Ολυμπιακός: Έπαιξε το μπάσκετ του την κατάλληλη στιγμή

Ο Ολυμπιακός έκανε ένα πολύ σημαντικό βήμα για την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος, αλλά αυτό δε σημαίνει πως το πήρε κιόλας. Μόλις πέρυσι έδωσε Game 4 στην έδρα του με το ίδιο διακύβευμα και τα έκανε θάλασσα. Πάμε και στην άλλη όψη. Ο Παναθηναϊκός μόλις πέρυσι βρέθηκε στην ίδια θέση, χρειαζόταν break στο Game 4 και το έκανε.

Στο ΟΑΚΑ οι Πειραιώτες έπαιξαν τρομερό μπάσκετ, μακράν το καλύτερο τους τελευταίους δύο μήνες. Σκόραραν 99 πόντους, κυριάρχησαν στο παρκέ και δε νομίζω να υπάρχουν πολλοί που να αμφιβάλλουν για το δίκαιον του αποτελέσματος. Η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα φρόντισε σε αυτό το πολύ κρίσιμο (μέχρι το επόμενο) παιχνίδι να ξεδιπλώσει πολλές από τις βασικές της Αρχές.

Φοβερή κυκλοφορία της μπάλας (24 ασίστ). Αρκετά καλή άμυνα όσο πλησίαζε στο τέλος της η αναμέτρηση. Φοβερή συγκέντρωση (5 λάθη) και πίστη στο πλάνο που είχε οριοθετήσει ο προπονητής το οποίο δημιούργησε τις συνθήκες για να σουτάρουν με 43% στα τρίποντα.

Ο Παναθηναϊκός από την άλλη πλευρά δεν πήρε τίποτα από τους παίκτες τους στις θέσεις “4” και “5”. Οι παίκτες του Αταμάν δεν έδειξαν την απαιτούμενη (για τόσο σημαντικό ματς) προσήλωση στα αμυντικά τους καθήκοντα και στην δική τους επίθεση πήγαν περισσότερο σε προσωπικές φάσεις. Γενικά παρατήρησα over dribbling. Ετσι κι αλλιώς στα γκαρντ του Παναθηναϊκού αρέσει η ντρίμπλα και αυτό δεν είναι κακό, απλά νομίζω πως υπερέβαλαν.

Τα 5 λάθη αποκτούν μεγαλύτερη σημασία λόγω μίας συνθήκης

Προφανώς και δεν ανακαλύπτω την Αμερική τονίζοντας πως η σχέση ασίστ/λαθών ήταν το βασικό κλειδί της νίκης για τον Ολυμπιακό. Μπορεί να το καταλάβει οποιοσδήποτε. Οι ερυθρόλευκοι έδωσαν 24 ασίστ και υπέπεσαν σε μόλις 5 λάθη. Το ένα μάλιστα εξ αυτών ήταν ομαδικό. Διαβάζω από χθες ότι ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε ούτε έναν πόντο από λάθος αντιπάλου, αλλά αν ανατρέξουμε στο ματς αυτό θα ήταν δύσκολο.

Γιατί ακόμη και αυτά τα 5 λάθη, ελάχιστες φορές έδωσαν τη μπάλα στον αντίπαλο. Το ένα ήταν βήματα του Φουρνιέ, το άλλο γραμμή του Μιλουτίνοφ, το τρίτο ήταν λήξη 24 δευτερολέπτων. Μόνο το κλέψιμο του Σλούκα στον Ντόρσεϊ έδωσε τη μπάλα στους πράσινους και δεν θυμάμαι καθόλου το λάθος του Γουόκαπ.

Τα 5 λάθη αποτελούν προφανώς στοιχείο νίκης, αλλά ας δούμε και μία ιδιαίτερη συνθήκη που υπήρχε. Αφήνω εκτός την πίεση των αντιπάλων πάνω στη μπάλα. Αφήνω έξω το γεγονός πως έπαιζαν σε μία καυτή έδρα. Θα μείνω στα λίγα γκαρντ που είχε στο ρόστερ του ο Μπαρτζώκας. Στους λίγους χειριστές αφού δύο από αυτούς ήταν στον πάγκο (Γουίλιαμς Γκος, Βιλντόζα).

