Ο Παναθηναϊκός πήρε αυτό που πραγματικά άξιζε

Η αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τη Φιορεντίνα έμοιαζε να ήταν δύο διαφορετικά παιχνίδια μέσα σε ένα. Στο πρώτο μέρος το τριφύλλι είδε να του πιάνουν αρχικά όλα όσα είχε στο μυαλό του και ανέλυσε στους παίκτες ο Ρούι Βιτόρια. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία του Ντοντό στην πλάτη της άμυνα, στόχευσε στην αριστερή πλευρά με το γεμάτο χημεία δίδυμο Τζούρισιτς (ο κορυφαίος μακράν του δεύτερου για τους πράσινους) – Μλαντένοβιτς και παράλληλα εκμεταλλεύτηκε τους χώρους που επέλεξε να κινηθεί ο box to box Μαξίμοβιτς, πίσω από τους Φατζόλι και Ρίτσαρντσον.

Το δεύτερο μέρος ήταν μια εντελώς διαφορετική υπόθεση

Παράλληλα όμως είδε στη συνέχεια τις… παιδικές ασθένειες να επιστρέφουν. Στο αμυντικό κομμάτι η ομάδα του να μην βγάζει όλα όσα είχαν συζητήσει τις προηγούμενες ημέρες με τους παίκτες του. Ν’ αντιμετωπίσει την ευχέρεια της Φιορεντίνα ν’ αλλάζει άμεσα τρόπο παιχνιδιού από πλευρά σε πλευρά, εκμεταλλευόμενη κυρίως τον Γκόζενς. Ο Γερμανός που βρέθηκε πολλές φορές σε πλάτος, απέκτησε το πλεονέκτημα απέναντι στον – άτυχο λόγω τραυματισμού – Κώτσιρα, λόγω – και – του ότι ο Έλληνας αμυντικός δεν έπαιρνε στο πρώτο κομμάτι του αγώνα ποτέ βοήθειες από τους Τετέ και Ουναχί. Ο Παναθηναϊκός το ήξερε, το είχε αναλύσει, αλλά δεν μπόρεσε να το αντιμετωπίσει και μέσα σε τρία λεπτά, με δύο μόλις φάσεις το 2-0 έγινε 2-2.

Η εξέλιξη του ματς μάλιστα, προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση στον τρόπο σκέψης των παικτών του Παναθηναϊκού, που έδειξαν σαφέστατα επηρεασμένοι και λίγο έλειψε να βρεθούν πίσω στο σκορ. Λίγο πριν το τέλος του πρώτου μέρους ο Μορένο σκόραρε, όμως το γκολ του αμυντικού των “βιόλα” δεν μέτρησε – ευτυχώς για τους πράσινους – με υπόδειξη οφσάιντ. Αυτό ήταν το πρώτο… παιχνίδι μέσα στον αγώνα.

Το δεύτερο μέρος ήταν μια εντελώς διαφορετική υπόθεση και ένα διαφορετικό ματς, με το οποίο “ζέστανε” τον κόσμο του που έδωσε μετά από αρκετό καιρό δυναμικό παρών (27.000) στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ο Παναθηναϊκός επένδυσε περισσότερο στην δεξιά του πλευρά, βρήκε τις γνωστές συνεργασίες με τους Βαγιαννίδη, Ουναχί και Τετέ και προκάλεσε πάρα πολλά προβλήματα στην Φιορεντίνα, που αδυνατούσε να παίξει με τον τρόπο του πρώτου ημιχρόνου. Οι επανακτήσεις των Σιώπη – Μαξίμοβιτς, η σταθερά καλή απόδοση του Τζούρισιτς, το καθαρό μυαλό στις επιθετικές μεταβάσεις της Φιορεντίνα, η καλή συγκέντρωση και η άρτια οργάνωση, δεν άφησαν τους Ιταλους ν’ απειλήσουν ουσιαστικά, παρά μόνο μέσα από στατικές φάσεις.

Ο Παναθηναϊκός πήρε μια άξια νίκη

Το σημαντικότερο που έδειξε όμως ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο ημίχρονο είναι πως μπορεί όχι μόνο να δει μια ομάδα όπως είναι η Φιορεντίνα στα μάτια, αλλά έχει τη δυνατότητα να την περιορίσει σε παθητικό ρόλο. Το γκολ του Τετέ ήταν το λιγότερο που πήρε, καθώς είχες αρκετές ακόμη φάσεις (με κορυφαία το δοκάρι του Τζούρισιτς) για γκολ, ενώ έψαχνε και τέταρτο τέρμα μέχρι το τελευταίο λεπτό του αγώνα “μυρίζοντας” τον φόβο που ένιωθαν οι παίκτες των “βιόλα”.

Ο Παναθηναϊκός πήρε μια άξια νίκη που του αυξάνει τις πιθανότητες πρόκρισης στα προημιτελικά του Conference League, επειδή στη μεγάλη εικόνα είχε σωστό πλάνο και αρκετούς πρωταγωνιστές. Ο εκπληκτικός Τζούρισιτς τον οποίον θα θυμούνται για αρκετό καιρό οι παίκτες της Φιορεντίνα, οι θετικότατοι Σβιντέρσκι, Μαξίμοβιτς, Σιώπης, Μλαντένοβιτς, αλλά και οι βελτιωμένοι στο δεύτερο ημίχρονο Τετέ, Ουναχί και Βαγιαννίδης.

Πλέον όλοι πιστεύουν πως οι πράσινοι μπορούν να τα καταφέρνουν στο “Αρτέμιο Φράνκι” και να φωνάξουν ξανά, πως ο Panathinaikos επέστρεψε.