Ο Ολυμπιακός θα αντιμετωπίσει τη Μονακό και όχι τον Σπανούλη

Το Final 4 δεν έχει φαβορί. Κι οι τέσσερις ομάδες έχουν και τη δυνατότητα και την ικανότητα όχι απλά να διεκδικήσουν το τρόπαιο, αλλά να βάλουν και τα δυο τους χέρια πάνω.

Αυτά όμως θα έχουμε χρόνο να τα αναλύσουμε εκτενώς. Ο Ολυμπιακός έμαθε πριν λίγη ώρα τον αντίπαλό του στον ημιτελικό του Final 4.Το πρώτο από τα δύο εμπόδια για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του θα είναι η Μονακό. Μία ομάδα με την οποία οι Πειραιώτες έχουν δημιουργήσει ένα μικρό rivalry αφού έχουν παίξει και στα playoffs και σε ημιτελικό Final 4.

Η παράδοση όμως δεν παίζει κάποιο ρόλο σε ένα τόσο κρίσιμο νοκ άουτ ματς. Η αγωνιστική κατάσταση των παικτών θα παίξει ρόλο, ωστόσο η πνευματική θα είναι αυτή που θα κρίνει επίσης πολλά. Η μεγαλύτερη παγίδα του ημιτελικού στα δικά μου μάτια είναι η παρουσία του Βασίλη Σπανούλη στον αντίπαλο πάγκο.

Όλοι ξέρουμε πόσο σπουδαία προσωπικότητα είναι και τι σημαίνει για τον Ολυμπιακό ο συγκεκριμένος άνθρωπος, αλλά μέχρι τις 23 Μαΐου καλό είναι για ΟΛΟΥΣ να αφήσουν στην άκρη τους συναισθηματισμούς.

Ο Σπανούλης είναι αντίπαλος κι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να τον νικήσει. Ο Μπαρτζώκας κι οι παίκτες του καλό θα ήταν να σκέφτονται πως θα αντιμετωπίσουν τη Μονακό κι όχι τη Μονακό του Βασίλη Σπανούλη. Αστειάκια, δηλώσεις, αγκαλιές κλπ μπορούν να περιμένουν για την κόρνα της λήξης. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τους οπαδούς της ομάδας, αλλά ο κόσμος δεν παίζει μπάσκετ. Οι παίκτες παίζουν.

Η αθλητικότητα της Μονακό είναι ένα ζήτημα

Θυμάστε στην ανάλυση της σειράς με τη Ρεάλ όταν κι ανέφερα πως η έλλειψη αθλητικότητας των Μαδριλένων στην περιφέρεια αποτελεί πλεονέκτημα για τον Ολυμπιακό;

Τώρα υπάρχει η αντίθετη συνθήκη. Η Μονακό διαθέτει περιφέρεια με μπόλικα αθλητικά προσόντα τα οποία δεν ταιριάζουν στους ερυθρόλευκους.

Γενικά ο Ολυμπιακός δεν αισθάνεται πολύ άνετα όταν έχει απέναντί του ομάδα με αθλητικότητα. Τουλάχιστον δεν αισθάνεται τόσο άνετα όσο όταν αντιμετωπίζει έναν πιο… βαρύ αντίπαλο. Βέβαια δεδομένα κι οι Πειραιώτες θα ανταποδώσουν με σκληράδα στην δική τους άμυνα.

Το πλεονέκτημα του Ολυμπιακού στη θέση “5”

Μιλουτίνοφ και Φαλ συνθέτουν ένα από τα καλύτερα δίδυμα ψηλών στην EuroLeague. Στα χαρτιά τουλάχιστον διότι η αλήθεια είναι πως σε ελάχιστες περιπτώσεις έχουν παίξει ταυτόχρονα και οι δύο καλά.

Πάντως στη σειρά με τη Ρεάλ ο Σέρβος ήταν κυριαρχικός κι ο Γάλλος ισοσκέλισε κάπως την επιθετική διστακτικότητα με την εξαιρετική του άμυνα στον Ταβάρες κι όχι μόνο. Από την άλλη, η Μονακό θεωρώ πως έχει σημαντικό πρόβλημα στη θέση του σέντερ.