Στο δικό μου μυαλό τα 5 λάθη είναι φυσικά εκπληκτικό νούμερο, αλλά το κάνει αδιανόητο το γεγονός πως έλειπαν τόσα γκαρντ. Για την ιστορία το πρώτο έγινε στο φινάλε του ημιχρόνου. Είχαν τρία στο τέλος της τρίτης περιόδου και άλλα δύο μέχρι την κόρνα της λήξης.

Ο Κώστας Παπανικολάου έπαιξε σπουδαία άμυνα Eurokinissi

Πάσα αντί ντρίμπλας για 35 λεπτά

Ο τρόπος παιχνιδιού στην επίθεση του Ολυμπιακού είναι βασισμένος στην πάσα και όχι στην ντρίμπλα. Όταν αυτό συμβαίνει οι πιθανότητες νίκης αυξάνονται αρκετά για τους ερυθρόλευκους. Στο Game 3 των τελικών οι παίκτες του Μπαρτζώκα έδειξαν φοβερή υπομονή στην επίθεση.

Ήξεραν πότε έπρεπε να ακουμπήσουν την μπάλα στον κυριαρχικό Μιλουτίνοβ ο οποίος έκανε ό,τι ήθελε τα αντίπαλα σέντερ. Ήξεραν πότε να δώσουν την επιπλέον πάσα για ένα ακόμη καλύτερο σουτ, ήξεραν πότε να δημιουργήσουν κατάσταση close out επίθεσης από την αδύνατη πλευρά με το short roll του Σέρβου ψηλού (short roll είναι η κατάσταση κατά την οποία ο ψηλός δεν επιλέγει κόψιμο βαθιά στη ρακέτα ούτε να μείνει μακριά να σουτάρει παρά πηγαίνει στο ύψος περίπου των βολών δημιουργώντας αριθμητικό πλεονέκτημα για την ομάδα του. Συνήθως 3 εναντίον 2).

Ουσιαστικά για 35 λεπτά ο Ολυμπιακός έπαιξε με τον αγαπημένο του τρόπο. Η άμυνα του Παναθηναϊκού δεν τον έβγαλε από τις συνήθειές του. Εξαίρεση το τελευταίο πεντάλεπτο της αναμέτρησης όταν ντρίμπλαραν περισσότερο από όσο πάσαραν. Αυτό συνέβη για δύο βασικούς λόγους. Αρχικά το πρέσινγκ των γηπεδούχων έγινε πιο άναρχο, πιο επιθετικό και σε όλο το γήπεδο. Επίσης οι φιλοξενούμενοι ξεκίνησαν να παίζουν με το ρολόι.

Οι ψηλοί του Παναθηναϊκού έμειναν αμέτοχοι

Ο Παναθηναϊκός διαθέτει μία εκπληκτική τριάδα γκαρντ. Υπό κανονικές συνθήκες θα αναφερόμασταν σε τετράδα, αλλά ο Μπράουν δεν βρήκε ποτέ τρόπο να βοηθήσει επί της ουσίας. Ναν, Σλούκας, Γκραντ και στο “3” ο Οσμάν έπαιξαν αρκετά καλά, ωστόσο ακόμη κι αυτή η ταλαντούχα περιφέρεια χρειάζεται βοήθεια από τους ψηλούς της. Εστω για ορισμένα μικρά διαστήματα του αγώνα.

Ο Αταμάν δοκίμασε στο “5” τους Γκέιμπριελ, Γιουρτσεβέν και Μήτογλου. Στο “4” τους Ερνανγκόμεθ, Μήτογλου (έπαιξε και στις δύο θέσεις) και Παπαπέτρου. Δεν πήρε τίποτα. Και αυτό το τίποτα είναι πολύ βαρύ για μία τόσο κρίσιμη αναμέτρηση. Σε όσο καλή κατάσταση κι αν είναι οι περιφερειακοί χρειάζεται να ακουμπήσουν τη μπάλα στον ψηλό τους για να πάρουν και καμία ανάσα. Αυτό δεν συνέβη ποτέ παρά το γεγονός πως ο Ολυμπιακός είχε μόλις ένα σέντερ στο rotation για αρκετή ώρα μετά τον τραυματισμό του Φαλ.

