Ο Ολυμπιακός που δεν λυγίζει και συνεχίζει να ονειρεύεται μέσα από τη δουλειά του

Τέσσερις σερί σεζόν με μεγάλες εκτός έδρας νίκες σε playoffs της EuroLeague.

Στο Μόντε Κάρλο. Στην Κωνσταντινούπολη. Στη Βαρκελώνη. Και το βράδυ της Πρωτομαγιάς του 2025, στη Μαδρίτη.

Κάθε πρόκριση έχει τη δική της γλύκα και τη δική της σημασία. Δεν υπάρχει μικρότερη ή μεγαλύτερη, κάθε πρόκριση είναι άλλο ένα ραντεβού με την ιστορία. Κι ο Ολυμπιακός βρίσκεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στο Final Four.

Σπουδαία τα τρόπαια. Όλοι γι’ αυτά παλεύουν και όλοι γι’ αυτά δουλεύουν. Δεν είναι όμως εύκολο να φτάσει κάποιος στο Final Four. Και όταν το καταφέρνει για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια, σίγουρα δεν το καταφέρνει από τύχη.

Η βραδιά είναι μεγάλη για τους Πειραιώτες. Για τον κόσμο τους που τους έχει στηρίξει φέτος στον υπερθετικό βαθμό, γι’ αυτόν τον κόσμο που ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη και ήταν κι αυτή τη φορά στο ταβάνι της Movistar Arena.

Για τον προπονητή τους που πιέζεται όσο κανείς επαγγελματίας στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, μένει κι επιμένει.

Για τους προέδρους τους, που έκαναν φέτος τεράστια επένδυση και συνεχίζουν κι αυτοί να ονειρεύονται την κορυφή της Ευρώπης. Στην οποία αργά ή γρήγορα θα πατήσουν, γιατί έτσι είναι η ζωή. Επιβραβεύει τους ικανούς, αυτούς που δουλεύουν μεθοδικά, δεν το βάζουν κάτω στα δύσκολα και πορεύονται με όραμα, με αγάπη γι’ αυτό που κάνουν και με αντιστάσεις.

Η βραδιά είναι μεγάλη για τον Ολυμπιακό, γιατί η καλύτερη ομάδα της κανονικής περιόδου, η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης φέτος κατά δήλωση φίλων και εχθρών, επιβεβαίωσε τα προγνωστικά. Κράτησε τη Ρεάλ των τριών συνεχόμενων τελικών στο σπίτι της και συνεχίζει για το επόμενο σαραντάλεπτο. Όχι για το τρόπαιο, όχι για τις δύο νίκες που της έμειναν, αλλά γι’ αυτή που θα την στείλει στον τελικό. Μπαρτσελόνα ή Μονακό, μικρή σημασία έχει ποια θα βρεθεί στο δρόμο του.

Η βραδιά είναι μεγάλη για τον Ολυμπιακό, όμως η δουλειά δεν έχει τελειώσει. Και οι πρώτοι που το ξέρουν αυτό, είναι οι ίδιοι οι άνθρωποί του. Απέφυγαν τα μεγάλα πανηγύρια, έβγαλαν τις αναμνηστικές φωτογραφίες με τα τέσσερα δάχτυλα για τα τέσσερα συνεχόμενα Final Four και προχωρούν. Για την ΑΕΚ.

Για τον τρόπο με τον οποίο έπεσε η Ρεάλ στο καναβάτσο, θα έχουμε χρόνο να συζητήσουμε.

Για τον τρόπο με τον οποίο ο Ολυμπιακός έχασε το προβάδισμα των 17 πόντων και επιβίωσε χάρη στο άστοχο τρίποντο του Αμπάλδε, επίσης θα έχουμε χρόνο να συζητήσουμε.

Στο τέλος της βραδιάς, μένει το ξέσπασμα του κόσμου. Το ξέσπασμα του Μπαρτζώκα που αυτή τη φορά είδε το μεγάλο σουτ του αντιπάλου του να βρίσκει σίδερο. Το ξέσπασμα όλων των μελών της αποστολής, σε ένα γήπεδο που είχε πιστέψει στο θαύμα.

