Ο Εμμανουήλ Καραλής και οι αποχρώσεις της αληθινής αγάπης στο βιβλίο του

Ο Εμμανουήλ Καραλής ήταν ανοιχτό βιβλίο, πάντα. Ένα εντελώς ανθρώπινο και εξωστρεφές πλάσμα που μάς έκανε κοινωνούς των συναισθημάτων και των βιωμάτων του από την πρώτη στιγμή που τον γνωρίσαμε.

Άφηνε την ψυχή του ελεύθερη να εκφραστεί.

Γελάει και λάμπει. Κλαίει και λούζεται από φως. Αυτή η ευαλωτότητα είναι ολοφάνερα μέρος της δύναμής του.

Ίσως επειδή την επικοινωνεί χαρισματικά και ως ανταπόδοση της ανθρώπινης φύσης που εκπέμπει εισπράττει αγάπη. Μας πείθει ότι είναι ένας από εμάς και ότι αν το θελήσουμε μπορούμε να αγγίξουμε τα αστέρια, όπως έκανε κι εκείνος.

Τα συναισθήματα, οι σκέψεις και παραστάσεις από τη ζωή αυτού του παιδιού – ανοιχτό βιβλίο αποτυπώθηκαν και σε κανονικό βιβλίο με τίτλο “Όταν κοιτάς από ψηλά” από τον συγγραφέα Νίκο Μιχαλόπουλο και τη Διόπτρα.

Διαβάζοντάς το καταλαβαίνουμε ότι δεν χρειάζεται να ξεπεράσουμε όλες τις αντιξοότητες, αλλά και τις φοβίες μας, για να τα καταφέρουμε. Μπορούμε με προβλήματα και συμπορευόμενοι με τους φόβους μας να φτάσουμε στην κορυφή. Σε αυτό που εμείς έχουμε ορίσει ως κορυφή.

Στην προκειμένη περίπτωση δεν θα διαβάσετε τον απόηχο ενός βίου. Ο πρωταγωνιστής είναι εδώ, σπαρταριστός, δραστήριος, παιδί της διπλανής πόρτας.

Είναι ο αγαπημένος Μανόλο της Ελλάδας που θριαμβεύει στους στίβους του αθλητισμού και της ζωής, αλλά και χάνει. Πέφτει, ξανασηκώνεται συνομιλεί με μας και προβληματίζεται με ενσυναίσθηση.

Στη συγκινητική παρουσίαση του βιβλίου σύσσωμη η αίθουσα του αμφιθεάτρου του Κολεγίου Αθηνών αντιλήφθηκε ότι το μαγικό φίλτρο του είναι η αγάπη και η υποστήριξη που λαμβάνει από την οικογένειά του.

Κάθε μέλος της διοχετεύει αυτή την αγάπη με άλλη απόχρωση. Η μητρική αγάπη της Σάρα εκφράστηκε όχι μόνο με τη φροντίδα της μάνας, αλλά και με την ασάλευτη πίστη στα παιδιά της.

Στο κεφάλαιο με τίτλο “Πίστη” φαίνεται πώς η αξιολάτρευτη μαμά έβγαλε “νοκ άουτ” όλες τις κόντρα προβλέψεις για το παιδί της.

Ο μπαμπάς Χάρης είναι το πρότυπο του Μανόλο, η ζωντανή ασπίδα του και ο οδηγός του. Η δίδυμη αδερφή του Αγγελική, για την οποία πλάνταξε μπροστά σε όλους είναι: “το άλλο μου μισό”.

Με αυτές τις τέσσερις λέξεις τα είπε όλα για τη σχέση του με την αδερφή του. Είναι το στήριγμά του.

Είναι αυτή που “καθάριζε” στις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχονταν τα δύο αδερφάκια μέχρι τη μέρα που σάστισε σε μια από αυτές. Ήταν πρώτη φορά που ο Μανόλο την υπερασπίστηκε.

Ήταν η φορά που τον χρειάστηκε εκείνη. Τότε, ο Εμμανουήλ ενστικτωδώς ανακάλυψε ότι είχε τελικά τη δύναμη που χρειαζόταν όλες τις προηγούμενες. Η αγάπη για την αδερφή του ανέδειξε την πυγμή του.

Αυτό το αλισβερίσι αγάπης είναι διαρκές μέχρι την τελευταία σελίδα του βιβλίου που θα διαβάσετε και θα αισθανθείτε ότι το καλό πάντα θα αναπνέει καθαρό αέρα και θα χαμογελά στο τέλος -όχι μόνο στα παραμύθια- αλλά και στην πραγματική ζωή.