Πέντε λεπτά σπίθας και κανονικού Ολυμπιακού για ένα μικρό έπος με τη Μακάμπι

Κάτι λιγότερο από πέντε λεπτά απέμεναν στο Βελιγράδι και η Μακάμπι είχε ήδη φτάσει τους 90 πόντους με το τρομερό κρεσέντο του Ντάουτιν Τζούνιορ, ο Ολυμπιακός ήταν στο -13, Μιλουτίνοβ και Νιλικίνα έπαιζαν με τέσσερα φάουλ κι όλα έδειχναν ότι η τρίτη ήττα των “ερυθρολεύκων” βρισκόταν προ των πυλών.

Το φινάλε, ωστόσο, του ματς τους βρήκε … νικητές με ένα επιμέρους 18-4 και τους Ισραηλινούς να πέφτουν στο καναβάτσο, αφού στην τελευταία επίθεση ο Λόνι Γουόκερ πήγε να γίνει ήρωας κάνοντας σχεδόν έρμπολ.

Ένα μικρό έπος υπογράφτηκε στο Αλεξάντερ Νίκολιτς Χολ, με τους Πειραιώτες να κάνουν μια μαγική επιστροφή από τις πιο συναρπαστικές που έχουν ολοκληρώσει στην πολύχρονη διαδρομή τους στην Ευρωλίγκα.

Προφανώς στο τέλος της σεζόν κανείς δεν θυμάται πως ήρθε αυτή η νίκη, σίγουρα όμως τέτοιες εμφανίσεις χτίζουν το χαρακτήρα και επιστρέφουν την αυτοπεποίθηση που σε κάποια σημεία του ματς είχε πέσει στο ναδίρ.

Ο Ολυμπιακός των τελευταίων λεπτών θυμήθηκε τις κορυφαίες αμυντικές επιδόσεις του, που για 35 λεπτά είχαν ξεχαστεί στα αποδυτήρια του ιστορικού γηπέδου του Βελιγραδίου. Η Μακάμπι είχε πάρει όλο τον αέρα της “ερυθρόλευκης” ομάδας, με τον Ντάουντιν να προκαλεί ημικρανίες στον Μπαρτζώκα, καθώς είχε σμπαραλιάσει όλες τις αμυντικές ιδέες των Πειραιωτών.

Στο καθαρό μαν του μαν είτε είχε μπροστά του τον Ντόρσεϊ, είτε κάποιον από τους ψηλούς, χτυπούσε αλύπητα. Όταν έβγαιναν δυο σε παγίδα, ο Αμερικανός ΝΒΑερ του 37% στο τρίποντο (από τα 7.25μ δηλαδή) είχε το νου του να πασάρει και έτσι η Μακάμπι έκανε επίθεση απέναντι σε άμυνα με ανισορροπία.

Κάπως έτσι οι Ισραηλινοί βρέθηκαν στο +13 και έδειχναν έτοιμοι να ρεφάρουν από την αποτυχία τους εναντίον της Μπαρτσελόνα όταν έχασαν με 21π διαφορά.

Ήταν και η γενική τους εικόνα που έφερνε το ματς στα δικά τους μέτρα. Ο Ολυμπιακός έκανε δέκα λάθη στο πρώτο ημίχρονο, τα οποία είχαν αποφέρει 19 εύκολους πόντους στη Μακάμπι. Η έξοδος του Νιλικίνα με δυο φάουλ νωρίς-νωρίς, έφερε τον Λι στην πεντάδα με το γνωστό πρόβλημα να παρουσιάζεται ξανά.

Ο Αμερικανός προσπάθησε, αλλά όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι πόιντ-γκαρντ. Η μπάλα δεν κυκλοφορούσε και τα λάθη -όχι όμως μόνο του Λι- ήταν σχεδόν εξοργιστικά. Δίνοντας την μπάλα στον αντίπαλο, πήγαιναν στράφι όλες οι προσπάθειες στην επίθεση, με την Μακάμπι μάλιστα κάθε φορά που οι πρωταθλητές ισοφάριζαν είχαν έτοιμο ένα κλέψιμο, ή … ένα τρίποντο για να ξαναπάρουν κεφάλι στο σκορ.

Η Μακάμπι άνοιγε το γήπεδο όταν έκλεβε τις μπάλες (10-0 οι πόντοι στον αιφνιδιασμό) ενώ πηγαίνοντας το ρυθμό του ματς στο … μία σου και μία μου, αφέθηκε στην τρομακτική ευστοχία του Ντάουντιν που τελείωσε με 6/7 τρίποντα, έχοντας έξι σερί στον στόχο.

Το ροτέισον μικρό, η ανατροπή μεγάλη

Όπως αναμενόταν ο Μπαρτζώκας περιόρισε το ροτέισον στο δεύτερο ημίχρονο. Ο Χολ πέρασε αναγκαστικά επειδή ο Μιλουτίνοβ χρεώθηκε με τρία φάουλ στην πρώτη επίθεση της Μακάμπι στην τρίτη περίοδο, έδωσε κάποιες λύσεις, ειδικά στα πικ εν ρολ με τον Ντόρσεϊ, ενώ Παπανικολάου και Πίτερς χάρισαν μικρές ανάσες σε Γουορντ και Βεζένκοβ αντίστοιχα.

Αυτός που δεν βγήκε ούτε δευτερόλεπτο ήταν ο Τάιλερ Ντόρσεϊ. Ο διεθνής γκαρντ έκανε μαζεμένα τα λάθη του στο πρώτο ημίχρονο, γιατί μετά έμοιαζε με κομπιούτερ. Βλέποντας μάλιστα ότι δεν τον πήγαιναν τα τρίποντα (2/8) αποφάσισε να εκτελέσει από μέση απόσταση, παρασέρνοντας τον Ντι Μπαρτολομέο και διαβάζοντας πολύ καλά όλες τις φάσεις.

