Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στην Α1 και στο κύπελλο. Και επιστρέφοντας κατέκτησε την κούπα στο πανέμορφο Ηράκλειο. Για το πρωτάθλημα θα δούμε τι θα γίνει. Υπάρχει δρόμος... Οι Πειραιώτες ήταν συγκλονιστικοί στο δεύτερο μέρος, όταν φάνηκε ότι θα έχαναν τη... γη από τα πόδια τους. Όταν ο Παναθηναϊκός είχε τον πρώτο λόγο. Όταν οι "πράσινοι" έβαζαν σουτάκια από τα 5 μέτρα όπως θα διαβάσετε και πιο κάτω. Χάθηκε ένα ημίχρονο. Πήγε να χαθεί και ένα δεκάλεπτο. Αλλά για τον Ολυμπιακό ήταν αρκετή η τελευταία περίοδος.

Πήρε την κούπα, την πηγαίνει στο λιμάνι. Και πάνω απ' όλα κερδίζει αυτοπεποίθηση και ηρεμία. Κερδίζει γαλήνη και έξτρα δυναμική για την συνέχεια. Γιατί ο Ολυμπιακός δεν τελειώνει στο κύπελλο. Έχει Ευρωλίγκα, έχει μπροστά του στόχο τουλάχιστον τα πλέι- οφ. Και μετά θα ασχοληθεί και πάλι με το πρωτάθλημα, όπου ο μαχητικός Παναθηναϊκός θα βρεθεί ξανά μπροστά του.

Νέντοβιτς on fire

Τα είπαμε δεν ξεκίνησε καλά ο κυπελλούχος. Ο Ολυμπιακός χρειάστηκε ένα ταιμ- άουτ για να ξυπνήσει. Και να σκεφτείτε, πως αυτά συνήθως αναγκάζεται να τα πάρει ο Πρίφτης. Ήταν η σειρά του Μπαρτζώκα, που έβλεπε τους παίκτες του να κάνουν αλούμπες. Το πρώτο δεκάλεπτο κατάφεραν ωστόσο να το ελέγξουν οι "ερυθρόλευκοι" χάρη στην άμυνά τους, στα ριμπάουντ και στον Ντόρσεϊ που έκανε άνω- κάτω την πράσινη άμυνα. Ο Τάιλερ για τέτοια παιχνίδια είναι ...μανούλα και ήταν ο πρώτος που παίδεψε το "τριφύλλι".

Ούτως ή άλλως, ήταν ένας τελικός στον οποίο έπαιζαν ρόλο και οι πάγκοι και η ψυχολογία και πολλά άλλα. Στο πρώτο ροτέισον άλλωστε ουδείς γνώριζε ποιος από τους "αιώνιους" θα έκανε καλύτερα τα πράγματα στην επίθεσή του. Ο Πρίφτης εμφάνισε και την ζώνη του στο δεύτερο δεκάλεπτο , βλέποντας τους Πειραιώτες να μην έχουν τα περιφερειακά τους πιστόλια. Είδαμε έναν Σλούκα να παίρνει την κατάσταση πάνω του για να βρει ρήγματα, αλλά την ίδια ώρα ο Νέντοβιτς κρατούσε μόνος την ομάδα του. Προσπαθούσε να παίξει όλο τον Ολυμπιακό ο Σέρβος και το κατάφερνε.

Δημιούργησε πoικίλα σχόλια ο τρόπος διαχείρισης του Ντόρσεϊ που βγήκε λίγο πριν το τέλος του δεκαλέπτου και δεν ξανάπαιξε μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Ο Μπαρτζώκας βέβαια για να τα λέμε όλα ήταν και που τον άφησε σε όλο το δεύτερο. Και μαζί στην τελική ευθεία με άλλη μια τετράδα. Γουόκαπ, Μακ Κίσικ, Βεζένκοβ και Μάρτιν. Αυτοί οδήγησαν την ομάδα και έτσι χάρηκαν όλοι μαζί. Στους τελικούς δεν έχει σημασία ποιος παίζει, αλλά ποιος κερδίζει. Και ίσως να το εμπεδώσουν για πάντα στον Πειραιά.

Ανατροπάρα!

