Παναθηναϊκός AKTOR – Σλούκας: Ένα match made in heaven και μια επέκταση που έμοιαζε με φυσικό επόμενο

Παναθηναϊκός AKTOR και Κώστας Σλούκας “κούμπωσαν” από την πρώτη ημέρα της κοινής τους πορείας, σαν να ήταν ένα match made in heaven. Σαν να ήταν ο ένας πλασμένος για τον άλλον. Επειδή στη ζωή όμως όλα έχουν να κάνουν με το timing και τις ευκαιρίες, οι δύο αυτές πλευρές ενώθηκαν την ιδανική χρονική στιγμή. Τη στιγμή που αμφότεροι είχαν ανάγκη από ένα δυναμικό come-back, από μια αναγέννηση, από ένα rebranding.

Ο πολύπειρος διεθνής γκαρντ αναζητούσε ένα περιβάλλον στο οποίο θα νιώθει σημαντικός και η ομάδα αποζητούσε διακαώς να επανέλθει στην ελίτ, εκεί όπου άνηκε. Δεν έχει και ιδιαίτερα σημασία να σταθούμε στο παρελθόν. Συνθήκες, πράγματα και καταστάσεις είναι γνωστά σε όλους εξάλλου.

Σημασία έχει να σταθούμε στην συμπόρευση των δύο πλευρών. Ο ένας βοήθησε τον άλλο να βρει κίνητρο, δίψα, λάμψη. Μαζί έφτασαν στην κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου της EuroLeague στo Βερολίνο 2024, μαζί έφτασαν λίγο καιρό αργότερα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της Stoiximan GBL, επιστρέφοντας μάλιστα από το 0-2, μαζί πανηγύρισαν και το Κύπελλο Ελλάδας στην Κρήτη τον Φεβρουάριο του 2024.

Και στις τρεις περιπτώσεις, ο Κώστας Σλούκας είχε κομβική συμμετοχή, αλλά και απόλυτη πίστη.

Τα λόγια και οι πράξεις 

Κι αυτό αποτυπώνεται ξεκάθαρα στα λόγια με τα οποία περιέγραψε ο Σλούκας εκείνες τις στιγμές του Final Four 2024 στο ντοκιμαντέρ “The 7th Star | “We Broke the Curse” – How Panathinaikos Made History Again” που παρήγαγε η EuroLeague για να εξιστορίσει την επάνοδο των πρασίνων στην κορυφή της Ευρώπης.

“Το παιχνίδι με τη Φενέρ τελείωσε και μετά περάσαμε λίγο χρόνο με τις οικογένειές μας στο ξενοδοχείο. Από το Σάββατο το πρωί το μυαλό μου ήταν στο παιχνίδι (σσ. με τη Ρεάλ). Κάθε δευτερόλεπτο μου έμοιαζε με 2-3 ώρες. Φανταστείτε πόσο πολύ ανυπομονούσα για αυτό το ματς. Δεν μπορούσα να μείνω στο δωμάτιο, το σκεφτόμουν όλη την ώρα. Ήμουν πνευματικά έτοιμος στο 100%. Και για αυτό έγινε ό,τι έγινε.

Μιλάμε για μια εξαιρετικά ταλαντούχα ομάδα, τη Ρεάλ, με εξαιρετικούς παίκτες. Ίσως και να ήταν καλύτερη ομάδα από εμάς. Ποιος ξέρει;

Το βράδυ (πριν τον τελικό) ήταν πολύ δύσκολο, γιατί δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Στις 7:30 ξύπνησα και όλο το σκεφτόμουν. Ήταν πολύ δύσκολες στιγμές, τις οποίες θα θυμάμαι μέχρι να πεθάνω.

Ο Γκραντ είναι X-factor για τον Παναθηναϊκό. Στο Final Four έπαιξε εξαιρετικά. Ο Βιλντόσα μπήκε στον τελικό και έπαιξε άψογη άμυνα στον Καμπάσο, ενώ έβαλε κι ένα κομβικό τρίποντο. Έδωσε το 100% των δυνατοτήτων του. Τον έχω πολύ ψηλό και τον σέβομαι.

Ο κόουτς με έβαλε μέσα και μου έδωσε την μπάλα. Έλεγα στους φιλάθλους ότι χρειαζόμαστε άλλα 20 λεπτά. Ο πρώτος στόχος ήταν αυτός. Αν το παιχνίδι ήταν κλειστό, θα είχαμε το πλεονέκτημα. Στα αποδυτήρια ο κόουτς ήταν πολύ ήρεμος.

