Οσο δεν “πείθεται” από τα πλάγια μπακ, ο Νίκολιτς θα σκέφτεται να αλλάξει σύστημα

Η ΑΕΚ θα μπορούσε να κάνει την επιλογή να μην δώσει “τηλεοπτικά” φιλικά παιχνίδια – δηλαδή να δώσει χρόνο στον εαυτό της για να κάνει τα πρώτα βήματα μακριά από τα βλέμματα των πολλών. Και ενδεχομένως αυτή θα ήταν η προτιμότερη επιλογή για κάποιον που θέλει να κάνει διαχείριση στις εντυπώσεις και να αφαιρέσει εκνευρισμό από την ομάδα του.

Ο Μάρκο Νίκολιτς όμως δεν το ζήτησε αυτό, παρόλο που ξέρει ότι όταν στέκεται μπροστά από την κάμερα για να εξηγήσει τα αυτονόητα – δηλαδή ότι τούτη τη στιγμή έχει μια ομάδα με βαριά πόδια επειδή έχει μόλις αρχίσει το βασικό στάδιο της προετοιμασίας, οι πολλοί δεν θα δώσουν σημασία στα λόγια. Ίσως να το κάνει επειδή θέλει να είναι ο κόσμος ενημερωμένος σε σχέση με το σημείο στο οποίο βρίσκεται σήμερα η ΑΕΚ προκειμένου να παρακολουθήσει την εξέλιξη, να την αντιληφθεί και να την εκτιμήσει.

Είναι ανησυχητικό το δείγμα που έδωσε η ΑΕΚ στο πρώτο της -ουσιαστικά- φιλικό; Το ανησυχητικό είναι ότι αλλάζει σχηματισμό και τρόπο παιχνιδιού σε μια στιγμή που δεν έχει τους ποδοσφαιριστές που θα το υποστηρίξουν, ή πιο σωστά δεν έχει δύο full backs στις πτέρυγες που θα δώσουν νόημα και ποιότητα σε αυτό το σύστημα – το 4-4-2 με ρόμβο.

Σε αυτό το σύστημα, οι πλάγιοι μπακ παίζουν όλο το πλάτος, αφού ο ρόμβος δεν έχει εξτρέμ. Δίνουν πλάτος στην επίθεση και γι’ αυτό είναι αναγκαίο να έχουν την δημιουργικότητα για να δημιουργούν συνεργασίες με το δεκάρι και τους επιθετικούς και να έχουν ακρίβεια στη σέντρα. Και φυσικά είναι το ίδιο αναγκαίο να επιστρέφουν γρήγορα για να καλύψουν την άμυνά τους στις αντεπιθέσεις.

Η εικόνα που έχουν δημιουργήσει οι παίκτες που διαθέτει σήμερα η ΑΕΚ για αυτές τις δύο θέσεις δεν επιτρέπει σε έναν προπονητή να νιώθει την ασφάλεια ότι διαθέτει παίκτες που μπορούν να κάνουν αυτή την τόσο κρίσιμη δουλειά στο τερέν.

Παρακολουθώντας το φιλικό με την Ζούλτε Βάρεγκεμ έμενες με την αίσθηση ότι “πηγαίνουν χαμένα” τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των εξτρέμ που διαθέτει η ΑΕΚ επειδή αυτοί αναγκάζονται να λειτουργήσουν στον κεντρικό άξονα του γηπέδου. Στην πραγματικότητα όμως αυτό συμβαίνει στην δεδομένη στιγμή επειδή ακόμη προσπαθούν να μάθουν τους ρόλους τους και να “βρεθούν” στο γήπεδο με τις αρχές που βάζει ο νέος τους προπονητής.

Με άλλα λόγια ο προπονητής και οι ποδοσφαιριστές θέλουν χρόνο μέχρι να βγάλουν συμπέρασμα σχετικά με το αν αυτό το σύστημα τους βοηθά ή όχι να αποδώσουν καλά. Δεν μπορείς λοιπόν να βγάλεις συμπέρασμα σχετικά με την δυναμική της ΑΕΚ στην επιθετική ανάπτυξη επειδή είδες ένα φιλικό μιας ομάδας που δουλεύει δέκα μέρες σε καιρό προετοιμασίας.

Αυτόν τον χρόνο η ΑΕΚ δεν τον έχει, δεδομένου ότι σε 20 ημέρες αρχίζει να παίζει το ευρωπαϊκό της μέλλον. Γι’ αυτό και δεν αποκλείω καθόλου την πιθανότητα ο Νίκολιτς να κάνει την επιλογή να βάλει στα πρώτα παιχνίδια την ΑΕΚ με το 4-2-3-1, δηλαδή να βάλει σε προτεραιότητα το πώς αισθάνονται πιο ασφαλείς οι ποδοσφαιριστές του και συγχρόνως να “καλύψει” το έλλειμα που δημιουργεί η απουσία των πλάγιων μπακ με την ικανότητα να “πάρουν όλη την πλευρά”.

Σε μια άλλη εποχή, το πρώτο δείγμα δεν θα ήταν ανησυχητικό. Στην εποχή που οι εντυπώσεις δημιουργούνται και μεταδίδονται σε πραγματικό χρόνο μέσα από τις social media πλατφόρμες, η εικόνα μιας “βαριάς” από την προετοιμασία ομάδας ερμηνεύεται αβασάνιστα σε εικόνα αδυναμίας και προκαλεί “πανικό”. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχει μπροστά του ο Νίκολιτς: ο εκνευρισμός που κουβαλά η κοινωνία μιας ομάδας που κατέρρευσε στα playoffs της προηγούμενης σεζόν.

Σε αυτό το σημείο κρύβεται και η μόνη μεγάλη απορία μου: πώς γίνεται ένας τεχνικός διευθυντής με την εμπειρία του Χαβιέρ Ριμπάλτα να έχει επιλέξει από την άνοιξη έναν προπονητή του οποίου το σύστημα έχει ανάγκη δύο ποιοτικούς πλάγιους μπακ και να τον έχει στείλει για προετοιμασία χωρίς τέτοιους.