Ο κυριαρχικός Ολυμπιακός και τι στο καλό χρησιμεύει η Dubai BC στη EuroLeague

Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, όσες απουσίες κι αν είχε ο Ολυμπιακός. Οι “ερυθρόλευκοι” μετέχουν ανελλιπώς στην Ευρωλίγκα από τη σεζόν 1992-93. Δεν έχουν λείψει ποτέ από το κορυφαίο ραντεβού, είναι μια ομάδα μπαρουτοκαπνισμένη και μαθημένη να παίζει αρκετές φορές χωρίς τους κορυφαίους της παίκτες. Πώς θα μπορούσαν να τους απειλήσουν οι πρωτάρηδες γυρολόγοι της Dubai B.C της οποίας οι -επίσης- πολλές απουσίες μέτρησαν εις διπλούν.

Η δεύτερη νίκη του Ολυμπιακού στο εναρκτήριο εντός έδρας ματς ήρθε με άνεση και παρότι οι Φουρνιέ, Γουόκαπ, Έβανς, Μακ Κίσικ και Φαλ είχαν γεμίσει τις θέσεις των εκτός αποστολής παικτών.

Αυτή τη φορά οι Πειραιώτες πρόσεξαν περισσότερο την άμυνα τους, κυνήγησαν κάθε σουτ των αντιπάλων τους, πίεσαν τον Γουέιν Μπέικον (με Γουορντ και Παπανικολάου να σφίγγουν σαν τανάλια πάνω στον πρώην “πράσινο” σουίνγκμαν) και έφτασαν με συνοπτικές διαδικασίες στην επικράτηση.

Οι 10.000 φίλοι της ομάδας είχαν μια ανησυχία πριν από το τζάμπολ στην εκκίνηση μιας τριάδας αγώνων στο ΣΕΦ (ακολουθούν ο Παναθηναϊκός και η Εφές) πολύ γρήγορα ωστόσο οι παίκτες του Μπαρτζώκα με την κυριαρχική εμφάνιση τους έπεισαν ότι θα περνούσαν ένα ευχάριστο βράδυ.

Η κάλυψη στον “άσο”

Η απουσία του Τόμας Γουόκαπ ήρθε την τελευταία στιγμή με τον τραυματισμό του στο μηρό να τον θέτει νοκ-άουτ. Λίγες μέρες πριν ο Μπαρτζώκας χαρακτήριζε την συνεισφορά του Τεξανού ανεκτίμητη, ξέροντας καλύτερα από τον καθένα τι του προσφέρει εδώ και τέσσερα χρόνια.

Με τον Έβανς καθηλωμένο ξανά στα πιτς, η θέση του πόιντ-γκαρντ θα είναι πάντα ένα ερωτηματικό για τον Ολυμπιακό, αν και οι πρώτες απαντήσεις από το δίδυμο Νιλικίνα και Λι ήταν πολύ θετικές.

Ο Γάλλος παρότι έχει ενσωματωθεί τελευταίος στο ρόστερ δεν δείχνει ούτε κουμπωμένος, ούτε ψαρωμένος. Αντίθετα δεν διστάζει να παίρνει πρωτοβουλίες (εξ ου και τα έξι σουτ που δοκίμασε στο 15λεπτο της συμμετοχής του) είναι ένας ψηλός πλέι-μέικερ που δεν ψάχνει την εξεζητημένη πάσα, αλλά προσπαθεί να κυκλοφορήσει σωστά τη μπάλα και να εκμεταλλευτεί τα σωματικά του προσόντα.

Για αυτό θα επιχειρεί περισσότερα ντράιβ απ’ οποιονδήποτε άλλον συμπαίκτη του στο “1”, προσφέροντας και το κάθετο παιχνίδι σε μια καινοτομία του Ολυμπιακού από τη συγκεκριμένη θέση.

