Ολυμπιακός: Το no matter what του Μεντιλίμπαρ και η ώρα της υπέρβασης

Όταν ο Εμπαπέ πέτυχε το τρίτο του γκολ στο 29ο λεπτό της αναμέτρησης ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τη Ρεάλ, λίγοι πίστεψαν – βάσει της εικόνας του αγώνα – πως θα δούμε εν τέλει ένα δραματικό ματς. Οι παίκτες των ερυθρόλευκων είχαν βέβαια αντίθετη άποψη.

Δεν άφηναν τη Ρεάλ να αποκτήσει μία σιγουρά στο παιχνίδι της, με τους Ισπανούς να κάνουν καθυστερήσεις στο φινάλε, για να μην υποστούν ακόμη ένα κάζο, όπως έγινε πριν από λίγες ημέρες στην έδρα της Έλτσε.

Το mentality που έδειξε ο Ολυμπιακός είναι άξιο συγχαρητηρίων. Μία ομάδα, πλήρως διαμορφωμένη από την προπονητή της, που για να χάσει την επαφή της με το παιχνίδι και να μείνει εκτός διεκδίκησης πρέπει να γίνει κάτι… διαφορετικό (βλ Μπαρτσελόνα).

Οι Πειραιώτες έδειξαν πως δεν παρατάει τίποτα.  Πρόκειται για ένα πολύτιμο “εργαλείο” για τη συνέχεια, είτε σε ευρωπαϊκό, είτε και σε εγχώριο επίπεδο (ειδικά την εποχή των playoffs).

O Mεντιλίμπαρ έκανε το παιχνίδι του no matter what

Για ακόμη μία φορά, ο Ολυμπιακός έκανε το παιχνίδι του. Όπως συνέβη και απέναντι στην Μπαρτσελόνα, οι εντολές του Μεντιλίμπαρ ήταν σαφείς. Οι γραμμές ψηλά, high press και άμεσο ποδόσφαιρο. Ξέρουμε τι κάνει ο Ισπανός προπονητής, ήξερε και ο Αλόνσο.

Οι Πειραιώτες ήταν πιστοί σε αυτό το πλάνο με ό,τι ρίσκο κι αν είχε αυτή η απόφαση. Φάνηκε αυτό στις μεταβάσεις της Ρεάλ και την αδυναμία των παικτών του Ολυμπιακού να ακολουθήσουν τις ταχύτητες των Βινίσιους και Εμπαπέ.

Όμως, ακριβώς αυτός ο τρόπος παιχνιδιού έφερε τρία γκολ απέναντι στην Ρεάλ και ένα φινάλε γεμάτο σασπένς και τους μερένγκες να ψάχνονται να μην την πάθουν.

Σίγουρα δίκοπο μαχαίρι η προσέγγιση του Ολυμπιακού, ωστόσο αυτή είναι η ταυτότητά του και θα ήταν καταστροφικό να παίξει κάτι διαφορετικό, κάτι “ξένο” ως προς τον προπονητή του και την ίδια την ομάδα. Εάν θα μπορούσε να βελτιώσει στις αμυντικές του μεταβάσεις ή στην τοποθέτηση των ποδοσφαιριστών είναι μία άλλη συζήτηση.

Είναι σίγουρο πάντως, πως οι αναλυτές των ερυθρόλευκων θα έχουν κυκλώσει τις φάσεις του ADT (Attacking-Defensive Transition / Φάση Επιθετικού – Αμυντικού Τρανζίσιον), να δουν τι έχει πάει στραβά και να τις μεταφέρουν στον Μεντιλίμπαρ. Το μάθημα από ένα τέτοιο ματς με τέτοια επίπεδα έντασης και απαιτήσεων είναι τεράστιο.

Τώρα υπέρβαση για να μην μείνει με το “αν”

Μέχρι στιγμής στο Champions League, ο Ολυμπιακός έχει μείνει με τα what if. Τι θα γινόταν αν έβαζε γκολ κόντρα στην Πάφο, τι θα γινόταν αν δεν έμενα με δέκα κόντρα στην Μπάρτσα, τι θα γινόταν αν δεν δεχόταν το γκολ στο φινάλε του αγώνα με την PSV.

Με τη Ρεάλ είχε ένα ακόμη “αν”. Το πλασέ εκτός ισορροπίας του Ελ Κααμπί θα μπορούσε να καταλήξει στα δίχτυα και το βράδυ να ήταν αλλιώτικο. Όμως, αυτό δεν συνέβη και δεν μπορεί να αλλάξει κιόλας.

Πλέον υπάρχει μόνο το μέλλον, που στο Champions League είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Το νέο format της διοργάνωσης δίνει την ελπίδα της πρόκρισης ακόμη και μετά από συνεχόμενα στραβοπατήματα.

Ωστόσο, θα χρειαστεί τεράστια υπέρβαση και πιθανότατα ακόμη και το 3/3, για να έχει ελπίδες. Δεν θα πρέπει, προφανώς, να κοιτάζει μέχρι το 2026. Αρκεί να κυκλώσει το ματς στην Αστανά κόντρα στην Καϊράτ. Εκεί, παίζει “τελικό” και άλλο αποτέλεσμα πέρα από το διπλό δεν υπάρχει.

Η κλεψύδρα αδειάζει και τα τρίποντα είναι τα μόνα που μετράνε, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος. Πάντως, στα πέντε αυτά παιχνίδια έχει δείξει πως οι δύο βαθμοί είναι εξαιρετικά λίγοι για τέτοιες εμφανίσεις.