Σύλλογος φίλων Κ. Κατσουράνη

O Κώστας Καίσαρης σχολιάζει την πίεση που ασκείται για να επιστρέψει ο Κατσουράνης στην Εθνική. Χωρίς να αγνοεί, ωστόσο, τις ποδοσφαιρικές παραμέτρους
Το κοντέρ έχει χτυπήσει κόκκινο. Η αγωνία έχει φτάσει στο κατακόρυφο. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα. Την Παρασκευή ο Σέρτζιο Μαρκαριάν ανακοινώνει τους εκλεκτούς για το ματς με την Ουγγαρία. Ο σύλλογος φίλων (δημοσιογράφων) του Κώστα Κατσουράνη, βρίσκεται σε επιφυλακή. Οι μέχρι τώρα προσπάθειες ήταν, πράγματι, εντυπωσιακές. Επίμονες και μεθοδικές. Συγκινητικές θα μπορούσες να πεις. Προκειμένου, ο αγαπημένος (τους) Κώστας να επιστρέψει στην Εθνική Ομάδα.
Κι επειδή ένας τόσο σοβαρός και σπουδαίος αγώνας δεν τελειώνει ποτέ, είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν και κινητοποιήσεις:
– Συλλογή υπογραφών.
– Συγκέντρωση διαμαρτυρίας-συμπαράστασης.
– Τοποθέτηση πανό στα γήπεδα. Στα κάγκελα, πίσω από το το κόρνερ για να το πιάνει η κάμερα (όπως οι οπαδοί): “Σέρτζιο μην ξεχνάς τον Κώστα. Η Εθνική Ομάδα τον έχει ανάγκη”.
– Διαμαρτυρία με αναμμένα κεριά, έξω από τα Γραφεία της ΕΠΟ το βράδυ της Πέμπτης. Για την επιστροφή του Κώστα. Όπως είχε κάνει ο Ψινάκης και οι άλλοι δήμαρχοι, έξω από το μουσείο της Ακρόπολης, για την επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα. Κάτι ανάλογο είναι ο Κατσουράνης για την Εθνική.
– Κλιμάκωση του αγώνα σε παγκόσμιο επίπεδο. Στα γραφεία τη; ΕΠΟ θα φτάσει ψήφισμα Ινδών δημοσιογράφων προς το ΔΣ της ΕΠΟ. Με τη διευκρίνηση ότι δεν έχουν καμιά διάθεση να επέμβουν στα εσωτερικά της φίλης Ελλάδας και του ποδοσφαίρου της αλλά θεωρούν επιβεβλημένη την κλήση του Κώστα Κατσουράνη στην Εθνική Ομάδα. Εχοντας ιδία αντίληψη για το εξαιρετικό ποδόσφαιρο που έπαιξε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη χώρα τους. Εκ των κορυφαίων, δηλαδή, ανάμεσα στους παλαίμαχου, όπως ο Λιούνγκμπεργκ, ο Πιρές κλπ.
– Ανάλογο ψήφισμα και από εκλεκτούς Πορτογάλους δημοσιογράφους. Ότι ναι μεν δεν έχουμε άποψη για την αγωνιστική κατάσταση, που βρίσκεται αυτή την εποχή ο Κώστας, αλλά είμαστε βέβαιοι, ότι η τεράστια ποδοσφαιρική προσωπικότητα του είναι παραπάνω από απαραίτητη στα αποδυτήρια της ομάδας σας. Το γνωρίζουμε από την άριστη συνεργασία μας τα χρόνια, που έπαιξε στην Μπενφίκα.
Από ‘δω και πέρα, ωστόσο, να το σοβαρέψουμε. Κατ’ αρχήν δεν είναι δυνατό να διαβάζεις κάθε μέρα όλες τις εφημερίδες και όλα τα σάιτ. Δεν θα σου έμενε χρόνος να κάνεις τίποτε άλλο. Πέφτει μπροστά του, όμως, το πρώτο δημοσίευμα:
“Δεν είναι λίγοι οι παράγοντες της ΕΠΟ που συμβουλεύουν τον Γιώργο Καραγκούνη να μεσολαβήσει για την επιστροφή του Κώστα Κατσουράνη στην Εθνική. Θεωρώντας, μάλιστα, δεδομένο ότι εφόσον το ζητήσει ο “τυπάρας, ο Σέρτζιο Μαρκαριάν που δεν γνωρίζει τόσο καλά τους Έλληνες διεθνείς, θα καλέσει εκ νέου τον 36χρονο μέσο”
Με δεδομένο ότι οι σύμβουλοι της ΕΠΟ είναι 21 “οι δεν είναι λίγοι” πόσοι προσδιορίζονται; Οκτώ; Δέκα; Δώδεκα; Κι αν θεωρήσουμε το δημοσίευμα είναι αληθινό και όχι μουσαντένιο, έχουν αυτό το δικαίωμα; Τους έχει δώσει δηλαδή αυτό το δικαίωμα ο Καραγκούνης; Να τον “συμβουλεύουν” και να του κάνουν υποδείξεις ποιοι ποδοσφαιριστές πρέπει να κληθούν κάθε φορά; Το επόμενο στάδιο θα είναι φτιάχνουν και την ενδεκάδα. Η επόμενη δημοσιογραφική παρατήρηση είχε καθαρά ποδοσφαιρικά κριτήρια κι ήταν ουσιαστική:
“Στη Βουδαπέστη, πρέπει να πάει η αποστολή του Μουντιάλ. Με τον Κώστα Κατσουράνη να είναι ο πρώτος που πρέπει να κληθεί. Το αν και πόσο θα πρέπει να παίξει, θα το κρίνει ο προπονητής του. Αυτό πρέπει να μεταφέρει ο Καραγκούνης στον Σέρτζιο Μαρκαριάν κι ο τελευταίος δεν έχει κανένα λόγο να το αγνοήσει”.
