Ο Ολυμπιακός και η πίστα που ξεκλείδωσε στο Μόναχο: Ανακάτεμα, ίντριγκα και ισορροπία

Γιατί ο Τζάρεντ Μπάτλερ προτίμησε τον Ερυθρό Αστέρα από τον Ολυμπιακό;

Γιατί ο Σπένσερ Ντίνγουιντι προτίμησε τη Μπάγερν Μονάχου από τον Ολυμπιακό;

Γιατί ο Ολυμπιακός, ενώ είναι στην αγορά για να πάρει παίκτη (το ιδανικό fit *, όχι απλώς ΕΝΑΝ ΑΚΟΜΗ ΠΑΙΚΤΗ), δυσκολεύεται να πείσει αθλητές υψηλού επιπέδου, όπως τους δύο που αναφέρθηκαν, να έρθουν στην Ελλάδα;

Αυτές είναι οι ερωτήσεις που “έπαιξαν” περισσότερο τις προηγούμενες ημέρες.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού ανησυχεί κι αγωνιά, θέλει να δει την ομάδα του να παίρνει έναν baller στον άσο, έναν μπασκετμπολίστα με έφεση στην προσωπική φάση και το σκοράρισμα, ο Γιώργος Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του όμως βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά διότι γνωρίζουν το ρόστερ τους καλύτερα από τον καθένα.

Αρχικά, ένας παίκτης δεν είναι λογικό να απαιτεί λεπτά και ρόλο από μία ομάδα ελίτ επιπέδου. Ιδανικά, πρέπει να έχει αυτοπεποίθηση και να αισθάνεται σίγουρος ότι θα διαλύσει τον ανταγωνισμό. Αυτός είναι ο σωστός τρόπος σκέψης, αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος σκέψης.

Είχαμε ρωτήσει τον Εβάν Φουρνιέ αν θα λειτουργούσε ως recruiter για τον Ολυμπιακό και μας είχε απαντήσει “όχι, γιατί για να παίξεις σε αυτή την ομάδα, πρέπει να το θέλεις“.

Εκείνος το ήθελε και συνεχίζει να το θέλει στον υπερθετικό βαθμό. Και το θέλει τόσο πολύ, που χθες βράδυ στο Μόναχο “δέχθηκε” να βγει από την αρχική πεντάδα για να δοκιμάσει ο Μπαρτζώκας κάτι διαφορετικό, κάτι νέο, ένα ροτέισον που τον δικαίωσε και ιντρίγκαρε τους πάντες.

Ποιος βγάζει έναν παίκτη σαν τον Φουρνιέ από την αρχική πεντάδα; Ακόμη κι αν προέρχεται από απουσία αρκετών ημερών, ακόμη κι αν δεν είναι απόλυτα υγιής; Και όμως, ο Γάλλος έγινε και πάλι το παράδειγμα για το καλό της ομάδας. Και στο τέλος ήταν όλοι νικητές, όλοι χαρούμενοι, όλοι δικαιωμένοι.

Με τον Παπανικολάου εκτός, ο Μπαρτζώκας πήγε σε ροτέισον 10 παικτών.

Γουόκαπ, Ντόρσεϊ, Γουορντ, Βεζένκοβ, Μιλουτίνοβ στην πρώτη πεντάδα, Νιλικίνα, Φουρνιέ, ΜακΚίσικ, Πίτερς, Χολ στη δεύτερη.

Με αυτό το ροτέισον ο Μπαρτζώκας δεν φρέναρε τα τρελά ξεκινήματα του Ντόρσεϊ και άφησε τους συμπατριώτες Νιλικίνα – Φουρνιέ να επικοινωνήσουν καλύτερα σε ένα άλλο σχήμα, την ώρα που ο Πίτερς είχε κι αυτός σημαντικότερο ρόλο και πιο εύκολη δουλειά στη second unit.

Ο Ολυμπιακός είχε μεγαλύτερα καλά διαστήματα, ήταν εξαιρετικός για 35-36 λεπτά, αντέδρασε με ψυχραιμία όταν η Μπάγερν προσπάθησε να τον πιέσει και στο τέλος, όταν άνοιξε το παιχνίδι, το απόλαυσε ακόμη περισσότερο καθώς αρκετοί έγραψαν νούμερα και συνδύασαν το θέαμα με την ουσία.

Ο Μπαρτζώκας εξηγεί με κάθε ευκαιρία πόσο σημαντικό είναι να έχει τον “κορμό” του υγιή. Ξέρει την δυναμική και την δυναμικότητά του, ξέρει ότι σε σχέση με την περσινή σεζόν ο φετινός Ολυμπιακός έχει έναν ακόμη σκόρερ (Ντόρσεϊ), περισσότερη αθλητικότητα (Νιλικίνα, Γουορντ, Χολ) και βάθος στον πάγκο.

“Η αλήθεια είναι πως κοιτάμε μονίμως την αγορά, γιατί αυτή είναι η δουλειά μας. Η Μπάγερν πήρε τον Ντίνγουιντι και ήδη έχει ένα πάρα πολύ καλό ρόστερ. Οι ομάδες έχουν μεγάλο βάθος, καθώς είμαστε σε μία νέα εποχή της EuroLeague. Παίζοντας 90 παιχνίδια, χρειάζεσαι πολλούς παίκτες. Για εμάς ήταν σημαντικό να δούμε τους παίκτες μας όλους μαζί, γιατί μέχρι τώρα είχαμε πολλές απουσίες. 

Πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις, παρακολουθώντας τα παιχνίδια και τις προπονήσεις όταν είμαστε όλοι μαζί. Αυτό είναι το πιο σημαντικό, δεν μπορούμε να πάρουμε βιαστικές αποφάσεις για προσθήκες, αφού δεν έχουμε καθαρή εικόνα για το τι έχουμε ήδη. Γνωρίζω πως η συζήτηση είναι ότι πρέπει να έρθει ακόμη ένας σκόρερ. Έχουμε τον Φουρνιέ, τον Ντόρσεϊ και τον Βεζένκοβ και χρειαζόμαστε ακόμα έναν σκόρερ;

Εντάξει, είναι μία οπτική, όμως σκοράραμε 100 πόντους. Πιστεύω πως γνωρίζω τη δουλειά μου. Δεν είμαι αρνητικός να υπογράψουμε οποιονδήποτε παίκτη, όμως θα υπέγραφα έναν παίκτη που εγώ, το προπονητικό τιμ και ολόκληρη η ομάδα, θα πιστεύουμε πως θα μας βοηθήσει στα παιχνίδια που έρχονται. Όχι κάποιον που θέλουν τα μέσα, ή τα social media“.

Αυτές ήταν οι κουβέντες του προπονητή του Ολυμπιακού μετά από το χθεσινό ματς. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερη ανάλυση, σίγουρα δεν χρειάζονται “μετάφραση” και σίγουρα δείχνουν πόσο υποστηρικτικός είναι με το δυναμικό που διαχειρίζεται και πιστεύει όσο κανείς. Πάντα έτσι ήταν, δεν έγινε τώρα.

Στα δικά μας μάτια, οι Πειραιώτες τα έχουν όλα και τα περισσότερα τα έχουν σε… λογικό επίπεδο, ακριβώς όπως πρέπει. Δεν γίνεται να υπάρχει “Φουρνιέ” και “Βεζένκοβ” σε κάθε θέση, δεν υπάρχει ομάδα ικανή να υποστηρίξει κάτι τέτοιο και σίγουρα στην αγορά δεν υπάρχει παίκτης που μπορεί να κάνει τον Γουόκαπ για 30 λεπτά κι αν χρειαστεί, να γυρίσει έναν διακόπτη και να μεταμορφωθεί σε Λάρκιν για να βάλει 3-4 σερί σουτ που θα κρίνουν έναν αγώνα.

Ο Ολυμπιακός έχει παίκτες που μπορούν να συμπληρώσουν ο ένας τον άλλο, προς το παρόν ο Μπαρτζώκας προσπαθεί να βρει τα σχήματα που θα είναι λειτουργικά, χωρίς να τρακάρουν προσωπικότητες, χωρίς να παίζουν το “μία επίθεση εσύ, μία επίθεση εγώ“.

Στο Μόναχο οι ερυθρόλευκοι έπαιξαν καλό μπάσκετ, όμως το έκαναν απέναντι σε μια ομάδα που έμοιαζε με την… Άλμπα των προηγούμενων χρόνων. Μπροστά του ο Ολυμπιακός έχει τέσσερις σερί εντός έδρας αγώνες και σύμφωνα με όσα έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, ο Μπαρτζώκας δύσκολα θα… διαταράξει το μομέντουμ που έχει η ομάδα του από το ματς στο Μόναχο.

Αυτό σημαίνει ότι πιθανότατα θα δούμε ένα παρόμοιο ροτέισον, με Ντόρσεϊ – Γουόρντ στην αρχική πεντάδα στο 2-3 και με Νιλικίνα – Φουρνιέ συν ΜακΚίσικ ή Παπανικολάου στη second unit.

Οι επόμενες ημέρες/εβδομάδες θα δείξουν αν η αρχική πεντάδα θα “αναπνεύσει” περισσότερο κι αν η δεύτερη πεντάδα θα είναι περισσότερο επικίνδυνη, περισότερο αποτελεσματική, για να παίξει ο Ολυμπιακός καλό μπάσκετ σε μεγαλύτερο διάστημα των σαρανταλέπτων.

Σίγουρα, πάντως, αν δει κάποιος σε επανάληψη το Μπάγερν – Ολυμπιακός, θα διαπιστώσει ότι υπήρχε φρεσκάδα, καλύτερη γλώσσα του σώματος σε σχέση με προηγούμενους αγώνες, μία υγιής αύρα. Ένα διαφορετικό vibe. Για όλα αυτά “ευθύνονται” οι προσωπικότητες του ρόστερ και η εμπειρία τους.

Υ.Γ.: Τι σημαίνει “ιδανικό fit“; Ένας άσος που θα έρθει συνειδητοποιημένος ότι πρέπει να ανταγωνιστεί τους Γουόκαπ – Νιλικίνα, ένας κοντός που θα πρέπει να παλέψει για τον χρόνο και τον ρόλο του, θα σουτάρει, θα έχει κάθετο παιχνίδι, δεν θα εκτελεί ανεξέλεγκτα και εκτός συστήματος και θα μένει μπροστά από τον αντίπαλό του στην άμυνα. Ο Σέιμπεν Λι δεν είναι τέτοιος παίκτης. Ο Κίναν Έβανς σίγουρα ήταν, όμως ουδείς μπορεί να εκτιμήσει τι μπορεί να προσφέρει πια.