Πέντε πράγματα που ξεχώρισα στο Game 3

1. Η άμυνα του Παπανικολάου. Πέρασε κάπως απαρατήρητη η εμφάνιση του αρχηγού του Ολυμπιακού, αλλά ειδικά στο τρίτο δεκάλεπτο που άνοιξε η διαφορά ο διεθνής φόργουορντ έκανε τρομερή δουλειά. Δεν ήταν μόνο το εύστοχο τρίποντο ή οι 2 ασίστ που έδωσε. Ήταν η άμυνα που έπαιξε. Σε προσωπικό επίπεδο περιόρισε αρκετά τον Οσμαν ο οποίος στο πρώτο ημίχρονο είχε βρει μπόσικες τις επιστροφές των φιλοξενούμενων και σκόραρε με lay up. Και στην ομαδική άμυνα όμως ήταν συγκλονιστικός. Επαιξε την άμυνα με αλλαγές τέλεια, όταν βρέθηκε με αντίπαλο τον Γιουρτσεβέν έκανε σωστά φάουλ, πήρε ριμπάουντ και γενικά βρισκόταν παντού για να καλύψει οποιοδήποτε λάθος συμπαίκτη του.
2. Το 43% στα τρίποντα. Επιτέλους ο Ολυμπιακός σούταρε με υψηλό ποσοστό έξω από τη γραμμή των 6.75. Προϊόν της καλής κυκλοφορίας που αναφέραμε νωρίτερα βρήκε πολλά ελεύθερα τρίποντα και τα έβαλε.
3. Το κρεσέντο του Φουρνιέ στην τρίτη περίοδο. Ο Γάλλος στο πρώτο ημίχρονο δεν βρήκε ρυθμό έχοντας πάρει μόλις μία προσπάθεια. Στο τρίτο δεκάλεπτο βρήκε τρίποντο από δράση με σκριν μακριά από τη μπάλα και συνδέθηκε με το καλάθι παρά το χαμένο του lay up. Μάλιστα δύο τρίποντα τα έβαλε σε κατάσταση αιφνιδιασμού διότι ο Οσμαν δεν είχε το νου του να τρέξει να τον μαρκάρει.
4. Οι αποφάσεις των προπονητών για challenge. Τόσο ο Μπαρτζώκας όσο και ο Αταμάν πήραν πολύ άσχημα challenge με αποτέλεσμα να τα χάσουν και να μην έχουν δεύτερο. Στο πρωτάθλημα έχει ένα ο κάθε προπονητής και μόνο αν το κερδίσει αποκτά δικαίωμα και για δεύτερο. Σε καθαρές φάσεις έστειλαν τους διαιτητές στο μόνιτορ χωρίς λόγο.
5. Το φαινόμενο Βεζένκοβ. Ο Βούλγαρος φόργουορντ πραγματοποίησε μία ακόμη εκπληκτική εμφάνιση. Και το κάνει τόσο αθόρυβα ή ίσως εμείς το θεωρούμε τόσο νορμάλ που δεν του δίνουμε τα εύσημα που του αξίζουν.

ΥΓ: Δεν εξισώνω συμπεριφορές. Δεν είμαι δικαστής. Δεν βάζω σε ζυγαριά συμπεριφορές. Φυσικά και βρήκα τραγική τη συμπεριφορά του Γιαννακόπουλου στο ΣΕΦ, φυσικά και βρίσκω πολύ άσχημη τη χειρονομία του Φουρνιέ. Οι πρωταγωνιστές είναι δημόσια πρόσωπα και οφείλουν να είναι πιο προσεκτικοί. Μακάρι τουλάχιστον ο Φουρνιέ να βγει και να το παραδεχτεί ζητώντας συγγνώμη.

ΥΓ2: Δυστυχώς το χειροκρότημα του κόσμου στον τραυματία Φαλ έχει γίνει το 2025 είδηση που οφείλουμε να αναδεικνύουμε. Ας είναι…