Ολυμπιακός: Παιχνίδι Final Four, Οκτώβριο μήνα

Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε μία τετράδα παιχνιδιών εντός έδρας φιλοξενώντας την ομάδα που δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τα τελευταία χρόνια. Φυσικά και την έχει νικήσει αρκετές φορές, έχει ηττηθεί κιόλας με αποκορύφωμα τον ημιτελικό στο Final 4 του Αμπου Ντάμπι.

Το rivalry (αντιπαλότητα) που έχει δημιουργηθεί με τη συγκεκριμένη ομάδα βασίζεται στο μεγάλο και σημαντικό αριθμό αγώνων που έχουν δώσει, τις ικανότητες, το ταλέντο, την αθλητικότητα, το physicality και την ένταση γενικά που παίζονται στα παιχνίδια τους.

Τέτοιο ακριβώς ματς είδαμε. Ο Ολυμπιακός ηττήθηκε φτάνοντας το παιχνίδι στα όριά του παρά το γεγονός πως αρκετοί πρωταγωνιστές δεν έπαιξαν με βάση τις δυνατότητές τους. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος πάντως οφείλω να αναγνωρίσω πως πλέον οι ερυθρόλευκοι ματσάρουν καλύτερα λόγω των καλοκαιρινών μεταγραφών τους (Χολ, Γουόρντ, Νιλικίνα).

Η ένταση με την οποία παίχτηκε χθες ο αγώνας θύμιζε αναμέτρηση για τα playoffs. Αυτό δε σημαίνει πως στα μεταξύ τους παιχνίδια που θα ακολουθήσουν (προσωπική μου άποψη μακάρι να παίξουν μόνο ένα ακόμη φέτος) θα υπάρχει φαβορί.

Ναι μεν νωρίς για τέτοιες αναμετρήσεις, αλλά από την άλλη παίρνεις μία γεύση για το τι θα ακολουθήσει τον Μάιο. Στον Ολυμπιακό θα αναγνωρίσουν ακόμη περισσότερο τις αδυναμίες που τους βγάζει η ομάδα του Σπανούλη και οφείλουν να παρουσιαστούν καλύτερα προετοιμασμένοι όταν και αν τους συναντήσουν μετά την regular season.

Η δοκιμασμένη συνταγή του Σπανούλη στον Βεζένκοβ

Ο Ελληνας τεχνικός της Μονακό άλλαξε το ροτέισον και έβγαλε από την αρχική πεντάδα τον Μίροτιτς για να ξεκινήσει ο Μπλόσονγκεϊμ. Στόχος ήταν ο περιορισμός του Βεζένκοβ κάτι το οποίο πέτυχε στο πρώτο διάστημα του ματς. Ο Βεζένκοβ πήρε την πρώτη του επίθεση μετά από 5:30 αγώνα.

Ο Ντιαλό μάρκαρε αποτελεσματικά τον Φουρνιέ και έτσι οι δύο σταρ του Ολυμπιακού έμοιαζαν αποκομμένοι από την επίθεση της ομάδας τους. Όταν ο Μίροτιτς πέρασε στο παρκέ, ο Βεζένκοβ τον βρήκε μπόσικο και κατάφερε να αποκτήσει ρυθμό και επαφή με το αντίπαλο καλάθι.

Γενικά το δίδυμο Ντιαλό – Μπλόσονγκεϊμ φρόντιζε να δυσκολεύει την επίθεση των ερυθρόλευκων. Όποτε ένας εκ των δύο ή και οι δύο κάθονταν στον πάγκο για ανάσες, η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού μεταμορφωνόταν προς το καλύτερο. Καλά ο Ντιαλό έκανε πάρτι και στη μπροστινή πλευρά του παρκέ.

Ερυθρόλευκη κυριαρχία στη θέση 5

Μιλουτίνοβ και Χολ έκαναν πολύ καλή δουλειά και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Ο καθένας φυσικά για τον ρόλο του. Ειδικά ο Σέρβος κυριάρχησε του Τάις σε επίθεση και άμυνα. Η μπάλα ακούμπησε αρκετά στα χέρια του, ειδικά στην τρίτη περίοδο.

Όταν ο Μιλουτίνοβ καθόταν στον πάγκο έμπαινε ο Αμερικανός και όχι απλά διατηρούσε την ποιότητα, αλλά αύξανε και την ένταση. Στο τέλος αρκετοί αναρωτήθηκαν γιατί δεν επέστρεψε ο Σέρβος στο παρκέ, αλλά για μένα ορθώς πήγε με τον Χολ ο Μπαρτζώκας.

Αφενός ήταν πολύ καλός σκοράροντας 8 πόντους στο κλείσιμο της αναμέτρησης και αφετέρου ο Σπανούλης είχε τον Χέιζ στο παρκέ με τον οποίο ταίριαζε καλύτερα. Επίσης ο Χολ λόγω των αθλητικών του προσόντων ήταν πιο αναγκαίος εκείνο το διάστημα.

