Παναθηναϊκός: Η νίκη, τα κέρδη και οι αδυναμίες που θα πρέπει να αξιολογηθούν σωστά στη διακοπή

Εξ’ αρχής η αναμέτρηση με τον Ατρόμητο φαινόταν πως δεν θα ήταν εύκολη. Η “παρουσία” του Τζορτζ Μπάλντοκ που περίπου ένα χρόνο πριν έφυγε τόσο αναπάντεχα και άδικα από τη ζωή,  η άδεια από οπαδούς – λόγω τιμωρίας – Λεωφόρο και η ήττα- σοκ  (με τον τρόπο που ήρθε) από την Γκόου Αχέντ Ίνγκλς, είχαν διαμορφώσει ένα κλίμα εσωστρέφειας και έντονης πίεσης, που είχαν “βαρύνει” τους παίκτες της ομάδας.

Γνωρίζοντας πως ο Παναθηναϊκός θα βρει απέναντι του μια ομάδα που θα αμυνθεί το ίδιο – ή και περισσότερο – συγκριτικά με τον Παναιτωλικό, ο Χρήστος Κόντης αποφάσισε δύο πράγματα. Πρώτον να μην προχωρήσει σε δραστικές αλλαγές στην ενδεκάδα, καθώς από τη μια του άρεσε η εικόνα της ομάδας στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα της περασμένης Πέμπτης και κατά δεύτερο να χρησιμοποιήσει παίκτες που θα έχουν ευχέρεια με τη μπάλα, προκειμένου να υπάρξουν καλύτερες προϋποθέσεις για την διάσπαση της αντίπαλης άμυνας.

Γι’ αυτό και είδαμε στο πρώτο κομμάτι του αγώνα για πρώτη φορά την ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των Τσιριβέγια, Σάντσες και Μπακασέτα, οι οποίοι μαζί με τον playmaker από την άμυνα Καλάμπρια, είχαν εντολή να παίξουν κάθετα ανάμεσα στις γραμμές και να βρουν συνεργασίες ανάμεσα στην διπλή ζώνη άμυνας των Περιστεριωτών.

Η σκέψη ήταν σωστή, η κυκλοφορία καλή, αυτό που έλειπε όμως ήταν η… σπιρτάδα στην πάσα, η απρόβλεπτη ενέργεια, η μια επαφή που θα έβρισκε πιο εύκολα το κενό. Οι πράσινοι δημιούργησαν κάποιες ευκαιρίες στο πρώτο ημίωρο, η τακτική τους όμως μοιραία άλλαξε εν μέρει με τον τραυματισμό του Σάντσες. Ο Πορτογάλος ένιωσε ενόχληση – στο άλλο πόδι από αυτό που τον κράτησε εκτός με τους Ολλανδούς – και έγινε αλλαγή από τον Τσέριν που μπήκε στη θέση του και τελικά άλλαξε τα δεδομένα. Μεγαλύτερη ένταση, λιγότερο καλή κυκλοφορία, αλλά περισσότερη κίνηση χωρίς τη μπάλα και καλές τοποθετήσεις έξω από την περιοχή.

Το διάβασμα του αντιπάλου στο πρώτο ημίχρονο βοήθησε στο να παρουσιαστεί βελτιωμένος στο δεύτερο. Ο Ατρόμητος παρέμενε ακίνδυνος και ο Παναθηναϊκός βάζοντας μεγαλύτερη ποικιλία στο παιχνίδι του πατούσε καλύτερα στο χορτάρι, έπαιζε πιο γρήγορα και με μια στατική φάση για δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι, βρέθηκε μπροστά στο γκολ με τον Τσέριν.

