Παναθηναϊκός: Ο Γκραντ, ο Σλούκας και το μαγικό λυχνάρι

Του τρέχουν του Παναθηναϊκού οι αραβικές ιστορίες, αμ’ πώς!

Πριν από έξι μήνες σουλάτσαρε στο Άμπου Ντάμπι υπερασπιζόμενος τα σκήπτρα τα οποία είχε κατακτήσει τον Μάιο του 2024 στο Βερολίνο και χθες που βρήκε απέναντι του τη “Σταχτοπούτα” από το Ντουμπάι φρόντισε να αναβιώσει την ατμόσφαιρα των αραβικών νυκτών!

Φρόντισε επίσης να σεβαστεί την παράδοση των Αράβων και να προσθέσει το δικό του παραμύθι της Χαλιμάς, απλώς χρειάσθηκε να παραποιήσει κατά τι τον τίτλο ενός από τα πιο διάσημα…

Αντικατέστησε λοιπόν τον Αλαντίν με τον Τζέριαν Γκραντ και τον Κώστα Σλούκα και βρήκε το δικό του μαγικό λυχνάρι!

Ο Γκραντ βγήκε από το λαγούμι του!

Έχουν το χάζι τους όλα αυτά, μα έχουν και μεγάλη δόση αληθείας, διότι επιτέλους ο γιος του Χάρβεϊ Γκραντ και ανιψιός του τετράκις πρωταθλητή του ΝΒΑ, Χόρας Γκραντ εδέησε να βγει από το λαγούμι στο οποίο ήταν κρυμμένος τον τελευταίο καιρό και να (ξανα)γίνει αυτός που ούτως ή άλλως είναι!

Αδικώ εδώ τον Κώστα Σλούκα που άναψε το φυτίλι προτού αναδειχθεί ο Γκραντ σε μπουρλοτιέρη, αλλά θέλω να πιστεύω ότι ο Σαλονικιός γκαρντ δεν θα μού κακιώσει, καθόσον έχει δοξασθεί πολλάκις και κατ’ επανάληψιν στην εφετινή σεζόν, οπότε μπορεί εθελουσίως κιόλας να μεριάσει για να διαβεί ο σύντροφος του στο πράσινο back court.

To λες και προνόμιο αυτό για μια ομάδα: εννοώ το να εξελίσσεται σε θέμα debate και αντικείμενο έριδος το ποιος αξίζει τον τίτλο του MVP…

Η Κική, η Κοκό και ο Ναν!

Απλώς στην προκειμένη περίπτωση και στο παλιό μελωδικό δίλημμα, απ’ την Κική και την Κοκό ποια να διαλέξω;», η EuroLeague το πήρε αλλιώς και επέλεξε τον Κέντρικ Ναν.

Ξα της!

Ξα του επίσης και του Κένεθ Φαρίντ που ρούφηξε το ίσαμε το μεδούλι το νέκταρ της (προκαταβολικής κιόλας) αποθέωσης στην παρθενική εμφάνιση του ενώπιον του πράσινου λαού…

Όταν ακούστηκε η κόρνα της λήξης, το 103-82 που αποτυπώθηκε δεν έλεγε όλη την αλήθεια και πάντως δεν μαρτυρούσε με ακρίβεια τι ακριβώς είχε συμβεί…

Τέσσερα λεπτά πριν από τη λήξη της τρίτης περιόδου, κάμποσα σύννεφα είχαν μαζευτεί στον ουρανό του Telekom Center Αthens: ο Τζέντι Όσμαν αντί να καλπάζει, αποχώρησε χωλαίνοντας, ο Κώστας Σλούκας και ο Χουάντσο Ερνανγκόμεθ είχαν χρεωθεί από νωρίς με τρία φάουλ, ο Κέντρικ Ναν εμφάνιζε συμπτώματα επιθετικής δυσκοιλιότητας (SIC) και οι φιλοξενούμενοι, προεξαρχόντων του Μπούγκι Έλις και του Εμφιόντου Καμπενγκέλε, γαργάλαγαν για τα καλά τις πατούσες των επτάκις πρωταθλητών Ευρώπης, οι οποίοι παρουσίαζαν διαρροές στα μετόπισθεν τους.

Η ιαχή του Σλούκα και ο γνήσιος Γκραντ

Εκείνη τη στιγμή, λοιπόν, ο Σλούκας φώναξε
“ως εδώ και μη παρέκει”: το είπε και το εννοούσε ενορχηστρώνοντας την αντεπίθεση που επέφερε ένα εντυπωσιακό επί μέρους σκορ 26-1 με το οποίο το 59-61 μετατράπηκε σε 85-62 και η σεμνή παράσταση έλαβε τέλος!

Παίζοντας με τρεις γκαρντ (Σλούκας, Ναν, Γκραντ), με τον Ερνανγκόμεθ ή τον Μήτογλου στο «4» και τον Φαρίντ στη θέση του φουνταριστού (με… κάβα τις α λα Στόγιαν Βράνκοβιτς τέσσερις τάπες στα πρώτα 16 λεπτά), ο Αταμάν είδε, έστω και καθυστερημένα την ταξιαρχία του να ανταποκρίνεται (και) στα αμυντικά καθήκοντα της με ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Από εκεί και πέρα, στα επόμενα 14 λεπτά ο Παναθηναϊκός ήταν καταιγιστικός, με αποτέλεσμα να… στραγγαλίσει τη Ντουμπάι που δεν μπορούσε να αναχαιτίσει τα πράσινα στίφη.