Απολαυστικός Ντόρσεϊ

Η φετινή σεζόν έχει ξεκινήσει με τον Τάιλερ Ντόρσεϊ να κάνει σπουδαία πράγματα στο παρκέ. Οι στιγμές εγωισμού υπάρχουν ακόμη, αλλά σε περιορισμένο βαθμό σε σχέση με όσα μας είχε συνηθίσει. Αντιθέτως βγάζει μία ωριμότητα στο παρκέ.

Στο δεύτερο ημίχρονο λες και πάτησε τον διακόπτη και μεταμορφώθηκε. Σε αυτά τα 20 λεπτά σκόραρε 21 πόντους και έδωσε 3 ασίστ. Πήρε πολλές προσωπικές φάσεις, έπαιξε καλή άμυνα προσπαθώντας να σπάσει τα σκριν και πήρε ενέργεια από τη μανούρα που έγινε με τον Στραζέλ.

Σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, μετά από τέτοιες εντάσεις χαλούσε το μυαλό του και έκανε του κεφαλιού του. Φέτος είναι διαφορετικά και ειδικά χθες ήταν αυτός που κουβάλησε τον Ολυμπιακό και τον βοήθησε να διεκδικήσει τη νίκη σε ένα σουτ. Να μείνουμε όμως λίγο στην ένταση που έβαλε στην πίσω πλευρά του παρκέ.

Τέσσερα πράγματα που ξεχώρισα στο Ολυμπιακός – Μονακό

1. Όσο έπαιζε ο Γουόκαπ, ο Ολυμπιακός είχε τον έλεγχο του ρυθμού. Ο νατουραλιζέ διεθνής πρόσφερε μία ηρεμία και μία σιγουριά στην επίθεση και τη φημισμένη σκληράδα του στην άμυνα. Όταν πέρναγε ο Νιλικίνα στο παρκέ, ο ρυθμός χανόταν. Ειδικά στο τρίλεπτο που έπαιξε ο Γάλλος στην τρίτη περίοδο πήρε κακές αποφάσεις στην άμυνα και κυρίως έπαιξε κακή άμυνα στον Τζέιμς ο οποίος σεληνιάστηκε.
2. Ο Βεζένκοβ κουράστηκε στο τέλος. Ο Βούλγαρος φόργουορντ του Ολυμπιακού έμεινε στο παρκέ σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Ο Μπαρτζώκας το κάνει συχνά και τον επικροτούμε. Χθες όμως το ματς είχε τρομερή ένταση και στο τελευταίο πεντάλεπτο φάνηκε η κούραση του παίκτη. Δύο χαμένες βολές, μία άσχημη εκτέλεση και η απόφαση στο τέλος να πασάρει στον ελεύθερο Γουόρντ αντί να εκτελέσει ο ίδιος. Όλα αυτά θεωρώ πως ήταν αποτέλεσμα της κούρασης και μόνο.
3. Το σχήμα χωρίς point guard στο τελευταίο πεντάλεπτο. Με τον Γουόκαπ κουρασμένο και χωρίς δημιουργία λόγω της άμυνας της Μονακό, με τον Νιλικίνα να μη βοηθά, ο Μπαρτζώκας έριξε πεντάδα χωρίς play maker. Ήθελε απειλή στην επίθεσή του γιατί έχανε με 79-70. Σωστή σκέψη. Ο ίδιος είπε πως αποδείχτηκε λανθασμένη απόφαση. Εγώ είδα πως μείωσε και πήγε το παιχνίδι στο σουτ. Με προσωπικές φάσεις βέβαια.
4. Χωρίς επικοινωνία στην άμυνα. Ο Ολυμπιακός στο δεύτερο ημίχρονο του ματς με τη Μονακό δεν ανταποκρίθηκε αμυντικά. Παρά το γεγονός πως υπήρχε διάθεση να βάλουν το σώμα τους στη μάχη και να πάνε στην επαφή, πολλές φορές χανόντουσαν στις περιστροφές. Στα σκριν ενώ έπαιζαν άμυνα με αλλαγές, δεν μιλούσαν με αποτέλεσμα να μη γίνεται εν τέλει η αλλαγή και να σουτάρει μόνος του ο αντίπαλος. Επίσης δεν πήγαν καλά οι βοήθειες στην weak side αφού ο Ολυμπιακός δέχτηκε πολλούς πόντους από την αδύνατη πλευρά.

ΥΓ: Ο Φουρνιέ θα είναι αυτός που πρέπει όταν πρέπει. Ψάχνει να βρει ρυθμό. Δεν ξέρω αν τον ενοχλεί αυτό το πρόβλημα στην ποδοκνημική του, αλλά σίγουρα δεν πατάει καλά.

ΥΓ 2: Ένα πράγμα χρειάζεται ο Ολυμπιακός αυτή την περίοδο. Ηρεμία.