Το απόλυτο προνόμιο της Εθνικής και το σαραντάλεπτο των δακρύων

Το ματς με το Ισραήλ δεν τρόμαζε. Έλεγες ότι ακόμη και χωρίς τον Γιάννη, οι Ισραηλινοί ήταν στα μέτρα μας. Στη θεωρία αυτά, γιατί στην πράξη η Εθνική τα βρήκε σκούρα προς το φινάλε και χρειάστηκε να ιδρώσει λίγο παραπάνω για να πάρει την νίκη.

Ένα 24ωρο μετά από τον σοκαριστικό αποκλεισμό της Σερβίας από τη Φινλανδία και λίγες ώρες μετά από το κάζο της Γαλλίας που ηττήθηκε από τη Γεωργία, χρειαζόταν προσοχή. Στο τέλος της βραδιάς η δουλειά έγινε, με άγχος και με πίεση, αλλά έγινε.

Η Ελλάδα είναι στους οκτώ του EuroBasket 2025. Η πρώτη και η τρίτη των Power Rankings αποχαιρέτησαν. Η τέταρτη, συνεχίζει. Και συνεχίζει με αντίπαλο στα μέτρα της, για να προκριθεί στα ημιτελικά και εκεί να έχει δύο ευκαιρίες ώστε να κατακτήσει το μετάλλιο που της λείπει εδώ και 16 χρόνια.

Το προνόμιο αυτής της ομάδας

Πολλά θα γραφτούν, πολλά θα αναλυθούν μετά από το ματς με το Ισραήλ, όλα όμως θα τα σκεπάσει το stat-line του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

• 37 πόντοι
• 18/21 δίποντα
• 10 ριμπάουντ
• σε 29 λεπτά

Είναι τεράστιο προνόμιο ο καλύτερος παίκτης του κόσμου να αγωνίζεται για την ομάδα σου. Είναι τεράστιο προνόμιο να τον παρακολουθείς με τα γαλανόλευκα και να θεωρείς ότι πάντα θα έχει κάτι νέο να προσφέρει.

Απέναντι στο Ισραήλ, ο Αντετοκούνμπο ήταν… μέτριος. Για τα δεδομένα του. Κι αυτό λέει πολλά γι’ αυτά που θα έρθουν. Ο Γιάννης θα κάνει πάντα τη διαφορά, δεν θα είναι ποτέ αρνητικός, δεν υπάρχει άμυνα που μπορεί να τον σβήσει, δεν υπάρχει ομάδα που μπορεί να τον σταματήσει.

Το σημαντικό είναι οι γύρω του να είναι πάντα έτοιμοι για να τον υποστηρίξουν με τον σωστό τρόπο.

Απέναντι στο Ισραήλ, για παράδειγμα, υπάρχουν παιδιά που υστέρησαν. Η Εθνική έπρεπε να καθαρίσει το ματς από νωρίς. Δεν το έκανε και έπαιξε με τη φωτιά, στο φινάλε όμως το αποτέλεσμα μετράει και αυτή η ομάδα πετυχαίνει τον έναν στόχο πίσω από τον άλλο.

Ο Σαμοντούροβ που μεγάλωσε

Το μεγάλο κέρδος από τον κυριακάτικο αγώνα ήταν η εμφάνιση του Αλέξανδρου Σαμοντούροβ. Ο Σπανούλης ήταν δυσαρεστημένος από την εικόνα του Μήτογλου, δεν είχε πολλά να δοκιμάσει και έριξε στη μάχη τον 20χρονο ψηλό.

Επτά πόντοι, έξι ριμπάουντ, δύο κλεψίματα, εκπληκτικά άλματα (σε ύψος και σε timing), καλές άμυνες ακόμη και στον Ρόμαν Σόρκιν, ο “Σάμο” έδειξε για ακόμα μία φορά στη φετινή προσπάθεια της Εθνικής ότι εκτός από το μέλλον της, μπορεί να είναι σημαντικό γρανάζι και στο παρόν της.

Οι βολές και το ποσοστό στο τρίποντο

Κορμιά το Ισραήλ δεν είχε. Κορμιά για να δυσκολέψουν τον Γιάννη δηλαδή, γιατί κάποιοι προσπάθησαν, με σκληρό έως και με αντιαθλητικό τρίποντο (ο Ιτάι Σεγκέφ πρέπει να ξέχασε τον αγκώνα του στη μέση ή στο στήθος του Αντετοκούνμπο), χωρίς να τα καταφέρουν.

Με 18/21 δίποντα έκλεισε το παιχνίδι ο Greek Freak, αλλά και με μόλις δύο εκτελεσμένες βολές σε 29 λεπτά.

Δύο βολές πήρε. Σε δύο γκολ-φάουλ. That’s it.

Μετά και από την ολοκλήρωση της φάσης των 16, ο Λούκα Ντόντσιτς έχει 83 εκτελεσμένες βολές, ο Λάουρι Μάρκανεν 59, ο Ντένι Άβντιγια 55, ο Κρίσταπς Πορζίνγκις 48, ο Φραντς Βάγκνερ 44 κι ο Νικόλα Γιόκιτς 42.

Πόσες έχει ο Γιάννης; 31. Με δύο αγώνες λιγότερους. Ο Λούκα κερδίζει 13.8 ανά αγώνα, ο Γιάννης 7.8. Πολλή συζήτηση μπορεί να γίνει, για το πόση ώρα έχει ο Ντόντσιτς τη μπάλα στα χέρια του, για το πόσες προσπάθειες παίρνει ο Μάρκανεν, για το πόσο αναντικατάστατος είναι ο Άβντιγια για το Ισραήλ. Όμως πώς γίνεται ο καλύτερος παίκτης του κόσμου, αυτός που πηγαίνει σε κάθε φάση στην επαφή και “τρώει” το περισσότερο “ξύλο” απ’ όλους να έχει αυτή την αντιμετώπιση; Ρητορικό ερώτημα, γιατί λογική απάντηση δεν μπορεί να δοθεί.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, η Ελλάδα συνεχίζει. Η πρόκριση επιτεύχθηκε και μάλιστα με την Εθνική να έχει 4/25 τρίποντα. Τα σουτ αυτή τη φορά δεν μπήκαν, διότι ο Αντετοκούνμπο έπρεπε απλά να τελειώσει τις φάσεις κοντά στο καλάθι και όχι να πασάρει σε double και triple teams.

Η Λιθουανία είναι καλή ομάδα, καλύτερη ίσως από το Ισραήλ, αλλά ούτε αυτή φοβίζει.

Τουμπέλις και Μπλάζεβιτς είναι ρολίστες. Ο Βαλαντσιούνας θα έχει σημαντικότερο ρόλο από αυτόν που είχε απέναντι στη Λετονία. Ο Βελίτσκα έχει μείνει μόνος στον άσο, τον Σεντεκέρσκις τον ξέρουμε και μας ξέρει και για να μην πολυλογούμε, η Lietuva είναι ομάδα στα μέτρα μας. Και τον φόβο θα τον έχει εκείνη.

Βήμα-βήμα, όχι για το μετάλλιο, αλλά για την κορυφή. Αυτό το EuroBasket έχει δώσει καλά μαθήματα και η ομάδα που έχει τον καλύτερο παίκτη του κόσμου στο ρόστερ της, οφείλει (στον εαυτό της) να στοχεύει στα άστρα.

Προς το παρόν ας πάρει την νίκη για να ξορκίσει τα φαντάσματα της οκτάδας, για να μη μας κάνει να δακρύσουμε ξανά ή έστω να δακρύσουμε από χαρά και τα υπόλοιπα θα έρθουν.