Ολυμπιακός: Έχασε με τον τρόπο που του αρέσει να κερδίζει

Το πρωί που ξύπνησα άνοιξα το παράθυρο με αγωνία να δω αν είχαν μπει τίποτα κατακτητές στην πόλη. Η γκρίνια και ο μηδενισμός που επικράτησε μετά την ήττα του Ολυμπιακού στη Μαδρίτη (το τονίζω, στη Μαδρίτη) θύμιζε Μάρτιο. Λες και απαγορεύεται να χάσει κάποια ομάδα τη 2η μόλις αγωνιστική. Λες και θα πήγαινε αήττητος ο Ολυμπιακός με 38 νίκες σε ισάριθμα ματς. Το βασίλειο της υπερβολής που λέει και ο Θέμης.

Ο Οκτώβριος είναι μήνας προσαρμογής για τις ομάδες της Euroleague όπως ανέφερα και μετά τη νίκη επί της Μπασκόνια. Οι ομάδες θέλουν περισσότερο να βελτιώνονται παρά να νικάνε στην επόμενη 6άδα αγώνων. Εντάξει μπορεί να υπερβάλλω, αλλά φέτος θα κάνουν όλες πολλές ήττες οπότε δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.

Για τον Μπαρτζώκα ακόμη κι αν επέστρεφε με το 2/2 από το ταξίδι στην Ισπανία, πάλι τα ίδια πράγματα θα ήθελε να βελτιώσουν οι παίκτες του. Δεν αλλάζει τίποτα. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ καλή ομάδα με ορισμένες αδυναμίες. Αυτό το ξέραμε και δεν το μάθαμε χθες βράδυ επειδή τον νίκησε η Ρεάλ.

Οι μεγάλες διαφορές από ημίχρονο σε ημίχρονο

Δεν ανακαλύπτω την Αμερική όταν αναφέρω ως βασική αιτία για το αποτέλεσμα την αστοχία στο δεύτερο ημίχρονο. Τα χαμένα τρίποντα και οι κακές επιλογές δεν είναι όμως ο μοναδικός λόγος.

Ας ξεκινήσω όμως με το προφανές. Ο Ολυμπιακός ξεκίνησε με 7/7 σουτ πίσω από τα 6.75. Εκτός λογικής σίγουρα. Έκλεισε το ημίχρονο με 8/14. Όταν σουτάρει μία ομάδα με 57.1% είναι μικρή η διαφορά των 6 πόντων με την οποία πήγε στα αποδυτήρια.

Στο δεύτερο ημίχρονο ακολούθησαν χειρότερα και δεν αναφέρομαι στο ποσοστό. Το άσχημο ήταν οι επιλογές. Ο Βεζένκοβ σούταρε χωρίς την παραμικρή ισορροπία, ο Ντόρσεϊ από τα 9 μέτρα με αρκετό χρόνο στην επίθεση. Γενικά οι επιλογές ήταν αδιανόητα κακές και φυσικά εκτός από εκνευρισμό δημιούργησαν και πρόβλημα στην άμυνα.

Οι Πειραιώτες είχαν 0/13 τρίποντα στο δεύτερο ημίχρονο. Εκνευρίστηκαν από την επιθετική άμυνα της Ρεάλ και ουσιαστικά ηττήθηκαν με τον τρόπο που θέλουν να νικάνε. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, τι αρέσει στον Ολυμπιακό; Δυνατή άμυνα να αποδιοργανώνει τον αντίπαλο και να τoν υποχρεώνει σε ντρίμπλες αντί για πάσες.

Αυτό ακριβώς έκανε η Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι “έδειραν” τους Πειραιώτες. Αυτοί έκαναν πίσω στο μπασκετικό ξύλο των γηπεδούχων και ξαφνικά σταμάτησαν να κυκλοφορούν τη μπάλα και τα γκαρντ αναλώθηκαν σε αμέτρητες άσκοπες συνήθως, ντρίμπλες.

Η δεύτερη αιτία της μεταμόρφωσης στον τρόπο παιχνιδιού του Ολυμπιακού ήταν οι πόντοι στον αιφνιδιασμό. Μπορεί κάποτε το ισπανικό μπάσκετ να το χαρακτήριζε η ταχύτητα, αλλά η Ρεάλ τα τελευταία χρόνια δεν το υποστηρίζει αυτό. Και ο Ολυμπιακός το γνώριζε και το εκμεταλλεύτηκε όσο περισσότερο μπορούσε.

Οι Μαδριλένοι φημίζονται για το κακό αμυντικό τρανζίσιον (δηλ. μετάβαση από την επίθεση στην άμυνα) και οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να βρουν πολλές λύσεις με αυτόν τον τρόπο. Η εντολή του Μπαρτζώκα να κυνηγήσουν οι παίκτες του καλάθι στα πρώτα 6-7 δευτερόλεπτα, έγινε πράξη. Ο Ολυμπιακός πήρε πολλούς πόντους στον αιφνιδιασμό με τον Γουόρντ να προσφέρει πολλά στο συγκεκριμένο κομμάτι.