“Πριτς που θα με σταματήσετε”!

Στο σημείο καμπής της αναμέτρησης ο Σλούκας έδωσε ρέστα: έριξε ένα τρίποντο για το 64-61, έβαλε ένα λέι απ για το 68-61 και το καλό του τρίτωσε με ένα floater (70-61) που το καταφχαριστήθηκε, εάν κρίνω από το γεγονός ότι έβγαλε τη γλώσσα έξω και συνάμα έκανε μια χειρονομία του τύπου “πριτς που θα με σταματήσετε εσείς εδώ”!!!

Στο καπάκι έβαλε ένα τρίποντο ο Γκραντ που ανέβασε τη διαφορά σε διψήφιο νούμερο (73-61) και το ματς που για 25 λεπτά ήταν αμφίρροπο, ανταγωνιστικό και ενείχε τον κίνδυνο της… στραβής για τον Παναθηναϊκό, κρίθηκε με συνοπτικές διαδικασίες και τελεσιδίκως.

Ο Σλούκας στον ρόλο του ηγέτη, του συνήθους υπόπτου και της φωνής της συνείδησης της ομάδας (του) και ο Γκραντ ο οποίος ξαναβγήκε στον αφρό ως η επιτομή του two-way παίκτη έκαναν τη διαφορά: την έκαναν την κατάλληλη στιγμή, όταν οι φιλοξενούμενοι έδειχναν ότι θα πιέσουν τον Παναθηναϊκό έως την ύστατη στιγμή, αλλά ξαφνικά αισθάνθηκαν να πέφτουν σε θύελλα και να χάνουν τη γη κάτω από τα ποδάρια τους.

Το 3-0, η κάβα και η σιχαμένη φάση

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα (αποδείχθηκε ότι) του Παναθηναϊκού του έφταναν και του περίσσευαν κιόλας 14 λεπτά για να καθαρίσει την αραβική μπουγάδα, πα πετύχει την τρίτη απανωτή νίκη του μετά τις δυο ήττες στο Μόντε Κάρλο και στο Βελιγράδι και να ξανάρθει στα συγκαλά του, έχοντας κάβα άλλα δυο εντός έδρας ματς (Παρτίζαν, Βαλένθια) μέχρι να εξορμήσει πάλι στο Μιλάνο και στην Κωνσταντινούπολη (Φενέρμπαχτσε).

Προφανώς δεν ήταν όλα τέλεια και αυτό αφορά πρωτίστως την τσαπατσουλιά και την αμυντική ολιγωρία του στο πρώτο ημίχρονο με αποκορύφωμα τον επίλογο του, όταν μετά από βολές, και σε κατοχή ενάμιση δευτερολέπτου κατάφερε να φάει καλάθι στον αιφνιδιασμό από τον Ελις!

Τέτοιες φάσεις οι προπονητές τις σιχαίνονται και σίγουρα ο Αταμάν θα τα έψαλε στους παίκτες του για την αφέλεια τους, η οποία ωστόσο προϊόντος του χρόνου αποδείχθηκε ιάσιμη.

Στο δεύτερο ημίχρονο οι οικοδεσπότες δέχθηκαν 14 λιγότερους πόντους (34 έναντι 48) και σκόραραν 58, μετατρέποντας εντέλει το μαρτύριο σε περίπατο.

Θα του μουντάρει ο Φαρίντ!

Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, δεν ξέρω εάν οι συνάδελφοι μου ζάλισαν πάλι τον… έρωτα του Αταμάν ρωτώντας τον εάν αναζητεί ξένο παίκτη για να μπαλώσει τα κενά που προκαλεί η ταυτόχρονη απουσία του Λεσόρ, του Χολμς και του Γιούρτσεβεν.

Ο ίδιος πάντως είχε διευκρινίσει από πριν ότι ο Παναθηναϊκός δεν ασχολείται πλέον με την αγορά, ας τολμά, διάβολε, να πει κάτι διαφορετικό…

Θα του μουντάρει ο Φαρίντ που αποδεικνύεται κελεπούρι περιωπής και ποιος τον γλιτώνει!

Το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας

Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι ξεκάθαρο, σαφές, ευανάγνωστο και μη επιδεχόμενο εναλλακτικών ερμηνειών: όντως, όπως έχει λεχθεί κατά κόρον όλα αυτά τα χρόνια, σε αυτή τη διοργάνωση με τα απανωτά ματς, τα ταξίδια, τις περιδινήσεις και την επαναφορά σε θέση ισορροπίας, ο καθένας πρέπει να έχει κοντή μνήμη…

Τόσο κοντή, ώστε μέσα σε είκοσι ημέρες να τραβολογιέσαι από τη μια πλευρά του φεγγαριού την άλλα και από τη γκρίνια και την αμφισβήτηση που γέννησαν οι ήττες από τη Μονακό και τον Ερυθρό Αστέρα στην ευφορία των τριών επιγενόμενων νικών και στην προσδόκιμη εκτεταμένη ευημερία…

Αυτή άλλωστε είναι η ουσία του αθλητισμού: οι ομάδες που έχουν ποιότητα, στόχους και φιλοδοξίες δεν εξαρτώνται από το άσχημο αποτέλεσμα της μιας βραδιάς, αλλά από την προσβασιμότητα τους στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας!