Ολυμπιακός: Σπένσερ Ντίνγουιντι, ένας αρτίστας του μπάσκετ που έρχεται πληρωμένος, με μόνο ένα ερωτηματικό

Το ρεπορτάζ του Κωνσταντίνου Μελάγιες αναφέρει πως Ολυμπιακός και Σπένσερ Ντίνγουιντι βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις, με τις πιθανότητες να προκύψει “γάμος” να είναι πολλές.

Η είδηση είναι τεράστια. Όχι μόνο για τους Πειραιώτες, όχι μόνο για το ελληνικό, αλλά συνολικά για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ο 32χρονος κόμπο γκαρντ (1μ.96) είναι ένας πραγματικά σπουδαίος παίκτης, με τεράστια καριέρα, με νούμερα και με χρήματα που επιβεβαιώνουν την κλάση του, με ταλέντο για να κάνει τη διαφορά στη EuroLeague και να εκτοξεύσει τους ερυθρόλευκους.

Συμφωνία δεν υπάρχει, η περίπτωση δεν είναι απλή, αν όμως ο Ντίνγουιντι φορέσει τα ερυθρόλευκα, θα πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες μεταγραφές των τελευταίων πολλών ετών. Το ίδιο θα ισχύει ακόμη κι αν προτιμήσει κάποια άλλη από τις αρκετές επιλογές του.

Με 621 αγώνες κανονικών αγώνων στο NBA (13 πόντοι, 3 ριμπάουντ, 5.1 ασίστ ανά 27.7 λεπτά) και με σεζόν 21 πόντων με την φανέλα των Νετς, ο Ντίνγουιντι έχει λειτουργήσει σε πολλούς ρόλους. Έχει υπάρξει benchwarmer στους Πίστονς, παίκτης του ροτέισον στους Νετς και στους Λέικερς, βασικός κι αναντικατάστατος σε Μπρούκλιν, Ουάσινγκτον, Ντάλας.

Έρχεται από καλή τετραετία (13.9 πόντοι, 35.9% στο τρίποντο με 1.9 εύστοχα ανά 5.4 εκτελεσμένα, 48.5% στο δίποντο και 79.8% στις βολές, 3.4 ριμπάουντ και 5.5 ασίστ ανά 31 λεπτά σε 222 αγώνες, με 182 συμμετοχές στη βασική πεντάδα) και το ταξίδι στην Ελλάδα μοιάζει να είναι το πεπρωμένο του.

Το 2018 ο Ντίνγουιντι δημιούργησε το δικό του signature shoe και του έδωσε το όνομα K8AIROS, από την ελληνική λέξη καιρός. Το κομμάτι των επιχειρήσεων ήταν κάτι που πάντα τον ενδιέφερε, γι’ αυτό και έχει επενδύσει σε κρυπτονομίσματα, σε αθλητική ένδυση και υπόδυση, σε μικρές επιχειρήσεις, σε collectibles, σε νερό, σε αναψυκτικά, ακόμη και στα media.

Ικανός να σκοράρει με πολλούς τρόπους, από κοντινή, μέση και μακρινή απόσταση, ικανός να δημιουργήσει και να αμυνθεί χάρη και στο καλό του μέγεθος για τη θέση (παίζει με την ίδια άνεση και στο 1 και στο 2), ο Ντίνγουιντι δεν έχει ψεγάδι στο παιχνίδι του.

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορεί να γίνει συζήτηση, είναι το κίνητρό του. Το γεγονός ότι οι Χόρνετς του έδωσαν τον Ιούλιο μονοετές συμβόλαιο, πλήρως εγγυημένο, αλλά πριν από μερικές ημέρες τον πλήρωσαν και τον αποδέσμευσαν, δημιουργεί ερωτηματικά.

Η εξήγηση μπορεί να είναι απλή. Στη Σάρλοτ βιάστηκαν να τον κλείσουν, εκείνος ενθουσιάστημε με το ρόστερ, όταν όμως αυτό γέμισε, δεν υπήρχε άλλος για να κοπεί με τόσο χαμηλές αποδοχές. Οπότε οι Χόρνετς πήραν την απόφαση που -οικονομικά- τους “πόνεσε” λιγότερο, τον πλήρωσαν (3.634.153 δολάρια, από τα οποία τα 2.296.274 επιβαρύνουν το salary cap) και προχώρησαν προς τα εμπρός με τους ΛαΜέλο Μπολ, Κόλιν Σέξτον, Τρε Μαν, Τζος Γκριν και τους νεαρούς Λίαμ ΜακΝίλι – Κον Κονίπολ.

Ο Ντίνγουιντι έπεσε, στα 32 του, σε μία δεξαμενή στην οποία δεν άξιζε να βρεθεί. Είναι σε καλή κατάσταση, πέρυσι ήταν πρώτος σε χρόνο συμμετοχής στους Μάβερικς, είναι προσωπικότητα που μπορεί να ξεχωρίσει και να ηγηθεί εντός κι εκτός παρκέ, είναι παίκτης που μπορεί να εξελιχθεί σε ελίτ αθλητή της EuroLeague.

