Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός AKTOR: Η κόκκινη αφάνα και ο κοντός που ψήλωσε

Ο Ολυμπιακός έριξε στο κανναβάτσο τον Παναθηναϊκό AKTOR και ο Βασίλης Σκουντής διατυπώνει κάμποσες παραλλαγές στο ίδιο θέμα.
Δεν ξέρω πόσο σοφότεροι έγιναν ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Εργκίν Αταμάν μετά το “πρώτο… αίμα” που (όπως συνηθίζουμε να λέμε και να γράφουμε για να προσδώσουμε ακόμη μεγαλύτερη δραματικότητα σε μια εκ προοιμίου δραματική υπόθεση) χύθηκε στο εφετινό μακρύ γαϊτανάκι των “αιωνίων αντιπάλων“.
Εμείς, όμως που δεν ζούμε εκ των έσω και εκ του σύνεγγυς την καθημερινότητα των δυο ομάδων και δεν είμαστε δα και παντογνώστες η δοκησίσοφοι για να ξέρουμε το ποιόν ενός εκάστου των παικτών, μπορούμε να καμωνόμαστε πως χθες το βράδυ στο Νέο Φάηρο ανακαλύψαμε την πυρίτιδα, την τυπογραφία και την Αμερική μαζί!
Όσο ζω, μαθαίνω…
Υπερβάλλω και συνάμα αστειεύομαι, αλλά πάλι θαρρώ πώς κάποια πράγματα (δεν τα ξέραμε και) τα μάθαμε, σε κάποια άλλα εμβαθύναμε και όσο περνούν οι ημέρες και οι αγώνες σε αυτή την πιο ζόρικη σεζόν όλων των εποχών, θα γινόμαστε σοφότεροι.
Ιδού λοιπόν μερικές σκέψεις που συνιστούν τις “Παραλλαγές σε ένα θέμα“, όπως ονομαζόταν μια εκπομπή που προβαλλόταν στην ΥΕΝΕΔ από το 1978 έως το 1981…
Ο Ντόρσεϊ στα χνάρια του… Τσόρτσιλ
Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ δεν είναι πλέι μέικερ, όπως ο Γουίνστον Τσόρτσιλ δεν ήταν λιοντάρι, αλλά, όπως έλεγε, «αφού μου ζήτησαν να βρυχηθώ θα το κάνω ευχαρίστως»!
Ο Κίναν Έβανς βρίσκεται διαρκώς στα πιτς, ο Τόμας Γουόκαπ βγήκε νοκ άουτ, έλειπε και ο Εβάν Φουρνιέ που επίσης μπορεί να μοιράσει την μπάλα και μ’ αυτά και μ’ εκείνα ο Ντόρσεϊ αναγκάσθηκε να κάνει την καρδιά του πέτρα!
Το μυαλό του διεθνούς γκαρντ βρίσκεται περισσότερο στην εκτέλεση και είναι δεινός σκόρερ, αλλά-όπως έδειξε και στην αρχή της προετοιμασίας της Εθνικής- έχει την ικανότητα να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του, μάλιστα από τη στιγμή που αναδύθηκε από την εσχατιά του πάγκου, αποδεικνύει επί σταθεράς βάσεως πόσο χρήσιμο, κρίσιμο και καταλυτικό ρόλο μπορεί να παίξει.
“Ο βασιλιάς των υψηλών ντο“
Η λήξη του αγώνα βρήκε τον λεγάμενο πιστωμένο με 16 πόντους, οκτώ ασίστ και κανένα λάθος, χώρια οι δυο εύστοχες βολές δικην σφραγίδας της νίκης, σε 37 λεπτά συμμετοχής με ό,τι αυτά συνεπάγονταν στην επικράτηση των Πειραιωτών.
Παρεμπιπτόντως-κι επειδή μου αρέσει και συνηθίζω να μπερδεύω τα πράγματα, σαν χθες το 1936 γεννήθηκε στη Μόντενα ο μέγιστος τενόρος Λουτσάνο Παβαρότι που αποκαλούνταν «Ο βασιλιάς των υψηλών ντο»…
Ήρθε κι έδεσε αυτή η σύμπτωση και να πώς ο Ντόρσεϊ συνεχίζει να βγάζει άριες σε υψηλούς τόνους!