Εκεί ο Χρήστος Κόντης πήρε μια απόφαση. Να μην προχωρήσει σταδιακά σε αλλαγές αλλά να ποντάρει στη συνοχή και στις καλές τοποθετήσεις που είχαν (εκτός του Τουμπά που χάθηκε κάποιες φορές) οι αμυντικοί του. Ίσως και να σκέφτηκε πως στο προηγούμενο ματς οι διαφοροποιήσεις που έκανε δεν βοήθησαν την ομάδα και οι παίκτες που μπήκαν άργησαν να βρουν ρυθμό.

Όπως και να έχει οι πράσινοι ήταν σοβαροί, έψαξαν με επιθετικό τρόπο, όπως τους ζήτησε τις προηγούμενες ημέρες ο προπονητής τους, ένα δεύτερο γκολ, αλλά και πάλι δεν το πέτυχαν για να “κλειδώσουν” τη νίκη με τον Σφιντέρσκι να μην μπορεί – όπως και την Πέμπτη – να σκοράρει και να αποβάλει την πίεση από την ομάδα. Το καλό όμως συγκριτικά με τα προηγούμενα παιχνίδια, είναι πως το τριφύλλι ήταν σοβαρό μέχρι το τέλος, διαχειρίστηκε καλά το ματς και πήρε αυτό που ήθελε.

Μάζεψε τους τρεις βαθμούς, νίκησε για δεύτερη διαδοχική αγωνιστική και είχε αρκετά κέρδη. Όπως την εξαιρετική εμφάνιση των Μπακασέτα, Τσιριβέγια, τη σαφώς βελτιωμένη εικόνα του Καλάμπρια και την ηγετική παρουσία του Ίνγκασον, ο οποίος δεν σταμάτησε να φωνάζει σε όλο το ματς, δίνοντας κατευθύνσεις στους συμπαίκτες του.

Κέρδος είναι και το γεγονός πως για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι ο Παναθηναϊκός βγάζει στον αγωνιστικό χώρο την ταυτότητα του προπονητή του, με έλεγχο της κατάστασης, καλή κυκλοφορία της μπάλας και σωστές τοποθετήσεις, ενώ αυτή τη φορά είχε καλές αντιδράσεις και στις λιγοστές φάσεις που απειλήθηκε.

Στο συγκεκριμένο ματς όμως υπήρξαν και αδυναμίες, με σημαντικότερη το γεγονός πως οι πράσινοι δεν μπόρεσαν και πάλι να μεταφράσουν σε γκολ την υπεροχή τους. Δείχνουν επίσης να δυσκολεύονται αφάνταστα να διασπάσουν συμπαγείς άμυνες παρότι έχουν την κατοχή της μπάλας, ενώ παράλληλα δεν έβγαλαν όσες ολοκληρωμένες συνεργασίες θα ήθελαν από τα πλάγια, “ανοίγοντας” τις γραμμές του Ατρόμητου.

Αμέσως μετά το τέλος του ματς ο Χρήστος Κόντης μίλησε για τον “αέρα” που θα υπάρχει πλέον στην ομάδα για να δουλέψει με ηρεμία τις δύο εβδομάδες που έρχονται, ενώ λίγο αργότερα ο Φίλιπ Τζούριτσιτς αναφέρθηκε στη μεγάλη τακτική διαφορά που υπάρχει πλέον με την καθοδήγηση της νέας τεχνικής ηγεσίας, τονίζοντας πως με υπομονή η ομάδα μπορεί να φθάσει στο επίπεδο απόδοσης που ήταν πριν από 2,5 χρόνια. Εννοώντας φυσικά την εποχή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, με συνεργάτη τον Χρήστο Κόντη.

Οι δηλώσεις των δύο μαρτυρούν, πως από τη μια προφανώς δεν θα υπάρξει διάδοχη κατάσταση στον πάγκο της ομάδας  και από την άλλη, οι ποδοσφαιριστές δείχνουν πως πιστεύουν ότι το νέο τακτικό πλάνο μπορεί να βελτιώσει την εικόνα του Παναθηναϊκού το επόμενο διάστημα.