Ολυμπιακός: Γιατί είναι Μόρις και σου πάει

Καλώς τον κι ας άργησε. Το “άργησε” βέβαια είναι υποκειμενικός χρονικός προσδιορισμός. Μπορεί για ορισμένους να είναι καθυστερημένη η προσθήκη του point guard που έβγαζε μάτια πως χρειαζόταν ο Ολυμπιακός, αλλά μπορεί για τους ερυθρόλευκους να ήρθε την κατάλληλη στιγμή.

Το timing στις μεταγραφές αποτελεί βασικό στοιχείο όπως έχω αναφέρει πολλάκις και στην περίπτωση του Μόντε Μόρις ισχύει απόλυτα. Ο Ολυμπιακός ασχολήθηκε αρκετά με την περίπτωσή του τον Σεπτέμβριο, αλλά ο παίκτης επέμενε να μείνει στο NBA. Πριν 3-4 μέρες είδε κι απόειδε ενημερώνοντας τον ατζέντη του να δει την προοπτική της Ευρώπης.

Ο Μπαρτζώκας και οι Αγγελόπουλοι μαζί με όλο το σχετικό επιτελείο σε αυτές τις περιπτώσεις, ήταν πανέτοιμοι και το deal έκλεισε με συνοπτικές διαδικασίες. Παρακάτω θα αναλύσω στον βαθμό που μου επιτρέπουν οι γνώσεις μου τα χαρακτηριστικά του παίκτη, ωστόσο θέλω να ξεκινήσω με μία άλλη σκέψη.

Ο Ολυμπιακός το καλοκαίρι έχτισε ένα ρόστερ με δύο point guard (Γουόκαπ, Έβανς). Ανεξαρτήτως των θεμάτων υγείας και των ερωτηματικών που κουβαλούσαν ο αριθμός 2 ποσοτικά είναι μικρός. Ο Μπαρτζώκας πρόσθεσε τον Νιλικίνα και τους έκανε 3. Ο τραυματισμός του Έβανς μείωσε και πάλι ποσοτικά τις λύσεις και έτσι δημιουργήθηκε η ανάγκη για νέα προσθήκη point guard και φτάσανε στον Μόρις.

Στον Ολυμπιακό θεωρούσαν κομβική την προσθήκη που θα έκαναν στην περιφέρεια και για αυτό το λόγο ήθελαν να είναι πολύ προσεκτικοί. Ναι μεν υπήρχε μεγάλη ανάγκη για απόκτηση point guard, αλλά ευτυχώς στην ομάδα δεν έχουν μάθει να λειτουργούν βιαστικά υπό συνθήκες πίεσης.

Το κλειδί είναι το κίνητρο του Μόρις

Στα δικά μου μάτια η απόδοση του Μόντε Μόρις θα κρίνει σε σημαντικό βαθμό τη φετινή χρονιά του Ολυμπιακού στην Euroleague. Ο Μπαρτζώκας βρήκε τον παίκτη που ταιριάζει με την ομάδα του, αλλά κυρίως τον παίκτη για το επίπεδο των φετινών απαιτήσεων που υπάρχουν στο λιμάνι.

Αν ο Αμερικανός μπορεί να προσφέρει στους Πειραιώτες αυτές τις λεπτομέρειες που τους λείπουν τα τελευταία χρόνια Απρίλιο και (περισσότερο) Μάιο, θα αυξηθούν οι πιθανότητες κατάκτησης του ιερού δισκοπότηρου στην έδρα του αιώνιου αντιπάλου του.

Οι ικανότητες του Μόρις υπάρχουν. Θα τις βγάλει; Ο χρόνος θα μας απαντήσει. Η βασικότερη αμφιβολία μου είναι το κίνητρο με το οποίο έρχεται στον Ολυμπιακό και στην Ευρώπη.

Ερχεται για να διατηρήσει ρυθμό και να δοκιμάσει το επόμενο καλοκαίρι ξανά στο NBA; Έρχεται για να βγάλει εύκολα χρήματα; Έρχεται με σκοπό να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού του και να μεταμορφωθεί σε έναν ακαλούπωτο γκαρντ που θέλει να κάνει νούμερα για να τραβήξει την προσοχή των ομάδων του NBA;

Η καριέρα του στο ΝΒΑ βρίσκεται σε πτώση. Για ποιο λόγο; Προσέχει το σώμα του ή το έχει σβήσει και έρχεται για ένσημα;

Το προφίλ του Μόντε Μόρις

Ο Μόντε Μόρις είναι κανονικός μπασκετμπολίστας. Δεν είναι αθλητής που παίζει μπάσκετ. Αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Δεν είναι σκόρερ, αλλά ο αντίπαλος σέβεται και υπολογίζει τις επιθετικές του ικανότητες. Δε θα τον αφήσει μόνο του. Δε θα τον προκαλέσει μαρκάροντας τον στα δύο μέτρα απόσταση και φυσικά θα σκεφτεί έντονα να αντιμετωπίσει το pick ‘n’ roll του με under.

