Το “αθόρυβο” καλοκαίρι του Μάριου Ηλιόπουλου

Η ιστορία αυτού του καλοκαιριού στην ΑΕΚ δημιουργεί την αίσθηση ότι η περίοδος του Μάριου Ηλιόπουλου πρέπει να χωριστεί σε δύο μέρη: στην προ “παραίτησης” του Ματίας Αλμέιδα και στην “μετά” εποχή. Διότι η δημόσια συμπεριφορά, όπως και το καθεστώς διοίκησης της ΠΑΕ έχουν μεγάλη διαφορά στις δύο αυτές περιόδους.

Την πρώτη περίοδο, από τον Ιούνιο του 2024 μέχρι τον Ιανουάριο του 2025 ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ την έζησε με πλήρη εξωστρέφεια. Λειτουργούσε με τη νοοτροπία ότι του χρειαζόταν να παίρνει προβολή και να συνδέει την εικόνα του με κάθε τι που συνέβαινε στην ΑΕΚ. Και υπό το κράτος της επιρροής από το πρώτο περιβάλλον που είχε δημιουργήσει γύρω του προχώρησε σε υψηλού ρίσκου και υψηλού κόστους επενδύσεις στις μεταγραφές.

Μετά την ιστορία της αναστάτωσης που επέφερε το δημόσιο ξέσπασμα του Αλμέιδα τον Ιανουάριο του 2025 και μέχρι σήμερα ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ ΑΕΚ άλλαξε δημόσια συμπεριφορά. Εβαλε περίπου στο “αθόρυβο” το καθεστώς της λειτουργίας του στην ΑΕΚ. Και δεν άλλαξε μόνο δημόσια συμπεριφορά· άλλαξε και συνεργάτες. Ή, πιο σωστά, μερικούς μήνες αργότερα άφησε εν λευκώ την διεύθυνση του ποδοσφαιρικού τμήματος στον Χαβιέρ Ριμπάλτα. Και περίπου την ίδια περίοδο έφερε τον Μηνά Λύσανδρου, ο οποίος ανέλαβε πραγματικά καθήκοντα και αρμοδιότητες διευθύνοντος συμβούλου.

Με λίγα λόγια, από τον περασμένο Μάιο και έπειτα ο Μάριος Ηλιόπουλος εμπιστεύθηκε την ΑΕΚ σε δύο πρόσωπα: τον Ριμπάλτα για το ποδόσφαιρο και τον Λύσανδρου για την εταιρεία. Και από τον Ιούνιο, όταν παρουσίασε τον Μάρκο Νίκολιτς, μέχρι σήμερα ουσιαστικά έχει παραμείνει σιωπηλός.

Αυτό το καλοκαίρι τα “ψώνια”, ή πιο σωστά τα έξοδα μεταγραφών ήταν “φθηνότερα” συγκριτικά με το προηγούμενο. Όχι επειδή ο Ηλιόπουλος έβαλε φρένο στις ανάγκες που αντιλαμβανόταν ο Ριμπάλτα για την αναβάθμιση του ρόστερ αλλά επειδή δεν ήθελε να “ξεφύγει”. Το τέλος της μεταγραφικής περιόδου, που βρίσκει τον Νίκολιτς να περιμένει ίσως ακόμη έναν επιθετικό, έχει τον προπονητή ικανοποιημένο και τον διευθυντή ποδοσφαίρου να έχει δηλώσει, εδώ και εβδομάδες, ότι “χρειαζόμαστε ακόμη δύο μεταγραφικές περιόδους για να ολοκληρώσουμε αυτό που έχουμε στο μυαλό μας”.

Προκειμένου να αλλάξει την δυναμική και την προοπτική της ακαδημίας της, η ΑΕΚ έκανε αυτό το καλοκαίρι έξοδα που δεν “φαίνονται”, επειδή δεν έφεραν πολλές “μεταγραφές αεροδρομίου”. Στη δεδομένη στιγμή για την ΑΕΚ υπήρχε ένα μεγάλο κόστος που έπρεπε να καλύψει προκειμένου αφενός να ρίξει τον μέσο όρο ηλικίας της ομάδας και να συρρικνώσει τον αριθμό των “υπερπληρωμένων” ποδοσφαιριστών και αφετέρου να δημιουργήσει την προοπτική για να φτιάξει club trained ποδοσφαιριστές.

Αυτά τα έξοδα, σε συνδυασμό με τα κόστη από τα ακριβά συμβόλαια του προηγούμενου καλοκαιριού και την λύση του συμβολαίου του Αλμέιδα, έκαναν πιο σφιχτό το μπάτζετ των μεταγραφών. Κι ας είχε μεσολαβήσει η πώληση του Λιβάι Γκαρσία για 20 εκατ. ευρώ τον Φεβρουάριο.

Τα βήματα των τελευταίων μηνών δημιουργούν την αίσθηση ότι ο Μάριος Ηλιόπουλος μπήκε στην εποχή της συνειδητοποίησης της “είμαι ιδιοκτήτης μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας” πραγματικότητας. Όπως πολλές φορές επαναλάμβανε στον πρώτο του καιρό, δεν ήξερε. Τα βήματα των τελευταίων μηνών δείχνουν ότι μαθαίνει.