Το κρίσιμο τηλεφώνημα του Ποντένσε επαναφέρει στον Ολυμπιακό το απρόβλεπτο

Όσο κι αν προσπάθησα να θυμηθώ αντίστοιχη περίπτωση με αυτή του Ποντένσε, ομολογώ πως δεν κατάφερα να βρω. Επιστροφή για 3η φορά σε μια ομάδα και οι εκδηλώσεις λατρείας από τον κόσμο, να ξεπερνούν τις προηγούμενες. Στην αρχή δεν τον γνωρίζαμε καλά είναι η αλήθεια, στην πορεία μας συστήθηκε και κάπως έτσι ξεκίνησε μια σχέση η οποία αποδεικνύεται μοναδική. Ο Πορτογάλος δεν περίμενε τέτοια υποδοχή στο Βενιζέλος, δεν περνούσε καν από το μυαλό του και το έδειξε αυτό όταν κατέβηκε από το αεροπλάνο.

Πριν ένα χρόνο κι ενώ ο Ολυμπιακός του είχε κάνει μια τεράστια οικονομική πρόταση ώστε να τον… δέσει για πάντα, αυτός επέλεξε το πακέτο των 5,5 εκατομμυρίων από την Αλ Σαμπάμπ της Σαουδικής Αραβίας. Ο κόσμος σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί να αντιληφθεί την επαγγελματική – οικονομική απόφαση, η ζυγαριά γέρνει, το συναίσθημα της αγάπης για την ομάδα καλύπτει τα πάντα. Πολλές φορές μάλιστα δημιουργείται και μίσος, θεωρείται προδοσία μια τέτοια επιλογή, ακόμη κι αν υπάρχει στο βάθος του μυαλού η ελπίδα, πως δεν θα κρατήσει για πάντα…

Ο Μαρινάκης και ο Μεντιλίμπαρ

Στη ζωή δεν είναι μόνο τα χρήματα, ο Ποντένσε το κατάλαβε αυτό το διάστημα της παρουσίας του στη Σαουδική Αραβία. Ο τραπεζικός λογαριασμός φούσκωνε, αλλά συναίσθημα δεν υπήρχε. Ούτε ποδοσφαιρική εξέλιξη, ας είμαστε ειλικρινείς. Είχε ήδη αποφασίσει την επιστροφή του, το πήρε πάνω του, υποκίνησε τις διεργασίες που ακολούθησαν για να φορέσει ξανά τα ερυθρόλευκα. Έφτασε μέχρι τον Βαγγέλη Μαρινάκη, του ζήτησε να κάνει τα πάντα για να τον φέρει πίσω στην Ελλάδα. Αυτή η κίνηση ήταν και το κλειδί για να πάρουν μορφή χιονοστιβάδας οι εξελίξεις.

Όλα έγιναν γρήγορα από εκεί και πέρα. Δεν ήμουν μπροστά, αλλά μπορώ να φανταστώ την αντίδραση του Μεντιλίμπαρ όταν ρωτήθηκε για την περίπτωση επιστροφής του Πορτογάλου εξτρέμ. Ο Βάσκος έχει σε μεγάλη εκτίμηση τον παίκτη, μαζί κέρδισαν το μεγαλύτερο τρόπαιο της καριέρας τους, εκείνο το βράδυ της 29ης Μαΐου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ξέρει ακριβώς τι θα του δώσει, δεν βρίσκεις εύκολα τα δικά του χαρακτηριστικά.

Γεμάτο οπλοστάσιο

Ο Μεντιλίμπαρ έχει συγκεκριμένες αρχές στη δουλειά του, το πλάνο του δεν αλλάζει, εύκολο στη θεωρία, άλυτος γρίφος στην πράξη και κυρίως στην αντιμετώπισή του. Ο περσινός Ολυμπιακός που έκανε περίπατο στα ντέρμπι, δυσκολευόταν αρκετά απέναντι στις κλειστές άμυνες. Ο Ζέλσον Μαρτίνς ήταν ο μόνος που είχε το απρόβλεπτο στο παιχνίδι του, τις αλλαγές πλευράς και κατεύθυνσης, τα “overlap” και τα “underlap”, πονοκέφαλος για κάθε άμυνα. Ούτε οι προσαρμογές και η υπερφόρτωση λύνουν το πρόβλημα. Εκεί που σταματάει το σχέδιο, εμφανίζεται το ταλέντο, η προσωπική… μαστοριά κρίνει ματς, δίνει βαθμούς και στο φινάλε κούπες.

Ο Μαρτίνς παρέμεινε στον Ολυμπιακό, προστέθηκε ο Στρεφέτσα ο οποίος επίσης έχει τέτοια χαρακτηριστικά, γι’ αυτό κόστισε 8 εκατομμύρια η αγορά του. Στην εξίσωση μπαίνει και ο Ποντένσε, οι νταμπλούχοι Ελλάδας γίνονται πανίσχυροι και στα εξτρέμ, κλείνουν την χαραμάδα ελπίδας στις ομάδες που αμύνονται μαζικά με μοναδικό στόχο να γλιτώσουν. Αν βάλουμε στο τραπέζι και την προσθήκη Ταρέμι στην επίθεση, αντιλαμβανόμαστε πως οι ερυθρόλευκοι θα παρουσιάσουν μια μοναδική πληρότητα, τουλάχιστον εντός συνόρων.

Το διαχωρίζω γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα. Το Champions League έχει μια άλλη λογική και κυρίως μια εντελώς διαφορετική δυναμική και προσέγγιση. Αυτή όμως είναι συζήτηση για κάποιο επόμενο σημείωμα, ας μείνουμε στα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας, αυτά της ελληνικής πραγματικότητας.