Ολυμπιακός: Νίκησε η ομάδα της οποίας οι παίκτες και ο προπονητής, πήραν τις σωστές κρίσιμες αποφάσεις

Ο Ολυμπιακός βγήκε νικητής στο πρώτο ντέρμπι της σεζόν με τον Παναθηναϊκό. Όλα τα μεταξύ τους παιχνίδια είναι σημαντικά απλά σίγουρα διαφοροποιείται το επίπεδο αυτής της σημασίας. Ενα ματς της κανονικής διάρκειας σημαίνει πολλά, αλλά όχι και περισσότερα από έναν τελικό πρωταθλήματος ή Κυπέλλου ή ακόμη κι ενός αγώνα για την regular season της EuroLeague.

Χθες λοιπόν ούτε ο Ολυμπιακός κατέκτησε κάτι σημαντικό πέραν ίσως ενός ψυχολογικού πλεονεκτήματος και μίας πολύτιμης ηρεμίας τις επόμενες μέρες. Ούτε ο Παναθηναϊκός καταστράφηκε με κάποιον τρόπο. Στις λεπτομέρειες κρίθηκε και στις κρίσιμες αποφάσεις που πήραν παίκτες και προπονητές. Άλλοι σωστές, άλλοι λάθος.

Επίσης οι απουσίες από τη χθεσινή αναμέτρηση ήταν τόσο σημαντικές που αποτελούν παγίδα αν θέλουμε να βγάλουμε κάποιο πιο ασφαλές συμπέρασμα. Σε πόσα παιχνίδια μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού θα λείψουν Φουρνιέ, Γουόκαπ, Ναν, Λεσόρ; Αναφέρω αυτούς γιατί για παράδειγμα ο Γκριγκόνις ήταν επιλογή Αταμάν και ο Εβανς δεν ξέρουμε σε τι κατάσταση θα βρεθεί στο μέλλον.

Ο ώριμος Ντόρσεϊ και ο πρωτάρης Γουόρντ

Ο Ολυμπιακός είχε τον Βεζένκοβ σε μία ακόμη υπέροχη βραδιά, αλλά είναι τόσο παικταράς που μας έχει συνηθίσει σε ανάλογη απόδοση και μερικές φορές την περνάμε στα ψιλά, χωρίς να πρέπει. Ο Σάσα ήταν καταλυτικός στη χθεσινή νίκη των ερυθρόλευκων ειδικά από το σημείο που έπαψε να βιάζεται και ύστερα.

Θα ήθελα όμως να σταθώ στους Ντόρσεϊ και Γουόρντ οι οποίοι έκαναν ματσάρα. Ο Ντόρσεϊ ανέκαθεν διέθετε το ένστικτο του σκόρερ. Αυτό που του έλειπε ήταν η αγωνιστική συνέπεια. Ομάδα που θέλει τον τίτλο στην EuroLeague δεν αντέχει να έχει ένα γκαρντ που να είναι καλός σε δύο ματς και σε 5 να είναι αρνητικός.

Ο Ντόρσεϊ ωρίμασε μέσα από ένα προσωπικό πρόβλημα το οποίο έλυσε το καλοκαίρι και φαίνεται πως έχει αλλάξει το σκεπτικό του. Ίσως και να είναι ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού μέχρι τώρα και πέραν του σκορ τον διακρίνει και αυτή η συνέπεια που αναζητούσε ο Μπαρτζώκας στο πρόσωπό του.

Βέβαια κόντρα στον Παναθηναϊκό το πήγε σε άλλο επίπεδο. Φυσικά δεν αναφέρομαι στους 16 πόντους, αλλά στις 8 ασίστ, στα μηδέν λάθη και στα 37 λεπτά που υποχρέωσε τον προπονητή του να τον αφήσει στο παρκέ. Οι αποφάσεις του Ντόρσεϊ στο δεύτερο ημίχρονο ήταν απολαυστικές. Ειδικά αυτές οι δύο που κατέληξαν σε καλάθι του Χολ από δικές του ασίστ. Φάσεις που πέρυσι δε σκεφτόταν καν να πασάρει σε συμπαίκτη του.

Μακάρι το χθεσινό ντέρμπι να πείσει τον ομογενή γκαρντ πόσο θα τον βοηθήσει να πασάρει. Επειδή είναι τρομερός σουτέρ, οι αντίπαλοι αντιμετωπίζουν το pick ‘n’ roll του με hedge out. Αν καταλάβει πως η μπάλα πρέπει να φεύγει αμέσως από τα χέρια του θα είναι τέλειο για όλους.