Οι συνεργασίες του με τον Ντάντα Χολ ήταν ιδανικές, αλλά πιο σημαντική ήταν η ασίστ στον Βεζένκοβ, που έκανε το 95-94, 17.5” πριν από το τέλος. Ο Τάιλερ έφευγε από το παρκέ με 18 πόντους, 5 ριμπάουντ και άλλες τόσες ασίστ σε ένα ακόμα γεμάτο ματς, που αναδεικνύει ένα πολύ ώριμο και αποφασιστικό σούτινγκ-γκαρντ.

Ο Βεζένκοβ που είχε περάσει ένα μέτριο πρώτο ημίχρονο (7π, με 1/2δ και 1/4τρ) ήταν παρών στην επική αντεπίθεση, παίρνοντας όλες τις σωστές αποφάσεις, εκτός από μια φάση που του γλίστρησε η μπάλα.

Στο τέλος έβαλε όλους τους κρίσιμους πόντους, έχοντας συνολικά 23 σε ένα βράδυ που μάζεψε και δέκα ριμπάουντ, για ένα νταμπλ-νταμπλ, πολύ χρήσιμο εν τέλει για τη νίκη της ομάδας του.

Μέχρι να “μιλήσει” ο Βεζένκοβ, βέβαια, αυτός που στήριξε τον Ολυμπιακό ήταν ο Νίκολα Μιλουτίνοβ. Παρά τα τρία φάουλ που έκανε (και αργότερα τέσσερα) ο Σέρβος έδωσε πραγματικό ρεσιτάλ, χάνοντας μόλις ένα σουτ (8/9δ) και μια βολή (7/8), τελειώνοντας με 23π, ισοφαρίζοντας το ατομικό του ρεκόρ στη διοργάνωση και παίρνοντας τέσσερα πολύτιμα επιθετικά ριμπάουντ.

Ο Νιλικίνα επίσης έπαιξε σε ολόκληρο το δεύτερο ημίχρονο, καταφέρνοντας να σουλουπώσει το παιχνίδι του Ολυμπιακού, που μείωσε τα λάθη του (έξι συνολικά) και κατ’ επέκταση τους πόντους απ’ αυτά. Η Μακάμπι έβαλε μόλις 4π από τα σφάλματα των “ερυθρολεύκων” στο δεύτερο μέρος αλλά το μεγάλο της όπλο ήταν η ικανότητα του Ντάουντιν να ευστοχεί από … το σπίτι του.

Ποιος ήταν ο καταλύτης; Ο Τάισον Γουορντ. Ο Αμερικανός πρόσφερε όλη του την ενέργεια στην άμυνα, έβαλε το μεγάλο τρίποντο, 1:19 πριν τη λήξη, ρίχνοντας τη διαφορά στους τρεις πόντους και κυρίως έγινε ο βασικός δημιουργός της ομάδας του με οκτώ ασίστ, οι περισσότερες στα χέρια του Μιλουτίνοβ που τελείωνε με ευκολία όλες τις φάσεις.

Ο Ολυμπιακός φρόντισε να θυμηθεί τις βασικές του αρχές στην άμυνα στα τελευταία πέντε λεπτά, δεν έχασε τα ριμπάουντ, κυνήγησε όλες τις φάσεις και δεν απώλεσε την ψυχραιμία του, ενώ ο χρόνος τον πίεζε αφόρητα. Δεν αναλώθηκε δηλαδή σε ηρωισμούς, αλλά επιτέθηκε με σχέδιο και πρόθεση να μεταφέρει την μπάλα μέσα στο καλάθι, έτσι ώστε να ολοκληρώσει το παιχνίδι του, έχοντας 26/35 δίποντα: 74.2%!

Συν τοις άλλοις άγχωσε τη Μακάμπι που είναι μια ξεχωριστή ομάδα όταν βρίσκει ρυθμό, τα χάνει όμως στις στιγμές που ο αντίπαλος πιέζει και της βάζει δύσκολα όπως ο Ολυμπιακός στο φινάλε αυτού του μεγάλου αγώνα το οποίο τον βρήκε θριαμβευτή με ρεκόρ για φέτος στη δημιουργία (26 ασίστ)!

Τέλος μαραθωνίου, αρχή επιστροφών

Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε μια εβδομάδα συνεχόμενων αγώνων (τεσσάρων συνολικά) ανάμεσα τους και το μεγάλο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Ο απολογισμός του ήταν 3 νίκες και μόνο η ήττα από την Εφές του χάλασε ένα ιδανικό τέσσερα στα τέσσερα.

Παίζοντας, όμως, με σημαντικές απουσίες οι δυο εκ των οποίων ήρθαν την τελευταία στιγμή (Γουόκαπ και Φουρνιέ) θα έλεγε κανείς ότι δεν τα … πήγε και άσχημα.

Θα ήταν πολύ διαφορετική η ατμόσφαιρα αν έχανε στο Βελιγράδι, όμως στο μπάσκετ όλα αλλάζουν σε κλάσματα δευτερολέπτων. Ακόμα και η ψυχολογία μιας ομάδας που βρίσκει οξυγόνο ενώ πνιγόταν από τον αντίπαλο της για 35 λεπτά.

Καθώς οι απόντες επιστρέφουν σιγά-σιγά (Φουρνιέ και Γουόκαπ παίζουν την Κυριακή, ο Μακ Κίσικ μάλλον θα είναι διαθέσιμος για το ταξίδι στο Μόναχο και την Μπάγερν) ο Ολυμπιακός αρχίζει και νιώθει πιο άνετα και έχει χρόνο να ξεκουραστεί, κάτι που έχει απόλυτη ανάγκη…