Προσοχή, προσοχή που ξεκινούσαν παλιά και διάφορες αναγγελίες. Ο Μόρις διαθέτει ένα απόλυτα συνεπές σουτ μέσης και μακρινής απόστασης. Δεν είναι όμως σουτέρ. Δεν θα βγει από σκριν μακριά από τη μπάλα και θα εκτελέσει. Έχει όμως συνεπέστατο στατικό σουτ σε catch and shoot καταστάσεις όπως επίσης και συνεπέστατο σουτ μετά από ντρίμπλα.

Είναι μόνο point guard, δεν είναι ασσόδυο. Παίζει καλά το pick ‘n’ roll παίρνοντας σωστές αποφάσεις τις περισσότερες φορές. Είτε η επιλογή του είναι το δικό του σουτ είτε η πάσα σε συμπαίκτη του. Γενικά ο Ντόντα Χολ θα πρέπει να είναι χαρούμενος με την προσθήκη του Μόρις.

Επιθετικά μπορεί να προσφέρει πολλά στο transition. Ψάχνει τον αιφνιδιασμό, του αρέσει να τρέχει με τη μπάλα και να ολοκληρώνει μόνος του τη φάση. Δεν θα διστάσει να πάει στην επαφή ψηλά στο καλάθι ακόμη και με μεγαλύτερα κορμιά.

Για το σουτ μέσης και μακρινής απόστασης το αναλύσαμε πιο πάνω. Δεν είναι killer, αλλά ο αντίπαλος δεν τολμά να τον αφήσει ελεύθερο όπως για παράδειγμα τους Γουόκαπ και Νιλικίνα. Αφού ανέφερα αυτούς τους δύο, να τονίσω πως ο Μόρις μοιάζει με ιδανική επιλογή διότι διαθέτει διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Γουόκαπ και Νιλικίνα είναι πολύ καλύτεροι στην πίσω πλευρά του γηπέδου, αλλά και η αντίπαλη άμυνα τους προκαλεί να σουτάρουν από μέση και μακρινή απόσταση. Επίσης διαθέτουν μεγαλύτερο μέγεθος.

Ο Μόρις δεν έχει μέγεθος, δεν είναι δυνατός και δε φημίζεται για τις αμυντικές του επιδόσεις αν και οι μικρότερες διαστάσεις των ευρωπαϊκών γηπέδων ίσως κρύψουν λίγο τη σχετική αδυναμία. Δεν διαθέτει κάθετο παιχνίδι, τουλάχιστον στο βαθμό που να αποτελεί όπλο στο οποίο να ποντάρει ο τρόπος της επιθετικής λειτουργίας των ερυθρόλευκων.

Καλός παίκτης που συμπληρώνει ό,τι έλειπε

Συμπερασματικά. Η προσωπική μου άποψη είναι πως ο Ολυμπιακός απέκτησε έναν καλό παίκτη με στοιχεία που έλειπαν από το παιχνίδι του. Εναν point guard που θα μπορεί να κατευθύνει την επίθεση της ομάδας του υπό συνθήκες πίεσης με σωστό τρόπο. Απέκτησε έναν παίκτη που δεν κάνει λάθη και που είναι εξαιρετικός χειριστής της μπάλας όταν ο αντίπαλος θα τον πιέζει.

Δεν είναι σκόρερ, αλλά ο Ολυμπιακός δεν είχε ανάγκη τέτοιον. Για αυτή τη δουλειά υπάρχουν οι Βεζένκοβ, Φουρνιέ και Ντόρσεϊ, ωστόσο σίγουρα προστέθηκε ένας ακόμη πόλος του οποίου τις επιθετικές αρετές θα σέβεται ο αντίπαλος και δε θα τον προκαλεί αφήνοντάς τον εντελώς ελεύθερο.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός εξετάζει και την αγορά των ψηλών. Ψάχνει σέντερ, για να έρχεται πίσω από τον Μιλουτίνοβ και να μοιράζεται τη θέση του δεύτερου ψηλού με τον Χολ. Προφανώς με σκοπό την κατάκτηση της Euroleague.