Το αναποτελεσματικό παιχνίδι στους μικρούς χώρους και η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Παναθηναϊκού

“Αποτυχία”. ”Ήταν μονόδρομος η νίκη και δεν τα καταφέραμε”. ”Απογοητευμένοι που δεν πήραμε τους τρεις βαθμούς”… Αυτά είναι κάποια από τα λόγια των ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού αμέσως μετά τη λήξη της αναμέτρησης με τη Βικτόρια Πλζεν.

Δεν έχει σημασία ποιος είπε τι, το ζήτημα είναι πως όλοι αντιλήφθηκαν ότι χθες χάθηκε μια πάρα πολύ μεγάλη ευκαιρία, προκειμένου οι πράσινοι να πάρουν τους τρεις βαθμούς απέναντι σε μια καλή ομάδα, να εξασφαλίσουν με άνεση την πρόκριση στη νοκ άουτ φάση του Europa League και να προσπαθήσουν στην πορεία για την υπέρβαση με την είσοδο στην πρώτη οχτάδα.

Ο Ράφα Μπενίτεθ κινήθηκε σε διαφορετικό μήκος κύματος, βλέποντας προσπάθεια – που όντως υπήρξε – από τους παίκτες, δεν ήθελε με το δημόσιο λόγο τους να τους απογοητεύσει ακόμη περισσότερο, αλλά σίγουρα θα έχει πάρα πολλά να τους πει τις επόμενες ώρες στο Κορωπί.

Γιατί είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο πως βλέπει και ο ίδιος πως στα πέντε τελευταία παιχνίδια η ομάδα του δεν έχει τον ίδιο βαθμό δημιουργίας, δεν καταφέρνει να βρει τις σωστές προϋποθέσεις για να πετύχει γκολ.

Αυτή η εικόνα παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στο ντέρμπι με την ΑΕΚ, αλλά τα δύο γκολ της ανατροπής δεν άφησαν να φανεί τόσο πολύ το πρόβλημα. Ένα ζήτημα που είχε η ομάδα μέχρι να μείνει με παίκτη λιγότερο και μοιραία ο αντίπαλος να δώσει περισσότερους χώρους.

Το ίδιο συνέβη και στο ματς Κυπέλλου Bettson με τη Κηφισιά, άσχετα αν ο Παναθηναϊκός κέρδισε με πέναλτι του Μπακασέτα, αλλά και στη Λάρισα με το τριφύλλι να πετυχαίνει δύο γκολ, αλλά να μην μπορεί να βελτιώσει το δημιουργικό του παιχνίδι απέναντι σε κλειστή άμυνα.

Κάτι αντίστοιχο, σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό είδαμε χθες, ειδικά από τη στιγμή που η Βικτόρια Πλζεν έμεινε στον αγωνιστικό χώρο με δέκα ποδοσφαιριστές. Ο Παναθηναϊκός στα νούμερα είχε πολλές τελικές προσπάθειες, αλλά πόσες από αυτές αλήθεια ήταν “καθαρές ευκαιρίες”; Δύο, άντε το πολύ τρεις… Το πρόβλημα που έχει στο να διασπά οργανωμένες άμυνες είναι ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα σημαντικό και χθες παρατηρήθηκε σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό.

Το παιχνίδι στους μικρούς χώρους το οποίο συχνά δουλεύουν οι ομάδες στις προπονήσεις, προκειμένου ν’ αποκτηθούν αυτοματισμοί και συνεργασίες για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις μιας καλής εκτέλεσης, είναι αυτό που δίνει τις λύσεις σε τέτοιες περιπτώσεις.

Το ίδιο κάνουν βέβαια και οι πράσινοι, αλλά αυτό δεν αποτυπώνεται στους κανονικούς αγώνες, είναι κάτι που προφανώς έχει εντοπίσει ο Ράφα Μπενίτεθ και μένει να δούμε με πιο τρόπο θα το λύσει.

Από τη μια υπάρχει βέβαια η ακόμη περισσότερο δουλειά στο τακτικό κομμάτι και η επισήμανση των λεπτομερειών που κάνουν τη διαφορά σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αλλά από την άλλη η έμπνευση και η ικανότητα του εκάστοτε ποδοσφαιριστή να έχει την ευχέρεια να κάνει το απρόβλεπτο και να μπερδέψει την αντίπαλη άμυνα.

Στο χθεσινό ματς έλειψαν και τα δύο, αλλά περισσότερο ίσως το δεύτερο, κάτι που φάνηκε και από τις κινήσεις του Ισπανού τεχνικού. Ολοκλήρωσε το ματς κάνοντας τρεις μόνο αλλαγές (Τσέριν, Μπακασέτα και Σβιντέρσκι), κάτι που σημαίνει ότι προφανώς δεν πίστευε ότι υπήρχε κάποιος άλλος παίκτης από αυτούς που βρίσκονταν στον πάγκο, που θα μπορούσε να του δώσει δημιουργικά – και ίσως εκτελεστικά – περισσότερα από αυτούς που βρίσκονταν ήδη στον αγωνιστικό χώρο.

Έχει παρατηρηθεί άλλωστε γενικώς από το ξεκίνημα της χρονιάς με οποιοδήποτε προπονητή, πως ο Παναθηναϊκός έχει σημαντικό ζήτημα όταν ο αντίπαλος δεν του δίνει χώρους για να απειλήσει. Εγκλωβίζεται, αγχώνεται και οι παίκτες του παίρνουν αποφάσεις που δεν βοηθούν την ομάδα να βρει “καθαρές” ευκαιρίες μπροστά από την αντίπαλη εστία.

Και μαζί με την αμυντική οργάνωση, την αποφυγή λαθών και την ισορροπία, αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερο μειονέκτημα της ομάδας μέχρι τώρα στην σεζόν…