Ο Γουόρντ έκρινε εν πολλοίς το πρώτο του ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Αγωνίστηκε 30 λεπτά και πρόσφερε πολλά και στις δύο πλευρές του παρκέ. Στην άμυνα μπορεί να μαρκάρει από το 1 έως το 4 λόγω μεγέθους.

Στην επίθεση βρήκε ρυθμό με τον σωστό τρόπο. Αρχικά με 2/2 βολές, μετά με εύστοχο τρίποντο από ασίστ συμπαίκτη του και το νερό είχε μπει στο αυλάκι για αυτόν. Ο Μπαρτζώκας βέβαια είχε τρόπο να αναδείξει ακόμη περισσότερο τις ικανότητές του.

Σε αρκετές περιπτώσεις οι Πειραιώτες έτρεξαν ένα σύστημα το οποίο κατέληγε με τον Γουόρντ να παίρνει σκριν βρισκόμενος στην δεξιά πλευρά της επίθεσης. Αυτό του έδινε τον αγαπημένο του αριστερό διάδρομο για να φτάσει μέχρι το καλάθι, πληγώνοντας την άμυνα του Παναθηναϊκού αφού την έσπαγε από το κέντρο.

Η αλλαγή της άμυνας πάνω στον Σορτς

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως ο Σορτς μπορεί να παίξει μαζί με τον Ναν. Από χθες μου μπήκε μία μικρή αμφιβολία διότι ο πρώην γκαρντ της Παρί οργίασε βρίσκοντας χώρο και χρόνο. Με τον Ναν να παρακολουθεί από τον πάγκο.

Ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε το pick ‘n’ roll του Σορτς με αλλαγές στην άμυνα. Ο Αταμάν είχε δώσει εντολή να σημαδεύουν σε αυτή την αλλαγή τον Βεζένκοβ. Βέβαια ο Σορτς δεν είχε πρόβλημα γενικά με τους αντιπάλους που έβρισκε μπροστά του με εξαίρεση τον Γουόρντ.

Ο Μπαρτζώκας είναι προπονητής που επηρεάζει το παιχνίδι αρκετά κατά τη διάρκειά του και έτσι άλλαξε στο δεύτερο ημίχρονο. Τι έκανε; Εδωσε εντολή στον Βεζένκοβ να βγαίνει hedge out στον Σορτς (δηλαδή δυναμική έξοδος). Με αυτόν τον τρόπο έδιωχναν τη μπάλα γρήγορα από τα χέρια του και φυσικά του αφαιρούσαν και το ένας εναντίον ενός με τον ερυθρόλευκο φόργουορντ.

Κομβική αυτή η απόφαση του Μπαρτζώκα για την εξέλιξη της αναμέτρησης. Μάλιστα όταν ο Σορτς φάνηκε να βρίσκει λύση και τον Βεζένκοβ κάπως κουρασμένο, πήγε ξανά στην άμυνα με αλλαγές αφού και ο βραχύσωμος Αμερικανός είχε επίσης κουραστεί.

Όταν η μπάλα έφευγε από τα χέρια του Σορτς τότε ο προσωπικός του αντίπαλος έκλεινε αρκετά μέσα γιατί γνώριζε πως αν η μπάλα επέστρεφε στα χέρια του, δεν έχει την ικανότητα να σουτάρει από μακρινή απόσταση. Κι έτσι μίκραινε το γήπεδο για τους φιλοξενούμενους.

Η διαφορά μεταξύ Μπαρτζώκα και Αταμάν

Πέραν της αλλαγής του Μπαρτζώκα ως προς τον περιορισμό του Σορτς, είχε ένα εξαιρετικό βράδυ για μία ακόμη φορά. Μία διαφορά την οποία πρατήρησα μεταξύ των προπονητών ήταν ο τρόπος διαχείρισης των παικτών τους.

Τι θέλω να πω; Ο Μπαρτζώκας την πεντάδα που είχε ρυθμό ή που πάλευε να βρει ρυθμό την άφηνε μέσα στο παρκέ. Δεν την άλλαζε.

Ο Αταμάν από την άλλη έκανε πάρα πολλές και πολύ συχνές αλλαγές. Ο Μήτογλου σκόραρε 7 πόντους νωρίς, τον κάνει αλλαγή μετά από καλάθι που έβαλε. Τον υπέροχο Τολιόπουλο, παρομοίως. Γενικά ο Τούρκος κόουτς όταν ένας παίκτης αστοχούσε σε μία προσπάθεια τον τραβούσε στον πάγκο.