Ο Πρίφτης ήταν προετοιμασμένος στο 100%. Ξεκίνησε το δεύτερο μέρος με τον Μέικον στο πλευρό του Νέντοβιτς και τον Σαντ Ρός για την άμυνα. Πήγε με τον ρυθμό ο Έλληνας τεχνικός και επιβραβεύτηκε. Έδωσε στον Αμερικανό τον χρόνο, αυτό που δεν έκανε ο Μπαρτζώκας όταν ο Ντόρσεϊ οργίασε στην αρχή. Όσο περνάει η ώρα σε τέτοια παιχνίδια η ψυχολογία παίζει τεράστιο ρόλο. Ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να κάνει ούτε επαναφορές. Στατικοί οι περισσότεροι , δέχονταν καλαθάκια από τα πέντε μέτρα στην άμυνα και μπροστά αργούσαν και έψαχναν να βγάλουν πετρέλαιο με την μπάλα. Κάπου εκεί ήταν και το φινάλε για τον Παναθηναϊκό στο ματς.

Ε, όλα αυτά τα έκανε ο Παναθηναϊκός στο τέταρτο δεκάλεπτο. Ο Μπαρτζώκας παράτησε το ρολόι, άφησε την πεντάδα που διαβάσατε πιο πάνω στο παρκέ και βάδισε με ασφάλεια. Ο Γουόκαπ έκανε τρομερά πράγματα στο παρκέ. Διέλυσε όλη την πράσινη περιφέρια μόνος. Ο Μακ Κίσικ χαρισε ενέργεια τρομερή και ο Ντόρσεϊ πήρε ξανά μπροστά. Ο Ολυμπιακός είχε θέμα μόνο από τα ριμπάουντ που κέρδιζε το "τριφύλλι". Όμως αυτό το 0- 15 της τελευταίας περιόδου, έφερε τούμπα την κατάσταση.

Ο Νέντοβιτς στο 18' έβαλε τελευταίο καλάθι. Μετά "τα έσπασε". Και ήταν πραγματικά συγκινητική η προσπάθειά του στο πρώτο μέρος, αλλά το υλικό του Παναθηναϊκού, δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στην πίεση και την ένταση του ματς. Μόνο βολές στην τελευταία περίοδο για το "τριφύλλι". Και Γιόβιτς άπαντος σε όλο το φάιναλ- φορ Ε, δεν μπορούσε να περιμένει κάτι περισσότερο ο Πρίφτης. Ξεφούσκωσαν. Όσο άντεξαν απέναντι σε μια ομάδα που έβγαλε όλη την ενέργεια του κόσμου ξαφνικά...

Ξέσπασμα...

Στο τέλος κάποιοι ούρλιαζαν, κάποιοι δάκριζαν. Ήταν αρκετά τα χρόνια. Από το '16 είχε να πάρει τίτλο η ομάδα, αλλά το διάστημα αυτό μέχρι την κούπα στα Αοράκια, το πέρασε περίεργα. Εξαφανισμένος και αυτοεξόριστος. Έκανε την δική του επανάσταση και γύρισε. Γύρισε ξανά στα μεγάλα σαλόνια. Χωρίς τον τεράστιο Βασίλη Σπανούλη. Αλλά με μια ομάδα που επέλεξε ο Μπαρτζώκας. Με τον Κώστα Σλούκα για ειδικό βάρος. Τους Παπανικολάου- Πρίντεζη να κρατάνε την σημαία , τον Βεζένκοβ να τους καλύπτει παντού, τον Λαρεντζάκη να δίνει ψυχή και φυσικά τον απίστευτο και γεμάτο τρέλα Τάιλερ Ντόρσεϊ να δείχνει πως παίζεται το μπάσκετ στην χώρα που το γέννησε! Γι' αυτό ήρθε στην Ελλάδα και όσο μείνει αυτό θα κάνει. Όχι μόνος. Όλοι μαζί! Μαζί τους οι ξένοι, που αν μη τι άλλο, είναι πιο μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά με εμφανίσεις όπως αυτή του Γουόκαπ ή του Μακ Κίσικ, δίνουν και ξαναδίνουν πράγματα στην ομάδα τους.

Φυσικά και ο Ολυμπιακός έχει δρόμο και πολλά να φτιάξει. Η εικόνα στο πρώτο μέρος ήταν τραγική. Αλλά ένα ματς διαρκεί 40 λεπτά το λιγότερο. Ο Παναθηναϊκός έχασε ένα κύπελλο. Η προσπάθεια που γίνεται φέτος στο "τριφύλλι" είναι διαφορετική από τα προηγούμενα χρόνια και κατά τη γνώμη μου αξιόλογη και αξιοπρεπέστατη. Ο Πρίφτης ήταν έτοιμος σε αυτό το φάιναλ- φορ στο φουλ, ο Νέντοβιτς συγκλονιστικός όσο άντεξε.

Οι δυο τους θα κλείσουν την σεζόν. Μέχρι τότε, έχει ο Θεός...