Το… εμαγκεψάμην, η αφάνα και οι πεταλούδες του Γουόρντ
Αφάνα Νο 2, διότι εάν δεν ταιριάζανε και δεν θα συμπεθεριάζανε κιόλας: κύλησε λοιπόν ο τέντζερης του μαλλιού του Ντόρσεϊ και βρήκε το καπάκι της κώμης του Τάισον Γουόρντ…
Στην εποχή του κατακλυσμού από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και ενώ δεν κυριαρχούν οι γνώστες, αλλά οι γνωστοί (γιαλαντζί experts και influencers, τρομάρα τους!) ο πρώην παίκτης της Παρί δεν αποτέλεσε αυτό που λέμε “μεταγραφή αεροδρομίου“, αλλά κρύβε λόγια…
Μετά τον αγώνα με την Μπασκόνια, ο Γουόρντ είχε πει ότι «μέχρι να κάνω το πρώτο σουτ ένιωσα να φτερουγίζουν μέσα μου οι πεταλούδες», αλλά πλέον ξεψάρωσε και… εμαγκεψάμην: 12 πόντοι, πέντε ριμπάουντ, πέντε ασίστ και μια τάπα στο πρώτο από τα… 11.000 ντέρμπι αιωνίων (όπως είπε χαριτολογώντας ο ίδιος) δεν είναι και μικρό πράγμα..
Παρεμπιπτόντως ο υποστελεχωμένος από πόιντ γκαρντ Ολυμπιακός, χθες μοίρασε 23 ασίστ, αναδεικνύοντας σε σήμα κατατεθέν μια κολεκτιβιστική αγωνιστική κουλτούρα!
Οκτώ από δαύτες σέρβιρε ο Ντόρσεϊ, πέντε ο Γουόρντ, τέσσερις ο Λι και καμιά ο Νιλικίνα, ο οποίος ωστόσο ρέφαρε με το κρίσιμο καλάθι με το οποίο “έγραψε” το 88-84.
Ο Βεζένκοβ στα χνάρια του Ράτζα
Στην ακροτελεύτια φάση του πρώτου ημιχρόνου του πέμπτου τελικού της σεζόν 1998-1999, ένα τρίποντο του Ντίνο Ράτζα στη λήξη του με μπάσιμο από τη σέντρα, άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας και έγινε το πράσινο όχημα για το break και την κατάκτηση του τίτλου.
Χθες σε ένα déjà vu εκείνης της φάσης, έβαλε ένα σχεδόν ίδιο τρίποντο ο Σάσα Βεζένκοφ που μείωσε από το -12 (32-44) στο -5 (43-48) και έδωσε πνοή στον Ολυμπιακό που μέχρι εκείνη στιγμή τα έβλεπε όλα κωλυόμενα.
Στο τέλος της ημέρας ο Βεζένκοβ (όπως και ο Μιλουτίνοβ) δεν πέτυχε double-double, αλλά υπήρξε τέρας ποιότητος και οικονομίας, σκοράροντας 22 πόντους χωρίς να αστοχήσει σε κανένα δίποντο (9/9)!
Ο κοντός ψήλωσε και ξεσάλωσε
Στην αντίπερα όχθη τώρα: στον Παναθηναϊκό που είδε να τερματίζεται το σερί των τεσσάρων νικών του σε ντέρμπι της κανονικής περιόδου, ερήμην του Κέντρικ Ναν που απουσίασε απροσδόκητα και προς γενική κατάπληξη, μηδέ του Εργκίν Αταμάν εξαιρουμένου…
Ο Τι Τζέι Σορτς προέρχεται από δυο μαγικές σεζόν, αλλά έπεσε στην περίπτωση, που μάλιστα είναι διπλή: αφενός ο τραυματισμός που δεν τουλ επέτρεψε να βρεθεί από την αρχζή στην ίδια βάρκα με τους συμπαίκτες του και αφετέρου ότι αναγκαστικά λόγω των παγιωμένων συνθηκών της ομάδας θα βρίσκεται στη σκιά του Νν.
Χθες, ερήμην του Ναν, ο όνομα (Shorts) και πράμα (με μπόι μόλις 1.75μ.) κοντός ψήλωσε απότομα και ξεσάλωσε κιόλας!
Ο μικρός το δέμας Αμερικανός γκαρντ σκόραρε 19 πόντους (εκ των οποίων εννέα στην πρώτη περίοδο), κατέβασε πέντε ριμπάουντ, μοίρασε πέντε ασίστ, τιμώρησε σε αρκετές περιπτώσεις την άμυνα με αλλαγές στα σκριν που εφάρμοζε ο Ολυμπιακός και σε κάθε περίπτωση φανέρωσε το ποιόν του.
Εν τη απουσία του Ναν, ο Σορτς ξαναφόρεσε τον μανδύα της Παρί: αισθάνθηκε δηλαδή ότι είναι ο «Go-to Guy» της ομάδας, ο παίκτης που θα πάρει την μπάλα και μαζί τις μεγάλες αποφάσεις ως δημιουργός, ως εκτελεστής και ως εν δυνάμει ηγέτης.