Στο ρόστερ υπάρχουν οι Τάις, Ζαϊτέ, Παπαγιάννης, Μοτιεγιούνας και Κορνελί. Επί της ουσίας όμως, και με εξαίρεση το Game 5 κόντρα στην Μπαρτσελόνα, ο Σπανούλης ποντάρει πολλά στον Τάις (και λογικό) και στον Ζαϊτέ.

Η εκπληκτική απόδοση του Παπαγιάννη που χάρισε στη Μονακό το ταξίδι στο Αμπου Ντάμπι δεν ξέρω αν θα αποτελέσει σημείο αλλαγής ως προς τον χρόνο συμμετοχής του διότι μέχρι και πριν λίγες ώρες ο Έλληνας σέντερ ήταν παροπλισμένος εδώ και αρκετό καιρό.

Ο Λιθουανός δεν υπολογίζεται καν και κακά τα ψέματα ο Ζαϊτέ είναι μία καλή λύση για τρίτος ψηλός κι όχι για δεύτερος.

Το σουτ από τη θέση “4”

Μία ακόμα μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις δύο ομάδες είναι το σουτ από τα… τεσσάρια τους. Ο Ολυμπιακός έχει Βεζένκοβ και Πίτερς. Η Μονακό “χτίστηκε” με τον Βίτο Μπράουν, ο οποίος δεν ακουμπάει παρκέ. Μόλις ανέλαβε ο Σπανούλης έχει δώσει τη θέση στον Μπλοσονγκέιμ ή τον Ντιαλό.

Το σουτ από τη θέση “4” είναι πολύ σημαντικό στο σύγχρονο μπάσκετ κι ο Ολυμπιακός έχει τεράστιο πλεονέκτημα σε αυτόν τον τομέα. Ουσιαστικά οι δύο καλύτεροι σουτέρ του Μπαρτζώκα παίζουν σε αυτή τη θέση, ενώ για τη Μονακό αμφότεροι είναι στατικοί σουτέρ και χωρίς συνέπεια. Κάθε ομάδα θέλει να έχει τρίποντο από τα power forward προκειμένου να ανοίξουν το γήπεδο αν ευστοχήσουν. Να το… μεγαλώσουν και αυτομάτως να δημιουργήσουν χώρους δράσης μέσα στη ρακέτα.

Ο Τζέιμς κι η πίεση πάνω στην μπάλα

Ο Ολυμπιακός διαθέτει γκαρντ που πιέζουν αδιανόητα τους αντίπαλους περιφερειακούς που κατεβάζουν τη μπάλα. Η Μονακό από τη δική της πλευρά σε παρόμοια κατάσταση διαθέτει μόλις δύο καλούς αμυντικούς πάνω στη μπάλα, τον Στραζέλ και τον Ντιαλό.

Ο Ταρπέι ο οποίος έρχεται από το βάθος του πάγκου είναι καλός αμυντικός, αλλά μακριά από την μπάλα κι όχι πάνω σε αυτήν. Βέβαια υπάρχει και ο Μάικ Τζέιμς. Ενας από τους καλύτερους σκόρερ στην ιστορία της EuroLeague και παίκτης που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα ενός παιχνιδιού ανά πάσα στιγμή.

Ακόμη κι αν αυτό το παιχνίδι δεν είναι απλό, αλλά ημιτελικός Final 4. Ο Μπαρτζώκας όμως έχει αρκετούς παίκτες να ρίξει πάνω του και δεδομένα θα είναι ο βασικός στόχος της αμυντικής προσέγγισης των Πειραιωτών.

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός απέναντι στη Μονακό έχει παίξει ένα από τα καλύτερα δεκάλεπτα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Αναφέρομαι φυσικά στην τρίτη περίοδο στον ημιτελικό του Κάουνας και το 27-2.