Ο Παναθηναϊκός το κράταγε, ο Ολυμπιακός το άρπαξε και ο Παναθηναϊκός το ξαναβούτηξε

Μετά από τρεις συνεχόμενες κόκκινες κατακτήσεις, ήρθε η ώρα το κύπελλο να βαφτεί πράσινο. Αυτό θα πει η ιστορία και πιστεύω ότι όσοι παρακολούθησαν όλα τα παιχνίδια της διοργάνωσης, θα συμφωνήσουν ότι οι “πράσινοι” ήταν πιο “μέσα στην ουσία” της φετινής περιπέτειας στην Νέα Αλικαρνασό.

Με ένα σούπερ δεύτερο μέρος επιβλήθηκαν του Ολυμπιακού. Ο Σλούκας έκανε την αρχή της αντεπίθεσης και γύρισε τούμπα την εικόνα. Στην συνέχεια πήρε την σκυτάλη ο Ναν, αλλά και η άμυνα που ασχολήθηκε αρκετά στον… βασανισμό του Γκος. Ο έρμος έμεινε μόνος στην θέση του “άσου” και ήταν αναμενόμενο ότι ο Αταμάν θα τον σημαδέψει. Παρ’ όλα αυτά έκανε μεγάλη προσπάθεια και θα πρέπει να είναι περήφανοι στον Ολυμπιακό που έχουν αυτό το παιδί στο ρόστερ τους, γιατί ούτε διαφημισμένος είναι, ούτε μαζεύει την λατρεία του κόσμου. Κάθε άλλο…

Οι Πειραιώτες έκαναν τρομερή αντεπίθεση στο τέλος, ήταν έτοιμοι να αρπάξουν το ματς όταν όλα έδειχναν να χάνονται. Όμως εκείνη την στιγμή, μίλησε ο Κέντρικ Ναν, που μάζεψε όλες τις επιθέσεις γύρω του, ενώ ένα κλέψιμο του Γκράντ έδωσε και πάλι το κεφάλι στον Παναθηναϊκό. Η αλήθεια είναι ότι το δεύτερο ημίχρονο ήταν η μέρα με την νύχτα σε σχέση με το κάκιστο πρώτο. Και έμοιαζε (περίπου σε ένα ποσοστό 70%) με ντέρμπι της EuroLeague.

Η ουσία!

Ούτε κουραστικός θέλω να γίνομαι, ούτε να είμαι ο σπαστικός της παρέας, αλλά το κύπελλο είναι πάντα κύπελλο όποιος και να το παίρνει. Συμφωνεί άλλωστε και ο νέος κάτοχος Εργκίν Αταμάν με αυτό. Είναι ο δεύτερος στόχος στο ποδόσφαιρο (με εξαίρεση τον περσινό Ολυμπιακό που τον έκανε… τρίτο) και ο τρίτος στο μπάσκετ.

Από την άλλη όταν φτάνεις στον τελικό παίζεις για να το κατακτήσεις, αλλιώς δεν έχει λόγο να πας. Οι “αιώνιοι” ξέρουν ότι η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη. Από την στιγμή που παίρνουν το “1-2” στην βαθμολογία του πρώτου γύρου στην GBL είναι δεδομένο ότι θα βρεθούν και στον τελικό στα Δυο Αοράκια. Ε, μετά είναι θέμα βραδιάς, ποιος θα το πάρει για να χαρεί ένα βράδυ και ποιος θα το χάσει για να αντιμετωπίσει τον χλευασμό των social media που ψοφάνε για ειρωνείες και πάσης φύσεως κακίες.

Το κύπελλο δεν ορίζει ποτέ την μοίρα σου και σίγουρα δεν σου εξασφαλίζει το καλό φινάλε. Ρωτήστε και τον Παναθηναϊκό που πέρυσι ήταν φαβορί για την κούπα, την έχασε και στο τέλος πήρε και την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα. Μαζεύτηκαν χιλιάδες άνθρωποι στο ΟΑΚΑ να περιμένουν την ομάδα από το Βερολίνο. Ποιος θυμόταν την απώλεια του Φλεβάρη του ’24; Δεν τα έγραψα αυτά για να χρυσώσω το χάπι στον φετινό χαμένο, απλά είναι η ψυχρή αλήθεια. Εξάλλου την επιτυχία του Παναθηναϊκού δεν μπορεί να του την μειώσει κανείς…

Καλύτερος όλων ο… Μηνάς!

