Παίξε για το φαγητό σου
Η Εθνική γυρίζει με δύο ήττες από την Κύπρο, όμως δεν είναι όλα μαύρα. Ίσα-ίσα, στα επόμενα τέσσερα φιλικά το ρόστερ θα είναι μεγαλύτερο, με τον Βασίλη Σπανούλη να έχει ήδη τρίξει τα δόντια. Γράφει ο Χάρης Σταύρου.
Τα τρία από τα επτά φιλικά της προετοιμασίας της Εθνικής εν όψει EuroBasket 2025, πέρασαν στην ιστορία.
Η συμμετοχή της ομάδας στο ECOMMBX Cup στη Λεμεσό την βοήθησε να μάθει το γήπεδο στο οποίο θα αντιμετωπίσει Ιταλία, Ισπανία, Γεωργία, Βοσνία και Κύπρο στην φάση των ομίλων, από εκεί και πέρα όμως δεν της έδωσε κάτι περισσότερο.
Κι αν στο ματς με τη Σερβία η αντίδραση και η προσπάθεια να “κλέψει” η Ελλάδα την νίκη άφησε μία γλυκιά επίγευση, όσα είδαμε απέναντι στο Ισραήλ δημιούργησαν προβληματισμό. Όχι έντονο, γιατί έλειπε σχεδόν όλη η βασική πεντάδα (Σλούκας, Παπανικολάου, Μήτογλου, Αντετοκούνμπο) συν τους Τολιόπουλο – Ζούγρη – Λαρεντζάκη (πόνεσε στη μέση στο πρώτο μέρος), σίγουρα όμως αρκετό για να έχουν οι επόμενες προπονήσεις πολλή ένταση.
Ο Βασίλης Σπανούλης ήταν απογοητευμένος από το αμυντικό τρανζίσιον και η αλήθεια είναι πως όσοι παρακολούθησαν τον αγώνα, είχαν το ίδιο συναίσθημα με τον προπονητή της Εθνικής.
“Να γυρίσουμε στα βασικά και να κάνουμε αυτά που μας ζητάει ο προπονητής” μας είπε ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, ελάχιστα λεπτά μετά από το φινάλε της αναμέτρησης.
Όσο κι αν το μπάσκετ προχωράει και όσο κι αν αλλάζει και πηγαίνει περισσότερο προς την επίθεση, ομάδες του επιπέδου της Ελλάδας πρέπει να ξεκινούν και να τελειώνουν από την άμυνα. Θα σουτάρουν και θα σουτάρουν πολύ κι ας μην έχουν μεγάλους “εκτελεστές”, αλλά θα πρέπει να τα δίνουν όλα στην άμυνα.
Και αν το ματς με το Ισραήλ δεν υπάρχει λόγος να αναλυθεί περισσότερο, μιας και η Εθνική παρατάχθηκε με μισό ρόστερ, μπορεί σίγουρα να αναλυθεί η απόδοση παιδιών που μόνο σίγουρη θέση στη δωδεκάδα δεν έχουν.
Ίσως και να ζητάμε πολλά από μπασκετμπολίστες που δεν έχουν φτάσει ακόμη σε επίπεδο να μπορούν να υπολογίζονται για μία διοργάνωση όπως το EuroBasket.
Ο Σπανούλης, πάντως, δεν ζητάει κάτι τρελό από εκείνους. Τα βασικά, αυτά που κι ο ίδιος λέει ότι τείνουν να γίνουν και τα πιο δύσκολα, αρκούν ώστε να παραταθεί η παραμονή τους στην προετοιμασία της Εθνικής.
Από την άλλη, βέβαια, δεν είναι άσχημο που είδαμε σχήματα με Μπαζίνα – Λιοτόπουλο στα γκαρντ, δεν είναι άσχημο που είδαμε τον Σαμοντούροβ να μπαίνει στην αρχική πεντάδα και τον Χουγκάζ να δείχνει ότι έχει μία εκτελεστική δεινότητα που μπορεί να τον κρατήσει κι άλλο στην προετοιμασία.
Στο τέλος της ημέρας, η επιστροφή στην Ελλάδα και τα τέσσερα δυνατά φιλικά που είναι μπροστά, θα βοηθήσουν την Εθνική σε πολλούς τομείς.
Μπροστά στο κοινό της, με περισσότερους παίκτες διαθέσιμους, με τον Γιάννη να μετράει αντίστροφα για να μπει κι αυτός στην εξίσωση και με τον Σπανούλη να έχει ήδη τρίξει τα δόντια, θα δούμε μία διαφορετική ομάδα. Ελπίζουμε ακόμη καλύτερη από αυτή που είδαμε απέναντι στη Σερβία.
Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει ο Σπανούλης να δει πράγματα που δεν είδε απέναντι στο Ισραήλ. Περισσότερη σκληράδα ζητούσε στη διάρκεια του αγώνα. Περισσότερο μυαλό. Υπήρξε μια φάση στην οποία η Εθνική προσπάθησε να τρέξει στον αιφιδιασμό και τρεις παίκτες κινήθηκαν στον ίδιο… διάδρομο. Αυτά μπορούν να συμβούν σε σχήματα που δεν έχουν χημεία, με παίκτες που δεν έχουν μάθει να παίζουν μαζί.
Έχουμε δει την Εθνική να “πετάει” σε προετοιμασίες και να αποτυγχάνει παταγωδώς στα επίσημα.
Έχουμε δει την Εθνική να προβληματίζει σε σειρά φιλικών και να κυριαρχεί σε διοργανώσεις, όταν το διακύβευμα ήταν μεγάλο.
Προς το παρόν είμαστε στα 3/7 της φετινής προσπάθειας. Δεν έχουμε ενθουσιαστεί, δεν έχουμε απογοητευθεί, δεν υπάρχει λόγος για ακραία συναισθήματα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι στην ομάδα υπάρχει καλό κλίμα και το σύνολο θα δέσει ακόμη περισσότερο μετά από τα πρώτα κοψίματα, όταν θα μειωθεί ο αριθμός των παικτών στις προπονήσεις.
Το ποιοι θα μπουν στη δωδεκάδα για Λεμεσό και (ελπίζουμε) Ρίγα, είναι κάτι που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να απαντηθεί, όχι από εμάς, αλλά ούτε και από τον ίδιο τον Σπανούλη.
Υ.Γ.: Μετά από το ματς με το Ισραήλ έκανα μία πολύ συγκεκριμένη ερώτηση στον Θανάση, αν πρέπει τα πρόσωπα να είναι περισσότερο χαρούμενα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το “Alexey, change your face” του Ρίκι Ρούμπιο στον Σβεντ, σε αγώνα των Μινεσότα Τίμπεργουλβς. Μικρά πράγματα, ειδικά για τον κόσμο, αλλά πολύ μεγάλα για ομάδες που κυνηγούν διακρίσεις.