Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να "κλείσει το σπίτι" και της Μακάμπι. Γνώρισε την πρώτη του εκτός έδρας ήττα. Θα μπορούσε να κερδίσει; Ναι. Όμως στην κρίσιμη ώρα, αυτός έχανε δύναμη, ένταση, ενέργεια και οι Ισραηλινοί που έπαιζαν με την πλάτη στον τοίχο, ανέβαζαν στροφές.

Ο Ολυμπιακός έμενε από παίκτες (διαβάστε πιο κάτω) και η Μακάμπι έβρισκε ανθρώπους να της δώσουν πράγματα σε άμυνα και επίθεση. Αντί να σκάνε, βούταγαν στο παρκέ. Αντί να κλατάρουν, έκαναν τάπες στον Φαλ και στον Βεζένκοβ. Αντί να τρέμουν την ώρα της πίεσης, ανάγκασαν τον Ολυμπιακό να το πάθει.

Η ομάδα του λαού, έφτασε στην ανατροπή από το - 11 και αν το είχε κάνει ελληνική ομάδα, θα ουρλιάζαμε δικαίως από χαρά. Μπράβο στην Μακάμπι που το πολέμησε και το κατάφερε. Ο Ολυμπιακός παραμένει καλός. Όμως θα πρέπει να βελτιώσει πράγματα. Να βρει κι άλλες λύσεις.

Δεν γίνεται ο Βεζένκοβ να κάνει τον Ντουράντ κάθε βράδυ. Δεν μπορεί ο Σλούκας να κάνει μαγικά. Και ένας Λαρεντζάκης που ήταν συγκλονιστικός, δεν μπορεί να κερδίσει ολομόναχος. Οι "ερυθρόλευκοι" είχαν την εικόνα της ομάδας που θα κάνει πάρτι στο τρίτο δεκάλεπτο. Στο τέλος όμως αυτό χάλασε και η ιστορία γράφτηκε διαφορετικά.

Έχουν πολλά για να δουλέψουν ο Μπαρτζώκας με τους παίκτες του, το γνωρίζουν σίγουρα. Μένει να δούμε τι άλλο θα διαφοροποιήσει η ομάδα στο εγγύς μέλλον.

Ο Κάτας ρίσκαρε και κέρδισε. Έβαλε ψηλούς σε κοντούς και κοντούς σε ψηλούς. Έφραξε τα πικ 'ν ρολ του Ολυμπιακού, πήρε ψυχολογία μέσω της άμυνας, μπλόκαρε την κίνηση και μετά πήρε... αέρα και στην μπροστά για αυτή μεριά του γηπέδου. Πήραν κατοχές, κέρδισαν ριμπάουντ, έβαλαν τον κόσμο στο ματς και κέρδισαν.

Κάναν και Κάτας

Θα μπορούσε κάποιος να το πει και ισορροπημένο το ημίχρονο. Κλασικά ο Σλούκας κλήθηκε νωρίς να πατήσει παρκέ, αφού για άλλο ένα ματς ο Κάναν δεν έκανε κάτι ουσιαστικό. Κι όμως οι Ισραηλινοί είχαν μια ζώνη που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε να δώσει δώρα στον Αμερικανό. Ο Κάναν όμως -μην λέμε τα ίδια- δεν έχει ακόμη προσαρμοστεί και δεν ξέρει και κανείς πότε θα το κάνει και αν θα το κάνει.

Λίγο σκληρό αυτό, αλλά φεύγει και ο Νοέμβρης σε λίγο... Και μετά αποβλήθηκε. Και η λογική της φιλοσοφίας του Ολυμπιακού, είναι "στηρίζουμε τους παίκτες". Πολύ σωστή λογική. Αρκεί να υπάρχει ένα χρονικό όριο. Θα πρέπει λοιπόν να δούμε τι θα φέρει το μέλλον και πως θα δουλέψουν στο λιμάνι γύρω από αυτό το θέμα.

Η Μακάμπι χτίστηκε με πολύ όρεξη από τον Μιζράχι ο οποίος έχει ποντάρει στον Κάτας. Μπορεί σαν παίκτης ο Όντετ να ήταν εξαιρετικός, μέχρι τώρα δεν έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει και ανάλογη καριέρα ως προπονητής. Τις περισσότερες φορές η ομάδα του στηρίζεται στην έμπνευση του παίκτη, παρά στην δομή του συστήματος.