Στο δεύτερο ημίχρονο όμως η κούραση επηρέασε αρκετά τους παίκτες του Μπαρτζώκα και πήγαν κυρίως σε καταστάσεις σετ επίθεσης. Λογικό για μένα. Η Euroleague ξεκίνησε με διαβολοβδομάδα και καμία από τις 20 ομάδες δε μπορεί να παίξει δύο απαιτητικά σε ένταση και ενέργεια παιχνίδια μέσα σε 48 ή 62 ώρες.

Η άμυνα “καθρέφτης” στον Βεζένκοβ

Το έκανε πρώτος ο Ιτούδης με τη Φενέρμπαχτσε όταν έβαζε τον Χέιζ Ντέιβις να κυνηγά σε όλο το γήπεδο τον Βεζένκοβ χωρίς να τον απασχολούν βοήθειες, περιστροφές και weak side άμυνα.

Το έκανε ο Σπανούλης στον ημιτελικό του Αμπου Ντάμπι με τον Μπλόσονγκεϊμ και το έκανε ο Σκαριόλο χθες με τους Λάιλς και Οκέκε. Οι δύο φόργουορντ της Ρεάλ κυνηγούσαν τον Βεζένκοβ, βρίσκονταν μόνιμα μπροστά του και κολλημένοι πάνω του σε μία άμυνα που ονομάζεται καθρέφτης.

Στο πρώτο ημίχρονο ειδικά με αντίπαλο τον Οκέκε ο Βούλγαρος φόργουορντ βρήκε λύσεις χάρη στην οξυδέρκειά του, αλλά στο δεύτερο δεν βρήκε. Εκνευρίστηκε λίγο κάτι το οποίο τον οδήγησε σε βιαστικές επιλογές χωρίς καμία ισορροπία στα πόδια του.

Ο Βεζένκοβ μου έδωσε την εντύπωση σε 3-4 περιπτώσεις στο δεύτερο ημίχρονο πως είχε αποφασίσει να σουτάρει ό,τι κι αν γινόταν, μόλις έπαιρνε τη μπάλα. Αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο και το κάνουν όλοι οι σουτέρ του κόσμου όταν τα πράγματα δεν τους πάνε καλά και αναζητούν ρυθμό.

Ο Μπαρτζώκας και ο Βεζένκοβ θα πρέπει να βρουν λύσεις σε αυτή την αντιμετώπιση διότι δεδομένα θα τη βρουν απέναντί τους πολλές ακόμη φορές και οφείλουν να είναι έτοιμοι. Και στις λύσεις αυτές πρέπει να συμμετέχουν και οι συμπαίκτες του Σάσα. Δεν είναι μόνο δική του δουλειά να απελευθερωθεί από ένα τέτοιο μαρκάρισμα. Η κίνηση των άλλων τεσσάρων συμπαικτών του πρέπει να τον βοηθήσει.

Τέσσερα πράγματα που ξεχώρισα στο Ρεάλ – Ολυμπιακός

1. Πέντε καλάθια σε 20 λεπτά. Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ευστόχησε μόλις 5 φορές σε σουτ εντός παιδίας. Τέσσερα δίποντα ο Μιλουτίνοβ και ένα ο Φουρνιέ. Και 0/13 τρίποντα.
2. Τρεις βολές. Σε κάθε ματς οι ερυθρόλευκοι δίνουν τουλάχιστον μία φορά 3 βολές σε φάουλ που κάνουν σε αντίπαλο που σουτάρει τρίποντο.
3. Η μοναξιά του Μιλουτίνοβ. Ο Σέρβος έβγαλε κούραση και δε βρήκε συμπαράσταση από τον Χολ ενώ βρήκε ελάχιστη από τον Αντετοκούνμπο. Εχασε 5 φορές τη μπάλα μέσα από τα χέρια του μετά από ριμπάουντ και αυτό οφείλεται ξεκάθαρα στην κόπωση.
4. Κακή νοοτροπία στο φινάλε. Δεν έχω το παραμικρό πρόβλημα με τις ήττες. Θα γίνουν πολλές. Αυτό που ενόχλησε και τον Μπαρτζώκα ήταν το τελευταίο λεπτό. Ματς που ήταν στους 5 πόντους έληξε με 12 γιατί στα τελευταία 90 δευτερόλεπτα το παράτησαν. Χωρίς κανένα λόγο.

ΥΓ: Ο Κώστας Παπανικολάου μετρά 748 συμμετοχές με τη φανέλα μίας εκ των κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Τρομακτικό νούμερο και μπράβο του.

Για μένα ο “Παπ” είναι από τους σημαντικότερους Ελληνες αθλητές της εποχής μας. Ο μικρότερος λόγος είναι το μπάσκετ που παίζει. Ο μεγάλος είναι η αφοσίωσή του και ο μεγαλύτερος η ανθρωπιά του.