Έχοντας 7 πόντους και 3 ασίστ στο διάστημα που αγωνίστηκε, το ευρωπαϊκό ντεμπούτο του ήταν σίγουρα επιτυχημένο, ενώ σε κάποιες στιγμές έδειξε και το πόσο καλός αμυντικός είναι είτε πιέζοντας την μπάλα, είτε μαρκάροντας και αλλοιώνοντας τα μακρινά σουτ των αντιπάλων…

Την ίδια ώρα ο Σέιμπεν Λι έδειξε ότι με την πάροδο του χρόνου  προσαρμόζεται στις απαιτήσεις ενός δύσκολου ρόλου, αφού όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι καθαρόαιμος χειριστής. Με 10π και 3 ασίστ ο Αμερικανός έμεινε στο παρκέ 25 λεπτά, προσφέροντας ρυθμό, καλές άμυνες και λύσεις στην επίθεση με την ταχύτητα που τον διακρίνει.

Ο Βεζένκοβ σε εργοστασιακές ρυθμίσεις

Κάποια χαμένα λέι-απ στα προηγούμενα ματς είχαν αγχώσει τον Σάσα Βεζένκοβ, που μετρούσε και 3/13 τρίποντα σε Βιτόρια και Μαδρίτη. Επιστρέφοντας στο Ειρήνης και Φιλίας ο σούπερ-σκόρερ του Ολυμπιακού γύρισε και στις… εργοστασιακές του ρυθμίσεις.

Η ικανότητα του να σκοράρει χωρίς κανείς να καταλάβει, παραμένει μοναδική. Είναι το πιο μεγάλο όπλο του Ολυμπιακού, που σε λιγότερο από 24 λεπτά πρόλαβε να πετύχει 25π με 9/14 σουτ (6/8δ, 3.6τρ) και 11 ριμπάουντ σε ένα εντυπωσιακό νταμπλ-νταμπλ που επισφραγίστηκε με 34β στο σύστημα αξιολόγησης.

Το πως απελευθερώνει την μπάλα από τα χέρια του είναι πάντα μια θεαματική όσο και πολύ ουσιαστική μπασκετική δραματουργία, με τον Γκόλεματς στα περισσότερα από τα καλάθια του “ερυθρόλευκου” φόργουορντ να κατεβάζει συνεχόμενα καντήλια.

Ο Σάσα μετράει σε τρία ματς 20.7π και 11ρ και επιφυλάσσεται, βέβαια, για μια ακόμα πιο καυτή συνέχεια.

Οι δυο κορυφαίοι…

Τον Ολυμπιακό στήριξαν και σε αυτό το ματς οι δυο κορυφαίοι, μέχρι τώρα, της σεζόν.

Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, τον οποίο η Ντουμπάι προσπάθησε να τον πιέσει όσο γινόταν περισσότερο, ήταν ξανά ένας σκόρερ ολκής. Πρόσθεσε 14 πόντους στο φετινό ενεργητικό του, που δεν έχει καμιά σχέση με την έως τώρα καριέρα του.

Σε τρεις αγώνες ο διεθνής άσος έχει 18.3π και αποτελεί ένα κεντρικό σημείο αναφοράς της φετινής ομάδας μένοντας μάλιστα και τον περισσότερο χρόνο (28.3 λεπτά κατά μέσο όρο) απ’ όλους τους συμπαίκτες του.

Αν του έλεγαν κάτι τέτοιο, λίγο πριν τελειώσει η περσινή σεζόν, ο Ντόρσεϊ μπορεί να κούναγε μελαγχολικά το κεφάλι του. Τώρα όλα έχουν αλλάξει. Ο Τάιλερ δείχνει να απολαμβάνει την αναγέννηση του, χαμογελάει και διασκεδάζει, ακόμα και όταν αστοχεί, γιατί ξέρει ότι στην επόμενη φάση θα εξακολουθεί να βρίσκεται στο γήπεδο για να σουτάρει ξανά…

Το δίδυμο αυτών που έκαναν στο ξεκίνημα της σεζόν ένα μεγάλο στεπ-απ συμπληρώνει ο Νίκολα Μιλουτίνοβ. Όχι ότι δεν ήταν και πέρσι μια σπουδαία μονάδα, φέτος όμως ο Σέρβος μπήκε με φούρια. Έκανε πάλι νταμπ-νταμπλ (13π-10ρ), το δεύτερο σε τρεις αγώνες. Θα μπορούσε να είχε και ένα επιπλέον, αλλά στη Μαδρίτη έμεινε στα 9 ριμπάουντ.

