Τα “σπλάχνα” και ο Νάτχο

Χάρηκα τα “σπλάχνα” του ΠΑΟΚ στο 3-0 επί του Απόλλωνα στη Ριζούπολη. Τον Ευθύμη Κουλούρη, που έκανε ονειρικό ντεμπούτο με την πρώτη ομάδα, τον Εργκους Κάτσε, που, μαζί με τον Μπίρμπας Νάτχο, ήταν οι κορυφαίοι και τον Στέφανο Αθανασιάδη, που είμαι βέβαιος ότι θα αποδειχτεί ο πιο χαρισματικός σκόρερ στην ιστορία του ΠΑΟΚ.

Τρία παιδιά του ΠΑΟΚ έλαμψαν και απέδειξαν ότι όταν γίνεται καλή δουλειά στις υποδομές, προκύπτουν οι πιο αξιόπιστες και οι πιο φτηνές μεταγραφές. Μεταγραφές που κοστίζουν ελάχιστα και, κάποια στιγμή, πέρα από την προσφορά τους, μπορούν να φέρουν στα ταμεία πολλά εκατομμύρια.

Οσο για τις πραγματικές μεταγραφές, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Ο Ισραηλινός είναι όντως παίκτης άλλης κλάσης. Είναι ο χαφ που κοντρολάρει άψογα, που “βλέπει” γήπεδο και ξέρει να δώσει σωστά την μπάλα εκεί που πρέπει. Εβγαλε χθες τέσσερις πέντε καθέτες – μαχαίρι, που ήταν όλα τα λεφτά. Δεν είναι ο… Τσάβι, όπως τον είχαν αποκαλέσει στη Ρωσία, γιατί αν ήταν ούτε που θα καταδεχόταν να βολοδέρνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι, ωστόσο, ένας ξένος παίκτης από αυτούς που σπάνια έρχονται στην Ελλάδα και, όταν έρχονται, ξεχωρίζουν.

Μια που ξέρουμε πολύ καλά ποιοι είναι ο Κλάους και ο Κάτσε, δυο λόγια για τον Κουλούρη. Ηταν από τους ηγέτες της πρωταθλήτριας ομάδας του ΠΑΟΚ Κάτω των 17. Σήμερα, στα 18 του, ήρθε η στιγμή να εμφανιστεί με την επαγγελματική ομάδα και ο τρόπος με τον οποίο αγωνίστηκε στη Ριζούπολη έδειχνε σαν να είχε να αντιμετωπίσει παιδάκια της ηλικίας του και μικρότερα. Μπήκε στο γήπεδο φουριόζος, πάτησε γερά, πήρες τρεις φορές την μπάλα μέσα στην περιοχή και την κάρφωσε δυο φορές στα δίχτυα. Με θράσος και με ποδοσφαιρικό τσαμπουκά. Στοιχεία που χαρακτηρίζουν όλες τις κινήσεις του. Εχει αυτό το παλικάρι όλα τα φόντα για να αφήσει εποχή. Και πώς να μην τα έχει, από τη στιγμή που, όπως φαίνεται, “τράβηξε” ταλέντο από τον θείο του, τον θρυλικό Λέανδρο Συμεωνίδη…

Ο Ινσαουράλδε, που έκανε κι αυτός την πρώτη εμφάνισή του με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, δεν πιέστηκε ιδιαίτερα, είδαμε, όμως, έναν στιλάτο αριστεροπόδαρο στόπερ που ξέρει μπάλα, που είναι γρήγορος, που παίζει πολύ απλά και που δίνει σιγουριά σε όλη την ομάδα με την πρώτη πάσα. Η πρώτη εικόνα ήταν εξαιρετική. Αλλά, βέβαια, πρέπει να δούμε τον Αργεντίνο σε μεγάλα ματς και σε πολύ πιο δύσκολες συνθήκες, με δυσκολότερους αντιπάλους.

Παραφωνία ήταν ο Ολίσε. Ηταν και ο Στοχ, στο λίγο χρονικό διάστημα που αγωνίστηκε. Ηταν όμως και ο Λούκας, με πολλές τσαπατσούλικες και ανούσιες ενέργειες, που τις ισοφάρισε κατά κάποιο τρόπο σερβίροντας το δεύτερο γκολ στον Κουλούρη. Ο Στοχ, ξεκούραστος και ολόφρεσκος, απέναντι στους Απολλωνιστές που τα είχαν παρατήσει προ πολλού, έμοιαζε σα να κατέβηκε από άλλον πλανήτη. Εναν πλανήτη στον οποίο συγκάτοικο θα μπορούσε να έχει μόνο τον Ολίσε. Αν σε τέτοιους αγώνες δεν μπορούν να προσφέρουν, πώς άραγε να πείσουν τον Στέφενς να βασίζεται σ’ αυτούς; Ο Χούσεν, αντίθετα, ήταν πολύ κινητικός και με έξυπνες ενέργειες, έχασε, όμως, γκολ που έμοιαζαν εύκολα και προβλημάτισε με την αφλογιστία του. Ναι, αν ήταν ο παικταράς δεν θα περίσσευε ευχαρίστως στον Αγιαξ, αλλά έχει ποιοτικά χαρακτηριστικά αρκετά για να του δώσουν θέση στο ρόστερ μιας καλής ελληνικής ομάδας.

Στο ρεζουμέ τώρα: Ο ΠΑΟΚ προχώρησε στο Κύπελλο εύκολα, νικώντας για δεύτερη φορά τον Απόλλωνα και έκλεισε το “καυτό” διπλό ραντεβού με τον Ολυμπιακό. Στέφενς και παίκτες έχουν στη διάθεσή τους έναν μήνα για να ετοιμαστούν και να παρουσιάσουν σ’ εκείνα τα ματς μια ομάδα ικανή να επιτύχει έναν από τους δύο βασικούς φετινούς στόχους της. Μια ομάδα που θα πετύχει το “κάτι λίγο παραπάνω” που δεν πέτυχε ο Ατρόμητος, για να αποκλείσει τον Ολυμπιακό και να πάει στον τελικό για να κατακτήσει το Κύπελλο, μετά από 11 χρόνια. Έχει ο ΠΑΟΚ έναν μήνα για να γίνει ομοιογενής, για να παίξει καλύτερο ποδόσφαιρο και να κλειδώσει οριστικά στη λήθη την άθλια εικόνα που παρουσίασε τον τελευταίο μήνα.