Με 94 εκατομμύρια από τα συμβόλαιά του τα τελευταία χρόνια, ο πρώην παίκτης των Πίστονς, των Μπουλς, των Νετς, των Μάβερικς, των Γουίζαρντς και των Λέικερς, δεν έρχεται στην Ευρώπη για να… κατοσταρίσει. Έχει εξασφαλίσει το μέλλον του, θέλει όμως να παίξει μπάσκετ σε υψηλό επίπεδο. Και με τα παραδείγματα των Κέντρικ Ναν, Εβάν Φουρνιέ, Λόνι Γουόκερ, Τέιλεν Χόρτον-Τάκερ, Ντάνιελ Τάις, Ντάβις Μπέρτανς, Τρέι Λάιλς, Τσούμα Οκίκι, Βασίλιε Μίτσιτς, Σέικ Μίλτον μπροστά του, βλέπει ότι υπάρχει χώρος και για εκείνον.

Ο Ολυμπιακός άφησε την υπόθεση Μπάτλερ και προχώρησε γρήγορα, ελπίζοντας ότι ο Ντίνγουιντι θα εξελιχθεί σε νέο Φουρνιέ. Ότι θα έχει, δηλαδή, καύσιμο στο ντεπόζιτό του και κίνητρο να κάνει πρωταθλητισμό σε ένα επίπεδο που στους περισσότερους Αμερικανούς μοιάζει χαμηλό, αλλά σε όσους κάνουν το υπερατλαντικό ταξίδι και ζουν την εμπειρία, είναι μία από τις δυσκολότερες προκλήσεις στην καριέρα τους.

Αν ο Ντίνγουιντι παίξει στον Ολυμπιακό, θα μπορεί να συνυπάρξει και με τον Γουόκαπ και με τον Νιλικίνα. Ο αντίπαλος δεν θα τον παίξει under και δεν θα αμυνθεί σε απόσταση ενός μέτρου. Θα φέρει χαρακτηριστικά που έχουν ανάγκη οι Πειραιώτες, οι οποίοι κουράστηκαν να περιμένουν τον Σέιμπεν Λι και τον Κίναν Έβανς. Σε ποιο επίπεδο θα τα δώσει, είναι ένα ερώτημα που θα απαντηθεί, επαναλαμβάνουμε, αν οι δύο πλευρές δώσουν τα χέρια και πορευθούν μαζί προς τα σημαντικά του Απριλίου, του Μαΐου και του Ιουνίου.

Στην καριέρα του συνυπήρξε με τον Ντ’Άντζελο Ράσελ, με τον Κάρις ΛεΒέρτ, με τον Λούκα Ντόντσιτς, με τον Καϊρί Ίρβινγκ, με τον Λόνι Γουόκερ, με τον Ντάντε Έξουμ, στους Μάβερικς έπαιξε με τον Φρανκ Νιλικίνα τον οποίο φαίνεται πως θα συναντήσει σύντομα στην Ελλάδα και έχει δουλέψει με πολλά ακόμη παιδιά με ευρωπαϊκή εμπειρία, κάποια από τα οποία σίγουρα συμβουλεύθηκε/συμβουλεύεται για το επόμενο κεφάλαιο της καριέρας του.

Αν ο Ολυμπιακός τα καταφέρει, αν βάλει τον Σπένσερ Ντίνγουιντι στο ρόστερ του, θα έχει στείλει ένα ηχηρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση. Προς φίλους και εχθρούς. Θα έχει κλείσει τα αυτιά του στις φωνές, θα έχει κάνει υπομονή και θα έχει δικαιωθεί καθώς ούτε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, ούτε τον Σεπτέμβριο υπήρχαν στην αγορά γκαρντ που ταίριαζαν στα “θέλω” του, στους αστέρες που υπάρχουν στο ρόστερ του, στη φιλοσοφία του προπονητή του.

Οι Πειραιώτες έπαιξαν το waiting game, άφησαν τον χρόνο να λειτουργήσει υπέρ τους, εν μέρει ρίσκαραν, στο τέλος της ημέρας όμως θα αισθάνονται κάτι περισσότερο από χαρούμενοι αν έχουν τον Ντίνγουιντι μαζί τους.

Η υπομονή είναι αρετή και η ομάδα που πέρυσι τερμάτισε πρώτη στην κανονική περίοδο της EuroLeague, προκρίθηκε στο Final Four με εκτός έδρας νίκη επί της Ρεάλ και κατέκτησε το πρωτάθλημα με 3-1, με ανατροπή από το 1-0, θα ήθελε περισσότερη αγάπη και περισσότερη υποστήριξη σε μία χρονιά απελπιστικά δύσκολη και για τις 20 της EuroLeague.

Δεν υπάρχει ομάδα που είναι ευχαριστημένη με την απόδοσή της, δεν υπάρχει ομάδα που αισθάνεται άνετα με το ρόστερ της, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουν, όλοι προσπαθούν, όλοι ονειρεύονται πως θα κριθούν στο τέλος της σεζόν, όμως όλοι δίνουν εξετάσεις καθημερινά, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο. Κι αυτό είναι και άδικο και παράλογο.