Ολυμπιακός: Η αξία της προπόνησης και το κόκκινο τείχος της αθλητικότητας
Ο Κωνσταντίνος Μελάγιες σχολιάζει το επιβλητικό πέρασμα του Ολυμπιακού από το Μόναχο και εξηγεί τους λόγους που έκαναν τη βραδιά εύκολη για τους ερυθρόλευκους.
Μπορεί η εβδομάδα που ολοκληρώνεται να μην είχε διπλή ευρωπαϊκή αγωνιστική υποχρέωση για τον Ολυμπιακό, αλλά ήταν αρκετά έντονη. Οι συζητήσεις που έγιναν με τους εκπροσώπους των Μπάτλερ και Ντίνγουιντι σήκωσαν θόρυβο, ωστόσο οι Πειραιώτες ανταποκρίθηκαν περίφημα. Έμειναν συγκεντρωμένοι στο αγωνιστικό κομμάτι, άφησαν στους διοικούντες τις όποιες δραστηριότητες περί προσθήκης και πήραν ένα κυριαρχικό διπλό στο Μόναχο.
Σίγουρα η Μπάγερν εμφάνισε πολλά και σημαντικά προβλήματα στις θέσεις 1 και 5, σε βαθμό που να μην μπορεί να κάνει μεγάλο κακό στους ερυθρόλευκους, αλλά δε θέλει και πολύ να πέσεις στην παγίδα και να παρουσιαστείς χαλαρός και ζαμάν φου. Ο Ολυμπιακός ήταν πολύ σοβαρός, πολύ συγκεντρωμένος για μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού και πολύ συμπαγής όπως αγαπάει ο Μπαρτζώκας.
Για την εικόνα του Ολυμπιακού όμως έπαιξαν ρόλο και οι προπονήσεις των προηγούμενων ημερών. Μετά τον Πανιώνιο υπήρξε ένα ρεπό και τρεις πολύ καλές προπονήσεις. Σε μία εποχή με διαδοχικά ματς και ταξίδια, η προπόνηση αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Μόλις βρήκαν ένα καλό τριήμερο, ιδού τα αποτελέσματα.
Και για να γίνει πιο κατανοητό δείτε τι συνέβη στον Παναθηναϊκό ο οποίος στο ίδιο διάστημα δεν μπόρεσε να προπονηθεί καλά όπως τόνισε ο Αταμάν κατά την αναχώρηση των πράσινων και παρουσιάστηκε κακός στην Μπολόνια. Η προπόνηση έχει αποκτήσει τεράστια αξία στις μέρες μας. Και η υγεία φυσικά.
Η αθλητικότητα σε όλο της το αμυντικό μεγαλείο
Οι ερυθρόλευκοι φημίζονται για την καλή τους άμυνα, ωστόσο για δεύτερη φορά φέτος η ταυτόχρονη παρουσία στο παρκέ Νιλικίνα, Γουόρντ και Χολ μας σύστησε ένα κανονικό κόκκινο τείχος. Η αλήθεια είναι πως το βιώσαμε στο ματς με τον Πανιώνιο, αλλά η τεράστια διαφορά δυναμικότητας που χώριζε τις ομάδες, εμπόδισε το όποιο σοβαρό συμπέρασμα.
Ήρθε όμως η δεύτερη περίοδος του αγώνα με την Μπάγερν και έγινε κατανοητό. Οι τρεις νεοφερμένοι στην ομάδα έχουν βασικό χαρακτηριστικό την αθλητικότητα. Την ξεδίπλωσαν στο πίσω μέρος του παρκέ και στην κυριολεξία έκρυψαν το καλάθι για τους γηπεδούχους.
Σε ένα παρόμοιο σχήμα με Γουόκαπ αντί Νιλικίνα, φαντάζομαι πως το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο. Αλλαγές σε όλα τα σκριν, ανοιχτά χέρια για να εξοστρακίζεται η μπάλα στις πάσες των αντιπάλων (deflections), κλεψίματα, αμυντικά ριμπάουντ. Τα πάντα όλα.
Ο Ολυμπιακός ήταν εκπληκτικός στα μετόπισθεν, τελειώνοντας με 12 κλεψίματα και 10 λάθη. Ο Χολ συνέχισε την ανοδική του πορεία και στα 20 λεπτά που έπαιξε κατάφερε να προσφέρει 11 πόντους, 8 ριμπάουντ και εντυπωσιακές άμυνες ψηλά. Η παρουσία του Αμερικανού ήταν άκρως ενθαρρυντική και ουσιαστική φυσικά γιατί έδωσε ανάσες στον Μιλουτίνοβ χωρίς να μειωθεί η ποιότητα στο παρκέ.