Νομίζω με αυτόν τον τρόπο εμπόδισε την ομάδα του να βρει ρυθμό και μερικοί παίκτες δεν κατάφεραν να προσφέρουν τίποτα αφού μπαινόβγαιναν σε σύντομα χρονικά διαστήματα. Ο Αταμάν προσπαθούσε προφανώς να πετύχει μία καλή χημεία, αλλά δε βοήθησε προς αυτή την κατεύθυνση.

Πέντε πράγματα που ξεχώρισα στο Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός

1. Η κακή απόφαση του Σορτς στο φινάλε του ημιχρόνου. Ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά με 40-48, είχε τη μπάλα μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου. Ο Σορτς σούταρε ένα ακατανόητο τρίποντο αφήνοντας 7 δευτερόλεπτα στον Ολυμπιακό και ο Βεζένκοβ ευστόχησε για το 43-48.Με την εικόνα των δύο ομάδων του πρώτου ημιχρόνου η διαφορά τον 5 πόντων αδικούσε τους πράσινους και βόλευε τους κόκκινους. Μία εξήγηση για την κακή απόφαση του Σορτς ίσως είναι το γεγονός πως ο Ολυμπιακός είχε φάουλ να δώσει και πίστεψε πως θα του γινόταν.
2. Τα φάουλ του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο. Οι γηπεδούχοι στα πρώτα 18:32 του ματς είχαν κάνει μόλις 6 φάουλ και είχαν δεχτεί 46 πόντους. Δεν χρειάζεται να αναφέρω κάτι περισσότερο.
3. Δε φάνηκε το κενό στη θέση 1. Ο Νιλικίνα έχει μία εβδομάδα μαζί με την ομάδα και ξεκίνησε παίρνοντας 4 σουτ και έχοντας μηδέν ασίστ. Νομίζω δεν έδωσε καμία σε όλο το ματς. Μου φάνηκε πάλι να θέλει πρώτα να σκοράρει και μετά να πασάρει. Τσιμπάει στην απόσταση που του δίνει ο αντίπαλός του ο οποίος γνωρίζει την αδυναμία του στο σουτ. Βέβαια έχει βάλει καλαθάρα στο τέλος, αλλά με ντράιβ.Ο Λι που δεν είναι point guard αλλά μέχρι να κάνει αυτά τα δύο ακατανόητα τρίποντα λίγο πριν το τέλος του ματς, ήταν πολύ καλός. Πίεσε τη μπάλα και στη μπροστινή πλευρά του γηπέδου ήταν πιο αποφασιστικός με 6 πόντους στα τελευταία 12 λεπτά του παιχνιδιού.
4. Ο Ολυμπιακός πλησίασε στο καλάθι στο δεύτερο ημίχρονο. Οι παίκτες του Μπαρτζώκα στο πρώτο 20άλεπτο είχαν εκτελέσει 18 τρίποντα και 15 δίποντα. Στο δεύτερο ημίχρονο εκτέλεσαν 9 τρίποντα και 22 δίποντα. Άλλαξε εντελώς η φιλοσοφία με τη μπάλα να ακουμπάει περισσότερο στη ρακέτα είτε από ψηλό είτε από κοντό παίκτη.
5. Τα τρίποντα του Παναθηναϊκού. Οι πράσινοι χάρη κυρίως στον Τολιόπουλο πήγαν στα αποδυτήρια με 7/15 τρίποντα. Στο δεύτερο ημίχρονο σούταραν 2/14. Και η άμυνα του Ολυμπιακού επηρέασε το ποσοστό τους, αλλά γενικά έδειξαν μία αχρείαστη επιμονή. Βέβαια σε ποιον να ακουμπήσουν τη μπάλα; Στον Χολμς ή τον Γιούρτσεβεν; Ο Παναθηναϊκός έχει τεράστιο πρόβλημα στη θέση 5.

ΥΓ: Τέσσερα ματς σε 7 μέρες ο Ολυμπιακός με ένα ταξίδι. Εφυγαν Ντουμπάι και Παναθηναϊκός και ακολουθούν Εφές και Μακάμπι. Λογικά θα παίξει ο Φουρνιέ και ίσως δούμε και κάποιον ακόμη.