ΔΕΝ θέλω να είμαι άδικος. Επί της ουσίας, η παραπάνω άποψη μπορεί να είναι σωστή., Δεν υπάρχει, άλλωστε, μεγαλύτερη κουταμάρα ότι στην Εθνική πρέπει να παίζουν οι φορμαρισμένοι. Δεν θα αγνοήσω επίσης ότι ο Κατσουράνης κόπηκε από την Εθνική και για εξωγηπεδικούς λόγους. Όχι επειδή κατ΄αρχήν δεν είχε ομάδα και στη συνέχεια πήγε σε αυτό, το ψευτοπρωτάθλημα της Ινδίας. Σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι στη Βραζιλία είχε τσακωθεί με τον Σαρρή. Φεύγοντας, δηλαδή, ο Σάντος με τον οποίο ήταν κολλητός, έφυγε και ο Κατσουράνης. Όπως στη συνέχεια, για κάτι ανάλογο, κόπηκε και ο Σαμαράς.
Ο πρώτος είμαι που είχε γράψει ότι η μετά Μουντιάλ εποχή στην Εθνική ομάδα, θα είναι ιδιαίτερα δύσκολη, λόγω της απουσίας των Καραγκούνη – Κατσουράνη. Κι όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά σε ότι έχει να κάνει με τη γενικότερη παρουσία τους στην ομάδα, αφού πρόκειται για τεράστιες προσωπικότητες. Κι εν πάση περιπτώσει, είδαμε ποια ήταν η συμβολή και η προσφορά στα μέχρι τώρα παιχνίδια στον όμιλο αυτών που κλήθηκαν να αντικαταστήσουν τον Κατσουράνη. Πέρα από τις ευθύνες του Ρανιέρι, η εικόνα των περισσότερων από τους νέους διεθνείς ήταν τραγική.
Αλλο το ένα, όμως, άλλο το άλλο. Οι δημοσιογράφοι σαφώς και δικαιούνται να έχουν άποψη. Και να τη διατυπώνουν. Που στη προκειμένη περίπτωση, ξαναλέω, μπορεί να είναι και σωστή. Άλλο αυτό, όμως, κι άλλο η πίεσης (προς τον Γιώργο Καραγκούνη) ότι ντε και καλά πρέπει να επιστρέψει ο Κατσουράνης. Όπως και στον Σέρτζιο Μαρκαριάν στη συνέντευξη που έδωσε, με ερωτήσεις και ονομαστική αναφορά στον Κατσουράνη. Μέχρι που φτάσαμε στο σημείο να ακούσουμε ότι παίζοντας στη φυσική του θέση ο Κατσουράνης, σκόραρε στο ματς με τον ΠΑΟΚ”. Που είναι το δύσκολο δηλαδή; Τριάντα τέσσερα γκολ έχει φάει ο ΠΑΟΚ. Αν ήτανε όποιος έβαζε γκολ στον ΠΑΟΚ να είναι στην Εθνική, δεν θα τους χώραγε στο πούλμαν.
ΠΑΜΕ τώρα και στην ουσία. Πρόσφατα δημοσιεύματα θεωρούν την κλήση του Κώστα Κατσουράνη, σαν δεδομένη. Ίσως κάτι ξέρουν, ίσως για να δημιουργήσουν τετελεσμένα. Το δικό μου ρεπορτάζ λέει ότι στο ματς με την Τρίπολη που τον είδε ο Μαρκαριάν, δεν έμεινε ευχαριστημένος. Σχετικά, δηλαδή, με τη φυσική του κατάσταση. Τίποτα, όμως, θα πρέπει να θεωρείται σαν δεδομένο. Και σε συνδυασμό με τον τραυματισμό του Μανιάτη, αλλά κι όπως είπαμε προηγούμενα, δύσκολα βρίσκεις χαφ που να δικαιούνται με κλειστά τα μάτια τη φανέλα της Εθνικής.
(Dead Man Blues, Wynton Marsallis, 2011)