Ο Ολυμπιακός ήλεγξε το ματς στην αρχή γιατί είναι πιο σωστή ομάδα, Αυτό δεν σου εγγυάται ότι θα κερδίσεις σίγουρα, αλλά είναι και μια συνθήκη που οφείλω να επισημάνω. Όπως επίσης, οφείλω να επισημάνω ότι ο Κάτας έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να γυρίσουν όλα με τα ρίσκα που πήρε και του βγήκαν.

Ο Μπλάκ και το Μόναχο του Φάλ

Οι γηπεδούχοι δεν τσιγκουνεύτηκαν τα μακρινά σουτ, με τους Μπράουν και Μπάλντγουιν να κάνουν τα περισσότερα. Ένα πρόβλημα που βρήκε ο Ολυμπιακός, ήταν και στα ψηλά σχήματα της ομάδας του λαού. Με τον Μάρτιν να ποστάρει κοντύτερους αντιπάλους και γενικά να βλέπουμε ένα παιχνίδι που η μια επίθεση δημιουργούσε θέμα στην απέναντι άμυνα. Εκεί ήταν το πρόβλημα στο 20λεπτο, αλλά για να 'μαστε δίκαιοι το ίδιο μπορεί να πει και η Μακάμπι. Σε όλο αυτό να προσθέσουμε και την πίεση από τις συνεχόμενες ήττες των Ισραηλινών, που 100% τους βάραινε τα χέρια.

Ο Ολυμπιακός γενικά είναι κεφάτη ομάδα με μοναδικό ζήτημα ως τώρα, ότι πρέπει να πάρει περισσότερα από τους ...παγκίτες. Ο Μπαρτζώκας δεν κωλώνει να στενέψει το rotation από τόσο νωρίς εποχιακα. Και εγώ μάλλον το ίδιο θα έκανα για να κερδίσω.

Απλά αυτό προσθέτει λίγο βάρος και έξτρα χρόνους στις πλάτες συγκεκριμένων παικτών. Μια έξτρα βοήθεια και παίκτης που πρέπει να είναι καλά, αφού δεν παίζει στο πρωτάθλημα, είναι ο Μπλακ.

Ο κόουτς τον φέρνει πάντα μπροστά από τον Μπολομπόι όταν είναι να βγάλει τον Φάλ. Και στο Γιαντ Ελιάου ο Γάλλος είχε θέματα και σε καμία περίπτωση δεν έδειξε ότι θα περάσει βραδιά Μονάχου. Έτσι με τον Γάλλο μπλοκαρισμένο, έπρεπε ο Μπλακ και ο Μπολομπόι να ενισχύσουν. Τελικά.... άφαντοι

Σαν οπαδοί ποδοσφαίρου

Ένας καλός τρόπος λοιπόν, να δημιουργήσεις θέματα στην Μακάμπι, είναι να παίξεις με τα νεύρα της. όσο περισσότερες ζημιές τις κάνεις άμεσα, τόσο θα δημιουργείς συγκεκριμένες συνθήκες. Πρώτα απ' όλα θα αγχωθούν. Θα κάνουν γρήγορες επιθέσεις, θα χάσουν την ηρεμία τους και θα σου προσφέρουν πολλές μπάλες μέσω λαθών ή επιπόλαιων προσπαθειών.

Θα αστοχήσουν, θα χαλάσουν τα συστήματά τους, θα κάνουν επιθετικά φάουλ. Όλα θα τα κάνουν μαντάρα. Δεύτερον θα εκμεταλλευτείς την... πλημμύρα που υπάρξει στον πάγκο τους. Τρίτον θα γεμίσει όλο το Γιάντ Ελιάου άγχος.

Οι οπαδοί της Μακάμπι δεν είναι φρόνιμοι και οι αντιδράσεις τους είναι οπαδών ελληνικών ποδοσφαιρικών ομάδων. Τα έκανε αυτά ο Ολυμπιακός και έτσι έφτασε στο + 10 στα μισά της τρίτης περιόδου.