Ο “Μίλου” είναι κυρίαρχος. Παίζει, πλέον, και με την πείρα του, κερδίζει με τη σέσουλα τα επιθετικά ριμπάουντ (μ.ό. 5.3) και έχει ήδη διπλές φιγούρες στον έως τώρα απολογισμό του: 11.7π και 11.3ρ, κορυφαίες επιδόσεις για την καριέρα του.

Το καλύτερο με τον Μιλουτίνοβ είναι ότι δεν παίζει για τους αριθμούς του, αλλά για τις νίκες του Ολυμπιακού, τις οποίες και θεωρεί πιο σημαντικές απ’ οτιδήποτε άλλο.

Τι είναι τελικά η Dubai BC;

Κι ενώ ο Ολυμπιακός ετοιμάζεται για το κρας-τεστ με τον Παναθηναϊκό, περιμένοντας ίσως και μια επιστροφή (Φουρνιέ;) η Ντουμπάι αναχώρησε με προορισμό το Βελιγράδι αφού έχει αγώνα στο Τσάτσακ για την Αδριατική Λίγκα και αμέσως μετά θα ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη για τον αγώνα με την Φενέρ.

Θα γυρίσει στη βάση της για ένα ακόμη ντέρμπι, εναντίον της Μπαρτσελόνα στις 16 του μήνα. Θα νιώσουν, όμως, οι παίκτες της ομάδας από τα Εμιράτα ότι επιστρέφουν πράγματι στη βάση τους, όπως συμβαίνει με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές ομάδες, έστω κι αν αποτελούνται από … δεκαπέντε ξένους;

Τι μπορεί να εκφράσει εν τέλει αυτή η ομάδα των γυρολόγων, που δεν συνδέονται σε καμιά περίπτωση με την πόλη την οποία καλούνται να περάσουν ολόκληρη τη φετινή σεζόν;

Έχουν το ίδιο μπασκετικό ειδικό βάρος ο Βεζένκοβ ή ο Φουρνιέ του Ολυμπιακού, ο Ναν και ο Σλούκας του Παναθηναϊκού, ο Καμπάσο και ο Ταβάρες της Ρεάλ με τον Μπέικον και τον Μπέρτανς που απλά αποδέχθηκαν τα εκατομμύρια των Αράβων, μετακομίζοντας στο Ντουμπάι; Όχι, βεβαια.

Ε δεν είναι και ίδιες οι ομάδες, η επιρροή τους και η απήχηση τους, πώς να το κάνουμε;

Σε τι χρησιμεύει, εν τέλει, η αραβική υπερδύναμη στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση; Τι της προσφέρει, εκτός από ένα γκρουπ καλών και ακριβοπληρωμένων παικτών, που ωστόσο δεν έχουν κανένα έρεισμα να φοράνε τη φανέλα της, πλην της αύξησης των τραπεζικών τους λογαριασμών.

Θα πείτε, στον επαγγελματικό αθλητισμό όλα κινούνται μέσω του χρήματος. Δεν είναι όμως όλα μόνο δολάρια και ευρώ.

Μπορεί η Ευρωλίγκα χρόνο με το χρόνο να μεταλλάσσεται, ορισμένα πράγματα όμως όπως το δέσιμο των φιλάθλων με την ομάδα και τα αστέρια της παραμένουν μοναδικά ευρωπαϊκά φαινόμενα. Κι αυτό οφείλουν να το κατανοήσουν και οι φίλοι μας από το ΝΒΑ, που πιστεύουν ότι μπορούν ξαφνικά να φτιάξουν ομάδες από το πουθενά, δελεάζοντας ας πούμε την Μάντσεστερ Σίτι και τον Άγιαξ να παίξουν μπάσκετ, ενώ οι οπαδοί τους τις μπάλες του σπορ μάλλον τις περνάνε για… γιγαντιαία πορτοκάλια.