Το ρεκόρ που δείχνει πόσο αδίκησε ο Ολυμπιακός τον εαυτό του

Η συζήτηση για το πόσο και για το αν χρειάζονται οι μικροί τελικοί, είναι μεγάλη. Από τη στιγμή που η EuroLeague ετοιμάζεται να καταργήσει αυτά τα παιχνίδια, το δικό μας σχόλιο μάλλον δεν έχει αξία.

Το ντέρμπι αιωνίων, πάντως, είχε τη… φάση του το απόγευμα της Κυριακής (25/5).

Οι παίκτες των δύο ομάδων ξέφυγαν από τη μαυρίλα των προηγούμενων δύο ημερών, οι προπονητές (σηκώθηκαν ελάχιστες φορές από τους πάγκους τους) δοκίμασαν πρόσωπα και σχήματα και η ζωή ευτυχώς για όλους συνεχίζεται με τους τελικούς να βρίσκονται προ των πυλών.

Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός θα γυρίσουν στις βάσεις τους το απόγευμα της Δευτέρας (26/5) και από την Τρίτη θα επιστρέψουν στα γήπεδά τους για να προετοιμαστούν για το τελευταίο τρόπαιο της χρονιάς. Το οποίο μπορεί να αλλάξει πολλά, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο, ανάλογα με το αποτέλεσμα της σειράς.

Ποιος έχει μεγαλύτερη ανάγκη αυτόν τον τίτλο; Δύσκολη ερώτηση, που μάλλον δεν μπορεί να απαντηθεί.

Το σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός γυρίζει για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά με άδεια χέρια από Final Four και για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά με την τρίτη θέση. Όπως πέρυσι απέναντι στη Φενέρμπαχτσε, έτσι και φέτος απέναντι στον αιώνιο αντίπαλό τους, οι Πειραιώτες έδειξαν ότι δύο βράδια πριν αδίκησαν τους εαυτούς τους.

Η καλύτερη ομάδα της κανονικής περιόδου, η ομάδα που κατέκτησε την πρώτη θέση στον μαραθώνιο των 34 αγωνιστικών και καθάρισε τη Ρεάλ Μαδρίτης των τριών συνεχόμενων τελικών, έκανε το χειρότερο σαραντάλεπτό της στη χειρότερη στιγμή της χρονιάς.

Δύο ημέρες μετά, ο Ολυμπιακός έγραψε ρεκόρ ασίστ σε αγώνα Final Four. Εννέα τελικές πάσες ο Λούκα Βιλντόσα, οκτώ ο Τόμας Γουόκαπ σε 13 λεπτά, έξι ο Σέιμπεν Λι, 34 ασίστ για 36 καλάθια και 97 πόντοι με 57% στο δίποντο, 48% στο τρίποντο και 87% στις βολές.

Υπήρξαν στιγμές που οι ερυθρόλευκοι έκρυψαν τη μπάλα. Με ομαδικό παιχνίδι, με έξτρα πάσα, με σωστό διάβασμα. Έκαναν όσα δεν τους επέτρεψε η πολύ πιο σκληρή Μονακό, έκαναν όσα δεν τους επέτρεψε το ίδιο τους το μυαλό στον κρισιμότερο αγώνα της περιόδου.

Ο Άλεκ Πίτερς αντικατέστησε τον Κώστα Παπανικολάου και έκλεισε τον αγώνα με 32 πόντους σε 37 λεπτά (5/7 δίποντα, 6/11 τρίποντα, 4/4 βολές). Απόλυτος επαγγελματίας, ένας από τους 2-3 κορυφαίους σουτέρ στην ιστορία του Ολυμπιακού, ένα παιδί που είναι ΠΑΝΤΑ έτοιμο είτε χρειαστεί να παίξει πέντε, είτε 40 λεπτά.

Ο Σάσα Βεζένκοβ ακολούθησε (23 πόντοι, 4/8 δίποντα, 5/6 τρίποντα, καμία βολή σε 27:50) και απάντησε και στο πικάρισμα των οπαδών του Παναθηναϊκού που του φώναζαν “MVP, MVP” στο ημίχρονο.

Ο Σέιμπεν Λι (8 πόντοι, 3/4 δίποντα, 2/2 βολές, 5 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 17 PIR σε 23 λεπτά) βοήθησε, ακόμη περισσότερο βοήθησε ο Μόουζες Ράιτ (19 πόντοι, 7/11 δίποντα, 5/6 βολές, 4 ριμπάουντ σε 23:10) που αν δεν μπει στο ρόστερ για τους τελικούς, έπαιξε το τελευταίο του παιχνίδι με τα ερυθρόλευκα.