Τώρα από πλευράς αγώνα, το πρώτο μέρος βρήκε στα σημεία καλύτερο τον Ολυμπιακό, μόνο και μόνο γιατί εμφάνισε περισσότερη ενέργεια στην άμυνα και είχε και λίγες καλύτερες επιλογές μπροστά. Ο Γκος πήρε ανάσες με το ζόρι, αλλά πήρε. Ο Μπαρτζώκας ευτύχησε να δει τον Λαρεντζάκη να μπαίνει πολύ καλά στον αγώνα όταν ο Παπανικολάου φορτώθηκε νωρίς με δεύτερο φάουλ. Και ενώ οι “πράσινοι” είχαν τον αρχικό ενθουσιασμό με τον Χουάντσο, οι “ερυθρόλευκοι” οδήγησαν την αναμέτρηση σε δικά τους πιο ήρεμα νερά.

Μεγάλη δουλειά από την αρχή έκανε ο Φαλ, κλασικά στον ρόλο του… τερματοφύλακα. Ο Βεζένκοβ με τον Φουρνιέ δεν φλυάρησαν στις προσπάθειες και γενικά υπήρξε ισορροπία. Από την άλλη πλευρά ο Αταμάν προσπάθησε να πάρει πράγματα από τους κοντούς του. Να πιέσει τον Γκος, να γυρίσει γρήγορα την μπάλα. Όμως ο Παναθηναϊκός στο πρώτο μέρος δεν είχε τον παίκτη θα έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του.

Το κόκκινο + 4 ήταν ένα τίποτα, όταν μιλάμε για τους δυο αυτούς και γενικά, στο πρώτο ημίχρονο μάλλον ευχαριστήθηκαν οι λάτρεις του σκληρού μπάσκετ και οι μόνιμοι εγκωμιαστές των “αιωνίων” για το πόσο καλά ρόστερ έχουν, πως τρομάζουν την Ευρώπη και όλα τα κλασικά. Η αλήθεια είναι ότι σε ένα ημίχρονο έβαλαν 64 πόντους μαζί, ευχαριστιούνταν μόνο οι οπαδοί τους και η μόνη στιγμή που όλο το γήπεδο αποθέωσε κάτι πραγματικά καλό, ήταν όταν ο Μηνάς έβαλε καλάθι από το κέντρο και πήρε 3 χιλιάδες ευρώ.

Τρομερό δεκάλεπτο και ενέργεια!

Ο Αταμάν στην τρίτη περίοδο πήγε με Γκράντ- Σλούκα και πήρε πολλά. Ο Έλληνας γκάρντ ανέλαβε να ξεκολλήσει επιθετικά την ομάδα του και ο Αμερικανός να κάνει δύσκολη την ζωή του Γκος. Χωρίς τον Ναν που ήταν προβλέψιμος για την άμυνα των Πειραιωτών όλα κυλούσαν τέλεια για το “τριφύλλι”. Και ισορροπημένα.

Ο Οσμάν στο “3” , ο Χουάντσο “τεσσάρι” και ο Γκέιμπριελ να παλεύει με τον Φάλ. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε όλες τις εντυπώσεις στο συγκεκριμένο διάστημα. Μετά από ένα ημίχρονο με 30 πόντους και 1/14 τρίποντα ήρθε η τρίτη περίοδος για να βρουν οι παίκτες του 29 πόντους και εξαιρετικό ρυθμό. Και εκεί που έχαναν με τέσσερις στα μισά, κέρδιζαν με αυτή την διαφορά όταν μπήκαν στην τελική ευθεία…

Ο Ναν επέστρεψε δίνοντας τις λύσεις του (και μίλησε στα δευτερόλεπτα που έπρεπε) και ο Παναθηναϊκός έκλεισε το τουρνουά, όπως το ξεκίνησε. Με ένταση. Ο Αμερικανός έβαλε 12 πόντους στο δεκάλεπτο αυτό. Θεωρώ ότι ήταν η ομάδα του αυτή που είχε την περισσότερη ενέργεια σε αυτή την διοργάνωση.

Ούτως ή άλλως ένας στο τέλος φεύγει χαρούμενος, πιστεύω ότι οι “πράσινοι” με την εικόνα τους στο δεύτερο μέρος του τελικού και εκμεταλλευόμενοι την μοναξιά του Γκος, οδηγήθηκαν με σχετική ασφάλεια στην κατάκτηση του κυπέλλου.

Οι Πειραιώτες ήταν έτοιμοι να αρπάξουν το ματς αλλά στο τέλος ο Παναθηναϊκός εκεί που το έχασε από τα χέρια του, βούτηξε (που λέει ο λόγος) και το άρπαξε ξανά… Ο Ολυμπιακός καλείται απλά να ασχοληθεί με τους τραυματίες του και να συνεχίσει στην Euroleague που είναι πρώτος, περιμένοντας και τους τελικούς που μαντέψτε ποιοι θα παίξουν; Οι ίδιοι…