πάει λέγοντας…

Σαν να άνοιξαν οι ουρανοί και να βρέχει γκολ από παντού. Προφανώς υπήρχαν και στο παρελθόν τέτοια αποτελέσματα, όμως την τελευταία διετία, μετά και την απόφαση της UEFA να εισάγει τη League Phase βλέπουμε όλο και πιο συχνά εξωπραγματικά σκορ και πλέον τίθεται ανοιχτά το ερώτημα για το αν το ζητούμενο τελικά της ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας ήταν να μετατρέψει το άθλημα σε σόου τερμάτων για να λέμε εμείς οι δημοσιογράφοι στο τέλος κάθε βραδιάς: δείτε τα, 41, 42, 43 γκολ…

Προφανώς, όταν αυτά τα σκορ επαναλαμβάνονται με τέτοια συχνότητα, μία ήττα ελληνικής ομάδας, όπως αυτή του Ολυμπιακού χθες, ούτε ξενίζει, ούτε προκαλεί πηγαίους τίτλους τύπου “τραγωδία”, “νύχτα ντροπής”, “καταστροφή” κι άλλα τέτοια πολυφορεμένα κλισέ σε ζόρικές ευρωπαϊκές νύχτες. Άλλωστε, όλοι διαπίστωσαν ότι ο Ολυμπιακός στο 11 εναντίον 11 ήταν κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής απέναντι στην Μπάρτσα και ειδικά στο β’ μέρος και μέχρι την κόκκινη κάρτα, σου έδινε την εντύπωση ότι μπορεί να κυνηγήσει ακόμη και το 2-2.

Μπήκε για να παίξει και αυτό μετράει

Είναι αλήθεια, πως από το πρώτο λεπτό και το σουτ του Ποντένσε, που έβγαλε ο Σέζνι, ο Μεντιλίμπαρ είχε αποφασίσει να παρατάξει στο Γιουίς Κομπανί μία ομάδα που θα χορέψει άγρια και περήφανα όπως έλεγε και ο Γιάννης Αγγελάκας. Μία ομάδα που μπήκε με μότο “σιγά μην φοβηθώ” και μέχρι το 55′-60′ έκανε το παιχνίδι που ξέρει.

Από εκεί και πέρα, ο διαιτητής χάλασε το παιχνίδι, ο Ολυμπιακός έχασε το μυαλό του, ο Μεντιλίμπαρ φανερά οργισμένος από τις αποφάσεις του… μεταλά Ελβετού ρέφερι δεν επενέβη άμεσα για να μετριάσει τη ζημιά, Ρέτσος, Πιρόλα και Τζολάκης έγιναν έρμαιο στην καταλανική επέλαση και οι ερυθρόλευκοι έφυγαν τελικά από το Μονζουίκ με ένα βαρύ σκορ, που μάλλον θα είχε αποφευχθεί αν έμεναν στο γήπεδο με 11 παίκτες.

Φυσικά, η ζωή συνεχίζεται, τα ματς είναι διαδοχικά, τα γκολ όπως είπαμε πέφτουν πλέον με τη διαδικασία της βροχής και ο Ολυμπιακός δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία ομάδα που θα πρέπει να διαχειριστεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Κακά τα ψέματα άλλωστε, μετά το 0-0 με την Πάφο, οι περισσότεροι είχαμε υποψιαστεί, βάσει προγράμματος, ότι το πιθανότερο σενάριο είναι ο Ολυμπιακός να φτάσει στην 4η αγωνιστική έχοντας μόνο έναν βαθμό.

Επόμενη ευρωπαϊκή πρόκληση τώρα, η Αϊντχόφεν, 4 Νοεμβρίου στο Καραϊσκάκης, σε ένα ματς που ουσιαστικά θα δείξει αν οι ερυθρόλευκοι μπορούν να κυνηγήσουν την είσοδό τους στην 24αδα. Με μία νίκη επί των πρωταθλητών Ολλανδίας, ο Ολυμπιακός θα μπει για τα καλά ξανά στο κόλπο. Σε αντίθετη περίπτωση, οι πιθανότητές του θα μειωθούν σημαντικά, δεδομένου ότι καπάκι ακολουθεί και η Ρεάλ.

Όπως και να έχει, ο Ολυμπιακός σε αυτή την επιστροφή του στην κορυφαία ευρωπαϊκή σκηνή, έπειτα από πέντε χρόνια, έχει επανέλθει με νοοτροπία ομάδας που δεν υπολογίζει ονόματα και αντιπάλους. Πιστός στην αγωνιστική του φιλοσοφία, όπως πρέπει να κάνει ένα μεγάλο κλαμπ και απόλυτα συνειδητοποιημένος ότι μπορεί να τιμωρηθεί σκληρά για αυτό, όπως συνέβη κόντρα στην Μπαρτσελόνα. Δεν φοβάται κανέναν και στο τέλος της βραδιάς, ακόμη κι αν μετρήσει πληγές σιγά μην κλάψει.