Ο Μπράουν και ο… ρούκουνας
Προφανώς ο Σορτς αποκτήθηκε για να προσφέρει πολύ περισσότερα πράγματα από τον Λορέντζο Μπράουν, ο οποίος πέρυσι έπεσε στη δυσμένεια του Αταμάν και το ζητούμενο είναι πώς ο Τούρκος προπονητής προϊούσης της σεζόν θα παντρέψει και τους τέσσερις γκαρντ περιωπής που έχει την πολυτέλεια να διαθέτει (Ναν, Σορτς, Σλούκας, Γκραντ).
Σε κάθε περίπτωση –και επειδή κάποιοι βιάστηκαν να κρίνουν τον Σορτς από τις ομολογουμένως ισχνές πρώτες εμφανίσεις του, στην προκειμένη περίπτωση ισχύει αυτό που είχε πει πριν από 27 χρόνια ο (τότε προπονητής της ΑΕΚ) Γιώργος Καλαφατάκης για Ρούμπεν Πάτερσον.
Ούτε ο Σορτς είναι… ρούκουνας.
Η παροιμία του Ομπράντοβιτς και ο “Microwave” Τολιόπουλος
Συνέχεια εκ του προηγουμένου: το καλοκαίρι του 2008, όταν ο Παναθηναϊκός είχε μαζέψει της Παναγιάς τα μάτια και εκείνος ο Παναθηναϊκός θεωρείται από πολλούς η καλύτερη ομάδα της σύγχρονης ιστορίας) είχε ερωτηθεί πως θα τους κάνει ζάφτι όλους αυτούς και δη τους αστέρες που συνωστίζονταν στην περιφέρεια (Διαμαντίδης, Σπανούλης, Γιασικέβιτσους, Νίκολας, Χατζηβρέττας).
“Στο χωριό μου έχουμε μια παροιμία που λέει ότι ‘το κεφάλι το πονάνε τα λίγα και όχι τα πολλά’ απάντησε ο Ζοτς και το ίδιο θα ήθελε να αποδείξει και ο Αταμάν.
Τα πολλά έγιναν ίσως περισσότερα χθες με την εμφάνιση του Βασίλη Τολιόπουλου ο οποίος σε μια α λα Βίνι Τζόνσον εμφάνιση δικαιούται να υποκλέψει το παρατσούκλι του παλαίμαχου γκαρντ των Πίστονς: “Microwave scorer”.
Ζεστάθηκε για λίγο στον φούρνο μικροκυμάτων, ήξερε κιόλας το γήπεδο που για τέσσερα χρόνια αποτελούσε το σπιτικό του και εξερράγη, σκοράροντας εν ριπή οφθαλμού 14 πόντους, εκ των οποίων 11 μαζεμένους χωρίς να παρεμβληθεί χέρι αλλουνού!
Το να αποκτηθεί λογιζόμενος ως πέμπτος στην επετηρίδα των γκαρντ και να έχει αγωνισθεί σε δυο από τα πρώτα πέντε ματς της σεζόν ένας παίκτης ο οποίος πρωταγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στην Εθνική ομάδα, προφανώς συνιστά μπελά για τον Αταμάν, αλλά και πολυτέλεια για τους επτάκις πρωταθλητές Ευρώπης.
Η βραδεία καύση του Χουάντσο
Στην κατ’ αντιστοιχίαν της κόκκινης, πράσινη τριλογία του χθεσινού ντέρμπι θα προσέθετα τον Χουάντσο Ερνανγκόμεθ που απέδειξε ότι “το καλό πράγμα αργεί να γίνει“.
Ο Ισπανός φόργουορντ αποδεικνύει τι σημαίνει η… βραδεία καύση στον αθλητισμό: την πρώτη σεζόν χρειάσθηκε χρόνο για να εξοικειωθεί στο καινούργιο (και ξεχασμένο) ευρωπαϊκό οικοσύστημα, αλλά από την αρχή της περυσινής σεζόν παίζει χωρίς σταματημό στα… κόκκινα και στα όρια του double-double ασκώντας μεγάλη επίδραση και στις δυο άκρες του γηπέδου και έχει τα double-double για πρωινό.
ΥΓ: Αλλά από αυτά τα ξέραμε, άλλα τα υποψιαζόμαστε, άλλα μας καταλαμβάνουν εξαπίνης και στο τέλος της ημέρας όλα αποτελούν τροφή για σκέψη στο μεγάλο μπασκετικό φαγοπότι αυτή της σεζόν που ακόμα βρίσκεται στο πρώιμο στάδιο του μπουσουλήματος!