Ο Βεζένκοβ χάρηκε περισσότερο από όλους για την επιστροφή του Γουόκαπ
Η παρουσία του Γουόκαπ στον Ολυμπιακό είναι ικανή να μεταμορφώσει την παρουσία όλων προς το καλύτερο. Ακόμη και αν δεν σκοράρει είναι τόσες οι δουλειές που κάνει. Πιο χαρούμενος από όλους με την επιστροφή του Γουόκαπ στη δράση πρέπει να είναι ο Βεζένκοβ. Οι δυο τους μετά από τόσο καιρό συνεργάζονται ιδανικά.
Βασικά ο νατουραλιζέ γκαρντ ξέρει πότε και που να πασάρει τη μπάλα στον Βεζένκοβ κάτι το οποίο ακόμη δε μπορεί να συμβεί με τον Νιλικίνα και φυσικά με τον Λι. Είναι σημαντικό για έναν σκόρερ να υποδέχεται τη μπάλα στο σωστό timing και ακριβώς εκεί που θέλει να την πιάσει. Ειδικά για τον Βεζένκοβ ο οποίος κινείται εκπληκτικά χωρίς τη μπάλα στα χέρια.
Με ένταση και υπομονή στην επίθεση
Ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλά. Ανέφερα και πριν για τη σοβαρότητα και τον βαθμό συγκέντρωσης, όμως έπαιξε και μπάσκετ. Καλό μπάσκετ. Οι παίκτες έβγαλαν ένταση στο παρκέ και ο Μπαρτζώκας έκανε εκπληκτική διαχείριση και στους χρόνους και στις πεντάδες.
Ουσιαστικά επέλεξε δύο ομάδες τις οποίες ανακάτευε σπάνια. Η αρχική με Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, Γουόρντ, Βεζένκοβ και Μιλουτίνοb. Η επόμενη με Νιλικίνα (έκανε γρήγορα φάουλ), Φουρνιέ, ΜακΚίσικ, Πίτερς και Χολ. Αυτή η ισορροπία βοήθησε την ομάδα να αποδώσει το καλύτερο δυνατό μπάσκετ για την εποχή.
Η Μπάγερν και φέτος φημίζεται για την καλή της λειτουργία στην πίσω πλευρά του γηπέδου. Για τις πολλές και συχνές αλλαγές κατά τη διάρκεια του ματς που κάνει ο Χέρμπερτ στις διάφορες άμυνες που χρησιμοποιεί. Πίσω είναι καλή ομάδα, αλλά ο Ολυμπιακός πέραν της έντασης είχε και υπομονή στην επίθεσή του.
ΥΓ: Ο Γουόρντ είναι ίσως ο κορυφαίος παίκτης της ομάδας αυτό το διάστημα. Κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ, βγάζει ενέργεια, χρησιμοποιεί τα χέρια του στην άμυνα, τρέχει το γήπεδο, σκοράρει, παίρνει ριμπάουντ, παίζει με αυτοπεποίθηση. Τα κάνει όλα. Μου θυμίζει τον Παπανικολάου πριν μία πενταετία και αναφέρομαι κυρίως ως προς την αθλητικότητα και την ένταση γιατί ακόμη και στα 35 του ο αρχηγός τα κάνει όλα, αλλά σε μικρότερη διάρκεια.
ΥΓ2: Πρώτη πεντάδα εναντίον δεύτερης πεντάδας. Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, Γουόρντ, Βεζένκοβ, Μιλουτίνοβ εναντίον Νιλικίνα, Φουρνιέ, ΜακΚίσικ (Παπανικολάου), Πίτερς, Χολ. Ποιος θα νικούσε;
ΥΓ3: Για τον Ολυμπιακό ακολουθεί ένα σερί τεσσάρων εντός έδρας αγώνων. Δεν έχει ούτε ένα ταξίδι. Μονακό, Χάποελ, Παρτίζαν και Ζαλγκίρις. Με 3-1 σε αυτό το εύρος αγώνων θα είναι αρκετά καλά φτάνοντας στο μαξιλαράκι της 10ης αγωνιστικής με ρεκόρ 7-3.