Ήξερα οτι οι προσδοκίες της ομάδας για εμένα ήταν υψηλές. Ένιωθα όμως την εμπιστοσύνη της ομάδας και τη στιγμή που έπρεπε να κάνω το step up, ήμουν έτοιμος να το κάνω. Ο Καμπάτσο είναι καλός αμυντικός και ήξερα οτι αν πήγαινα να σουτάρω, θα προσπαθούσε να με κόψει. Οπότε το έκανα από μακριά, αλλά είχα αυτοπεποίθηση.

Στην επόμενη επίθεση παίξαμε το ίδιο. Έκανα μία ντρίμπλα και πήγα κοντά στο τρίποντο. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως αυτό το τρόπαιο είναι δικό μας”.

Η κάψα του Σλούκα για τίτλους δεν έσβησε όμως στη Γερμανία, αφού στιγμές μετά τη λήξη του αγώνα με τη Ρεάλ, εκείνος είχε κάνει νόημα στους χιλιάδες οπαδούς του Παναθηναϊκού που βρίσκονταν στις εξέδρες, πως θα τους φέρει και τον εγχώριο τίτλο. Και τελικά έκανε deliver -με εμφατικό και εντυπωσιακό τρόπο- και αυτή του την υπόσχεση.

Ο αρχηγός του τρυφιλλιού αναδείχθηκε MVP της σεζόν στην Stoiximan GBL για πρώτη φορά στην καριέρα του, σε ηλικία 34 ετών, μετά και από όσα έκανε σε εκείνη τη σειρά των τελικών κόντρα στον Ολυμπιακό και ιδίως στο Game 5, όπου είχε πετύχει 25 πόντους στο πρώτο μέρος. 

Το κίνητρο που δεν σβήνει

Η περασμένη σεζόν δεν κύλησε ιδανικά. Δεν είναι τυχαίο το ρητό που λέει ότι είναι πιο δύσκολο να παραμείνεις στην κορυφή, από ότι είναι να την κατακτήσεις. Κι αυτό το αντιλήφθηκαν άπαντες στον Παναθηναϊκό τους περασμένους μήνες.

Αυτή η χρονιά πέρασε και πλέον έχει αρχίσει η νέα. Με όλες τις ευκαιρίες να είναι μπροστά. Κι αυτό είναι κάτι που ιντριγκάρει εξαιρετικά τον Σλούκα. Ιδίως μετά την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου με την Εθνική Ελλάδας στο EuroBasket 2025.

Αφενός γιατί έφυγε ένα μεγάλο βάρος από τα παιδιά όπως ο Σλούκας, ο Γιάννης, ο Παπανικολάου, που έχουν αφιερώσει πολλά από τα καλοκαίρια τους στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα αναζητώντας αυτή την επιτυχία. Αφετέρου, γιατί τρώγοντας έρχεται η όρεξη.

Και ο 35χρονος γκαρντ δείχνει να έχει ακόμα μπόλικη όρεξη. Ήδη από τις πρώτες εμφανίσεις του με τα πράσινα στη σεζόν 2025/26 φαινόταν πως βρίσκεται πολύ μακριά -σε αγωνιστικό αλλά και πνευματικό επίπεδο- από το τέλος της καριέρας του. Το οποίο έχει κάθε δικαίωμα να ορίσει εκείνος όπως και όποτε θέλει. Για αυτό και η επέκταση του συμβολαίου του με το τριφύλλι ήρθε σαν φυσικό επόμενο.

Ίσως νωρίτερα από ότι να περιμέναμε μέσα στη χρονιά. Αλλά σαφώς καλύτερα που έγινε έτσι. Γιατί έφυγε ένα “σύννεφο” πάνω από το κεφάλι της ομάδας, αλλά πολύ περισσότερο του ίδιου του παίκτη. Αυτό το σύννεφο με τις μαζεμένες απορίες για το αν πλησιάζει στο τέλος της διαδρομής.

Με αυτό να έχει βγει από τη μέση, ο Σλούκας μπορεί να αφοσιωθεί ανεπηρέαστος στα καθήκοντά του. Προσφέροντας το veteran leadership που έχει ανάγκη κάθε μεγάλη ομάδα. Αναζητώντας νέες κορυφές με τη φανέλα του Παναθηναϊκού.

Όχι πώς τις έχει ανάγκη για την υστεροφημία του, αφού έχει ήδη γίνει λάβαρο που κρέμεται από την κορυφή του Telekom Center Athens. Αλλά γιατί βλέπει ότι μπορεί. Τόσο ο ίδιος, όσο και η ομάδα. Που έχει χτιστεί με τέτοιον τρόπο και τέτοια θεμέλια, ώστε να πρωταγωνιστήσει για αρκετά χρόνια.