Στο τέλος της βραδιάς, ο Ολυμπιακός κατάφερε ακόμη έναν στόχο του στη σεζόν. Ο πρώτος ήταν να προκριθεί απευθείας στα playoffs. Ο δεύτερος να βρεθεί στην τετράδα για να έχει το πιθανό Game 5 στο γήπεδό του. Ο τρίτος ήταν η πρόκριση στο Final Four. Αυτή τη φορά, χωρίς πέμπτο παιχνίδι.

Όσοι έπαιξαν, βοήθησαν. Άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο. Αν και δεν πρέπει να κρίνονται οι παίκτες από έναν αγώνα, αλλά από τη συνολική τους προσπάθεια στη χρονιά.

Λίγο μεγαλύτερο χειροκρότημα, όμως, αξίζουν τέσσερα παιδιά:

Ο Εβάν Φουρνιέ που έσφιξε τα δόντια και έπαιξε τραυματίας. Γι’ αυτά τα ματς ήρθε στην Ελλάδα, γι’ αυτά τα ματς ζει, δεν γινόταν να χάσει και δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι. Δέθηκε, έπαιξε, κυριάρχησε.

Ο Σάσα Βεζένκοβ που δεν έχει φέτος αγώνα με μονοψήφιο αριθμό πόντων. Στο μηδέν στο πρώτο μέρος, διέλυσε την άμυνα της Ρεάλ με τις πάσες του στην αρχή της τέταρτης και έβαλε το τρίποντο του αγώνα. Δέκα πόντοι, εκπληκτική δημιουργία, ένας πραγματικά πολύ μεγάλος μπασκετμπολίστας.

Ο Κώστας Παπανικολάου. Και τι δεν έχει διαβάσει. Και τι δεν έχει ακούσει. Έτσι είναι όμως η ζωή. Ο αρχηγός, όνομα και πράγμα, ήταν μαγικός στο Game 4. Κάπως κρύος, θα έλεγε κάποιος, καθώς δεν έχει σημαντικό ρόλο στην επίθεση. Και τα πήρε τα σουτ και τα έβαλε.

Ο Νικόλα Μιλουτίνοβ. Είπαμε στο pregame με τον Κωνσταντίνο Μελάγιες ότι θα παίξει σημαντικό ρόλο στο τέταρτο ματς της σειράς. Και όχι μόνο τον έπαιξε, αλλά ήταν αυτός που “καθάρισε” τον Έντι Ταβάρες, με εκπληκτικές προσπάθειες.

Επτά πόντοι, οκτώ ριμπάουντ, τρεις ασίστ, σε 23:37.

Η ζωή συνεχίζεται. Και η δουλειά επίσης. Ο Ολυμπιακός επιστρέφει το πρωί της Παρασκευής (2/5), περίπου στις 7 στην Αθήνα και την Κυριακή (4/5) έχει αγώνα με την ΑΕΚ για τα προημιτελικά της Stoiximan GBL. Έχει πλέον και λίγο περισσότερο χρόνο για να δουλέψει και να φρεσκαριστεί. Είναι ομάδα της προπόνησης, το απέδειξε με την τρομερή αλλαγή στο παιχνίδι του μεταξύ φινάλε κανονικής περιόδου και έναρξης playoffs και θα το ξανακάνει.

Αντί επιλόγου, μία κουβέντα. Η σεζόν χωρίζεται σε κομμάτια, όμως κριτική δεν πρέπει να γίνεται από μία καλή ή από μία κακή εβδομάδα, από έναν εντυπωσιακό μήνα ή από μερικά σερί άσχημα αρνητικά αποτελέσματα. Η κριτική, η πραγματικά ψύχραιμη και καλόβουλη κριτική, γίνεται σε βραδιές σαν αυτή. Κι ο Ολυμπιακός, που τόσα άκουσε επειδή έχασε τρία παιχνίδια χωρίς ουσία, είναι για ακόμα μία χρονιά στο ραντεβού των κορυφαίων.

Αν, για πολλούς, αυτό ακούγεται αυτονόητο επειδή το μπάτζετ αυξήθηκε, δεν είναι καθόλου έτσι. Κι άλλοι έχουν μεγάλους προϋπολογισμούς, κι άλλοι παίζουν σπουδαίο μπάσκετ. Απλώς ο Ολυμπιακός το κάνει αυτό για καιρό. Για πολύ καιρό. Και κάποια στιγμή θα χαμογελάσει επειδή το αξίζει.