Το + 6 με το οποίο μπήκε η ομάδα στην τελευταία περίοδο την αδικεί. Ήταν πολύ καλύτερη, αν εξαιρέσουμε τα αντιαθλητικά του Κάναν που τον οδήγησαν στην αποβολή (λέτε να εξελιχθεί σε νέο... Χάρισον; Θα δούμε...)

Η Μακάμπι βρήκε "σκοτωμένα" σουτ, προσπάθειες της τελευταίας στιγμής και καλάθια μετά από γιουρούσια. Ναι, είχε ευστοχία ο Ολυμπιακός, αλλά δεν ήταν τυχερά. Γύρισε σωστά την μπάλα και πήρε πόντους από Παπανικολάου και Λαρεντζάκη που λειτούργησαν ολόσωστα.

Γιαννούλης... Ντόρσεϊ

Ο Κόλσνον έδινε μάχη να βγάλει έξω από το ματς τον Σλούκα. Ώρες- ώρες ήταν σαν να βλέπουμε μαρκάρισμα παλαιότερων χρόνων στον Νίκο Γκάλη. Μακριά από τον μπάλα ο Αμερικανός κυνηγούσε τον Έλληνα διεθνή και εκεί ήταν που θα έπρεπε να μπουν άλλοι μπροστά. Το έκανε μια φορά ο Λαρεντζάκης, αλλά κακά τα ψέματα, Ντόρσεϊ δεν υπάρχει φέτος.

Ο Βεζένκοβ δεν μπορεί πάντα να οργιάζει. Και τι να του πεις του παιδιού; Η διαφορά εξανεμίστηκε και η Μακάμπι στο τέλος άρχισε να αποκτά αρκετούς μικρούς ήρωες. Την ώρα που οι "ερυθρόλευκοι" έχαναν την γη από τα πόδια τους, η Μακάμπι έβρισκε πρωταγωμιστές. Και εκτόξευε ενέργεια.

Η Μακάμπι έβαλε πίεση και προσπέρασε. Είχε πολλά λάθη αλλά και πολλά επιθετικά ριμπάουντ. Και ναάβαλε ζώνη στα τελευταία λεπτά ο Κάτας για να πάρει τα όποια δικά του ρίσκα. Ο Ολυμπιακός στο τέλος του ματς επέλεξε να πάει με τον Φάλ και ενώ η Μακάμπι είχε βάλει 20 πόντους, οι Πειραιώτες είχαν 5!!!

Ο Γουόκαπ κλειδώθηκε και ενώ ο Σλούκας ήταν στον πάγκο, είχε μείνει ο Λαρεντζάκης να κάνει τον... Ντόρσεϊ, αφού αυτός που αποκτήθηκε ως αντί-Ντόρσεϊ ακόμη δεν μπορεί να παίξει μπάσκετ στην ομάδα.

Από ένα σημείο και μετά ο Λάρυ έπαιζε μόνος. Ολομόναχος. Αλλά κι αυτό είναι δείγμα, ότι η ομάδα είχε μείνει με έναν παίκτη ο οποίος έκανε πολλά περισσότερα (και μπράβο του) από αυτά που του ζητάει ο προπονητής δίχως άλλον δίπλα του.

Μπορεί να τον βοηθήσει; Φυσικά...

Σε αυτή την χρονική περίοδο, μια τέτοια ήττα μπορεί να χαρίσει και πράγματα. Ο Ολυμπιακός δεν καταστράφηκε. Κάθε άλλο. Πρώτη φορά ηττήθηκε μακριά από το σπίτι του. Όμως, με τον Βεζένκοβ να κουράζεται με κάποιους πρωτοκλασάτους να "δένονται" , τον Λαρεντζάκη να σολάρει και ορισμένους να συνεχίζουν να μην δίνουν πολλά (Πίτερς, Μπολομπόι, Μακίσικ, Μπλακ) το ρόστερ μαζεύεται επικίνδυνα.

Σε λίγες ώρες η ομάδα θα υποδεχτεί την Άλμπα και έχει την ευκαιρία και την υποχρέωση να γυρίσει τον διακόπτη. Και πάνω απ' όλα, να έρθουν βοήθειες και από άλλους παίκτες. Αυτό είναι υπεραναγκαίο.