Ο Ολυμπιακός ανέδειξε πολλούς πρωταγωνιστές στη διάρκεια της σεζόν. Κι αυτό τον βοήθησε να “επιβιώσει” στον μαραθώνιο της κανονικής περιόδου. Είχε βαθύ ρόστερ, είχε παιδιά που μπορούσαν να παίξουν σε τρεις θέσεις, είχε μαχητικότητα και ακόμη και στις δύσκολες περιόδους, έβρισκε λύσεις και έπαιρνε αποτελέσματα.

Οι τέσσερις σερί αποτυχίες σε Final Four σίγουρα πληγώνουν και τον κόσμο και τον οργανισμό. Όμως η σεζόν δεν έχει ολοκληρωθεί κι αν ο Ολυμπιακός πάρει το πρωτάθλημα με μειονέκτημα έδρας, τότε θα δουλέψει το καλοκαίρι με περισσότερη ψυχραιμία και ηρεμία. Αυτή τη στιγμή υπάρχει ένα τεράστιο βάρος σε όλους, ένας πόνος που δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια.

Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο, έχουν θυμό μέσα τους. Και ο θυμός δεν είναι απαραίτητα κακός σε αυτή τη φάση της χρονιάς, πριν από μία “make or break” σειρά που θα κόψει την ανάσα. Ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός είναι καλύτεροι από αυτό που έδειξαν το βράδυ της Παρασκευής (23/5). Απλώς εξίσου καλές ήταν η Φενέρμπαχτσε και η Μονακό που επίσης τερμάτισαν στην πρώτη τετράδα της κανονικής περιόδου.

Ο κόσμος θέλει μεταγραφές. Οι φήμες και τα σενάρια δίνουν και παίρνουν και τις επόμενες ημέρες θα πολλαπλασιαστούν σε επικίνδυνο βαθμό. Όλα αυτά θα μας απασχολήσουν το αργότερο μετά από το βράδυ της 9ης Ιουνίου. Προς το παρόν, η επιστροφή στην Ελλάδα και στις προπονήσεις θα βοηθήσει τους δύο οργανισμούς να ανασυνταχθούν για το τρόπαιο που αφήνει την τελευταία γεύση σε κάθε σεζόν.

Αυτό που ξεκαθαρίστηκε πάντως την Κυριακή, ήταν ότι ο κόσμος αναγνωρίζει τη συνολική προσπάθεια. Η αλληλεπίδραση του Παπανικολάου με το κοινό, εκείνη που ακολούθησε με τον Γιώργο και τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο, ο τρόπος με τον οποίο ο κόσμος στήριξε την ομάδα του για σαράντα λεπτά, έδειξαν πολλά γι’ αυτά που συμβαίνουν μακριά από τα social media στα οποία επικρατεί η απόλυτη ισοπέδωση.

Όσο για το Άμπου Ντάμπι;

Καυτό, ανυπόφορο, σίγουρα όχι όμορφο. Η δουλειά που έκανε όμως η EuroLeague ήταν πολλή και η φιλοξενία άριστη. Λίγα πράγματα χάλασαν αυτό το τετραήμερο, ένα από αυτά ήταν η συμπλοκή στο πάνω διάζωμα της Etihad Arena πριν από την έναρξη του μικρού τελικού.

Γενικώς όλα κύλησαν ομαλά, όμως κι εμείς επιστρέφουμε με μια βαθιά απογοήτευση. Λαχταρούσαμε τον ελληνικό τελικό, νιώθαμε σίγουροι ότι θα συμβεί, ξέραμε ότι όλος ο κόσμος θα παρακολουθήσει τις ομάδες μας. Ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο Παναθηναϊκός άξιζαν να βρεθούν στο ματς του τροπαίου.

Αυτό που σίγουρα αξίζουν είναι αγώνες που θα κρίνονται στον αγωνιστικό χώρο, όπως ο μικρός τελικός. Χωρίς πολεμικά ρεπορτάζ, χωρίς φασαρία και ατελείωτες βαρετές και ανούσιες συζητήσεις για τους λάθος λόγους. Μακάρι να δούμε την καλύτερη σειρά όλων των εποχών.