Ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος που γνώρισα

Ο Λάζαρος σταμάτησε την μπάλα. Ούτε εγώ που το γνώριζα προτού το αναρτήσει, μπόρεσα το πιστέψω. Ξέρω λόγω της σχέσης που ανέπτυξα με τον συγκεκριμένο άνθρωπο πως έπαιζε ποδόσφαιρο, ήθελε να βρίσκεται στα αποδυτήρια, ήθελε να ζει αυτές τις ιδιαίτερες Κυριακές των παικτών, γιατί το αγαπούσε. Εραστής της στρογγυλής θέας με αυτοπεποίθηση στο… Θεό και κοφτερό μυαλό εντός και εκτός γηπέδου.

Το πόσο μεγάλος ποδοσφαιριστής ήταν ο Χριστοδουλόπουλος-στη δική μου οπτική- δεν θα μπω στη διαδικασία να το αναλύσω. Υπάρχουν οι μεταγραφές, οι τίτλοι, οι απολαβές, οι επιτυχίες και τα ασύλληπτα γκολ του. Τα γαλόνια του.

Όλα τα χρόνια που τον συναναστρέφομαι περισσότερο η μενταλιτέ του γύρω από το ποδόσφαιρο με ενθουσίαζε, δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο το αντιλαμβανόταν, διατηρώντας το σώμα και την ψυχή του σε ετοιμότητα για να παίξει εκεί που του έλεγε το μυαλό του και το ένστικτο του ότι έπρεπε να βρίσκεται.

Σαφώς και ο Λάζαρος, όπως όλοι οι άνθρωποι, έχει τα στραβά του. Λίγο ο εγωισμός, λίγο το πάθος του να πετύχει δημιούργησαν μια αύρα ενός παρεξηγημένου τύπου που επί της ουσίας, όμως, δεν ίσχυε. Ο Χριστοδουλόπουλος εκτός ποδοσφαίρου ζει τη ζωή του με την υπέροχη οικογένειά του και χωρίς να σπάει ιδιαίτερα τα νεύρα του για τίποτα και για κανέναν που είχε να κάνει με το επάγγελμά του, ειδικά στο κλείσιμο της καριέρας του.

Εκεί που ο παλαίμαχος πλέον μεσοεπιθετικός δεν πιάνεται ήταν στην παρέα. Τον Λάζαρο τον γνώρισα εκτός ποδοσφαίρου και ποτέ δεν τον είδα ως παίκτη και ποτέ δεν με είδε ως δημοσιογράφο. Οι ιστορίες που έχω να διηγηθώ, κλεμμένες φυσικά, από τις διηγήσεις του ίδιου είναι μοναδικές, αλλά επειδή δεν είναι δικές μου θεωρώ λάθος να τις μοιραστώ. Το εκπληκτικό μαζί του ήταν πως ήξερε τα πάντα.

Το ταλέντο του Χριστοδουλόπουλου στο να γνωρίζει πράγματα μέσα στις ομάδες και να στα αναλύει ήταν μάθημα.

Μπορεί να κάθεται και να μιλάει για τον τελευταίο ξένο που πήρε η τελευταία ομάδα του πρωταθλήματος λες και έπαιζαν μαζί χρόνια. Παρακολουθεί τις εξελίξεις στις προετοιμασίες και διαβάζει όλες τις ομάδες πώς θα είναι την επόμενη σεζόν.

Άριστος, επίσης, στο να ξεχωρίζει χαρακτήρες, ο Χριστοδουλόπουλος δεν είναι ο άνθρωπος με τους 100… κολλητούς. Δεν τα μοιραζόταν όλα με όλους, αλλά ποδοσφαιρικά στην παρέα και στα αποδυτήρια ήταν ίσος με όλους. Τα ίδια έλεγε στον σταρ συμπαίκτη του τα ίδια και στον πιτσιρικά. Για την αξία του βέβαια ως παίκτης δεν καθόταν να διαπραγματευτεί με κανέναν. Πίστευε πως ήταν ο καλύτερος και έτσι πορεύεται.

Για όσους δεν γνωρίζουν ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής πέρασε τραυματισμούς, ταλαιπωρήθηκε αλλά ποτέ δεν λιγοψύχησε και ουδέποτε είπε “σταματάω”. Σταμάτησε όπως ήθελε και όπως του τα έφερε η ζωή, διότι ο Λάζαρος είναι υπέρμαχος του ρεαλισμού. Ξέρω πως μέσα του θα ήθελα να την κόψει μ’ έναν τίτλο, από την άλλη όμως είμαι βέβαιος ότι το έκανε εντελώς… λαζαρικά: Ορθά κοφτά και χωρίς μελό, όπως ακριβώς τα είχε πει στη μεγάλη συνέντευξή του στο SPORT24.